ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7 :: สมุนของเซอร์รีน่า
ตอนที่7 สมุนของเซอร์รีน่า
\"เฮ้อ...!!!~ ลงมาจากเรือนั่นได้ซักที แรกๆข้าก็ว่าดีอยู่หรอก ไปๆมาๆข้าว่านั่นมันนรกชัดๆ\" ซีเนรี่บ่นเสียงดังทันทีที่ก้าวแรกของเธอย่างเข้าสู่พื้นดิน
\"ข้าว่ามันก็ตื่นเต้นดีนะ... เจอแวมไพร์ตัวเป็นๆซะด้วย\" เซมัสกล่าว
\"แต่ผมเห็นพี่หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยนะครับ ตอนเจอแวมไพร์ตัวนั้น\" เซมกล่าวขึ้นแบบไร้เดียงสา และทำหน้าฉงน
\"ฮ่าๆๆๆ ชั่ยเรย!!! แล้วทำมาพูดดี...\" ซีเนรี่กล่าวเยอะเย้ยเซมัส
\"ข้าก็ยังดีกว่าเจ้าละกัน แค่แจกันตกแตกเจ้าก็ตื่นตูมยังกับโลกจะแตกยังงั้นน่ะ!!!\"
\"ก็ข้าไม่รู้นี่...!!! ข้าเคยขึ้นเรือนั่นซะที่ไหน ข้าก็เคยแต่ขี่ไม้กวาดบินไปบินมาเท่านั้นแหละ\"
\"เจ้าก็ลองขี่ไม้กวาดบินผ่านมหาสมุทรนั่นสิ เจ้าก็คงโดนสัตว์ประหลาดในน้ำโผล่หน้ามาคาบไปกินแน่ๆ หึหึหึ\"
\"ไม่ต้องมาขู่ข้าหรอกน่า!!! คิดว่าข้ากลัวรึไง...\"
ระหว่างที่เซมัสกับซีเนรี่เถียงกันอยู่พักใหญ่นั้น พวกเขาก็ได้เดินทางกันมาจนถึงทางแยกใหญ่ๆสองทาง
\"เอ่อ... แล้วเราจะไปทางไหนกันล่ะคราวนี้...\" อลันถามขึ้น
\"ข้าก็ไม่เคยมาถึงทางนี้เหมือนกันนะ แล้วเซมล่ะ เจ้ารู้ทางบ้างมั้ย?\" เซมัสถามเซมผู้เป็นแฝดน้อง
\"ผมก็ไม่เคยมานะครับพี่ชาย ในแผนที่มีระบุไว้ไหมครับ\"
\"ไม่มีนะ ข้าดูหลายรอบแล้ว\" อลันกล่าวขึ้น
\"ฟึ้บบบบบบ........!!!!\"
\"เฮ้!!! เจ้าไม้กวาด เจ้าจะไปไหน!!!\" ซีเนรี่ส่งเสียงเรียกเจ้าไม้กวาดอย่างเสียงดัง
ทันใดนั้นเอง... ไม้กวาดของซีเนรี่ ก็ได้พุ่งตรงไปทางซ้ายของทางแยกนั้น เจ้าไม้กวาดนี้มันเป็นอะไรไปนะ? มันไม่เคยเคลื่อนที่เองโดยที่ไม่ได้ฟังคำสั่งของซีเนรี่มาก่อนเลย ซีเนรี่สั่งให้มันหยุดเท่าไรมันก็ไม่ยอมหยุด พวกเขาทั้งหมดจึงวิ่งตามมันไป
\"ไม้กวาดข้า!!! ทำไมมันไม่ฟังคำสั่งข้าเลย... หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าไม้กวาด!!!\"
\"คำสาบ!!! คำสาบแน่ๆ!!!\" เซมัสกล่าวขึ้น
\"แต่ใครกันครับพี่ ที่จะมีเวทมนตร์ที่ร้ายแรงได้ขนาดนี้... เท่าที่รู้ๆก็มีแต่...\" เซมอึ้งไปพักหนึ่ง และเขากับเซมัสก็หันไปมองหน้ากัน...
\"เซอร์รีน่าและสมุนเอกของมัน!!!\" เขาทั้งสองพูดพร้อมกันในทันที
\"แล้วไม้กวาดนี่มันจะลอยไปถึงไหนนะ...\" อลันกล่าวพลางวิ่งตามเจ้าไม้กวาดอย่างรวดเร็ว
\"ข้าก็ไม่รู้สิ... คงต้องตามมันต่อไปแล้วล่ะ\" ซีเนรี่กล่าว
\"แต่ข้าว่าพวกเราคงไม่ต้องวิ่งแล้วล่ะ!!!\" เมื่ออลันกล่าวจบพวกเขาก็หยุดชงักไปในทันใด...
\"บะ... บะ... แบล๊คดาร์ค!!!\" พวกเขาทั้งสี่เอ่ยขึ้นพร้อมกันอย่างตกใจสุดขีด... เพราะสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขานั่นคือแบล๊คดาร์คสมุนตัวเอกของเซอร์รีน่า หน้าตาของมันช่างน่ากลัวเสียจริงๆ
\"กึ๊กกกกกก!!!!!!!!!\" ไม้กวาดของซีเนรี่ ตอนนี้มันถูกหักเป็นสองท่อนด้วยฝีมือของแบล๊คดาร์คอันร้ายกาจ
\"ไม่นะ!!!! ไม้กวาดข้า!!!\" ซีเนรี่เสียใจสุดๆ ร่างกายของเธออ่อนล้าจนทำให้เธอเข่าทรุดลงกับพื้น... น้ำตาของเธอเอ่อรินลงมาอย่างรวดเร็ว จากที่เธอดูเป็นสาวน้อยที่ร่าเริงสดใส แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นสาวน้อยผู้โศรกเศร้าในพริบตาเห็น
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!! ไม้กวาดกระจอกกระจอกพันธุ์นี้น่ะหรอ อยู่ไปก็รกป่าวๆ\" แบล๊คดาร์คเอ่ยขึ้น
\"เจ้า... เจ้า...!!!\" เธอดูโกรธแค้นเป็นฟืนเป็นไฟ เมื่อเธอพูดจบ เธอก็วิ่งไปหาแบล๊คดาร์คด้วยความโกรธแค้น...
\"หยุดนะซีเนรี่!!! เจ้าคิดจะทำไรกัน!!!\" อลันพูดพลางจับตัวของซีเนรี่ไว้
\"มันทำร้ายไม้กวาดข้า!!! เจ้าก็เห็นนี่!!!\" น้ำตาของซีเนรี่ไหลรินลงมามากกว่าเดิม
\"ใช่... ข้าเห็น แต่เจ้าจะทำยังงี้ไม่ได้นะ ใจเย็นไว้สิซีเนรี่\"
\"แต่ข้า...~\"
\"เชื่อข้าสิซีเนรี่\" อลันจ้องมองดวงตาของซีเนรี่ เหมือนพวกเขากำลังสื่อสารกันด้วยสายตาคู่นั้น
\"ก็ได้... ข้าจะเชื่อเจ้า\"
แต่ในทันใดนั้นเอง... ลูกไฟดวงมหึมาของเจ้าแบล๊คดาร์คก็ได้โถมเข้ามาที่พวกเขาทั้งสี่อย่างรวดเร็ว
ตูมมมมมมมมมมมมม!!!!!!! ตูมมมมมมมมมมมมม!!!!!!
ควันไฟโขมงยักษ์พวยพุ่งอยู่บริเวณนั้น พวกเขาสำลักควันไฟในทันที จึงได้ไอแค่กๆอยู่พักหนึ่ง เมื่อควันไฟเริ่มจางหายก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไรกันเลย เว้นแต่...
\"เซมมมมม!!!!!!!\" พวกเขาทั้งสี่ตะโกนอย่างตกใจ พวกเขาเห็นเซมล้มลงไปกองอยู่กับพื้น เพราะลูกไฟยักษ์ลูกนั้นเซมเป็นคนวิ่งไปรับเพื่อป้องกันพวกเขาทั้งสามคนอย่างเต็มๆ เซมัสรีบวิ่งไปหาเซมอย่างรวดเร็ว ด้วยความรักและผูกพันธ์ระหว่างพี่น้อง จึงทำให้เซมัสรู้สึกเสียใจจนน้ำตาเอ่อรินออกมาในทันใด แต่เซมัสยังมิทันได้วิ่งไปถึงร่างของเซม เจ้าแบล๊คดาร์คก็ปล่อยควันไฟโขมงใหญ่ออกมาอีกครั้ง ทำให้พวกเขามองอะไรไม่เห็นเลย
\"ฟลึ้บบบบบบบบบ.......\"
แต่เมื่อควันกลุ่มนั้นเริ่มจางหายไปตามสายลม แบล๊คดาร์คกับเซมก็ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
\"เซม... เซมน้องข้า... เขาหายไปไหน!!!\" เซมัสกล่าวขึ้นอย่างคนสติแตก
\"เขาช่างกล้าหาญจริงๆ เขาช่วยพวกเราไว้นะ เราจะปล่อยเขาไปกับแบล๊คดาร์คไม่ได้ และมันก็หักไม้กวาดที่ข้ารักที่สุดอีก พวกเราปล่อยให้แบล๊คดาร์คลอยนวลไปไม่ได้นะ!!!\" เมื่อซีเนรี่กล่าวจบเขาก็หยิบไม้กวาดของเขาที่หักเป็นสองท่อนขึ้นมาดูด้วยความโศรกเศร้า
\"ข้ารู้... ข้าไม่มีให้อภัยมันเด็ดขาด!!!\" อลันกล่าวขึ้น มือของเขากำหมัดไว้แน่น
\"ทำไม... ทำไมมันต้องทำร้ายน้องข้า ทำไมมันต้องจับน้องข้าไป ทำไม!!!\"
\"เซมัส ใจเย็นไว้ ไม่นานเราคงต้องเจอเซมแน่ๆ ข้าเชื่ออย่างนั้น แต่ข้าก็รู้ว่ามันยากที่จะทำใจยอมรับได้\" อลันพูดปลอบเซมัส
\"ถ้าน้องข้าเป็นอะไรไป ข้าจะไม่ปล่อยมันไว้แน่ ข้าพร้อมจะทำทุกๆวิถีทางเพื่อที่จะกำจัดพวกมันไห้ได้\"
\"แล้วพวกเราจะไปหามันได้ที่ไหนกัน?\" ซีเนรี่ถามขึ้น
\"ข้าก็ไม่รู้... แต่ข้าว่าพวกเราต้องเดินทางกันต่อเพื่อไปให้ถึงวงแหวนดราคราฟให้ได้ เราจะได้กำจัดเซอร์รีน่าและพรรคพวกของมันได้\" อลันกล่าว
\"แล้วพวกเราจะรออะไรอยู่ล่ะ รีบไปกันเลยสิ ข้าไม่อยากที่จะล่าช้าเสียเวลาอยู่นะ น้องข้าจะเป็นตายยังไงบ้างก็ไม่รู้\"
\"เฮ้อ...!!!~ ลงมาจากเรือนั่นได้ซักที แรกๆข้าก็ว่าดีอยู่หรอก ไปๆมาๆข้าว่านั่นมันนรกชัดๆ\" ซีเนรี่บ่นเสียงดังทันทีที่ก้าวแรกของเธอย่างเข้าสู่พื้นดิน
\"ข้าว่ามันก็ตื่นเต้นดีนะ... เจอแวมไพร์ตัวเป็นๆซะด้วย\" เซมัสกล่าว
\"แต่ผมเห็นพี่หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยนะครับ ตอนเจอแวมไพร์ตัวนั้น\" เซมกล่าวขึ้นแบบไร้เดียงสา และทำหน้าฉงน
\"ฮ่าๆๆๆ ชั่ยเรย!!! แล้วทำมาพูดดี...\" ซีเนรี่กล่าวเยอะเย้ยเซมัส
\"ข้าก็ยังดีกว่าเจ้าละกัน แค่แจกันตกแตกเจ้าก็ตื่นตูมยังกับโลกจะแตกยังงั้นน่ะ!!!\"
\"ก็ข้าไม่รู้นี่...!!! ข้าเคยขึ้นเรือนั่นซะที่ไหน ข้าก็เคยแต่ขี่ไม้กวาดบินไปบินมาเท่านั้นแหละ\"
\"เจ้าก็ลองขี่ไม้กวาดบินผ่านมหาสมุทรนั่นสิ เจ้าก็คงโดนสัตว์ประหลาดในน้ำโผล่หน้ามาคาบไปกินแน่ๆ หึหึหึ\"
\"ไม่ต้องมาขู่ข้าหรอกน่า!!! คิดว่าข้ากลัวรึไง...\"
ระหว่างที่เซมัสกับซีเนรี่เถียงกันอยู่พักใหญ่นั้น พวกเขาก็ได้เดินทางกันมาจนถึงทางแยกใหญ่ๆสองทาง
\"เอ่อ... แล้วเราจะไปทางไหนกันล่ะคราวนี้...\" อลันถามขึ้น
\"ข้าก็ไม่เคยมาถึงทางนี้เหมือนกันนะ แล้วเซมล่ะ เจ้ารู้ทางบ้างมั้ย?\" เซมัสถามเซมผู้เป็นแฝดน้อง
\"ผมก็ไม่เคยมานะครับพี่ชาย ในแผนที่มีระบุไว้ไหมครับ\"
\"ไม่มีนะ ข้าดูหลายรอบแล้ว\" อลันกล่าวขึ้น
\"ฟึ้บบบบบบ........!!!!\"
\"เฮ้!!! เจ้าไม้กวาด เจ้าจะไปไหน!!!\" ซีเนรี่ส่งเสียงเรียกเจ้าไม้กวาดอย่างเสียงดัง
ทันใดนั้นเอง... ไม้กวาดของซีเนรี่ ก็ได้พุ่งตรงไปทางซ้ายของทางแยกนั้น เจ้าไม้กวาดนี้มันเป็นอะไรไปนะ? มันไม่เคยเคลื่อนที่เองโดยที่ไม่ได้ฟังคำสั่งของซีเนรี่มาก่อนเลย ซีเนรี่สั่งให้มันหยุดเท่าไรมันก็ไม่ยอมหยุด พวกเขาทั้งหมดจึงวิ่งตามมันไป
\"ไม้กวาดข้า!!! ทำไมมันไม่ฟังคำสั่งข้าเลย... หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าไม้กวาด!!!\"
\"คำสาบ!!! คำสาบแน่ๆ!!!\" เซมัสกล่าวขึ้น
\"แต่ใครกันครับพี่ ที่จะมีเวทมนตร์ที่ร้ายแรงได้ขนาดนี้... เท่าที่รู้ๆก็มีแต่...\" เซมอึ้งไปพักหนึ่ง และเขากับเซมัสก็หันไปมองหน้ากัน...
\"เซอร์รีน่าและสมุนเอกของมัน!!!\" เขาทั้งสองพูดพร้อมกันในทันที
\"แล้วไม้กวาดนี่มันจะลอยไปถึงไหนนะ...\" อลันกล่าวพลางวิ่งตามเจ้าไม้กวาดอย่างรวดเร็ว
\"ข้าก็ไม่รู้สิ... คงต้องตามมันต่อไปแล้วล่ะ\" ซีเนรี่กล่าว
\"แต่ข้าว่าพวกเราคงไม่ต้องวิ่งแล้วล่ะ!!!\" เมื่ออลันกล่าวจบพวกเขาก็หยุดชงักไปในทันใด...
\"บะ... บะ... แบล๊คดาร์ค!!!\" พวกเขาทั้งสี่เอ่ยขึ้นพร้อมกันอย่างตกใจสุดขีด... เพราะสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขานั่นคือแบล๊คดาร์คสมุนตัวเอกของเซอร์รีน่า หน้าตาของมันช่างน่ากลัวเสียจริงๆ
\"กึ๊กกกกกก!!!!!!!!!\" ไม้กวาดของซีเนรี่ ตอนนี้มันถูกหักเป็นสองท่อนด้วยฝีมือของแบล๊คดาร์คอันร้ายกาจ
\"ไม่นะ!!!! ไม้กวาดข้า!!!\" ซีเนรี่เสียใจสุดๆ ร่างกายของเธออ่อนล้าจนทำให้เธอเข่าทรุดลงกับพื้น... น้ำตาของเธอเอ่อรินลงมาอย่างรวดเร็ว จากที่เธอดูเป็นสาวน้อยที่ร่าเริงสดใส แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นสาวน้อยผู้โศรกเศร้าในพริบตาเห็น
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!! ไม้กวาดกระจอกกระจอกพันธุ์นี้น่ะหรอ อยู่ไปก็รกป่าวๆ\" แบล๊คดาร์คเอ่ยขึ้น
\"เจ้า... เจ้า...!!!\" เธอดูโกรธแค้นเป็นฟืนเป็นไฟ เมื่อเธอพูดจบ เธอก็วิ่งไปหาแบล๊คดาร์คด้วยความโกรธแค้น...
\"หยุดนะซีเนรี่!!! เจ้าคิดจะทำไรกัน!!!\" อลันพูดพลางจับตัวของซีเนรี่ไว้
\"มันทำร้ายไม้กวาดข้า!!! เจ้าก็เห็นนี่!!!\" น้ำตาของซีเนรี่ไหลรินลงมามากกว่าเดิม
\"ใช่... ข้าเห็น แต่เจ้าจะทำยังงี้ไม่ได้นะ ใจเย็นไว้สิซีเนรี่\"
\"แต่ข้า...~\"
\"เชื่อข้าสิซีเนรี่\" อลันจ้องมองดวงตาของซีเนรี่ เหมือนพวกเขากำลังสื่อสารกันด้วยสายตาคู่นั้น
\"ก็ได้... ข้าจะเชื่อเจ้า\"
แต่ในทันใดนั้นเอง... ลูกไฟดวงมหึมาของเจ้าแบล๊คดาร์คก็ได้โถมเข้ามาที่พวกเขาทั้งสี่อย่างรวดเร็ว
ตูมมมมมมมมมมมมม!!!!!!! ตูมมมมมมมมมมมมม!!!!!!
ควันไฟโขมงยักษ์พวยพุ่งอยู่บริเวณนั้น พวกเขาสำลักควันไฟในทันที จึงได้ไอแค่กๆอยู่พักหนึ่ง เมื่อควันไฟเริ่มจางหายก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไรกันเลย เว้นแต่...
\"เซมมมมม!!!!!!!\" พวกเขาทั้งสี่ตะโกนอย่างตกใจ พวกเขาเห็นเซมล้มลงไปกองอยู่กับพื้น เพราะลูกไฟยักษ์ลูกนั้นเซมเป็นคนวิ่งไปรับเพื่อป้องกันพวกเขาทั้งสามคนอย่างเต็มๆ เซมัสรีบวิ่งไปหาเซมอย่างรวดเร็ว ด้วยความรักและผูกพันธ์ระหว่างพี่น้อง จึงทำให้เซมัสรู้สึกเสียใจจนน้ำตาเอ่อรินออกมาในทันใด แต่เซมัสยังมิทันได้วิ่งไปถึงร่างของเซม เจ้าแบล๊คดาร์คก็ปล่อยควันไฟโขมงใหญ่ออกมาอีกครั้ง ทำให้พวกเขามองอะไรไม่เห็นเลย
\"ฟลึ้บบบบบบบบบ.......\"
แต่เมื่อควันกลุ่มนั้นเริ่มจางหายไปตามสายลม แบล๊คดาร์คกับเซมก็ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
\"เซม... เซมน้องข้า... เขาหายไปไหน!!!\" เซมัสกล่าวขึ้นอย่างคนสติแตก
\"เขาช่างกล้าหาญจริงๆ เขาช่วยพวกเราไว้นะ เราจะปล่อยเขาไปกับแบล๊คดาร์คไม่ได้ และมันก็หักไม้กวาดที่ข้ารักที่สุดอีก พวกเราปล่อยให้แบล๊คดาร์คลอยนวลไปไม่ได้นะ!!!\" เมื่อซีเนรี่กล่าวจบเขาก็หยิบไม้กวาดของเขาที่หักเป็นสองท่อนขึ้นมาดูด้วยความโศรกเศร้า
\"ข้ารู้... ข้าไม่มีให้อภัยมันเด็ดขาด!!!\" อลันกล่าวขึ้น มือของเขากำหมัดไว้แน่น
\"ทำไม... ทำไมมันต้องทำร้ายน้องข้า ทำไมมันต้องจับน้องข้าไป ทำไม!!!\"
\"เซมัส ใจเย็นไว้ ไม่นานเราคงต้องเจอเซมแน่ๆ ข้าเชื่ออย่างนั้น แต่ข้าก็รู้ว่ามันยากที่จะทำใจยอมรับได้\" อลันพูดปลอบเซมัส
\"ถ้าน้องข้าเป็นอะไรไป ข้าจะไม่ปล่อยมันไว้แน่ ข้าพร้อมจะทำทุกๆวิถีทางเพื่อที่จะกำจัดพวกมันไห้ได้\"
\"แล้วพวกเราจะไปหามันได้ที่ไหนกัน?\" ซีเนรี่ถามขึ้น
\"ข้าก็ไม่รู้... แต่ข้าว่าพวกเราต้องเดินทางกันต่อเพื่อไปให้ถึงวงแหวนดราคราฟให้ได้ เราจะได้กำจัดเซอร์รีน่าและพรรคพวกของมันได้\" อลันกล่าว
\"แล้วพวกเราจะรออะไรอยู่ล่ะ รีบไปกันเลยสิ ข้าไม่อยากที่จะล่าช้าเสียเวลาอยู่นะ น้องข้าจะเป็นตายยังไงบ้างก็ไม่รู้\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น