ดราคราฟ วงแหวนมหัศจรรย์

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 :: มหานครโพรโทคอน

ตอนที่3 มหานครโพรโทคอน



อลันและซีเนรี่เดินทางกันมาทั้งวันจนพระอาทิตย์เริ่มตกดิน และเมื่อเขาทั้งสองเดินทางออกมาจากป่า เขาก็เห็นเมืองใหญ่เมืองหนึ่งมีผู้คนและบ้านเรือนมากมาย เขาทั้งสองจึงตัดสินใจเดินเข้าไปที่เมืองนั้น





\"นี่คือเมืองอะไรกัน ผู้คนมากมายเสียจริงๆ\" ซีเนรี่กล่าว



\"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ข้าก็พึ่งเคยเห็นพร้อมกับเจ้านี่เอง\" อลันตอบพลางจ้องไปที่เมืองแห่งนั้น





และเมื่อเขาทั้งสองเดินเข้าไปที่ประตูเมืองหินอ่อนบานใหญ่ของเมืองนั้น เขาก็พบตัวอักษรแกะสลักที่ประตูเมืองว่า\"โพรโทคอน\"





\"ว้าวววว~ ประตูบานนี้สวยจังแฮะ\" ซีเนรี่พูด



\"เมืองแห่งนี้ต้องมีชื่อว่าโพรโทคอนแน่ๆ\" อลันกล่าวอย่างมั่นใจ



\"คืนนี้เราก็คงไม่ต้องพักกลางป่าแล้วสินะ\" ซีเนรี่พูดอย่างดีอกดีใจ



\"ข้าก็หวังเช่นนั้นล่ะน่า... เราเข้าไปในเมืองกันเถอะ\" อลันพูดพลางเดินนำซีเนรี่เข้าเมืองโพรโทคอนไป...





อลันและซีเนรี่เดินเข้าไปในเมืองที่มีผู้คนมากมายเต็มไปหมด เมืองนี้มีแต่ผู้คนที่แต่งกายสีดำ เว้นแต่อลันและซีเนรี่เท่านั้นที่แต่งกายด้วยสีอื่น อลันและซีเนรี่กลายเป็นตัวประหลาดของเมืองนั้นไปเสียแล้ว ผู้คนในเมืองนั้นต่างก็มองอลันและซีเนรี่เป็นตาเดียว





\"พวกเราทำอะไรผิดกฎของเมืองนี่รึไงนะ\" ซีเนรี่พูดอย่างหงุดหงิด



\"ข้าก็ไม่รุสิ แต่ก็แปลกนะ ทำไมเมืองนี้ถึงมีแต่ผู้คนแต่งกายสีดำ\" อลันกล่าวอย่างสงสัย





เขาทั้งสองเดินพูดคุยกันเรื่อยๆ จนกระทั่ง...





\"หยุดนะ!!!\" เสียงอันน่าเกรงขามนั้นดังมาจากที่ไหนซักแห่ง





อลันและซีเนรี่หันควับตามเสียงนั้น และเขาทั้งสองก็ต้องแปลกใจเพราะเจ้าของเสียงนั้นมีร่างกายกำยำอันน่ากลัว และดูน่าเกรงขาม ท่าทางเขาไม่เป็นมิตรเอาซะเลย และเขาก็พกดาบติดตัวมาด้วย





\"เจ้าทั้งสองเป็นใครกัน!!!\" ชายร่างกายกำยำถามด้วยน้ำเสียงที่ดูน่ากัวเข้าไปใหญ่



\"ข้าชื่ออลันมาจากเมืองคาเนซัส ส่วนนี่เพื่อนของข้าเธอชื่อซีเนรี่มาจากเมืองเพนซิเนีย\" อลันพูดพลางชี้ไปที่ซีเนรี่



\"นั้นเจ้าก็เป็นผู้บุกรุกล่ะสิ!!!\" ชายร่างใหญ่พูดพลางหยิบดาบออกมา



\"เปล่านะๆ เราแค่จะมาขออาศัยเมืองนี้แค่คืนเดียวเท่านั้นเอง\" ซีเนรี่ตอบอย่างรวดเร็ว





ชายร่างกำยำผู้นั้นเดินรอบๆเขาทั้งสอง เขาจ้องอลันและซีเนรี่อยู่พักใหญ่





\"ข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก!!!\"ชายร่างใหญ่กำยำคนนั้นตะคอกใส่อลันและซีเนรี่พลางหยิบดาบทำท่าจะฆ่าเขาทั้งสอง





แต่...ทันใดนั้น...





\"หยุดนะ!!!\" เสียงอันนุ่นนวลไพเราะนั้นดังมาจากหญิงสาวชุดขาวที่นั่งอยู่บนรถเกวียนทองคำที่ตกแต่งอย่างงดงาม เธอก็มีรูปโฉมที่งดงามมาก สวมมงกุฏเพชรอันยิ่งใหญ่ และมีบริวารชุดขาวเดินตามมากมาย เธอต้องไม่ใช่สามัญชนธรรมดาแน่ๆ



\"โซคัส ไปตรวจเมืองบริเวณอื่นได้แล้ว... เดี๋ยวทางนี้ข้าจัดการเอง\" หญิงสาวท่านนั้นกล่าว



\"ครับ... องค์หญิง\" เสียงของชายหนุ่มคนนั้นเริ่มนุ่มนวลลงอย่างมาก



\"องค์หญิง!!!\" อลันและซีเนรี่เอ่ยขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ



\"ใช่... ข้าเป็นองค์หญิงของเมืองนี้เองข้ามีนามว่าทอเรนซ์\" องค์หญิงท่านนั้นกล่าว พลางเดินลงมาจากรถเกวียนทองคำ





อลันและซีเนรี่ต่างก็รีบก้มคำนับเพื่อทำความเคารพองค์หญิงอย่างรวดเร็ว





\"ข้าเชื่อว่าเจ้าต้องไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรแน่ๆ ข้าดูออก และข้าต้องขอโทษแทนโซคัสด้วยนะ\" องค์หญิงทอเรนซ์กล่าวขึ้น



\"เราทั้งสองขออาศัยเมืองนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพะยะค่ะ แล้วพรุ่งนี้เราทั้งสองจะออกเดินทางกันต่อ\" ซีเนรี่กล่าว



\"เอาล่ะ... เด๋วข้าจะกลับไปที่ปราสาท เจ้าตามข้าไปทีหลังนะ\" องค์หญิงทรงรับสั่งเขาทั้งสอง



\"พะยะค่ะ\" อลันและซีเนรี่ตอบรับพร้อมกัน





องค์หญิงเดินขึ้นรถเกวียนทองคำไป และได้ให้บริวารของพระองค์สองท่านคอยนำทางพาพวกเขาไปปราสาทขององค์หญิง





\"ว๊าววววว~ ปราสาทแห่งนี้เป็นปราสาทแก้วนี่ สายมากๆ!!!\" ซีเนรี่กล่าว



\"ใช่... นี่เป็นปราสาทแก้วที่สร้างมาถึงห้าพันปีแล้วนะ\" บริวาณขององค์หญิงกล่าว



\"สวยมากจริงๆ ข้าไม่เคยเห็นปราสาทที่สวยขนาดนี้มาก่อน\" อลันจ้องมองอย่างตะลึง





ประสาทแห่งนี้เป็นปราสาทแก้ว ล้อมรอบไปด้วยบ่อน้ำที่เต็มไปด้วยนางเงือกอันสง่างาม มีนางฟ้าตัวน้อยๆบินว่อนอยู่รอบๆเต็มไปหมด สายรุ้งส่องเป็นประกายผ่านปราสาทแห่งนี้ อลันและซีเนรี่เดินเข้ามาภายในปราสาทและมองรอบๆอย่างตะลึง





\"ถวายบังคมฝ่าบาท\" อลันและซีเนรี่กล่าวทำความเคารพองค์หญิง



\"ที่ข้าให้เจ้าทั้งสองมาที่แห่งนี้เพราะข้าอยากรู้เรื่องราวของเจ้าหน่อยน่ะ\" องค์หญิงกล่าว...



\"เรื่องไหนหรอครับท่าน\" อลันถามอย่างสงสัย



\"เจ้าทั้งสองจะเดินทางไปไหนกันล่ะถึงได้ผ่านเมืองของข้ามา\" องค์หญิงถาม



\"เราทั้งสองจะเดินทางไปวงแหวนดราคราฟกันครับ\" อลันตอบ



\"วงแหวนดราคราฟ สถานที่ที่อันตรายที่สุดแห่งดินแดนมหัศจรรย์นะหรือ!!!\" องค์หญิงถามอย่างตกใจ



\"คือเราทั้งสองคนมีเรื่องสำคัญมากที่จะต้องไปวงแหวนดราคราฟให้เร็วที่สุดพะยะค่ะ\" ซีเนรี่ตอบ



\"เจ้าทั้งสองมีความกล้ามาก ข้าไม่เคยเห็นมีผู้ใดกล้าไปที่วงแหวนนั่น เพราะที่นั่นเต็มไปด้วยอันตรายที่น่ากลัว\" องค์หญิงกล่าว



\"องค์หญิงครับ แล้วทำไมเมืองนี้ถึงเต็มไปด้วยผู้คนที่แต่งชุดสีดำ และดูไม่ค่อยเป็นมิตรซักเท่าไรเรยล่ะครับ\" อลันถาม



\"ไม่มีใครสามารถให้คำตอบได้หรอก แม้กระทั่งข้าก็ไม่สามารถทราบสาเหตุได้ เมื่อก่อนเมืองของข้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันแจ่มใส ผู้คนเป็นมิตรกัน แต่แล้วเมื่อไม่นานมานี้มีอสูรร้ายมาทำลายเมืองนี้มันทำให้เมืองของข้าต้องกลายเป็นแบบนี้ และพวกข้าก็ไม่สามารถสู้อะไรมันได้ลย\" องค์หญิงกล่าวอย่างหมดหวัง



\"แล้วข้าสามารถช่วยอะไรท่านได้หรือไม่ครับ\" อลันถาม



\"มีทางเดียวคือต้องไปยังวงแหวนดราคราฟนั้นล่ะเจ้าต้องนำโซ่ล่ามสัตว์ในตำนานของพ่อมดโคโรครอฟมา ความจริงข้าอยากจะไปยังวงแหวนนั่นนานแล้วแต่ข้าออกจากเมืองนี้ไม่ได้ เพราะตราบนี้คำสาบของอสูรร้ายยังอยู่ถ้าข้าออกไปจากเมืองแห่งนี้เมื่อไร เมืองแห่งนี้ก็จะเผาไหม้ไปทั้งเมือง และถ้าท่านสามารถนำกลับมาได้ ได้โปรดช่วยเมืองของข้าที\" องค์หญิงขอร้องอลันและซีเนรี่



\"ผมจะช่วยเมืองนี้ไว้ให้ครับ เพราะไหนๆผมก็ต้องไปวงแหวนดราคราฟอยู่แล้ว\" อลันตอบรับอย่างเต็มใจ



\"ข้าขอบใจท่านมาก!!! ข้าจะให้คนของข้าไปกับท่านด้วยล่ะกัน เผื่อเขาจะช่วยอะไรท่านได้\" เมื่อองค์หญิงพูดจบก็เรียกบริวานมาสองคน



\"เซมัส!!! เซม!!! มานี่สิ \" องค์หญิงเรียกเขาทั้งสอง



\"ถวายบังคมฝ่าบาท\" ชายฝาแฝดดูแก่เรียนทั้งสอง ได้ทำความเคารพองค์หญิง ซึ่งพวกเขาทั้งสองนั้นดูฉลาดหลักแหลมมาก



\"เซมัสและเซม... เจ้าต้องเดินทางไปวงแหวนดราคราฟกับท่านผู้กล้าทั้งสองคนนี้นะ เพื่อจะช่วยเหลือเมืองของเราไว้\" องค์หญิงพูดพลางชี้ไปที่อลันและซีเนรี่



\"พะยะค่ะ\" เซมัสและเซมตอบตกลง



\"เอาล่ะ... เจ้าทั้งสี่รีบไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวข้าจะให้บริวารจัดที่พักให้เจ้า เพราะนานๆเมืองของข้าจะมีนักเดินทางจากต่างเมืองกล้าเขามาเสียที\" องค์หญิงกล่าวยินดีต้อนรับอลันและซีเนรี่



\"ขอบพระทัยฝ่าบาท\" อลันและซีเนรี่กล่าว...





และในคืนนั้นอลัน ซีเนรี่ เซมัส และเซมได้ไปพักผ่อนในที่ๆองค์หญิงเตรียมไว้ให้ ที่แห่งนั้นเป็นห้องพักห้องหนึ่งที่อยู่ภายในประสาทแก้ว อลันและซีเนรี่ต่างก็ตื่นเต้นกับความสวยงามของปราสาทนั้นทั้งคืน จนเซมัสต้องออกมาเตือน





\"เฮ้!!! นายต้องพักผ่อนแล้วนะ เด๋วพรุ่งนี้ไม่มีแรงเดินทางหรอก นายรู้มั๊ยว่าพวกเราควรพักผ่อนอย่างน้อยวันละแปดชั่วโมงนะ!!!\" เซมัสเตือนด้วยน้ำเสียงห้าวๆโดยใช้หลักวิชาการ



\"เอาน่าพี่... พูดกะเขาดีๆก็ได้ครับ\" เซมแฝดผู้น้องตอบด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล



\"ก็เตือนด้วยความหวังดีล่ะน่า...\" เซมัสกล่าว



\"เอาล่ะๆ เราทั้งสองจะรีบนอนเดี๋ยวนี้ล่ะ\" ซีเนรี่กล่าว



\"ทำไมเจ้านี่มันเจ้ากี้เจ้าการจังแฮะ\" อลันบ่นพึมพำกับซีเนรี่



\"เจ้าว่าไงนะ!!!\" เซมัสพูดด้วยเสียงห้าวๆ



\"ป่าวฮะๆ บอกว่านายฉลาดดีน่ะ แหะๆ\" อลันตอบ



\"นั้นก็แล้วไป\" เซมัสกล่าว





เข้าทั้งสี่คนต่างก็รีบพักผ่อนเพื่อที่จะเดินทางไปยังวงแหวนดราคราฟกันต่อไป...