อยากให้รู้ว่าผม"เหงา"

ลำดับตอนที่ #1 : น้องสาวตัวแสบ

          เช้าวันใหม่ที่ดูเหมือนอากาศจะช่างแสนสดใส แต่บรรยากาศดีๆ กลับค่อยๆจางหายไป เมื่อเสียงแหลมๆอันดังก้องจากนอกห้องได้สะท้อนเข้ามาในหู พร้อมกับเสียงเคาะประตูดังก๊อกๆๆ ได้เอ่ยขึ้นมาว่า...

"พี่เต้!!! ตื่นได้แล้ว หนูไม่อยากมานั่งรอพี่ที่แสนจะขี้เกียจสันหลังยาวหรอกนะ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายกันพอดี"

          "เต้" เด็กชายวัย14ปีจึงค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นพร้อมยืดเส้นยืดสายบิดขี้เกียจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ลุกขึ้นออกจากเตียงนอนของเขาตรงไปยังที่บานประตูไม้ขนาดใหญ่ เขาค่อยๆเอื้อมมือช้าๆไปที่ลูกบิดสีทอง แล้วเขาก็หมุนลูกบิดเพื่อเปิดประตูออกอย่างช้าๆ...

แอ๊ดดดดด~

"รู้แล้วน่า... ไม่ต้องรีบเร่งก็ได้ นี่ก็เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงกว่าๆนะ" เต้ชี้ไปที่นาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้องให้น้องสาวตัวร้ายของเขาดู พร้อมกับปิดประตูดังสนั่น"ปั้ง!!!"

          เมื่อเต้อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เขาก็หยิบชุดนักเรียนของเขามาสวมใส่พร้อมพินิจพิจารณามองดูเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ซึ่งแขวนอยู่ตรงผนังห้องข้างตู้เสื้อผ้า เขาจ้องมองแววตาของตนเองอยู่ครู่หนึ่ง...

          ดูเผินๆแล้วเต้อาจดูเป็นเด็กที่ร่าเริง ดูปกติดีทุกอย่าง แต่แววตาของเขานี่สิ กลับดูอ้างว้างเดียวดาย ราวกับว่าเขาไม่มีความสุขเอาเสียเลย...

"ไอ้พี่เต้ แต่งตัวเสร็จยังห๊ะ!!! เดี๋ยวพี่ต้องมาจัดตารางสอนให้ตาลด้วยนะ"

เต้เปลี่ยนความสนใจจากกระจกเงาบานใหญ่มาที่ตาลในทันที  พร้อมกับเอ่ยอย่างงงๆว่า...

"แล้วทำไมพี่ต้องมาจัดตารางสอนให้ตาลด้วยล่ะ ของๆตาลตาลก็จัดเองสิ"

"ก็ตาลยังเด็กอยู่นี่ จักตารางสอนไม่เป็น เข้าใจป๊ะ?" ตาลทำท่ายียวนกวนประสาทเต้ จึงทำให้เต้ฉุนขึ้นมาจนหน้าแดงกล่ำในทันใด

"คุณแม่ขา...ช่วยตาลด้วยค่ะ พี่เต้เขาจะต่อยตาล!!!" ตาลแหกปากลั่นบ้านเพื่อร้องขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นแม่ของพวกเขา จึงทำให้แม่ของพวกเขาต้องรีบวิ่งแจ้นมาทันที

"นี่เจ้าเต้!!! จะทำอะไรน้องของแกห๊ะ!!!" เสียงของหญิงวัยผู้ใหญ่ได้เอ่ยขึ้น หน้าตาของหล่อนดูเหมือนจะไม่พอใจบุตรชายของตนยิ่งนัก...

"แต่แม่ฮะ.. ผมยังไม่ทันทำอะไรเลยนะครับ"

"ฉันเห็นท่าทางของแกฉันก็รู้ ดูซิ.. ยืนกำหมัดซะแน่นเลย"

"คุณแม่ขาตาลจัดตารางสอนไม่เป็นอ่ะค่ะ ดูสิคะพี่เต้เขาไม่ยอมจัดให้หนู" ตาลรีบฟ้องแม่ในทันที ดูเหมือนเธอจะสะใจเอาซะมากๆ

"เจ้าเต้!!! จัดตารางสอนให้น้องแค่นี้ไม่ได้ใช่มั้ย น้องยังเล็กอยู่เลยดูซิ โถๆๆๆ" ผู้เป็นมารดาได้โอบกอดลูกสาวอย่างแนบแน่นเพื่อเป็นการปลอบใจ โดยที่หล่อนไม่รู้เลยว่า... ลับหลังของลูกสาวเธอนั้นแอบส่งสายตาพริบๆๆๆ เยาะเย้ยพี่ชายของเขาอยู่

"เอาล่ะ เด๋วแม่ไปเตรียมอาหารต่อแล้ว เต้อย่าลืมจัดตารางสอนให้น้องนะ แล้วอย่าแกล้งน้องอีกล่ะ เข้าใจมั้ย!!!"

"ครับแม่...~"

"อย่าลืมนะคะพี่ชาย จัดตารางสอนให้ด้วยล่ะ โฮ๊ะๆๆๆ" ตาลทำท่ายียวนกวนประสาทอีกครั้งก่อนเดินออกไปจากห้องนอนของเต้

          เมื่อเต้จัดตารางสอนให้ตาลเสร็จเขาก็รีบลงมาที่โต๊ะรับประทานอาหารอย่างรวดเร็ว แต่ในขณะที่อาหารขำแรกที่เขาตักขึ้นมากำลังจะเข้าปากของเต้นั่นเอง...

"คุณพ่อขา...อีกครึ่งชั่วโมงโรงเรียนก็จะเข้าแถวแล้วนะคะ เรารีบไปกันเถอะค่ะ"

"แต่พี่พึ่งลงมาเองนะ ขอเวลาแปปเดียวสิ"

"ช่วยไม่ได้!!! ก็พี่อยากลงมาช้าเองนี่นา..."

"ก็เพราะใครกันล่ะให้พี่จัด...."

"คุณพ่อขารีบไปกันเถอะค่ะจะสายแล้ว!!!"

"ที่ตาลพูดก็ถูกนะเต้ คราวหน้าคราวหลังก็อย่าลงมาช้าอีกล่ะ" ดูเหมือนคำตัดสินของพ่อของพวกเขาจะเป็นคำเด็ดขาดเสียแล้ว...

          เต้จะต้องเผชิญปัญหาเหล่านี้อยู่ทุกๆวัน หรือทุกๆครั้งที่เขาเจอน้องสาวของเขาซะด้วยซ้ำ ซึ่งเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแต่ละครั้งตาลจะมาไม้ไหนอีก แต่นับว่าโชคดีที่เขาได้เตรียมตัวเตรียมใจพร้อมที่จะเจอกับปัญหาไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว...

บรื้นนนนน~

          เสียงสตาร์ทรถของพ่อดังขึ้นพร้อมที่จะไปส่งต้นและตาลไปที่โรงเรียนแล้ว ดูเหมือนตาลจะร่าเริงมีความสุขอยู่ทุกวี่ทุกวัน แต่เต้นี่สิ!!! กลับดูหมดอะไรตายอยากทุกครั้งไป...