ดราคราฟ วงแหวนมหัศจรรย์

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4 :: เขาวงกตแห่งความหายนะ

ตอนที่6 เขาวงกตแห่งความหายนะ



อลัน ซีเนรี่ เซมัส และเซมได้เดินทางออกจากเมืองโพรโทคอนในรุ่งเช้า เขาทั้งสี่เดินไปในป่าลึกอีกครั้ง





\"เฮ้อ... ป่าๆๆ มองไปทางไหนก็มีแต่ป่า... ข้าอยากจะกลับไปแช่บ่อน้ำพุร้อนที่บ้านข้าซะนี่\" ซีเรนี่กล่าว



\"นี่ก็พึ่งออกมาจากเมืองโพรโทคอนมาได้ไม่นานนัก บริเวณนี้ข้าชำนาญ... ถ้าเจ้าอยากแช่น้ำพุร้อนก็...\"



\"ขึ้นไปทิศเหนือ1ไมล์เท่านั้นเอง!!!\" เซมัสพูดยังไม่ทันจบเซมก็รีบแทรกขึ้นมาในทันที



\"เจ้าน้องบ้านี่ ชอบแทรกข้าจริงๆ ให้ข้าพูดจบก่อนไม่ได้รึไง\" เซมัสพูดอย่างฉุนเฉียว



\"ขอโทดครับพี่...~\" เซนกล่าวขอโทษพี่ด้วยใบหน้าหงอยๆ



\"เจ้าพูดจริงหรือ!!!\" ซีเนรี่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น



\"ข้าจะหลอกเจ้าไปทำไมกัน...\"



\"แล้วเราจะมัวรอไรอยู่ล่ะ รีบไปกันเถอะ!!!\" อลันกล่าว





เมื่ออลันพูดจบ เขาทั้งสี่ก็มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือเพื่อจะไปบ่อน้ำพุร้อน ทั้งสี่คนเดินกันอยู่พักใหญ่กว่าจะไปถึงบ่อน้ำพุร้อนนั้นได้





\"เย้... น้ำพุร้อน!!! มาถึงแล้ว...\" ซีเนรี่พูดพลางวิ่งทำท่าจะกระโดดลงพ่อน้ำพุร้อน



\"เดี่ยวก่อน!!! เธอจงลงทั้งชุดของเธอเนี่ยนะ แล้วชุดเธอไม่เปียกรึไง!!!\" อลันพูดขึ้น



\"โถ่... ข้าก็นึกว่าเรื่องอะไร ข้ามีเวทมนต์นะ เรื่องแค่นี้สบายมาก พวกเจ้าด้วย... กระโดดลงบ่อกันเลย~\" ซีเนรี่กล่าว





\"ตูม!!!!!!!!!\" เสียงเด็กทั้งสี่กระโดดลงน้ำ และพวกเขาก็ได้เล่นน้ำกันอย่างหนุกสนาน...





เมื่อทั้งสี่แช่น้ำพุร้อนกันเสร็จ ซีเนรี่จึงร่ายเวทมนต์ให้เธอและเพื่อนๆของเธอตัวแห้ง แล้วพวกเขาก็ได้ออกเดินทางกันต่อ พวกเขาเดินทางออกมาไกลจากเมืองโพรโทคอนมาก เขาทั้งสี่ต้องมาหยุดชะงักเนื่องจากทางแยกข้างหน้ามันช่างเยอะเหลือเกิน





\"นี่มันมีกี่ทางกันล่ะนี่ สิบทาง เอ๊ย!!! ไม่ใช่สิบสิ สิบเอ็ดต่างหาก!!! ข้าว่านี่คงต้องเป็น...\"



\"เขาวงกตเฮิร์ส!!!\" เซมพูดแทรกเซมัสอย่างรวดเร็ว



\"เจ้าพูดแทรกข้าอีกแล้วนะเซม!!!\" เซมัสพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด



\"ขอโทษครับพี่เซมัส\" เซมรีบกล่าวขอโทษพี่ชาย



\"ข้าเบื่อที่จะฟังคำขอโทษของเจ้าแล้ว... เจ้าขอโทษข้ามาเป็นร้อยๆครั้งแล้วรู้ไหม\"



\"เก้าสิบเอ็ดครั้งเองนี่ครับพี่เซมัส ผมนับอยู่!!!\" เซมกล่าว



\"เออนั่นแหละ!!! มันก็เกือบร้อยแล้วไหมล่ะ\" เซมัสกล่าวอย่างฉุนเฉียว



\"พวกเจ้าเลิกทะเลาะกันซักทีเถอะ เรามาช่วยกันหาทางออกจากเจ้าเขาวงกตนรกนี่ซักที\" อลันกล่าว



\"เอางี้ไหม เด๋วข้าจะขี่ไม้กวาดดูทางให้\" ซีเนรี่กล่าว



\"ไม่ได้หรอก!!! เมื่อเราเข้าไปในเขาวงกตแห่งนี้แล้ว เราจะไม่สามารถบินได้เลย... แล้วเจ้ารู้อะไรไหม... ถ้าเราเข้าไปแล้วหาทางออกไม่ได้ ภายในไม่ช้าเราจะต้องถูกเจ้ายักษ์เฮิร์สจับกินแน่\" เซมัสกล่าว



\"และวัยอย่างพวกเรารสคงถูกปากเจ้ายักษ์เฮิร์สซะด้วยสิ\" เซมกล่าวต่อจากพี่ชาย



\"นี่เป็นครั้งแรกนะ ที่เจ้าไม่พูดแทรกข้า\" เซมัสพูดประชด



\"ผมจำได้นะครับพี่ชาย ว่ามากกว่าหนึ่งครั้งแล้ว\"



\"ข้าพูดประชดเจ้าโว้ย!!!\" ดูท่าทางเซมัสจะหงุดหงิด ในขณะที่เซมทำหน้าฉงน



\"เลิกทะเลาะกันซักทีเถอะ... เราจะผ่านวงกตนี้ไปได้ยังไง\" อลันกล่าวอย่างฉุนๆ



\"เราคงต้องเดาสุ่มแล้วล่ะ\" ซีเนรี่พูดขึ้น



\"ซ้ายสุดเป็นไง!!!\" เซมัสกล่าว



\"เจ้านึกยังไงถึงจะไปซ้ายสุดล่ะ\" อลันถาม



\"ก็ขวาร้ายซ้ายดีไงครับ!!!\" เซมพูดแทรกเซมัสอีกครั้งทำให้เซมัสอ้าปากค้างชะงัก



\"ซ้ายก็ซ้าย รีบไปกันเถอะ\" ซีเนรี่รีบพูดขึ้นเพราะกลัวเซมัสจะทะเลาะกับเซมอีก





ทั้งสี่คนได้เดินเข้าไปทางซ้ายสุด ทางนั้นเต็มไปด้วยโคลนเหม็นๆเต็มไปหมด





\"ยักษ์เฮิร์สมันอยู่เข้าไปได้ไงกันนะ โคลนเน่าๆทั้งนั้น\" ซีเรนี่กล่าวไปอุดจมูกไป



\"ยักษ์เฮิร์สมันชอบอาบโคลนน่ะครับ\" เซมกล่าว



\"รีบๆเดินไปเถอะ ข้าเหม็นโคลนพวกนี้จะแย่อยู่แล้ว\" อลันกล่าวขึ้น





เขาเดินเข้าไปในเขาวงกตซักพักก็มีทางแยกออกมาถึงห้าทางด้วยกัน





\"ข้าเคยอ่านในตำรามา เมื่อเราเข้ามาถูกทางแล้ว เราจะพบกับทางแยกอีกห้าทาง และจะมีทางเดียวที่เป็นทางออกเท่านั้น\" เซมัสกล่าวขึ้น





เมื่อเซมัสพูดจบ ก็มีแมงป่องยักษ์ออกมาจากทางแยกห้าทางนั้น





\"แย่แล้ว!!!!!!!!~\" เซมัสและเซมเอ่ยขึ้นพร้อมกัน



\"ใช่ ข้ารู้!!!\" อลันกล่าวอย่างตกใจ



\"แล้วเราจะสู้กับมันยังไงดี\" ซีเนรี่ถามฝาแฝดทั้งสอง



\"ไฟ!!! ไฟเท่านั้น\" เซมกล่าว



\"แล้วจะให้พวกเราทำไงล่ะ หาฟืนจุดไฟรึไง\" อลันพูดขึ้น



\"ไฟ!!! น่ะหรือ ทำไมต้องเป็นไฟด้วยนะ ข้าร่ายเวทย์นี้ไม่ค่อยเป็นซะด้วยสิ\" ซีเนรี่กล่าว



\"ความหวังอยู่ที่เธอคนเดียวแล้วน่ะซีเนรี่\" อลันกล่าวอย่างรีบร้อน



\"โอเค... ก็ได้ ข้าจะพยายาม...\" เมื่อซีเนรี่กล่าวจบเธอก็ร่ายเวทย์อย่างรวดเร็ว





\"ฟิ๊งงงงงง!!!!\"





\"โอ้ว!!! ไม่!!! นี่มังแสงไฟนี่ ข้าต้องการไฟ!!!\" ซีเนรี่พึมพำ และร่ายเวทย์ใหม่อีกครั้ง





\"เปรี้ยงงงงง!!!!!\"





\"กรี๊ดดดด!!!!!!!!!!!!!~\" ซีเนรี่ร้องด้วยความตกใจ



\"นี่เจ้าจะร่ายเวทย์เพื่อนำฟ้าผ่ามาฆ่าพวกเรากันรึไงนะ\" เซมัสกล่าวขึ้น



\"แล้วเจ้าคิดว่าข้าตั้งใจอย่างงั้นหรือ!!!\" ซีเนรี่เริ่มหงุดหงิด



\"เจ้าอย่ามัวเถียงกันเลย ดูแมงป่องยักษ์ซิ มันเข้ามาใกล้แล้ว\" อลันพูดพลางชี้ไปที่แมงป่องที่ดูท่าทางหิวโหย



\"เอาน่าข้าจะลองอีกที!!! หวังว่าข้าคงไม่ร่ายคลื่นยักษ์ออกมาหรอกนะ\" ซีเนรี่กล่าวพร้อมลองร่ายมนต์อีกครั้ง





\"ฟู่!!!~\"





\"ซีเนรี่ เธอทำได้!!!\" อลันกล่าวพลางมองไปที่เจ้าแปงป่องยักษ์ทั้งห้า มันต่างวิ่งกันอลหม่านหาทางหนีไฟ





ระหว่างที่แมงป่องยักษ์เหล่านั้นวิ่งอลหม่านหนีไฟอยู่นั้น เขาทั้งสี่จึงถือโอกาสเข้าไปทางแยกทางใดทางหนึ่ง





\"ที่เราเข้าทางที่เท่าไรล่ะนี่\" อลันถามขึ้น แต่ดูเพื่อนๆจะไม่มีใครรู้เลย



\"ข้าไม่รู้หรอก ก็มัวแต่วิ่งหนีเจ้าแมงป่องยักษ์อยู่น่ะ\" เซมัสกล่าวขึ้น



\"ทางที่เท่าไรก็ช่างมันเถอะ รีบเดินทางกันต่อ\" ซีเนรี่กล่าวขึ้น





พวกเขาได้เดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนกระทั่ง...





\"นั้นมันตัวอะไรกัน!!!\" อลันถามขึ้นพลางชี้ไปที่ตัวประหลาดตัวใหญ่ มันถือขวานเล่มยักษ์อยู่



\"ฮะ ฮะ เฮิร์ส\" ฝาแฝดทั้งสองกล่าวขึ้น



\"แล้วเราจะทำยังไงดี หวังว่าเจ้าคงรู้นะ\" อลันถามฝาแฝดทั้งสอง



\"ไฟ เฮิร์สกลัวไฟ แต่ไฟเหล่านั้นมันต้องสุมตรงกลางใจของมันเท่านั้น มันถึงจะตาย\" เซมัส แฝดผู้พี่กล่าวขึ้น



\"เอาอีกแล้วหรอ!!! แค่ร่ายเวทย์ไฟธรรมดาข้าก็เกือบฆ่าพวกเรากันเองตายอยู่แล้วนะ จะให้ข้ามาร่ายสุมกลางหัวใจของเฮิร์ส ข้าคงไม่แม่นขนาดนั้นหรอกน่า...\" ซีเนรี่กล่าวขึ้น



\"แล้วพวกเราจะทำยังไงกันดี\" เซมัสกล่าวอย่างรุกรน





ระหว่างที่ทุกคนกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เจ้ายักษ์เฮิร์สก็ใช้ขวานพยายามฟันให้โดนพวกเขาทั้งสี่ พวกเขาทั้งสี่พยายามหลบกันอย่างเต็มที่





\"พวกเราคงวิ่งหลบขวานของเฮิร์สได้ไม่นานหรอกนะครับ!!! ทำอะไรซักอย่างสิ!!!\" เซมกล่าวไปวิ่งหนีขวานของเฮิร์สไป



\"ซีเนรี่ ร่ายไฟใส่ลูกธนูข้าซิ!!!\" อลันกล่าว



\"นี่เจ้าจะให้ข้าเผาลูกธนูเจ้ารึไงกัน\" ซีเนรี่กล่าวอย่างงงๆ



\"เร็วเข้า!!!\" อลันตะคอกเสียงดัง



\"ข้าไม่รุว่าเจ้าคิดอะไร แต่...ข้าจะร่ายเวทย์ใส่ลูกธนูให้เจ้าก็ได้\" ซีเนรี่กล่าวพลางร่ายเวทย์ไฟใส่ลูกธนูของอลัน





อลันหยิบลูกธนูมาหนึ่งดอกเพื่อให้ซีเนรี่ร่ายเวทย์ไฟใส่ลูกธนูดอกนั้น และดูท่าทางซีเนรี่จะทำได้ไม่เลว เพราะเธอสามารถร่ายเวทย์ไฟได้ในทันที ลูกธนูนั้นติดไฟ





\"โอ้ย!!!\" ซีเนรี่ลื่นโคลนล้มลง



\"ซีเนรี่ ลุกขึ้นสิ... เฮิร์สมันเดินมาที่เจ้าแล้วนะ\" อลันตะโกนบอกซีเนรี่



\"ข้า...ข้าลุกไม่ไหว!!!\" ซีเนรี่บอกอลันพลางจับที่ขาของตน





อลันรีบหยิบคันธนูขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็รีบเล็งธนูไปที่หัวใจของเจ้าเฮิร์ส และในที่สุด....





\"ฉึก!!!!!!!!~\"





ลูกธนูดอกนั้นได้ปักตรงกลางหัวใจของเฮิร์สพอดี เฮิร์สล้มตัวลง และในทันใดนั้นก็มีโคลนถล่มมาจากข้างหลังของพวกเขามากมาย





\"หนีเร็ว!!!\" เซมัสกล่าวขึ้น



\"ซีเนรี่!!! เจ้าวิ่งไหวมั๊ย!!!\" อลันตะโกนถาม



\"ข้าลุกไม่ไหวหรอก พวกเจ้าไปกันเถอะ โคลนถล่มลงมาแล้ว\"



\"ไม่ได้!!! ข้าจะทิ้งเจ้าไม่ได้เด็ดขาด เราต้องไปด้วยกัน\" เมื่ออลันพูดจบก็รีบวิ่งเข้าไปอุ้มซีเนรี่อย่างไม่เกรงกลัวโคลนที่ถล่มลงมา





พวกเขาทั้งหมด ได้วิ่งออกมาตามทาง... และพวกเขาก็สามารถทำได้ ตอนนี้เขาอยู่นอกเขาวงกตเฮิร์สแล้ว!!!





\"อลัน เจ้าช่วยชีวิตข้า ข้าขอบใจเจ้ามาก\" ซีเนรี่กล่าวอย่างซาบซึ้งในน้ำใจของอลัน



\"ไม่เปงไรหรอกน่า... เจ้าก็ช่วยข้าไว้ตั้งเยอะ\" อลันกล่าว





เมื่อพวกเขาออกมาจากเขาวงกตเฮิร์สได้แล้วก็ดีใจกันอยู่พักใหญ่ และก็ได้ออกเดินทางกันต่อไป...