คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter 7 [rewrite]
“นี่ เอะอ่ะอะไรกันน่ะ นี่มันโรงพยาบาลนะ!!!”
เสียงของยูชอนซึ่งพูดอย่างหัวเสีย ใครมันมาทำเสียงดังที่โรงพยาบาลเค้ากัน
“ขอโทษจริงๆครับกระผมจะรีบจับตัวให้เร็วที่สุดครับ”
ร่างของชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ รีบก้มหัวขอโทษขอโพยเจ้าตายเป็นการใหญ่
ถึงแม้ว่าจะหมั่นไส้เล็กๆแต่เค้าก็ยังไม่อยากหางานใหม่ตอนนี้หรอกนะ
“หมายความว่าไง” หันหน้ากลับไปเผชิญหน้ากับคนที่ตัวเองเรียกมาพบอีกครั้ง
“คืออย่างนี้ครับ มีนักเลงคนหนึ่งเข้ามาที่นี่น่ะครับ คาดว่าคงจะหนีตำรวจมา
เลยเป็นต้นเหตุให้เกิดเสียงเอะอ่ะขึ้นมา แล้วผมจะรีบจับตัวให้เร็วที่สุดครับ”
พูดอย่างชัดเจนแล้วก้มหัวอีกครั้ง
“จัดการให้เรียบร้อย ฉันไม่ชอบให้เกิดเสียงดังที่โรงพยาบาล
มันเป็นการรบกวนคนไข้” พูดเสียงเรียบแล้วกวักมือให้ออกไปได้แล้ว
โดยผู้เห็นก็รู้สันยานเป็นอย่างดี เลยรีบออกมาจากห้องนั้น ทันที
“เฮ้อ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ” ร่างสูงที่ยืนอยู่เมื่อครู่
นั่งลงกับเก้าอี้ตัวใหญ่ แล้วถอนหายใจออกมา
พลางคิดถึงคนน่ารักที่เป็นคนไข้ของเค้า ป่านนี้จะตกใจกับเหตุการณ์นี้รึปล่าว
ถ้าไม่เป็นเพราะไอบ้าที่ไหนก็ไม่รุ้มาป่วนโรงพยาบาล
เค้าก้อคงไม่ต้องมานั่งจัดการเรื่องนั้น และก็คงได้ไปนั่งเฝ้าที่ห้องแล้ว
“อยากไปหาเร็วๆจัง” ร่างสูงเร่งเคลียงานบนโต๊ะอย่างเร่งรีบ
เพื่อที่จะได้ไปพบใครบางคน......และนั่น....ทำให้เค้าลืมใครบางคนไปโดยสิ้นเชิง....ลืมที่จะโทรหาจุนซูอย่างเช่นทุกๆวัน.........
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ป่านนี้แล้วทำไมพี่ยูชอนถึงยังไม่โทรมาอีกนะ ทุกทีจะโทรมาเวลานี้นี่นา”
จุนซูคิดพลาง จ้องมองโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ที่ยูชอนเป็นคนซื้อให้
และก็มีที่ห้อยโทรสัพมือถือที่เป็นรูปของเค้ากับยูชอนถ่ายคู่กัน ซึ่งแน่นอน
ยูชอนไม่รู้.......
พี่ยูชอน ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะ หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรรึปล่าว!!!
เมื่อคิดอย่างนั้น ร่างบางรีบลุกขึ้น แล้วเดินไปแต่งตัวอย่างเร่งรีบ
แล้วเดินออกจากห้องอย่างเร่งรีบ โดยไม่ลืมที่จะคว้ากุญแจรถไปด้วย
จุนซุออกรถอย่างรวดเร็ว รีบขับไปที่โรงพยาบาลโซลทันที
+++++++++++++++++++++++
“ผมจะโทรกลับไปดีมั้ยครับ คุนลุง”
ชางมินเริ่มบทสนทนากับจางฮวันซินทันทีที่พบเล่าเรื่องทั้งหมด ให้ฟัง
“อืม ดีเหมือนกันนะ แต่ว่า...ตอนที่เธอออกมา มีใครตามมาบ้างมั้ย”
ชางมินนิ่งเงียบไปสักพัก เพราะระหว่างทางที่รถแล่นอยู่
เค้าเองก็รู้สึกแปลกๆเหมือนมีคนตาม
“ผม...ไม่แน่ใจ”
“งั้น เอาเป็นว่า เวลาจะมาฉันที่นี่ ต้องระวังหน่อยละกันนะ ถ้าเรื่องทั้งหมด
ซังกวานเกี่ยวข้องจริง ฉันว่าเธอคงอันตรายไม่น้อยเลย”
จางฮวันซินพูดออกมาอย่างเป็นห่วงคนข้างหน้า
“ครับ” ต่อเราคงต้องระวังให้มากขึ้นสินะ
“แล้วเรื่องของพี่แจจุงล่ะ ครับ ได้เบาะแสอะไรเพิ่มมั้ยครับ” เอ่ย
ปากถามอีกเรื่องที่เค้าเป็นห่วง
“ฉันยังไม่ได้เบาะแสเกี่ยวกับแจจุงนะ ไม่รู้ว่าจะไปไหน รึว่า.....”
พูดได้แค่นั้นแล้วก็ต้องเงียบไปเพราะไม่สามารถพูได้ กับเรื่องที่ยังไม่แน่ใจ
“รึว่าอะไรกันครับ!!!” ชางมินอย่างร้อนรน เหมือนกับว่ามีอะไรจะบอกเค้า
แต่ก็ไม่ยอมพูด
“รึว่า อาจจะถูกซังกวานจับตัวไป”
“ว่าไงนะ” ร่างสูงถามออกมาอย่างไม่เชื่อหู แต่ว่ามันก็เป็นไปได้สูง
“ฉันแค่สันนิฐานนะ อย่างเพิ่งด่วนสรุป และเรื่องนี้ขอให้ปิดเป็นความลับด้วย
ขอให้เรารู้กันแค่สองคน เวลานี้ เราไม่สามารถไว้ใจใครได้เลย”
“ครับ ทราบแล้วครับ” ชางมินรับคำ
ก่อนจะขอตัวออกมาก่อนเพราะถ้ามีคนตามเค้ามาจริง อย่าทำตัวหน้าสงสัย
ลแคงไม่ดีแน่ ถ้าหากว่าเค้าอยู่ที่นานเกินไป
ร่างสูงก้าวขึ้นมานั่งบทรถหรูราคาแพง แล้วออกคำสั่ง “กลับบ้าน!!!”
ทันทีที่รถคันหรูออกจากสถานีตำรวจ รถเก๊งค์สีดำก็ขับตามไปห่างๆ
“คุณซังกวานครับ ตอนนี้
ชางมินออกจากสถานีตำรวจแล้วครับ......ครับ.....ผมคาดว่าน่าจะกลับบ้านครับ...ครับ....สวัสดีครับ..”
หลังจากที่ซังกวานได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องที่ให้สะกดรอยตามชางมิน
รอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏอยู่ที่ใบหน้าของเค้า
ร่างของชายรูปร่างสันทัตนั่งลงบนเก้าอี้บริษัท คิมกรุ้ปอย่างพอใจ
เค้ายัดเงินให้คนในบริษัทนี้หมดแล้ว ส่วนคนที่ไม่ยอมเค้าก็ไล่ออกซะ
ส่วนหุ้นในบริษัทนี้ เค้าก็กว้านซื้อมาเกือบหมด
ตอนนี้ที่ต้องทำก็แค่จัดการกับสองพี่น้องคู่นั้น ตอนนี้ คนพี่ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่เค้าก็ไม่ห่วง หึ อ่อนแอขนาดนั้น จะมีปัญญาทำอะไรได้ เหลือแค่คนนั้นคนเดียว
เค้าก็จะสามารถครอบครองบริษัทนี้และสมบัติทั้งหมดของตระกูลคิมได้โดยชอบธรรม รวมถึงเรื่องที่จะดองบริษัทกับชองกรุ๊ปด้วย
ความคิดเห็น