คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : chapter 7
"แจจุง"
"......"
"แจจุงครับ"
"....."
"โธ่ เจ้าหญิงแจจุง โกรธองครักษ์คนนี้แล้วเหรอครับ"
เสียงทุ้มนุ่มพยายามเรียกร่างเล็กของเด็กชายวัย12 ปีอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเจ้าตัวเล็กจะยอมหันมาคุยกับเค้าเลย
หนำซ้ำยังเมินหน้าหนีเค้าอีก ปากอิ่มยู่ลง ใบหน้าหวานงอง้ำ แขนเล็กยกขึ้นมากอดอกอย่างแสนงอน
เท่านั้นยังไม่พอ หน้าสวยราวตุ๊กตา ยังหันหน้าหนีเค้าไปซะทุกครั้ง แม้ว่าเค้าจะตามไปง้อแล้วก็ยังเม้น
สาเหตุน่ะเหรอ ก็เพราะ เค้ากลับบ้านช้าทั้งที่รับปากเจ้าตัวเล็กว่าจะพาไปกินข้าวข้างนอกบ้าน แถมยังไม่มีของฝากอีก
เลยงอนกันไปใหญ่ ทั้งที่เค้าพยายามง้อด้วยขนมแล้ว ตุ๊กตาก็แล้ว ยังไม่ยอมหายโกรธอีก
ร่างสูงของท่านประธานหนุ่มที่หันหน้าไปมาตามเจ้าตัวเล็ก ใครมาเห็นคงต้องหัวเราะออกมาแน่ ในที่สุดยุนโฮก็ถอดใจ
"ฟู่..." ร่างสูงเผลอถอนใจหายใจออกมาเสียงดังอย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะเอ่ยปากพูดอย่างกระเง้ากระงอด
"มันไม่ใช่ความคิดของยุนโฮซะหน่อย มันช่วยไม่ได้นี่นาที่เจ้าเฒ่านั่นเรื่องมาก...."
เสียงทุ้มบ่นออกมางึมงำกับตัวเอง
ภาพของชายหนุ่มร่างสูงนั่งบ่นปากขมุบขมิบอยู่ ข้างๆเป็นคนตัวเล็กคนสำคัญของบ้าน ใบหน้าคมที่ยู่ลงบ้างเหมือนจะงอนแทน
ร่างบางของเจ้าตัวน้อยวัย12ปี อดทำให้เหล่าแม่บ้านทั้งหลายอดอมยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของเจ้านาย
"ยังไงก็แล้วแต่ ถ้าเจ้าหญิงจะโกรธหม่อมชั้น ก็ได้พะย่ะค่ะ แต่ว่า...."
ร่างสูงหยุดดูกิริยาของคนตัวเล็ก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมองมาเล็กน้อยก่อนจะรีบหันกลับไปที่เดิมอย่างรวดเร็วเมื่อสบตากันเข้า
"อย่าทรงโกรธนานนะพะย่ะค่ะ เพราะหม่อมชั้นคงจะต้องเฉาตายหากไม่ได้พูดคุยกับเจ้าตัวน้อยของหม่อมชั้น!!"
พูดจบมือแกร่งก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาเหวี่ยงไปมาบนอากาศ เสียงหัวเราะของร่างบางที่หายโกรธทันทีเมื่อได้ฟัง
คำง้อที่สุดแสนจะกระเง้ากระงอดนั่น ก่อนปากอิ่มจะเปิดออก พูดกับร่างสูง
"หายโกรธก็ได้...แต่ว่ายุนโฮต้องพาแจจุงไปเที่ยวด้วย"
ร่างบางพูดออกมาเด็ดขาด ท้ายประโยคทำตาดุเล็กน้อย เพื่อขู่ร่างสูง
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก็ได้เจ้าหญิงอยากไปไหน กระหม่อมจะพาไป"
ร่างสูงวางร่างเล็กลงกับพื้นหลังจากที่แอบหอมแก้มร่างเล็กไป
"แจจุงอยากไปเที่ยวที่ที่มีดอกไม้ไฟ"
"หือ?"
ยุนโฮงงกับคำพูดของเด็กน้อย ที่ที่มีดอกไม้ไฟ ตอนนี้ที่ไหนจะมีดอกไม้ไฟกัน? คนสวยของเค้าไปเห็นที่ไหนมา
"ที่แบบนั้น ยุนโฮหาไม่ได้หรอก เพราะว่ามันเลยเทศกาลมาแล้วนะ"
"ไม่เอา!!! แจจุงจะเล่นดอกไม้ไฟ!!!" เสียงหวานเอ่ยบอกความต้องการของตัวเอง อย่างเอาแต่ใจ ยุนโฮกุมขมับกับความดื้อของ
เจ้าตัว
"แต่ว่า..."
"ไหนยุนโฮสัญญาแล้วไงว่าจะตามใจแจจุง"
ยุนโฮอ้าปากค้างกับความเจ้าเลห์ที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน
"......"
เมื่อรู้ว่าตัวเองจะไม่ได้ไปเล่นดอกไม้ไฟ ปากอิ่มก็เริ่มเบะที่ละน้อยก่อนจะมีน้ำใสคลอดวงตา ยุนโฮรีบรับปากทันทีก่อนจะ
โดนว่าว่าผู้ใหญ่แกล้งเด็ก
"ครับๆๆๆ เดี๋ยวยุนโฮจะพาไป แจจุงไม่ต้องร้องไห้นะ"
ร่างสูงพูดแล้วเดินเข้าไปโอบร่างเล็กของแจจุงให้เข้ามาที่อ้อมแขนแข็งแกร่ง
ที่ครั้งหนึ่งร่างบางตรงหน้านี่เคยใช้เป็นที่รองรับน้ำตายามเมื่อนายหญิงของบ้านจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ไม่น่าเชื่อว่าหลังจากนั้นแจจุงจะไม่เคยร้องไห้อีกเลย แม้ว่ามันจะผ่านมา 2 ปีแล้วก็ตาม
เค้ายังคงจำได้ดี ตอนที่เจจินเสียไปใหม่ๆ แจจุงไม่ยอมทำอะไรเลยนอกจากร้องไห้ บอกว่าจะตายตามแม่
ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ลำบากสำหรับเขาและแจจุง สำหรับเค้าเป็นผู้ใหญ่ที่สูญเสียคนรัก ยังไงก็สามารถหักห้ามใจได้
แต่ว่าแจจุงเป็นเพียงเด็กตัวเล็กๆ ที่ไม่มีใครเลยนอกจากผู้เป็นแม่ แล้วหากที่พึ่งสุดท้ายจากไปอีกคน
จิตใจอันเปราะบางของแจจุงจึงขาดที่พึ่ง
เค้าพูดได้เต็มปากเลยว่าแจจุงเป็นคนที่ทำให้เค้าเข้มแข็งขึ้น เค้าคิดเพียงอย่างเดียวว่าจะต้องดูแลและเป็นที่พึ่งให้กับเด็กน้อย
น่าสงสารนี้ ในตลอดเวลาทีผ่านมาเค้าแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเค้าอยู่กับแจจุงมาได้ 2 ปีแล้ว
ถ้าหากจะพูดว่า ต่างคนต่างเป็นกำลังใจให้กัน ดูแลกันและกันคงไม่ผิด
"ยุนโฮ ทำไมเงียบไป....งอนแจจุงเหรอ" เสียงหวานจีอยเรียกร่างสูงให้ออกจากพวัง
"ป่วครับเจ้าหญิง ขึ้นนอนเถอะพรุ่งนี้จะต้องตื่นไปโรงเรียนแต่เช้านะ"
ร่างสูงอุ้มร่างเล็กขึ้นบรรไดไปชั้นบนก่อนจะเข้าห้องนอนของร่างบางไป
"นอนหลับฝันดีนะครับเจ้าหญิง"
ยุนโฮพูดแล้วก้มลงจุมพิตที่หน้าผากเกลี้ยงเกลา ก่อนจะผละออกมาจากร่างที่นอนอยู่บนเตียง
เมื่อเห็นแววตาของแจจุงจึงพูดขึ้นมาอีกครั้ง
"นอนนะครับเจ้าหญิงแล้วพรุ่งกลับมาจากโรงเรียนแล้วเราจะไปเล่นดอกไม้ไฟกันนะครับ"
"อืม ฝันดีเหมือนกันนะยุนโฮ"
+++++++++++++++++LoVeSicK เป็นคำคุณศัพท์ หมายถึง การทรมานเพราะรัก+++++++++++++++++
ต้องขออภัยจริงที่หายไปนานนนนนนนมากกกก ขนาดนี้
ต้องขอขอบคุนแฟนๆทุกคน(ที่ไม่คิดจะมี) ที่คอยติดตามมาโดยตลอด
ไรเตอร์เพิ่งเข้ามาดูฟิคตัวเองวันนนี้ แหละ แหะๆ ต้องจอโทษจริงๆ พอดีว่าไรเตอร์ติดฟิค ตั้งใจว่าตอนแรกปิดเทอมนี้จะมาอัพแต่ว่าดันมีเรื่องซะก่อน ไรเตอร์มีปัญหากับเพื่อนที่เคยสนิทกันมากจนต้องเลิกคบกัน
ถ้าถามเสียใจมั้ย เสียใจมากเพราะคนๆนั้น เคยเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์มาตลอด ปรึกษากันมาก็นานอยู่
แต่ว่าเค้าดันเอาชื่อไรเตอร์ไปด่าคนอื่นจนต้องมีเรื่องกันไป ยังไงตอนนี้เรื่องมันก็จบไปแล้ว แต่ก็ยังมีเรื่องอีก
แบบว่า เกรดฟิสิกไรเตอร์ตกลงมาเหลือ 1.5 ทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดของไรเตอร์เลย
พอดีว่า อาจานคียคะแนนผิดไปใส่ให้คนอื่น เลยต้องมาเรียกร้องกันไป ป่านนี้แล้วยังไม่แก้เกรดให้เลย
แถมอาจานยังพูดแบบไม่รับผิดชอบอีก
เสียใจไปหลายวันเลยล่ะ ยังไงก็ช่วยกันสวดอวยพรให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ
รักคนอ่านทุกๆๆคน
ความคิดเห็น