คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6
Chapter 5
"เจจิน!!! เจจิน!!!!" ร่างสูงของชายหนุ่มรีบถลันไปรวบร่างอรชนของหญิงสาวผู้เป็นที่รักไว้
มือแกร่งกอดร่างที่เกือบเย็นเฉียบของหญิงสาวไว้แน่นขึ้น
"เจจิน อย่าเป็นอะไรนะ" ร่างสูงละล่ำละลักพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทา
มือกร้านค่อยๆเช็ดน้ำตาทีไหลลงมาจากดวงตากลมสวยของหญิงสาวไว้
"ยุน...คะ....ฉัน...ฝากแจจ..จุงด้วย...." เจจินพูดออกมาอย่างยากลำบาก
เหมือนร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ความเจ็บแล่นเข้ามาในร่างกายอย่างรุนแรงราวกับจะทำให้สลายไปตรงนั้น
"ฮึก..เจจิน....คุณห้ามทิ้งผมไปนะ ...ฮือ...อย่าทิ้งผมไป..." ยุนโฮในวัย 22 ปี ร่ำไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
เมื่อเห็นใบหน้างดงามของหญิงผู้เป็นที่รักซีดลงเรื่อยๆ ไหนจะมือเย็นเเฉียบที่เค้ากุมไว้
เลือดสีสดไหลออกมาจากปากแผลเป็นจำนวนมาก เสื้อสีขาวเต็มไปด้วยเลือดจากคนที่ซื้อให้เค้า
"รับ...ปาก.ฉันสิคะ"
"ครับ...ฮึก..ผมจะดูแลแจจุงเอง"
"ขอบ..คุณค่ะ.."
"อ๊ะ ..." เสียงเริ่มขาดหาย ลมหายใจสุดท้ายหมดลงพร้อมกับคำบอกรักสุดท้าย ก่อนมือเรียวที่เค้ากอบกุมไว้จะตกลง
"ฉัน..รัก..คุณ"
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย เฮือก"
ร่างสูงของยุนโฮสะดุ้งตื่นขึ้นมา นี่เค้าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ร่างสูงสะบัดหัวไล่ความมึนงงก่อนจะจับปากกาขึ้นมาอีกครั้ง วันนี้เเลขาจองเค้าเอาเอกสารมาให้ เค้าต้องเคลียเอกสารนี้ให้เสร็จ แต่ดันเผลอหลับซะได้
แล้วยังฝันเรื่องนั้นอีก เค้าคงคิดถึงเจจินมากเกินไป
หลังจากที่ท่านประธานคิมจากไป เค้าเป็นคนเดียวที่มาจัดการเรื่องบริษัทให้แก่ตระกูลคิม เพราะในพินัยกรรมบอกไว้แล้ว หลังจากนั้น เค้าก็ต้องไปมาหาสู่กับครอบครัวนี้บ่อยๆ เรื่องบริาทเค้าสามารถจัดการได้แต่ก็ต้องผ่านความเห็นชอบจากคิมเจจินซะก่อน
หลังจากนั้น เค้ากับเจจินก็รักกัน ด้วยเหตุผลอะไรที่เค้าก็ไม่สามารถบอกได้ เค้าก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบ้านตระกุลคิม และกลายเป็นประธานคิมเต็มตัว ไม่มีใครค้านเรื่องนี้ เค้ากับเจจินก็มีความสุขดี แต่แล้วความตายก็พรากความรักครั้งแรกของเค้าไป
ความรักไม่มีข้อจำกัด เจจินนชอบแบบนั้น เค้าก็เห็นด้วย เพราะความรักไม่จำกัดอายุ ฐานะ หรือใดๆ ความรักของเค้ากับเจจิน ก็เช่นกัน เจจินอายุ34แค่เค้า22 มันต่างกันมากจริงๆ แต่เราก็ยังรักกันได้เนอะ เจจิน
ร่างสุงหยุดความคิดเพียงแค่นั้นก่อนจะรีบจัดการกับเอกสารตรงหน้าให้เสร็จ ในใจนึกเป็นห่วงคนตัวบาง ที่นอนอยู่ในห้อง ถึงจะโกรธแค่ไหน แต่เค้าเองก็เป็นแค่พ่อเลี้ยงการที่ร่างบางจะมีแฟนมันก็ไม่เกี่ยวกับเค้า
ร่างสูงจัดการกับความคิดและการกระทำแบบผิดๆกับตัวเอง
นั่นสิ เราสองคนเป็นพ่อลูกกัน เกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้วรึไง ยุนโฮ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แอ๊ดดดดดดดดดดดด
เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นก่อนจะเผยให้เห็นร่างสูงของใครบางคนก้าวเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบ เพราะกลัวว่า คนที่หลับอยู่จะตื่นขึ้นมาซะก่อน
ในมือขแงร่างสูงมีกล่องยากล่องเล็กมาด้วย หลังจากที่เคลียร์งานเสร็จ ก็เป็นเวลาเกือบ ตี 2 เค้าเข้ามาดุแจจุงเพราะนึกขึ้นได้ว่า ทั้งตัวเองและร่างบางยังไม่มีใครได้กินข้าว แถมแจจุงเองก็ยังไม่ได้ทำแผลเลย
ยุนโฮมองร่างตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา
แจจุง เด็กน้อยของฉัน โตขึ้นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ
สวยหวานแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
หึ ไม่สิ ร่างบางฉายแววสวยมาตั้งแต่เด็กแล้ว เพียงพอโตขึ้นก็ยิ่งทวีความสวยขึ้นอีกละมั้ง
ร่างสูงคิดอย่างขบขัน
แล้วเรา.....ลืม ความเป็นพ่อของตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่
นายเลิกแทนตัวเองว่าแจจุงตั้งแต่เมื่อไหร่..
จำไม่ได้
เพราะใกล้กันเกินไปมั้ง
ใบหน้าหวานที่เค้าเคยเห็นตั้งแต่แต่เด็ก ปากอิ่มสวยที่มักจะยิ้มแย้มกับเค้าอยู่เสมอ เสียงหวานที่ร้องเรียกเค้า มือเล็กที่คอยกอบกุมมือของเค้าตลอด บ้างก็ให้อุ้ม บ้างก็ให้พาไปเดินเล่น
เมื่อไหร่กันที่เด็กน้อยแจจุง กลายเป็นคิมแจจุง บางทีอาจถึงเวลาที่ฉันจะต้องให้อิสระแก่นายแล้วละ
ร่างสูงเริ่มลงมือทายาให้ร่างบางตามบาดแผลตามแขน และขาก่อน นึกโทษตัวเองที่เอาอามรณ์เป็นที่ตั่ง จนต้องทำให้แจจุงต้องเจ็บขนากนี้ เค้าไม่เคยตวาดแจจุงเลยสักครั้ง ไม่เคยตีเลยสักครั้ง
เพราะแจจุงเป็นเด็กดีไม่ต้องให้สั่ง แจจุงก้รู้ดีว่าตัวเองจะต้องทำยังไง แจจุงไม่เคยทำให้เค้าลำบากใจ หรือ เหนื่อยใจเลยสักครั้ง
แล้วทำไมนาถึงไม่ฟังแจจุงอธิบาย
ยิ่งคิดก็ยิ่ง แค้นตัวเอง
ยิ่งเห็นน้ำตาที่ยังเกาะอยู่บนใบหน้าเนียนใส ก็ยิ่งรู้สึกผิด แจจุงไม่ได้ร้องไห้นานแล้ว ตั้งงแต่ที่ เจจินตาย นั่นคือครั้งสุดท้ายที่ร่างบางนี่เสียน้ำตา
แค่เค้าก็ทำให้มันไหลมาอีกจนได้
"อือ"
สัมผัสเย็นๆที่แขนตัวเองทำให้แจจุงค่อยลืมตาขึ้นมา ก่อนจะเบิกโพลงเมื่อเห็นยุนโฮ
"ยุนโฮ!!!" ร่างบางร้องเรียกอย่างตกใจ
"ขอโทษนะแจจุง ฉันคงทำเกินไป อย่าโกรธกันนานนักนะ"
ยุนโฮเอ่ยปากขอโทาร่างบาง ก่อนจะนำมุกง้อที่ตอนเด็กๆเคยใช้กับแจจุง มาใช้อีกครั้ง
".........."
แจจุงฟังที่ร่างสูงพูดก่อนจะขำน้อยๆเมื่อยุนโฮทำเหมือนตอนเด็กๆ เค้าชอบเวลาที่ยุนโฮง้อที่สุด เพราะยุนโฮจะทำเหมือนนกับเค้าเป็นเจ้าหญิง
미안헤
SORRY BUT i'm coming
ความคิดเห็น