ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : special junsu's hurt [rewrite]
ตอนพิเศษ ความทุกข์ของจุนซู
"พี่ยูชอน กินอะไรดีอ่ะ"
จุนซูถามคนตรงหน้าเสียงหวาน
"แล้วแต่สิ" ยูชอนตอบอย่างเหม่อๆ
"อ่าว งั้นเดี๋ยวจุนซูสั่งให้นะ"
"อืม"
เสียงเล็กของคนตรงหน้าพูดแล้วลงมือสั่งอาหาร
"เอาสปาเก็ตตี้ทูน่า สองที่ครับ"
เค้าสั่งอาหารที่ยูชอนชอบแล้วสั่งเผื่อตัวเองด้วย เพราะว่าเค้าคิดว่าจะเอาใจยูชอน
คนที่เค้ารัก.....รักมานานแล้ว.....รักข้างเดียว....
"ครับ รอสักคู่นะครับ"
"แล้วนี่พี่ยูชอนเป็นยังไงบ้างกับงานใหม่ฮะ"
หาเรื่องคุยกับพี่ยูชอนสักหน่อยแล้ว ตั้งแต่ที่พี่ยูชอนไปอเมริกา เค้าก็ต้องอยู่คนเดียวอย่างเหงาๆ อยู่โดยที่ต้องไกลจากหัวใจ......
เค้าตั้งหน้าตั้งตารอให้พี่ยูชอนเรียนจบกลับมาเร็วๆ และจะหาโอกาสสารภาพรักกับพี่ยูชอน
"...."
ยูชอนยังคงเหม่อออกไปนอกหน้ากระจก
...ป่านจะเป็นยังไงบ้างนะ.....จะกินได้รึปล่าว...เมื่อไหร่จะยอมพูดนะ.....
"นี่พี่ยูชอน"
จุนซุเรียกคนที่เหม่ออยู่
"หะ..หืออ"
เสียงเล็กแหลมของจุนซูที่เรียกทำให้เค้าหันมา
"พี่เหม่ออะไรเนี่ย"
ถามคนตรงหน้าอย่างสงสัย พี่ยูชอนกำลังคิดถึงอะไรนะ...ทำไมมากินข้าวกับเค้าแล้วยังต้องคิดอะไรอีก
"อ๋อ....ปะ..ปล่าวหรอกนะ เมื่อกี้จุนซุว่าไรนะ"
ยูชอนถามร่างเล็กที่นั่งอยู่ตรงฝั่งตรงข้าม
เค้าตามจุนซูมากินอาหารในร้าน yion ที่จุนซูอยากมา แล้วจากนั้นเค้าก็เดินเข้ามานั่ง แล้วก็คิดถึงคนไข้คนพิเศษของเค้าจนเพลินเลยไม่ได้ฟังที่จุนซูพูด
"ผมถามว่าอาชีพหมอเป็นยังไงบ้างน่ะฮะ"
จุนซูถามออกมาอีกครั้ง
"อ๋อก็ดีนะ มีความสุขมากๆเลย"
ยูชอนตอบ แล้วยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
เมื่อคิดถึงร่างบางที่เป็นคนไข้ของตัวเอง มาจากไหนเป็นใครไม่มีใครรู้ แต่เข้ามาทำให้เขาเป็นแบบนี้
รอยยิ้มนั้นเรียกความสงสัยให้กับจุนซูได้ไม่น้อย ร่างบางถามยูชอนอย่างร้อนรน
"พี่ยูชอน มีเรื่องอะไรดีๆงั้นเหรอฮะ" จุนซูถามออกมา
"อ๋อ...พี่...พี่...." จะบอกยังไงดีนะ....ยิ้มออกมาอีก
"บอกมาสิฮะ" จุนซูยิ่งรนเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นว่ายูชอนไม่ยอมเล่า
แสดงว่าต้องเป็นเรื่องที่พี่ยูชอนหวงมากแน่ๆ เลยไม่ยอมเล่า และแสดงว่าเป็น คนพิเศษ
"อยากรู้เหรอ"
ยูชอนถามออกมาอีกครั้ง เค้าจะเล่าดีมั้ยน้า เรื่องของคนไข้พิเศษ
"เร็วสิฮะ"
จุนซูพูดออกมาอีก ไม่น่าเลย...พี่ยูชอนเปลี่ยนไป....ไม่น่าให้พี่ยูชอนไปอเมริกาคนเดียวเลย ความห่างไกลทำให้เค้ากับพี่ยูชอนต้องห่างกันและความสนิทสนมทั้งหมดพาลหายไป......ทีละนิด
"ก็คือว่า......." ยูชอนพูดแล้วเอานิ้วชี้มาจิ้มๆกัน จุนซูมองภาพนั้นอย่างเจ็บปวด ถ้าพี่ยูชอนทำท่าทางอย่างนั้นเพราะเรื่องของเค้า
เค้าก็คงจะดีใจมากกว่านี้
คนอื่นอาจจะเหมือนว่าทั้งสองคนกำลังมีความสุขกับการมาเดทกันแต่ว่า เค้ากำลังทุกข์อยู่.....ท่าทางของพี่ยูชอนเหมือนกันกับเค้าตอนที่เจอพี่ยูชอนครั้งแรก.....เหมือนคนที่กำลังมีความรัก.....
"คือ...ห้ามบอกใครนะ"
"ฮะ" จุนซูรับคำ
เค้ากำลังรู้สึกว่าระยะห่างระหว่างเค้ากับยูชอนกำลังมากขึ้นทุกทีๆ
ลำพังแค่ความเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน มันก็ทำให้ทุกคนมองข้ามเค้าไปแล้ว
แต่นี่พี่ยูชอนเองก็กำลังจะเดินออกห่างจากเค้าไปอีก......ช่างห่างไกลซะจริงนะ...ทางเดินนี้น่ะ....
"เมื่อ อาทิตย์ก่อนมีคนไข้คนหนึ่งเข้ามารักษาที่ โรงบาลของพี่ และยุนโอเองก็เป็นคนพาเค้ามา....."
ปากหนาของยูชอนยังคงเล่าเรื่องที่เจอกับแจจุงให้จุนซูฟัง ด้วยสีหน้าที่มีความสุข
"พี่ยุนโฮเหรอฮะ"
"อือ"
"..."
"แล้วพี่ก็รักษาเค้าเพราะว่าเค้าเจ็บหนัก จากนั้นพอเค้าฟื้นมา ปรากฏว่าเค้าความจำเสื่อมแล้วก็ตาบอดด้วย แต่ว่าพอพี่มองหน้าเค้าแล้วนะ ใจมันเต้นแรงยังไงก็ไม่รู้....จุนซู...."
พี่ยูชอน .....พี่จะพูดอะไรน่ะ.....จุนซูไม่อยากฟังนะ........อย่าพูดอะไรนะ.....
"พี่....."
พี่จะพูดเหรอ....พี่จะทำร้ายจิตใจจุนซูเหรอ......รยูจุนซูที่รักพี่...มอบหัวใจทั้งดวงให้พี่คนเดียว...คนที่ตั้งหน้าตั้งตารอการกลับมาของพี่......จะทำร้ายกันได้ลงคอเหรอ.....
"พี่คือว่าพี่กำลัง..."
ขอร้องล่ะ....อย่าพุดเลย......อย่าพูดว่าจะรักใคร....อย่าพูดว่ารักคนอื่นต่อหน้าจุนซู....
"พี่กำลังมีความรัก"
"......."
เหมือนทุกอย่างมันพังทลายลง หมดแล้วความรักที่ต้องเก็บงำมาหลายปี
ความรักเดียว.....ความรักข้างเดียวของจุนซู
มันจบลงแล้ว...จบลงตั้งแต่ยังไม่ได้บอกให้รู้...
.พี่ยูชอนรักคนอื่นแล้ว.....
น้ำตาที่อุตส่ากหลั้นไว้เริ่มระรื่นขึ้นแต่ว่าร่างเล็กรีบเช็ดมันก่อน
....เจ็บปวดเหลือเกิน...
เค้าจะผ่านมันไปได้มั้ยนะ….
"เป็นอะไรไปจุนซูทำไมตาแดงๆ"
ร่างสุงสังเกตเห็นว่าตาของร่างเล็กตรงหน้าแดงๆเลยถามด้วยความเป็นห่วง แต่ก็แค่ความห่วงของพี่ที่มีให้น้อง...ก็เท่านั้น!!!....ซึ่งจุนซูไม่ต้องการมัน….
"ปะ....ปล่าวฮะพี่ยูชอนผมขอไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนะฮะ กินก่อนได้เลยนะฮะถ้าอาหารมาแล้ว" จุนซูพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมา
"อืม เป็นไรมากป่าว" ยูชอนถามเสียงอ่อนโยน
"ป่าวฮะ ไปนะฮะเดี๋ยวผมมา" จุนซูพูดแล้ววิ่งไปทางห้องน้ำทันที
......คิดว่าจะได้มีความสุขซะอีกที่ได้มาเดทกับพี่ยูชอนซะอีก
แต่กลับต้องมาฟังเรื่องแบบนี้มันน่านัก....รยูจุนซู...นายมันโง่!!โง่ที่สุด!!
ทันทีที่ร่างเล็กเข้าไปในห้องน้ำก็นั่งลง น้ำตาที่กลั้นไว้ค่อยๆไหลลงมาจากด้วงตาเรียวเล็ก มือเล็กยกขึ้นมาปิดปากเอาไว้กันเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดออกไป ไหล่บางสั่นสะท้านตามแรงสะอื้น...
....เจ็บจริง..ความรัก...เจ็บมาก.....เจ็บจนเหมือน...จะขาดใจ....
ร่างบางนั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำสักพักพอออกมาอีกก็ต้องมาจัดการกับดวงตาที่แดงก่ำ จุนซุวักน้ำล้างหน้าล้างคราบน้ำตาที่ติดอยู่ให้เรียบร้อย พลางทำหน้าตาให้สดใส แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ กลับมาที่โต๊ะ.....
"อ่าวพี่ยูชอนหายไปไหนนะ"
จุนซูเดินกลับมาก็ไม่เห็นว่ายูชอนนั่งอยู่ ดวงตาเรียวเล็กเหลือบไปเห็น กระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะ มือเล็กหยิบมันขึ้นมาอ่าน...ข้อความจากยูชอน
พี่ไปก่อนนะ ต้องไปหาคนไข้ด่วนน่ะ ขอโทษนะจุนซู พี่เลี้ยงนะมื้อนี้น่ะ ไว้โอกาสหน้าจะพามาใหม่นะ บาย ^O^
จุนซูอ่านข้อความนี้แล้ว น้ำตาที่หยุดไปแล้วก็ไหลลงมาอีก
....คนไข้เหรอ...จะเป็นคนเดียวกับที่พี่รักรึปล่าว.....
สายตาของจุนซูมองไปที่เงิ่นจำนวนหนึ่งที่วางไว้ แล้วหยิบขึ้นมาเดินไปจ่ายเงินแล้วเรียกรถกลับบ้านทันที
ทางด้านยูชอน ตอนที่เค้ารอจุนซุอยู่ ก็ได้รับโทรศัพท์จากยุนโฮ บอกว่าร่างบางยอมพูดแล้ว เค้าดีใจมาก เลยตั้งใจว่าจะกลับไปดูอาการของร่างบาง ทิ้งโน้ตและเงินวางไว้ แล้วเดินออกมาจากร้านนั้นทันที ทันทีที่ถึงที่โรงพยาบาลเค้าก็ตรงเข้าไปในห้องของแจจุงทันที
ปาร์คยูชอนจะรู้มั้ยว่า การกระทำที่ไม่ได้คิดอะไรของเค้าจะทำลายความรู้สึกดีๆของใครคนหนึ่งมากแค่ไหน
คำพูดที่เอ่ยออกมา กำลังทำร้ายหัวใจดวงน้อยๆให้บาดเจ็บมากเพียงใด
.....หัวใจของรยูจุนซู............
...ที่ปาร์คยูชอนได้มันไว้อย่างง่ายดาย แต่ไม่เคยคิดที่จุสนใจดูแลมัน.........
+++++++++++++++++++++++++++++++++
พอถึงบ้าน ร่างบางรีบปรี่ขึ้นห้องตนเองไม่พูดจากับใคร เข้ามาในห้องล็อคแล้วเดินไปที่เตียง ร่างเล็กๆของจุนซุทิ้งตัวลงบนเตียง ใบหน้าฟุบลงกับหมอน น้ำตามากมายมันไหลออกมา เสียงสะอื้นดังออกมา แต่ร่างเล็กไม่สนใจที่จะปิดมันอีกแล้วร่างเล็ก ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเรื่อย หมอนของจุนซูเปียกปอนไปด้วยน้ำตา....คืนนั้นทั้งคืนจุนซูนอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนเผลอหลับไป.....
แม้ในยามหลับฝัน จุนซูก็ยังฝันถึงพี่จะฮะ....พี่ยูชอน
ผมเจ็บเหลือเกินครับ
ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะตื่นขึ้นมาแล้วจำอะไรไม่ได้ ผมจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอย่างนี้อีก
พระเจ้าครับ....ได้โปรดช่วยให้ผมหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี่ที...
....ได้โปรด....ช่วยรยูจุนซูคนนี้ที..........
แล้วผมจะไม่ขออะไรอีกเลย.........
end special Junsu's hurt
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น