คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 2
chapter 2
........ทำไมท่ามกลางผู้คนมากมายแต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าอยู่คนเดียว ทำไมกันนะ
........ทำไมคนที่ฉันรักต้องจากฉันไปกันหมดทุกคนด้วย ทำไม.....
.........ทำไมพอฉันมีความรัก.....ความรักนั้นก็ไม่สามารถเปิดเผยได้
..........จะให้ฉันมีความสุขเหมือนคนอื่นเค้ามั่งไม่ได้เหรอ.......
.........พระเจ้า...ท่านช่างใจร้าย......
........................ทำไมท่านถึงใจร้ายกับผมนักล่ะครับ........
ผมทำอะไรผิดเหรอ........
บอกผมทีได้มั้ย
++++++++++LOVESICK เป็นคำคุณศัพท์หมายถึงการทรมานเพราะรัก+++++++++++++++++++++++++++
.
.
.
.
.
"เสียใจด้วยนะครับ"
"ดิฉันเสียใจด้วยจริงๆค่ะ"
~ทางบริษัทเราขอแสดงความเสียอย่างยิ่งครับ"
ผู้คนมากมายต่างทยอยกันเข้ามาในเคารพศพอันยิ่งใหญ่ของประธานบริษัทคิมกรุ๊ปที่เสีย
ชีวิตเพราะอุบัติเหตุ ถูกรถชน
หากแต่ไม่มีใครคิดที่จะสนใจทายาทคนเดียวของตระกูลคิมที่กำลังยืนก้มหน้าร้องไห้ต่อ
หน้าหลุมศพของพ่อตัวเอง ร่างเล็กในชุดสีดำสนิททั้งตัวกำลังยืนอย่างโดดเดี่ยว
มีเพียงควาามเศร้าเสียใจเท่านั้นเป็นเพื่อน คนเหล่านั้นก็แค่ใส่หน้ากากเข้าหากัน ความ
จริงใจไม่มีถูกส่งมอบให้แก่กัน
"ฮึก ฮึก...ฮือ ...พ่อครับ...ทำไม..ฮึก...ต้องช่วยผมเอาไว้ด้วย..."
"พ่อครับ....พ่อ.....ทำไมพ่อถึงทิ้งล่ะครับ"
"พ่อ....ฮึก..พระเจ้าครับ...ฮึก..หากท่านยังเมตตาต่อผมบ้าง..ช่วยมารับผมไปที"
ร่างเล็กร้องไห้อย่างนั้น แผ่นหลังบางสั่นสะท้านตามแรงสะอื้น ดวงตากลมโตบวมช้ำจาก
การร้องไห้อย่างหนัก
ในหัวมีแต่เรื่องไม่ดี เพราะเค้าทำให้พ่อต้องตาย....ถ้าหากเค้าไม่ไปเก็บตุ๊กตาหมีนั่นรถ
ก็คงไม่ชนพ่อ....
"เจ้าหนู มาร้องไห้ทำไมตรงนี้" เสียงทุ้มดังขึ้นอยู่ข้างหน้า
"ฮึก...ฮือเรื่องของผม" ร่างเล็กพูดอย่างรวดเร็ว
"อืม หนูอย่าร้องไห้เลยนะ"
เสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นทำให้ร่างเล็กต้องเงยหน้าขึ้นมามอง
ดวงตาเรียวคมที่จ้องมองมาทางเค้าทำให้เค้ารู้สึกว่า คนตรงหน้าไม่คนที่จะมาประจบเค้า
"ฮึก...ฮือ"
เสียงสะอื้นดังอยู่ข้างหน้าร่างสูงใหญ่ ทำเอาคนตัวใหญ่กว่าต้องรีบปลอบ
"ไม่เป็นไรนะครับ เจ้าหญิงน้อย....อย่าร้องไห้เลย..."
เสียงสะอื้นที่เคยมีหายไป ร่างเล็กมองร่างหนาอย่างสงสัย
พลันภาพตรงหน้าก็กลายเป็นภาพของบิดาตนที่เคยปลอบแบบนี้เวลาที่ร้องไห้
น้ำตาที่ทำท่าจะหยุดไปกลับลงมาอีกครั้ ง
ร่างหนางงเล็กน้อยที่อยู่ดีๆเด็กน้อยก็ร้องไห้อีก มือใหญ่ค่อยเลื่อนเข้าไปหวังจะเช็ดน้ำตาบนใบหน้าหวาน
หากแต่ใบหน้าเรียวเล็กกลับหันหนี
"ฮึก..คุณพ่อ!!....พ่อครับ!!!"
เสียงหวานกรีดร้องอย่างเจ็บปวด ฟังแล้วน่าใจหาย ร่างเล็กโผเข้ากอดคนตรงหน้าที้งที่ยังไม่รู้จัก ปากอิ่มสีเชอร์รี่ยังคงพร่ำพูดถึงบิดาตนเอง
มือใหญ่โอบกอดร่างเล็กให้แน่นขึ้น คำปลอบโยนยังคงเอ่ยแแก่ร่างเล็กตลอด จนเสียงร้องไห้เงียบไป ร่างหนาจึงผละออกมาดู
"อ้าว...หลับไปซะแล้ว คงจะเหนื่อยสินะ"
ร่างหนาหยัดขึ้นเต็มความสูง พร้อมกับอุ้มร่างเล็กแนบอกก่อนจะเดินไปทางห้องรับรองของงานนี้
ร่างเล็กซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นที่ทำให้เค้านึกถึงพ่อ หยาดน้ำตายังคงไหลมาตามดวงตากลมที่ปิดสนิท ทำเอาร่างสูงที่มองอยู่นึกสงสาร
การสูญเสียคนสำคัญไปนั้น บางทีผู้ใหญ่อย่างเค้ายังจะรับไม่ได้เลย แล้วสาอะไรกับเด็กตัวแค่นี้
ร่างสูงโอบกอดคนเด็กน้อยให้แน่นขึ้นก่อนจะเดินต่อไปยังที่หมาย
"อ้าว คุณ......"
เสียงของหยิงสาวที่เอ่ยอย่างตกใจที่เห็นคนแปลกหน้าอุ้มลูกตัวเองมา
"อ่อ ผมชอง ยุนโฮครับ เป็นคนสนิทของท่านประธานครับ"
"อ่อ ค่ะ ฉัน เจจินค่ะ เป็นภรรยาของคิมจองมิน"
ท่ามกลางความเปลี่ยนเหงาเดียวดาย มืออุ่นที่ส่งมาให้ ทำให้ใจของเด็กน้อยวัย13 ปี สั่นไหว
และนั่นเป็นการเริ่มต้นของความรักที่เจ็บปวด
ความรักที่มีอุปสรรคที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่อาจทำลายได้
สิ่งที่ถูกเรีกว่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ที่ต้องมาก่อน
ยังไงๆ ก็รักกันไม่ได้
ความรักของลูกเลี้ยงกับพ่อเลี้ยงงั้นเหรอ...หึ ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้หรอก....
ความรักของ พ่อเลี้ยง....และ......ลูกเลี้ยง....ที่มีความทรงจำของแม่เป็นสิ่งเดียวที่หลงเหลือไว้ให้ทั้งสองคน
แม่ที่ผมรัก.........
กับ
คนที่ผมรัก.............
++++++++++++LOVESICKเป็นคำคุณศัพท์หมายถึงการทรมานเพราะรัก++++++++++++++++
เม้นด้วยนะคร้า ตอนนี้เก่งต้องการกำลังใจอย่างมากเลยยยยยยยยย
ทำไมมีคนอ่าน แต่ไม่มีคนเม้น
ถ้าไม่มีเม้นเพิ่มเก่งจะมาอัพช้ามากกกกกกกกกกก
ความคิดเห็น