คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
chapter 1
"แจจุงมาหาแม่สิจ๊ะ นี่พ่อใหม่ของลูกนะ"
"สวัสดีจ๊ะ"
"แจจุง ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ เรียกพ่อสิลูก"
"แจจุง!!! ทำไมดื้ออย่างนี้นะ อยากให้แม่ตีใช่มั้ย"
"ช่างเค้าเถอะคุณ เค้ายังเด็กอยู่..."
"เอาเป็นว่า ฉัน ยุนโฮยินดีที่ได้รู้จักนะ แจจุง ต่อไปก้อขอฝากตัวด้วยนะครับ"
เรียกไม่ได้หรอก ยังไงก็เรียกยุนโฮว่าพ่อไม่ได้อยู่ดี
เพราะเรา...............
+++++++++++++++++++++++LOVESICK เป็นคำคุณศัพท์หมายถึง การทรมานเพราะรัก++++++++++++++++++
" นี่ ยุนโฮ!!! ลงมากินข้าวได้แล้วนะ"
เสียงหวานที่รอดออกมาจากริมฝีปากอิ่มแดงสด เอ่ยเรียกอีกคนที่ทำให้เค้ารอนานแล้ว
"ยุนโฮ!!!ต้องให้เรียกเท่าไหร่เนี่ย อยากจะไปทำงานสายใช่มั้ย"
มือเรียวสวยวางทัพพีลงก่อนที่จะถอดผ้ากันเปื้อนสีหวานออดมาจากลำตัวเรียวบาง ก่อนที่ขาเรียวจะก้าวออกจากห้องครัวไปแล้วเดินขึ้นชั้นบน
เพื่อปลุกคนตื่นสาย
นี่เค้าเองก็ต้องไปเรียนเหมือนกันนะ แย่จังเลย ยุนโฮ นายจะให้ฉันปลุกแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ยุนโฮตื่นได้แล้ว อาหารเช้าเสร็จแล้วนะ" เสียงหวานเอ่ยเรียนร่างในห้องที่ดูท่าจะยังไม่ยอมตื่นจากฝันหวาน
ไร้เสียงใดตอบรับออกมาจากห้อง ยิ่งทำให้ร่างบางเป็นห่วงคนข้างใน ถึงจะให้ขี้เซาขนาดไหน แต่ยุนโฮก็เป็นคนหูดีมากๆ
ร่างบางยิ่งร้อนใจ ร้องเรียกคนในห้องอีกครั้งด้วยนำเสียงกดังกว่าเดิม มือบางเอื้อมไปหมุนลูกบิดประตู
จะล็อคทำไมนะ ยุนโฮ
ปัง ปัง ปัง
" ยุนโฮ!!! ยุนโฮ!!! เป็นอะไรรึป่าว ยุนโฮ !!! ตอบสิ" ร่างบางร้องเรียกอยู่ซักพักก็รีบวิ่งลงไปข้างล่าง คว้าเอากุญแจสำรอง แล้วรีบขึ้นมาใหม่
"อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ ยุนโฮ!!!"
มือสั่นๆ รีบไขกุญแจห้องอย่างรวดเร็ว แต่ยิ่งเร็วก็ดูเหมือนยิ่งช้า
ในที่สุดประตูห้องก็ถูกเปิดออกจนใด้ ร่างบางรีบก้าวเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบปรี่เข้าไปหาร่างหนึ่งที่นอนคว่ำอยู่บนที่นอน
"ยุนโฮ!!!" มือเรียวคว้าร่างคนตรงหน้าให้ขึ้นมา ก่อนจะวางมือลงบนหน้าผากกร้าน ความร้อนที่แผ่ออกมาจากตัวของร่างสูง ทำให้แจจุงสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะเดินไปเอาใส่กะละมังแล้วหยิบผ้ามา
เช็ดตัวให้ร่างสูง
มือเรียวบรรจงช็ดตัวให้ร่างสูงแผ่วเบา ร่างสูงครางน้อยๆเมื่อความเย็นที่ไม่คุ้นเคย กระทบเข้าตัว ใบหน้าอดงระเรื่อเพราะพิษไข้ ทำเอาร่างบางหน้าแดงด้วยความอาย
"อืม" เสียงแหบพร่าเล็ดลอดออกมาจากปากเรียกหยัก
"ยุนโฮ เช็ดตัวก่อนนะ" ร่างบางพูดก่อนจะหยุดนิ่งอย่างลังเล
เอาน่า นั่นเค้ากำลังไม่สบายอยู่นะ แจจุง นายต้องรีบเช็กตัวใช้เค้าสิ
มือเรียวค่อยแกะกระดุมเสื้อร่างสูงอย่างช้า แผงอกแกร่ง ที่บ่งบอกว่า เจ้าตัวชอบเล่นกีฬามากแค่ไหน ปรากฎสู่สายตา ใบหน้าสวยหวานแดงระเรื่อ ยิ่งกว่าคนที่เป็นไข้ซะอีก
มือเรียวรีบเช็ดตัวให้ร่างสูงก่อนจะใส่เสื้อให้เข้าที่ตามเดิม
มือเรียววางผ้าชุปน้ำลงบนหน้าผากของร่างสูงแต่ก็ถูกมือกร้านคว้าเอาไว้ก่อน
"อ๊ะ ยุน.."
"อืม....เจจิน...ผม.." เสียงที่ร่างสูงเพ้อออกมานั้นทำให้ร่างบางแทบทรุด
ยุนโฮ...นายคงรักแม่มากเลยใช่มั้ย
"ฮึก...." มือเรียวรีบดึงมือออกมาจากมือใหญ่ ก่อนจะเลื่อนมาปิดเสียงสะอื้นของตัวเอง
แจจุงรีบผละออกมาจากร่างสูงที่ยังไม่รู้สึกตัวก่อนจะเดินไปเอากระดาษแล้วบรรจงเขียนข้อความลงไป มือเรียวปาดน้ำตาออกจากใบหน้าลวกๆก่อนจะเดินออกจากห้องไปโรงเรียน
นายยังรักแม่อยู่อย่างนี้ ฉันทั้งดีใจและเสียใจไปพร้อมกัน
แม่ครับ ผมควรจะทำยังไงดี ผมรักคนที่แม่เข้าแล้วล่ะครับ
+++++++++++++++++++++++LOVESICK เป็นคำคุณศัพท์หมายถึง การทรมานเพราะรัก++++++++++++++++++
5555+ ขอโทษที่หายไปนาน แต่มาโผล่เรื่องนี้แทนนะคะ พอดีว่าเก่งเพิ่งจะสอยเสร็จ แล้วก็คอมมันมีปัญหาตลอด เข้าเด็กดีไม่ได้ เพิ่งจะรู้เครื่องมันบล็อค เลยต้องให้คนอื่นทำให้
เพิ่งจะเล่นได้นี่แหละค่ะ
สำหรับเรื่องเป็นเรื่องที่เราเอามาลงไว้ตั้งแต่แรกแลเว แต่ว่าเพิ่งจะมาลงตอนแรกวันนี้ ไม่รู้ว่ามันแปลกๆมั้ย แต่คาดว่าน่าจะสนุก
เพราะเราไม่อยากให้เนื้อเรื่องมันซำจำเจเลยลองแหวกแนวดู หวังว่าคงจะติดตามเรื่องนี้ด้วยนะคะ อย่าเพิ่งทิ้งนะคะ
ช่วงนี้เราปิดเทอมแล้วเลยจะมาอัพได้บ่อยหน่อย อย่าลืมติดตามผลงานอีกสองเรื่องของเก่งนะคะ
ดีใจกับเก่งด้วยที่จบม3 แล้ว
ขอบคุณทุกคนที่ยังมาเม้นให้เราแม่ว่าเราจะหายไปนาน มากกกกกกก
ความคิดเห็น