ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [คลัง OC ที่จะส่งให้เพื่อนคนอื่นและรวมถึงตัวเอง]

    ลำดับตอนที่ #3 : Fate

    • อัปเดตล่าสุด 16 เม.ย. 62



    ชื่อ:โนโรอิจิ โอริกามิ
    ชื่อเล่น:โอกามิ
    อายุ 19
    ฉายา:หมาป่าสีขาว คำสาปสีขาว ยัยมาสเตอร์หน้าตาย!(คาเสะตั้งให้)
    สถานะ:มาสเตอร์ ร่างกายอ่อนแอ โสด
    นิสัย:เป็นคนเงียบๆพูดน้อยแต่ต่อยเบา(ต่อยผู้ชายปลิวได้)แต่เตะหนัก(แรงกว่าต่อย)และแต่ไม่ชอบการต่อตีเพราะร่างกายของเธอมันอ่อนแอกำลังน้อย(แต่โจมตีแรง!) แต่ถึงจะพูดน้อยและนิ่งเงียบเหมือนคนหยิ่งแต่ไม่หยิ่งแต่กวนประสาทหน้านิ่ง ไม่ชอบแสดงสีหน้าอารมณ์ใดๆออกมาเพราะหน้าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เท่าที่เธอจำความได้และไม่ชอบพวกที่คนเยอะๆเพราะมันทำใหเธอเหนื่อยไวกว่าปกติเพราะงั้นเวลาจะไปไหนก็เลยต้องไปกับคนรู้จักและไว้ใจได้(ไปกับยามิดิ.. ไม่มีใครทำร้าย
    โอกามิได้แน่นอน)
    ความสามารถ:ยิงปืนแม่นและลอกเลียนแบบการต่อสู้ได้ทุกรู้แบบ เวทย์เสริมความแข็งแกร่ง
    (ขั้นเทรชออนแต่ก็อปได้แคต่) เวทย์ลม เวทย์โซ่พันธนาการ และเวทย์อื่นๆที่เข้าขั้นสุดยอด พูดได้สามภาษา(ไทย ญี่ปุ่น อังกฤษ)
    อาวุธ:ปืนพกคู่ มีดสั้นจำนวนมาก สไนเปอร์(AWM)
    ประวัติ:เป็นเด็กที่เกิดมาในตระกูลจอมเวทย์ตระกูลหนึ่งและถูกตั้งความหวังว่าอาจจะเป็นคนที่มีความสามารถที่สุดของตระกูลแต่ดันร่างกายอ่อนแอเลยทำให้ถูกทุบตีต่อว่ามานับครั้งไม่ท้วนแถมยังโดนใช้งานหนักด้วย.. แล้วเพราะร่างกายอ่อนแอทำให้เธอได้เกือบตายหลายครั้งโดยไม่มีใครสนใจเธอเลยสักนิดเดียวแต่เพราะการเลี้ยงดูมันเป็นแบบนี้ทำให้เธอสามารถรับมือกับสถานการณ์ลำบากๆยากๆได้พอสมควร... แต่เพราะการที่ร่างกายอ่อนแอทำให้การทำอะไรก็ไม่สดวกอยู่ดี.. และในตอนที่เธอกำลังจะตายโดยการลอบสังหารจากใครสักคน.. ก็ได้ดันไปอัญเชิญเซอแวนไร้นามได้ซะอย่างงั้น?
    สิ่งที่ชอบ:อ่านหนังสือทุกอย่าง ที่สงบๆ ที่ๆคนน้อย ยามิ(แบบเพื่อน) อาหารที่คาเสะทำ ของหวานที่คาเสะทำ น้ำส้ม
    สิ่งที่ไม่ชอบ:อดีตของตัวเอง
    สิ่งที่เกลียด:พวกที่ดูถูกคนอื่น คนที่เห็นคนอื่นเป็นตัวหมาก คนที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น
    สิ่งที่กลัว:ไม่มี

    "นี่คาเสะ.."
    "อะไร?"
    "เปิดที่หลังน่ะ.."
    "ทำไม?"
    "ได้ฆ่า"
    "หมายความว่าไง?"
    "ก็... เปิดที่หลังได้ฆ่า... ไง.."
    ".....อะจ๊ะ"


    ชื่อ : คาเสะ
    ชื่อเต็ม:โนโรอิ คาเสะ แต่ตอนบอกชื่อกับใครก็แค่ คาเสะ
    ฉายา:วีรชนไร้นาม [สายลมคลั่ง] [คำสาปแห่งสายลม] [สายลมสีดำ] [ราชาแห่งสายลม] 
    (ที่ใส่ [...] คือไม่มีใครรู้)
    คลาส:อาเชอร์(?)
    นิสัย: ใจเย็นรอบคอบคิดก่อนทำตลอดแต่เวลาคิดทีจะเร็วมากจนคนรอบข้างไม่รู้ว่าคิดเลยสักนิด
    กวนตีนแล้วแต่ถ้าถึงเวลาจริงจังก็จะไม่มีนิสัยกวนตีนอยู่เลนสักนิด ใจดีอ่อนโยน ค่อนข้างชอบเรื่องที่มันน่าสนุกและถ้าถึงเวลาต่อสู้ขึ้นมาจะกลายเป้นคนที่เงียบมาก เย็นชา สายตาที่จ้องมองใครก็ทำให้รู้สึกหวาดกลัวได้หมดแถมถ้าโกรธจะโครตน่ากลัวแต่ไม่เคยมีใครได้เห็นได้ด้านนี้มาก่อนเลย.. และชอบดูแลโอกามิกว่าทุกคนๆ..

    อาวุธ: ดาบคาตานะคู่(เอาจริงเต็มที่คือสองเล่มแต่ถ้าเอาจริงยังไม่เต็มที่ก็เล่มเดียว) ปืน(มีปืนทุกแบบตั้งแต่อดีตยันอนาคตแต่หลักๆใช้คาตานะ) และมีปืนสองกระบอกที่ไม่สามารถถูกก็อปได้

    ความสามารถเฉพาะคลาส

    ความเป็นอิสระ Ex : สามารถคงอยู่ในโลกได้โดยไม่มีพลังเวทย์จากมาสเตอร์... นานแค่ไหนไม่รู้แต่ที่แน่ๆโคตรนาน

    ต่อต้านเวทย์ B : ป้องกันบทเวทย์ที่มีคำร่ายสามบทและต่ำกว่านั้น

    ความสามารถติดตัว

    นักสะสมปืน Ex : เป็นความสามารถที่จะกักเก็บปืนทุกรูปแบบเอาไว้ตั้งแต่อดีตจนถึงอนาคตและเป็นของทุกอย่าง

    สายลม: A++ :ในยามที่มีสายลมการต่อสู้ของคาเสะจะเปลี่ยนไปและดียิ่งกว่าเดิมและถ้าสายลมยิ่งพัดแรงเท่าไหร่ความแข็งแกร่งยิ่งมากเท่านั้น

    ตาแห่งจิต(แท้) A+ : เพราะประสบการณ์ที่สะสมมายาวนานทำให้สามารถอ่านการเคลื่อนไหวของศัตรูได้และหลบเลี่ยงมันได้

    ตาทิพย์ A : สามารถมองเห็นศัตรูในระยะไกลได้ดี

    ปลายปืนแห่งความจริง Ex : เรียกปืนจำนวนมหาศาลได้ในเวลาเดียวกันและยังยิงพร้อมกันโดยกระสุนไม่มีวันหมดและยังเปลี่ยนวิถีกระสุนปืนทำให้หยุดกลางอากาศได้

    ประวัติ: เป็นวีรชนที่ไร้ชื่อเสียงไร้ตำนานเพราะไม่ได้ถูกบันทึกเอาไว้ในหน้าประวัติศาสัตร์แต่ถึงจะถูกบันทึกไว้ก็ยากที่จะหาเจอ.. และไม่รู้เพราะอะไรถึงต้องตอบรับคำอัญเชิญ.. คงเพราะเห็นเป็นคนร่างกายอ่อนแอและใกล้ตายล่ะมั้ง?แต่ถึงจะตั้งคำถามกับตัวเองแต่สุดท้ายก็ชั่งมันเพราะตอบรับมาแล้วนิ.. เพราะงั้นก็ขอทำให้ดีที่สุดก็พอ

    ของที่ชอบ:ลืมไปแล้ว
     
    ของที่เกลียด:ลืมไปแล้ว>คนที่มาทำร้ายมาสเตอร์ของตน

    ของที่กลัว:ไม่มี

    "....ยัยมาสเตอร์หน้าตายจะไปไหนก็ระวังๆหน่อยล่ะ"

    โฮกุ E ~ Ex : ??? [ไม่มีในบันทึกทุกอย่าง(เปล่ามันไม่ได้คิด)]
    คำร่าย:...สายลมที่พัดผ่านไม่เคยแม้แต่เหลีกเลี่ยงสงครามใดๆ... ปลายปืนที่สังหารผู้คนนับล้าน.. ข้าจึงขออภิธานสู่โลกแห่งปลายปืนแห่งนี้

    [โลกจำลองที่ถูกสร้างขึ้นโดยเป็นทุ่งหิมะสีขาวและมีพระจันทร์พร้อมกับโซ่ขนาดยักษ์บนท้องฟ้าที่มีจำนวนเท่าไหร่ก็ไม่รู้และมีซากปืนมากมายอยู่เต็มพื้นไปหมด.. และความหนาวเย็นของลมหิมะก็เป็นของจริงแถมโลกใบนี้ยังมีสายลมรุนแรงที่แรงกว่าพายุหิมะด้วยแต่และสามารถสร้างพายุรูปแบบไหนออกมาก็ได้โดยที่โลกจะเปลี่ยนไปด้วยแต่ตอนแรกที่ใช้จะต้องเป็นหิมะและยังคงเป็น
    กลางคืนมีพระจันทร์อยู่ตลอด]

    คาตานะ [ใช้อันบนตอนเอาจริงไม่เต็มที่น่ะ]

    ชุดที่ใช้ตอนสู้(หรือจะแบบชุดภาพโฮกุก็ได้)

    ปืนที่ไม่สามารถก็อปได้และใช้บ่อยลองลงมาจากคาตานะสองอันด้านบน
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×