ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5 คำขอร้อง
ตอนที่ 5
คำขอร้อง
คำขอร้อง
วันต่อมา
"จะขอร้องยังไงดีล่ะ หมอนั้นก็ดูเป็นคนหงุดหงิดง่ายด้วย" สึบากิกำลังคิดหาทางขอร้องให้สึบารุช่วย
"หือ เธอเองหรอ" สึบารุเงยหน้าขึ้นมาหลังจากที่สึบากิเปิดประตูเข้ามาในห้อง
"วันนี้นายมาเร็วนะ"
"ฉันมาเร็วแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ!"
"คนเขาพูดดีๆด้วยนะ!"
"ชิ!" สิ้นเสียงของสึบารุทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ
"นี่..." สึบากิเลือกที่จะทำลายความเงียบนั้น
"อะไร.."
"ฉันถามอะไรนายหน่อยได้ไหม?"
"ว่ามา..."
"นายรู้จักกับยุยใช่ไหม? ฉัน เออ...ขอร้องอะไรหน่อยสิ"
"ชิ! น่ารำคาญมีอะไรก็พูดมา"
"ฉันอยากให้นายช่วยปกป้องยุยน่ะ"
"ห๊ะ! ปกป้อง ปกป้องจากอะไร!"
"ฉันบอกไม่ได้...แต่ฉันอยากให้นายกับพี่น้องของนายช่วยจับตาดูยุยไว้น่ะ"
"แล้วฉันมีเหตุผลอะไรที่ต้องทำตามที่เธอขอด้วย?" สึบารุลุกจากเก้าอี้มายืนประจันหน้ากับสึบากิ
"ฉันขอร้องล่ะ ได้โปรด ต่อจากนี้ยุยจะมีอันตรายอยู่รอบตัว"
"ไม่มีความจำเป็นที่ฉันจะต้องทำนิ"
"งั้น! มาทำข้อแลกเปลี่ยนกัน ถ้านายยอมช่วยฉันจะบอกเหตุผล"
"บอกเหตุผลเธอมาสิ"
"...มีคนคิดจะใช้ประโยชน์จากเลือดของยุย ซึ่งตอนนี้ยุยอยู่ในอันตราย"
"แล้วเป็นใครล่ะ?"
"ฉันบอกได้แค่นี้ นายจะช่วยฉันไหม"
".....ตามฉันมานี่!" สึบารุจับข้อมือของสึบากิแล้วพาออกไปนอกห้อง พาตรงไปที่ด่านฟ้า
ณ ด่านฟ้า
"สึบารุ! นายพาฉันมาที่นี่ทำไม?"
"เราจะทำสัญญากันที่นี่"
"ทำไมต้องที่นี่ล่ะ"
"ชิ! ถามมากจริง! ถ้ามีใครได้ยินเข้าจะทำยังไงล่ะ"
"แล้วตกลงจะช่วยฉันไหม?"
"...ก็ได้ฉันจะช่วย"
"จริงนะ! ขอบใจมากเลยนะสึบารุ ^^"
"ชิ! รู้แล้วน่า"
'อย่างน้อยก็เบาใจได้หน่อย ต่อจากนี้จะเป็นยังไงนะ'
หลังจากวันนั้นสึบากิก็สนิทกับยุยมากขึ้น
"นี่สึบากิจัง"
"มีอะไรหรอ?"
"เธอชอบทานเค้กไหมจ๊ะ?"
"เค้กหรอ ชอบนะ ชอบมากๆด้วย"
"จริงหรอ งั้นวันเสาร์นี้มาที่บ้านซาคามากิได้ไหม ฉันอยากทำเค้กให้สึบากิจังได้ลองชิมน่ะ"
"ได้สิ"
"สัญญาแล้วนะ งั้นฉันไปก่อนนะจ๊ะ บ๊ายบาย"
"บ๊ายบาย"
"กำลังสนุกกกับการเล่นบทเพื่อนที่แสนดีอยู่หรอ สึบากิ"
"ชิน! ทำไมคุณถึงมาที่นี่"
"ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ ฉันก็มาแค่สอดส่องดูว่าเธอทำหน้าที่ได้ดีไหม"
"คาร์ล่าเป็นคนสั่งหรอ"
"เปล่าหรอก ฉันแค่คิดว่าพักนี่เธอมันไว้ใจไม่ค่อยได้"
"ก็เลยตามมาอย่างงั้นหรอ"
"หึ! จำไว้นะ ถ้าเธอคิดจะทรยศพวกเราล่ะก็ คงรู้ใช่ไหมว่าจะเจออะไรบ้าง"
"ฉันรู้ดีค่ะ..."
"งั้น! ฉันไปล่ะ" จากนั้นชินก็ค่อยๆหายไปในเงาต้นไม้
"ตามมาดูถึงที่นี่เลยหรอ ต้องระวังให้มากแล้ว"
**************************
วันเสาร์ ณ บ้านซาคามากิ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คงจะเป็นท่านสึบากิสินะขอรับ คุณยุยกำลังรออยู่ด้านในขอรับ" บ้านบ้าเป็นคนเปิดประตู แล้วกล่าวต้อนรับ
"ขอบคุณค่ะ" สึบากิเดินเข้ามาในบ้าน ใช้สายตากวาดมองไปทั่ว
"สึบากิจัง!" ยุยร้องเรียกแล้วเดินเข้ามาหาสึบากิ
"กรุณาอย่าเสียงดังจะได้ไหมครับ" ชายสวมแว่นกล่าวขึ้นมา พร้อมกับปรากฏตัวข้างๆยุย
"ขอโทษค่ะ เรย์จิซัง" ยุยกล่าวขอโทษ
"แล้วนี่พาใครมาครับ"
"เพื่อนน่ะค่ะ"
"หึ! ถ้าจะพามากรุณาบอกผมล่วงหน้าด้วยนะคะ"
"ขอโทษจริงๆค่ะ ที่ฉันไม่ได้บอกก่อน"
"แล้วอย่าสร้างปัญหาให้ผมนะครับ" เรย์จิกล่าว แล้วเดินจากไป
"คนคนนั้น..."
"เรย์จิซังจ๊ะ เขาเป็นพี่รองของบ้านซาคามากิ"
"อ้อ"
"มาเถอะ! ฉันเตรียมของไว้แล้ว" ยุยพาสึบากิมาที่ครัว ตอนนี้บนโต๊ะเต็มไปด้วยวัตถุดิบ
"ทำเค้กมันยุ่งยากไหม"
"อืมม ขั้นตอนมันก็เยอะอยู่นะจ๊ะ ถ้าสึบากิจังเบื่อ ออกไปเดินเล่นก่อนก็ได้นะ"
"เอางั้นก็ได้"
"ถ้าเสร็จแล้ว ฉันจะเรียกนะจ๊ะ"
"อือ!"
สึบากิเดินออกมานอกตัวบ้าน เดินไปเรื่อยๆจนได้กลิ่นหอมบางอย่าง
"กลิ่นอะไรน่ะหอมจัง กุหลาบ กลิ่นกุหลาบนิ!"
++++++++++++++++++++++++++++++
กุหลาบ คงเดาไม่ยากใช่ไหมคะว่าจะได้เจอกับใคร แต่ต้องตอนหน้านะคะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ สนุกไม่สนุกบอกได้นะคะ รับได้ทุกอย่าง ถือเป็นการเอาไปปรับใช้ในการแต่งต่อไป
"จะขอร้องยังไงดีล่ะ หมอนั้นก็ดูเป็นคนหงุดหงิดง่ายด้วย" สึบากิกำลังคิดหาทางขอร้องให้สึบารุช่วย
"หือ เธอเองหรอ" สึบารุเงยหน้าขึ้นมาหลังจากที่สึบากิเปิดประตูเข้ามาในห้อง
"วันนี้นายมาเร็วนะ"
"ฉันมาเร็วแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ!"
"คนเขาพูดดีๆด้วยนะ!"
"ชิ!" สิ้นเสียงของสึบารุทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ
"นี่..." สึบากิเลือกที่จะทำลายความเงียบนั้น
"อะไร.."
"ฉันถามอะไรนายหน่อยได้ไหม?"
"ว่ามา..."
"นายรู้จักกับยุยใช่ไหม? ฉัน เออ...ขอร้องอะไรหน่อยสิ"
"ชิ! น่ารำคาญมีอะไรก็พูดมา"
"ฉันอยากให้นายช่วยปกป้องยุยน่ะ"
"ห๊ะ! ปกป้อง ปกป้องจากอะไร!"
"ฉันบอกไม่ได้...แต่ฉันอยากให้นายกับพี่น้องของนายช่วยจับตาดูยุยไว้น่ะ"
"แล้วฉันมีเหตุผลอะไรที่ต้องทำตามที่เธอขอด้วย?" สึบารุลุกจากเก้าอี้มายืนประจันหน้ากับสึบากิ
"ฉันขอร้องล่ะ ได้โปรด ต่อจากนี้ยุยจะมีอันตรายอยู่รอบตัว"
"ไม่มีความจำเป็นที่ฉันจะต้องทำนิ"
"งั้น! มาทำข้อแลกเปลี่ยนกัน ถ้านายยอมช่วยฉันจะบอกเหตุผล"
"บอกเหตุผลเธอมาสิ"
"...มีคนคิดจะใช้ประโยชน์จากเลือดของยุย ซึ่งตอนนี้ยุยอยู่ในอันตราย"
"แล้วเป็นใครล่ะ?"
"ฉันบอกได้แค่นี้ นายจะช่วยฉันไหม"
".....ตามฉันมานี่!" สึบารุจับข้อมือของสึบากิแล้วพาออกไปนอกห้อง พาตรงไปที่ด่านฟ้า
ณ ด่านฟ้า
"สึบารุ! นายพาฉันมาที่นี่ทำไม?"
"เราจะทำสัญญากันที่นี่"
"ทำไมต้องที่นี่ล่ะ"
"ชิ! ถามมากจริง! ถ้ามีใครได้ยินเข้าจะทำยังไงล่ะ"
"แล้วตกลงจะช่วยฉันไหม?"
"...ก็ได้ฉันจะช่วย"
"จริงนะ! ขอบใจมากเลยนะสึบารุ ^^"
"ชิ! รู้แล้วน่า"
'อย่างน้อยก็เบาใจได้หน่อย ต่อจากนี้จะเป็นยังไงนะ'
หลังจากวันนั้นสึบากิก็สนิทกับยุยมากขึ้น
"นี่สึบากิจัง"
"มีอะไรหรอ?"
"เธอชอบทานเค้กไหมจ๊ะ?"
"เค้กหรอ ชอบนะ ชอบมากๆด้วย"
"จริงหรอ งั้นวันเสาร์นี้มาที่บ้านซาคามากิได้ไหม ฉันอยากทำเค้กให้สึบากิจังได้ลองชิมน่ะ"
"ได้สิ"
"สัญญาแล้วนะ งั้นฉันไปก่อนนะจ๊ะ บ๊ายบาย"
"บ๊ายบาย"
"กำลังสนุกกกับการเล่นบทเพื่อนที่แสนดีอยู่หรอ สึบากิ"
"ชิน! ทำไมคุณถึงมาที่นี่"
"ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ ฉันก็มาแค่สอดส่องดูว่าเธอทำหน้าที่ได้ดีไหม"
"คาร์ล่าเป็นคนสั่งหรอ"
"เปล่าหรอก ฉันแค่คิดว่าพักนี่เธอมันไว้ใจไม่ค่อยได้"
"ก็เลยตามมาอย่างงั้นหรอ"
"หึ! จำไว้นะ ถ้าเธอคิดจะทรยศพวกเราล่ะก็ คงรู้ใช่ไหมว่าจะเจออะไรบ้าง"
"ฉันรู้ดีค่ะ..."
"งั้น! ฉันไปล่ะ" จากนั้นชินก็ค่อยๆหายไปในเงาต้นไม้
"ตามมาดูถึงที่นี่เลยหรอ ต้องระวังให้มากแล้ว"
**************************
วันเสาร์ ณ บ้านซาคามากิ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คงจะเป็นท่านสึบากิสินะขอรับ คุณยุยกำลังรออยู่ด้านในขอรับ" บ้านบ้าเป็นคนเปิดประตู แล้วกล่าวต้อนรับ
"ขอบคุณค่ะ" สึบากิเดินเข้ามาในบ้าน ใช้สายตากวาดมองไปทั่ว
"สึบากิจัง!" ยุยร้องเรียกแล้วเดินเข้ามาหาสึบากิ
"กรุณาอย่าเสียงดังจะได้ไหมครับ" ชายสวมแว่นกล่าวขึ้นมา พร้อมกับปรากฏตัวข้างๆยุย
"ขอโทษค่ะ เรย์จิซัง" ยุยกล่าวขอโทษ
"แล้วนี่พาใครมาครับ"
"เพื่อนน่ะค่ะ"
"หึ! ถ้าจะพามากรุณาบอกผมล่วงหน้าด้วยนะคะ"
"ขอโทษจริงๆค่ะ ที่ฉันไม่ได้บอกก่อน"
"แล้วอย่าสร้างปัญหาให้ผมนะครับ" เรย์จิกล่าว แล้วเดินจากไป
"คนคนนั้น..."
"เรย์จิซังจ๊ะ เขาเป็นพี่รองของบ้านซาคามากิ"
"อ้อ"
"มาเถอะ! ฉันเตรียมของไว้แล้ว" ยุยพาสึบากิมาที่ครัว ตอนนี้บนโต๊ะเต็มไปด้วยวัตถุดิบ
"ทำเค้กมันยุ่งยากไหม"
"อืมม ขั้นตอนมันก็เยอะอยู่นะจ๊ะ ถ้าสึบากิจังเบื่อ ออกไปเดินเล่นก่อนก็ได้นะ"
"เอางั้นก็ได้"
"ถ้าเสร็จแล้ว ฉันจะเรียกนะจ๊ะ"
"อือ!"
สึบากิเดินออกมานอกตัวบ้าน เดินไปเรื่อยๆจนได้กลิ่นหอมบางอย่าง
"กลิ่นอะไรน่ะหอมจัง กุหลาบ กลิ่นกุหลาบนิ!"
++++++++++++++++++++++++++++++
กุหลาบ คงเดาไม่ยากใช่ไหมคะว่าจะได้เจอกับใคร แต่ต้องตอนหน้านะคะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ สนุกไม่สนุกบอกได้นะคะ รับได้ทุกอย่าง ถือเป็นการเอาไปปรับใช้ในการแต่งต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น