ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4 เพือน
ตอนที่ 4
เพื่อน
เพื่อน
"สึบากิจัง...."
"....ในเมื่อรู้แล้ว ก็หนีไปซะสิ! เธออยากจะโดนฉันฆ่าหรอ!"
'เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว ฉันไม่อยากทำร้ายเธอคนนี้ ถึงจะโดนลงโทษก็ไม่เป็นไร'
"สึบากิจัง เธอเป็นจริงๆหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ! ทำไมถึงยังอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่รีบหนีไป! ถ้าเกิดฉันฆ่าเธอขึ้นมาล่---"
"เธอไม่ทำหรอ! ถ้าคิดจะฆ่าฉันจริงๆ เธอคงไม่ขอดูแผลของฉันเพราะความเป็นห่วงหรอก" ยุยเอ่ยขึ้นพร้อมกับจับมือของสึบากิขึ้นมา
"เธอต้องบ้าแน่ๆ ทำไมถึงทำดีกับฉัน! ทั้งที่รู้ว่าฉันเป็นแวมไพร์"
'ทำไมล่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้'
"ฉันคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันได้นะจ๊ะ สึบากิจังคงไม่ใช่คนเรวร้ายหรอก ฉันเชื่อจ๊ะ" ยุยยิ้มออกมาจากใจจริง
"เพื่อน...หรอ"
"ใช่จ๊ะ เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"แต่ถ้าเป็นเพื่อนกับฉันล่ะก็ เธออาจจะไม่ปลอดภัยนะ"
"เห็นไหม สึบากิจังกำลังเป็นห่วงฉัน เธอน่ะเป็นคนดี"
"เปล่าน! ฉัน...เป็นเพื่อนกับเธอได้หรอ?"
"ต้องได้สิจ๊ะ ^^ งั้นช่วงพักมาเจอกันที่นี่นะ เราจะได้คุยกันอีกหลายๆอย่าง"
"ดะ เดี๋ยวสิ ทำไมถึงตัดสินใจเองล่ะ"
"อ๊ะ! ใกล้ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ฉันไปก่อนนะ" ยุยพูดตัดบทแล้วเดินจากไป
"เพื่อนหรอ...ก็คงไม่เรวนะ" สึบากิรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่เคยมีเพื่อนเลย นี่เป็นครั้งแรก
****************************
"ไปโรงเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง" คาร์ล่าเอ่ยขึ้นเมื่อสึบากิก้าวเข้ามาในห้อง
"ก็...ดีค่ะ"
"แล้วเจอ'อีฟ'ไหม" ชินถามขึ้น
"เจอค่ะ..." สึบากิตอบไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
"ดีแล้ว ตีสนิทให้มากๆล่ะ" คาร์ล่ากล่าว
"คาร์ล่า ทำไม่เราต้องตามหาตัวอีฟด้วยล่ะคะ"
"แล้วเธอมีปัญหาอะไร ถึงได้ถามฉันอย่างนี้"
"ฉันคิดว่าอีฟก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา ก็เล--"
"เงียบไปซะ! เธอไม่เข้าใจหรือไงว่าเลือดของอีฟมันวิเศษแค่ไหน ห๊ะ!" ชินตะหวาดใส่สึบากิ
"ขอโทษค่ะ.."
"ไม่มีอะไรก็กลับเข้าห้องของเธอไปได้แล้ว"
"ค่ะ ขอตัวนะคะ" สึบากิเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
" 'เพื่อน' ฉันจะรักษาสิ่งนี้ไปได้นานแค่ไหนนะ...สึบารุ..ถ้าเป็นสึบารุจะช่วยปกป้องยุยได้มั้ยนะ"
++++++++++++++++++
ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ตอนนี้มันสั้นๆ สึบากิกับยุยก็ได้เป็นเพื่อนกัน แต่คาร์ล่ากับชินก็เหมือนมีแผนจะใช้เลือดของยุย
สึบากิก็เลยนึกถึงสึบารุ ตอนต่อไปจะเป็นยังไงกันนะ ฝากติดตามด้วยนะคะ
"....ในเมื่อรู้แล้ว ก็หนีไปซะสิ! เธออยากจะโดนฉันฆ่าหรอ!"
'เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว ฉันไม่อยากทำร้ายเธอคนนี้ ถึงจะโดนลงโทษก็ไม่เป็นไร'
"สึบากิจัง เธอเป็นจริงๆหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ! ทำไมถึงยังอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่รีบหนีไป! ถ้าเกิดฉันฆ่าเธอขึ้นมาล่---"
"เธอไม่ทำหรอ! ถ้าคิดจะฆ่าฉันจริงๆ เธอคงไม่ขอดูแผลของฉันเพราะความเป็นห่วงหรอก" ยุยเอ่ยขึ้นพร้อมกับจับมือของสึบากิขึ้นมา
"เธอต้องบ้าแน่ๆ ทำไมถึงทำดีกับฉัน! ทั้งที่รู้ว่าฉันเป็นแวมไพร์"
'ทำไมล่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้'
"ฉันคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันได้นะจ๊ะ สึบากิจังคงไม่ใช่คนเรวร้ายหรอก ฉันเชื่อจ๊ะ" ยุยยิ้มออกมาจากใจจริง
"เพื่อน...หรอ"
"ใช่จ๊ะ เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"แต่ถ้าเป็นเพื่อนกับฉันล่ะก็ เธออาจจะไม่ปลอดภัยนะ"
"เห็นไหม สึบากิจังกำลังเป็นห่วงฉัน เธอน่ะเป็นคนดี"
"เปล่าน! ฉัน...เป็นเพื่อนกับเธอได้หรอ?"
"ต้องได้สิจ๊ะ ^^ งั้นช่วงพักมาเจอกันที่นี่นะ เราจะได้คุยกันอีกหลายๆอย่าง"
"ดะ เดี๋ยวสิ ทำไมถึงตัดสินใจเองล่ะ"
"อ๊ะ! ใกล้ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ฉันไปก่อนนะ" ยุยพูดตัดบทแล้วเดินจากไป
"เพื่อนหรอ...ก็คงไม่เรวนะ" สึบากิรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่เคยมีเพื่อนเลย นี่เป็นครั้งแรก
****************************
"ไปโรงเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง" คาร์ล่าเอ่ยขึ้นเมื่อสึบากิก้าวเข้ามาในห้อง
"ก็...ดีค่ะ"
"แล้วเจอ'อีฟ'ไหม" ชินถามขึ้น
"เจอค่ะ..." สึบากิตอบไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
"ดีแล้ว ตีสนิทให้มากๆล่ะ" คาร์ล่ากล่าว
"คาร์ล่า ทำไม่เราต้องตามหาตัวอีฟด้วยล่ะคะ"
"แล้วเธอมีปัญหาอะไร ถึงได้ถามฉันอย่างนี้"
"ฉันคิดว่าอีฟก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา ก็เล--"
"เงียบไปซะ! เธอไม่เข้าใจหรือไงว่าเลือดของอีฟมันวิเศษแค่ไหน ห๊ะ!" ชินตะหวาดใส่สึบากิ
"ขอโทษค่ะ.."
"ไม่มีอะไรก็กลับเข้าห้องของเธอไปได้แล้ว"
"ค่ะ ขอตัวนะคะ" สึบากิเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
" 'เพื่อน' ฉันจะรักษาสิ่งนี้ไปได้นานแค่ไหนนะ...สึบารุ..ถ้าเป็นสึบารุจะช่วยปกป้องยุยได้มั้ยนะ"
++++++++++++++++++
ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ตอนนี้มันสั้นๆ สึบากิกับยุยก็ได้เป็นเพื่อนกัน แต่คาร์ล่ากับชินก็เหมือนมีแผนจะใช้เลือดของยุย
สึบากิก็เลยนึกถึงสึบารุ ตอนต่อไปจะเป็นยังไงกันนะ ฝากติดตามด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น