ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 คำสั่ง
ตอนที่ 1
คำสั่ง
คำสั่ง
"จะหนีไปไหนล่ะ มาให้ดูดเลือดซะดีๆ" แวมไพร์ตนหนึ่งกำลังเดินเข้าไปใกล้เด็กสาวที่วิ่งหนีมาด้วยความกลัว
"ยะ อย่าเข้ามานะ!" เด็กสาวก้าวถอยหลังอย่างระวังตัว
"กลิ่นหอมอย่างนี้ เลือดคงหวานน่าดู" แวมไพร์เลียลิมฝีปากอย่างกระหายในเลือดของเด็กสาว
"หึ..." เด็กสาวยิ้มออกมา จนทำให้เจ้าแวมไพร์งงกับท่าทีของเด็กสาว
"ยิ้มอะไร!? หรือว่ายอมแพ้แล้ว 5555" เจ้าแวมไพร์หัวเราะชอบใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่านี่คือกับดัก
"นายตามฉันมาเพราะกลิ่นของฉัน แต่ขอโทษนะ ฉันไม่ใช่มนุษย์หรอก" เด็กสาวเอ่ย พร้อมกับมีเงาของบุคคลอีกสองคนกับหมาป่าปรากฏขึ้น
"จัดการเลย..." เสียงเรียบเอ่ยขึ้น เหล่าหมาป่าก็กระโจนเข้าใส่แวมไพร์ตนนั้น
"อ๊ากกก!! นี่พวกแก้คือ...." ยังไม่ทันพูดจบเหล่าหมาป่าก็ดับลมหายใจของเขาเสียแล้ว
"ทำได้ดีเลยไม่ใช่หรอ สึบากิ..." ชายอีกคนพูดขึ้น
"ค่ะ..." แสงจันทร์สาดส่องเป็นบริเวณกว้าง ทำให้ผิวขาวใสของเด็กสาวดูผุดผ่องมากขึ้น ดวงตาสีทับทิมฉายแววถึงความเศร้าในใจ เธอไม่ได้ต้องการอย่างนี้เลย แต่เป็นเพราะชายทั้งสองที่เธอให้ความเคารพรักมาก จึงทำตามคำสั่งทุกอย่าง
ณ คฤหาสน์บ้านสึกินามิ
"วันนี้ทำได้ดีมากนะ สึบากิ" คาร์ล่าเอ่ยชมเด็กสาวที่ทำหน้าที่ได้ดีอย่างเคย
"ชมกันเกินไปแล้วค่ะ ฉันก็แค่ทำตามแผน"
"เรายังมีอีกเรื่องที่จะบอกเธอนะ ท่านพี่กับฉันคิดว่าจะให้เธอย้ายไปเรียนที่เรียวเทย์" ชินเอ่ยขึ้น
"ย้ายไปหรอคะ? ทำไมต้องย้ายไปด้วยหรอคะ" เด็กสาวเอ่ยด้วยความสงสัย
"นี่เป็นคำสั่ง! ฉันให้เธอย้ายไปที่นัน เหตุผลยังไม่ต้องรู้ ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ!" คาร์ล่าออกคำสั่งเสียงดัง มีหรือที่เด็กสาวจะไม่ทำตาม
"เข้าใจแล้วค่ะ" จากนั้นเด็กสาวก็ขอตัวกลับไปที่ห้องของตน
*******************************
"เรียวเทย์หรอ? ทำไมถึงอยากให้ฉันย้ายไปที่นั้นกันนะ" เด็กสาวมองท้องฟ้าในยามราตรี โดยเฝ้าคิดถึงคำตอบที่ว่า ทำไมเธอถึงต้องย้ายไป แม้จะคิดแล้วคิดอีกก็ไม่มีคำตอบที่เป็นไปได้เลย เธอจึงตัดสินใจจะรอคำตอบนั้นเมื่อเธอย้ายไปเรียนที่เรียวเทย์แล้ว
+++++++++++++++++++++++
จบไปแล้วหนึ่งตอนนะคะ ติชมกันได้เลยค่ะ ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ
"ยะ อย่าเข้ามานะ!" เด็กสาวก้าวถอยหลังอย่างระวังตัว
"กลิ่นหอมอย่างนี้ เลือดคงหวานน่าดู" แวมไพร์เลียลิมฝีปากอย่างกระหายในเลือดของเด็กสาว
"หึ..." เด็กสาวยิ้มออกมา จนทำให้เจ้าแวมไพร์งงกับท่าทีของเด็กสาว
"ยิ้มอะไร!? หรือว่ายอมแพ้แล้ว 5555" เจ้าแวมไพร์หัวเราะชอบใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่านี่คือกับดัก
"นายตามฉันมาเพราะกลิ่นของฉัน แต่ขอโทษนะ ฉันไม่ใช่มนุษย์หรอก" เด็กสาวเอ่ย พร้อมกับมีเงาของบุคคลอีกสองคนกับหมาป่าปรากฏขึ้น
"จัดการเลย..." เสียงเรียบเอ่ยขึ้น เหล่าหมาป่าก็กระโจนเข้าใส่แวมไพร์ตนนั้น
"อ๊ากกก!! นี่พวกแก้คือ...." ยังไม่ทันพูดจบเหล่าหมาป่าก็ดับลมหายใจของเขาเสียแล้ว
"ทำได้ดีเลยไม่ใช่หรอ สึบากิ..." ชายอีกคนพูดขึ้น
"ค่ะ..." แสงจันทร์สาดส่องเป็นบริเวณกว้าง ทำให้ผิวขาวใสของเด็กสาวดูผุดผ่องมากขึ้น ดวงตาสีทับทิมฉายแววถึงความเศร้าในใจ เธอไม่ได้ต้องการอย่างนี้เลย แต่เป็นเพราะชายทั้งสองที่เธอให้ความเคารพรักมาก จึงทำตามคำสั่งทุกอย่าง
ณ คฤหาสน์บ้านสึกินามิ
"วันนี้ทำได้ดีมากนะ สึบากิ" คาร์ล่าเอ่ยชมเด็กสาวที่ทำหน้าที่ได้ดีอย่างเคย
"ชมกันเกินไปแล้วค่ะ ฉันก็แค่ทำตามแผน"
"เรายังมีอีกเรื่องที่จะบอกเธอนะ ท่านพี่กับฉันคิดว่าจะให้เธอย้ายไปเรียนที่เรียวเทย์" ชินเอ่ยขึ้น
"ย้ายไปหรอคะ? ทำไมต้องย้ายไปด้วยหรอคะ" เด็กสาวเอ่ยด้วยความสงสัย
"นี่เป็นคำสั่ง! ฉันให้เธอย้ายไปที่นัน เหตุผลยังไม่ต้องรู้ ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ!" คาร์ล่าออกคำสั่งเสียงดัง มีหรือที่เด็กสาวจะไม่ทำตาม
"เข้าใจแล้วค่ะ" จากนั้นเด็กสาวก็ขอตัวกลับไปที่ห้องของตน
*******************************
"เรียวเทย์หรอ? ทำไมถึงอยากให้ฉันย้ายไปที่นั้นกันนะ" เด็กสาวมองท้องฟ้าในยามราตรี โดยเฝ้าคิดถึงคำตอบที่ว่า ทำไมเธอถึงต้องย้ายไป แม้จะคิดแล้วคิดอีกก็ไม่มีคำตอบที่เป็นไปได้เลย เธอจึงตัดสินใจจะรอคำตอบนั้นเมื่อเธอย้ายไปเรียนที่เรียวเทย์แล้ว
+++++++++++++++++++++++
จบไปแล้วหนึ่งตอนนะคะ ติชมกันได้เลยค่ะ ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น