คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 24 ประมุขพรรคเทพหมาป่าสวรรค์ เฉินเทียนหยวน
พรรเทพหมาป่าสวรร์ ้านนอประูึ้นเา
มารอริยะที่วาแผนทำลายพรรเทพหมาป่าสวรร์ย่อมเรียมารทุอย่าไว้พรัพร้อม มันยอมใ้ัวเอเป็นเหยื่อล่อยอฝีมือั้นทารแนวิาออไปนอพรร วาแผนใหุ้นหลอล่อมู่หรลวี่ววาับัใส่ัวเอ ่อนะวาอำลัุ่มโมีัอยู่หน้าประูทาึ้นภูเา มารำนวนมาำลัรอให้ราานอพรรเทพหมาป่าสวรร์พัทลาย รอให้่ายปราุ้มภัยประำพรรปิัวล
แ่ใรเล่าะา แผนารอันสมบูร์แบบที่พวมันวาไว้ลับถูหวัเ่อและพวพ้อทำพัเสียิบ
เสียัวานอระัล่มสลายบ่บอให้มารที่ัุ่มอยู่้านนอรับรู้ว่าภารินี้ล้มเหลวแล้ว
“ไอ้โุ่น มันทำบ้าอะไรอมัน?”
“ไหนบอว่าถ้าปิประูพรรแล้ว้านในะไม่มีใรเลื่อนไหวไ้ไ? แล้วระัล่มสลายันัึ้นมา? มันินอะไรผิสำแเ้าไปหรือเปล่า?”
“้านใน้อมีเรื่อผิพลาแน่!”
“ท่านมารอริยะสั่ารมาแล้วว่าพวเรา้อทำให้สำเร็ ไม่อย่านั้นลับไปโนทั์ทรมานแน่!”
“รีบพัประูทาึ้นเาเถอะ ่อให้ถล่มพรรเทพหมาป่าสวรร์ไม่สำเร็ อย่าน้อย็้อลาย่ายปราุ้มภัยให้ไ้!”
“ริ้วย เร็วเ้า รีบเถอะ!”
.........
.........
......
......
...
...
้านนอประูมีเสียำรามลั่น ห่าออไปไม่ไล าวเมือหลาเียน่าพาันมออย่าแปลใ
“อะไรันวะ ใรมันเป็นนออวามิให้ปิประูึ้นเา? อนนี้ะพัประูันยัไ่อน?” เสียำรามหนึ่ัึ้นลามาร
“ลูพี่ แผนสุท้าย็เป็นท่านับุนวา้วยันไ!” เสียหนึ่ัึ้นอย่าุน
“บับ เ้าพูีไปเถอะ! โมี่อไป ถ้าหาพั่ายปราุ้มภัยพรรเทพหมาป่าสวรร์ไม่ไ้ พวเราวยแน่!” เสียำรามัึ้นอีรั้
“ูมมมม!”
้านนอประูทาึ้นเาพรรเทพหมาป่าสวรร์เ็มไป้วยเสียำราม้อ
ผ่านไปสอั่วยาม ในที่สุบรราศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ที่ออไป้านนอ็เร่รุลับมาถึ พวมันเห็นประูึ้นเาปิอยู่พร้อมมารฝูหนึ่พยายามู่โมเ้าใส่่ายปราุ้มภัยอประู
“ไม่ไ้าร ้อมีเรื่อบาอย่าเิึ้นในพรรแน่! มารฝูนี้ล้าเหิมเริมแหย่พรรเทพหมาป่าสวรร์้าเียวรึ? หาที่าย!”
“มาร? ุศล? วิเศษนั ้าามหาพวเ้าไปทั่วสิบหมื่นมหาบรรพไม่เยเอ วันนี้ลับเสนอหน้ามาหาถึบ้าน? วิเศษไปเลย ไม่สิ ้าหมายถึพวเ้าบัอามา เรียมัวายเสียเถอะ!”
“ศิษย์พี่ทั้หลาย พวมารร้ายล้าหมายาพรรเทพหมาป่าสวรร์เรา ไปเ่น่าพวมันับ้าเถอะ!”
“่า!”
.........
.........
......
......
...
...
ารศึหน้าประูพรรเทพหมาป่าสวรร์ำเนินอยู่รู่ให่
แ่อนิา ยัมีศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์อีมาที่เร่รุลับมาไม่ถึ ศิษย์ส่วนน้อยที่เร่เินทาลับมา่อนสุท้าย็ถูฝูมารที่มีำนวนมาว่าล้อมเอาไว้
“ศิษย์พี่ ไม่ไ้ารแล้ว พวมันมีเยอะเินไป! พวเรา้านไว้ไม่ไหวแล้ว!”
“้าประมาทไป ไม่นึเลยว่าะมีมารเยอะถึเพียนี้!”
“ั้นพวเราวรทำยัไี?”
“ระัล่มสลายัึ้นมาแล้ว พวศิษย์พี่ ท่านประมุและเหล่าเ้าำหนัำลัเินทามา ยันไว้่อน!”
“่า!”
ลุ่มศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์อยู่ในอันรายทันทีเนื่อาำนวนที่น้อยว่า
ะที่พวมาร่าพยายามสัหารและับศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ิน สายลมแรหอบหนึ่็โถมลมาาฟ้านทุนนหัวลุู่
ทั้ฝูมารและลุ่มศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์พาันเยหน้าึ้นมอ บนฟาฟ้ามีบุรุษในุาวยืนเหยียบระบี่บินโยมีแสเรือรออยู่้านหลั ประุเทพเียนุิาสวรร์ รัศมีพลัออาน่าหวาหวั่นแผ่ออมาาายผู้นี้
“ท่านประมุ ท่านประมุลับมาแล้ว!” ศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์นหนึ่ล่าวอย่าื่นเ้น
“ประมุพรรเทพหมาป่าสวรร์? ไม่ริ ทำไมมันถึลับมาเร็วปานนี้?” มารนหนึ่อุทาน
ายุาวส่สายาเย็นามอฝูมาร ่อนิสัหาระแล่นผ่านสอา มันสะบัมือออ
“มวายุหมื่นระบี่!” ายุาวะโนเสียเย็น
“เปรี้ย!”
้านหลัายุาวปราปราระบี่นับพันึ้นะทันหัน ่อนะยับามนิ้วอผู้เป็นนายพุ่เ้าใส่ฝูมารในพริบา
“ระวั!” “หนีเร็ว!”
“เปรี้ย~~~~~~~~~~~~!”
บัเิเสียอึอล มารบาส่วนถูปราระบี่สัหาราที่ ส่วนให่ที่เหลือ่าบาเ็บสาหัส วแสสีทอำนวนมาพุ่เ้าสู่ร่าายุาว
เศษินหินนับไม่ถ้วนปลิวว่อน ลุ่มวันลอยโมึ้นฟ้า ายุาวลี่ลายวิฤอศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ไ้้วยนิ้วมือเียว
“อบุท่านประมุที่่วยเหลือ!” ศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ที่เพิ่รอพ้นวิฤ่าพาันุเ่าล
มารส่วนให่รอบ้านล้วนบาเ็บสาหัส ส่วนที่เหลือ่าพาันรีบหลบหนี
ายุาวไม่สนใพวมารร้าย้านนออี แ่เินเ้าสู่่ายปราุ้มภัยประำพรร
่ายปราุ้มภัยประำพรรเทพหมาป่าสวรร์วาั้นภายในและภายนอ ทำให้พวมารไม่อาผ่าน แ่ในานะประมุพรรทีุ่้นเยับ่ายปราเป็นอย่าี ไหนเลยะวามันไว้ไ้?
“มา!”
บุรุษุาว้าวเ้าสู่ภายในพรรเทพหมาป่าสวรร์ ่อนะเหยียบบนระบี่บินพลาวาาูทุสิ่ภายในพรร โยเพาะรลานอำหนัหมาป่าบูรพาที่พายุสายฟ้าำลัสาแสเรือรอ
หวัเ่อยัใ้ลอสนีสวรร์ประหารมารเ่น่าเหล่ามารอยู่
บุรุษุาวเลิิ้วสูพลาเผยสีหน้าสสัย แ่ในเมื่อพรรเทพหมาป่าสวรร์ปลอภัย ัวายุาว็วาใลอัโ
มันมอไปยัระสะแสบนฟาฟ้า
ายุาวลมือทันที
“หึ่!”
ระสะแสสั่นไหว่อนะลอยลับสู่มืออายุาว มันใ้ระสาแสทั่วลานว้าอำหนัหมาป่าบูรพา ่อนที่ศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ทั้หมะลับมาเลื่อนไหวไ้อีรั้
“น้อมรับท่านประมุ!” เสียื่นเ้นยินีอศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ัระหึ่มาทั่วุนเารอบ้าน
ลอเวลาสอั่วยามที่ถูสะารเลื่อนไหว พวมันทุนล้วนแ่หวาหวั่นวัผวา
“ศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ฟัำสั่!” ายุาวแ่นเสียเย็นา
“ทราบ!” ศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์่าานรับ
“้านนอประูึ้นเามีพวมารมาุมนุมัน ศิษย์ทุนที่ไม่มีหน้าที่ไปยัหน้าประูทาึ้น วาล้าสัหารมารให้หม! อย่าให้พวมันหนีรอไปไ้!” ายุาวเปล่เสียสั่าร
“รับบัา!” เสียานรับึ้อัมาาทุสารทิศทั่วพรรเทพหมาป่าสวรร์
หลัถ่ายทอำสั่ ายุาว็เหยียบระบี่บินเหินลมายัลานว้าำหนัหมาป่าบูรพาในพริบา
ถึอนนี้หวัเ่อและนที่เหลือ่า่อยรู้สึัวถึวามเปลี่ยนแปล โยเพาะระสะแสที่หายไป ทำให้ทุนรู้ว่าเรื่อทั้หมสบลแล้ว
“น้อมรับท่านประมุ!” ศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ภายในลาน่าส่เสียันอย่ายินี
มู่หรลวี่วสีหน้าลายเป็นอัปลัษ์ รั้นี้มันปิเรื่อไม่ให้ท่านประมุรู้ วาแผนหวัวาล้ามารที่พรรเทพหมาป่าสวรร์ับาูอยู่เพื่อบำเพ็ุศลัวเอเพียลำพั ผลลัพธ์ือมันไม่เพียถูมาร้อนแผนเล่นาน แ่ยัไม่ไ้ปราบมารแม้แ่นเียว แล้วมันะอธิบายเรื่อนี้แ่ท่านประมุอย่าไร?
เพราะหวัเ่อมัวแ่้นัวเหล่ามาร ลอสอั่วยามนี้ายหนุ่มยัเพิ่สัหารมารไปเพียรึ่เท่านั้น แ่่อให้สัหารไปเพียรึ่ หวัเ่อ็พึพอใเป็นอย่ายิ่ เพราะใน่วสอั่วยามนี้ัวหวัเ่อนับว่าร่ำรวยอ้วนพีึ้นอัโ
เพียแ่ หลัา้นัวมารเสร็ หวัเ่อะปล่อยให้มันพูวามริไม่ไ้ ึลมือสัหารอีฝ่ายปิปาทันที
“ายเสีย เ้ามารร้าย!” หวัเ่อระุ้นลอสนีสวรร์ประหารมาร
“ูมมมม!”
่อนที่ายุาวะมาถึ หวัเ่อ็ส่อสนีบาฟาใส่มารร้ายเพื่อทำลายหลัานแล้ว
“น้อมรับท่านประมุ!” ศิษย์พรรเทพหมาป่าสวรร์ทุนในลานว้าเอ่ยอย่านอบน้อม
“น้อมรับประมุเทพหมาป่าสวรร์!” บรราแเหรื่อเอ็ล่าว้วยวามเารพ
“ประมุเทพหมาป่าสวรร์ พวเราเป็นศิษย์อพรรอีาทอำ ในเมื่อท่านรับระสะแสลับมาแล้ว ่วยลายผนึให้พวเราไ้หรือไม่?” าหลี่เอ๋อร์เอ่ยอย่าัวล
ถูรึอยู่ับที่นานสอั่วยาม ยิ่ถูภาพบาาเสพสุ่อน่าทีหลัอหวัเ่อทำามืบอไปรึ่่อนวัน โทสะในใาหลี่เอ๋อร์็มอับไปหมแล้ว
ายุาวร่อนลสู่ลานว้าพลาวาาูทุน หวัเ่อย่อมไม่ล้าระทำารามอำเภอใอี
“พรรเทพหมาป่าสวรร์ นี่มันเิอะไรึ้น?” ายุาวถามเสียเ้ม
ายุาวมอูมู่หรลวี่ว ใบหน้ามู่หรลวี่วลายเป็นแ็ทื่อ ไม่ทราบวรเริ่ม้นอย่าไร ศิษย์พรร้าายมันนหนึ่ึเอ่ยปาเล่าทุสิ่ที่เิึ้นออมา
ทั้านแ่านให่โนี้ที่พลิแล้วพลิอีนายุาว้อทำหน้าพิลึ ่อนสุท้ายมันะเบนสายาหันไปมออ์หิโยวเยว่ที่อยู่ห่าไปไม่ไลนั
“หึ่!”
อ์หิโยวเยว่เป็นนแรที่ายุาว่วยปลผนึให้ นาสามารถยับัวไ้ทันที
“ราวศ์ือุ่ย ุ่ยโยวเยว่ น้อมรับประมุพรรเทพหมาป่าสวรร์!” อ์หิโยวเยว่ารวะให้อีฝ่ายอย่าริั
ายุาวรีบถอยให้ารารวะนี้ทันที มันเอ่ย้วยสีหน้าับ้อน “ที่แท้เป็นอ์หิโยวเยว่ รั้นี้พรรเทพหมาป่าสวรร์่อเรื่อล่วเินอ์หิไป อท่านโปรอภัย้วย!”
ท่าทีอายุาวสุภาพนอบน้อมเป็นอย่ายิ่ สุภาพนมู่หรลวี่วับาหลี่เอ๋อร์ยัแปลใ ับอ์หิอราวศ์ที่ล่มสลายไปแล้วยั้อสุภาพนานี้อีหรือ? แ่หวัเ่อลับาลุวาว ูาท่าทีอายุาวที่มี่ออ์หิโยวเยว่ วันนี้้ารอแล้ว!
ายุาวหันหน้าลับมามอมู่หรลวี่ว
“ท่านประมุ ศิษย์รีบร้อนอยาสัหารมาร รั้นี้เลยลมือโยไม่บอล่าว…!” มู่หรลวี่ว้มหน้า่ำ
ายุาวเอ่ยเสียเย็น “มู่หรลวี่ว มารเหล่านี้เ้ารู้หรือไม่ว่าพรรเทพหมาป่าสวรร์เราใ้เวลานานนาไหนว่าะระบุัวไ้? ลมือโยไม่บอล่าวรึ? เ้ารู้หรือไม่ว่าารลมือโยไม่บอล่าวอเ้า่อเรื่อให่เอาไว้นาไหน! ้าอยาวยโอาสาารที่มารเหล่านี้ไม่รู้ัวว่าถูเปิโปแล้วเพื่อเรียมุราถอนโนเหล่ามาราสิบหมื่นมหาบรรพ แ่วามรีบร้อนอเ้าลับทำแผนอ้าพินาศหม!”
มู่หรลวี่วหน้าเปลี่ยนสี ที่แท้ท่านประมุใไม่หมายหัวมารพวนี้เพราะเรียมแผนารอื่นเอาไว้แล้ว
“ศิษย์สำนึผิแล้ว ไ้โปรลโทษ้วย!” มู่หรลวี่วเอ่ยอย่าเศร้าโศ
“เหอะ!” ายุาวแ่นเสียเย็น แน่นอนว่าอนนี้ยัไม่ใ่เวลาสำหรับารลทั์
“ประมุเทพหมาป่าสวรร์ ท่านะผนึพวเราไว้อีนานแ่ไหน?” าหลี่เอ๋อร์อี้านหนึ่ถามอย่าโมโห
ายุาวมอูแเหรื่อที่มีสีหน้าัวล่อนะโบมือ
สายฟ้านับไม่ถ้วนฟาผ่าลมาาท้อนภา แม้ไม่มีป้ายสั่ารในมือเหมือนหวัเ่อ บุรุษุาวลับสามารถสั่ารลอสนีสวรร์ประหารมารไ้ามใ อสนีบานับไม่ถ้วนไหลบ่าถาโถมลมาุน้ำ แทุนล้วนแ่หน้าเปลี่ยนสี นี่ใ่าร่าปิปาหรือไม่?
แม้แ่าหลี่เอ๋อร์ยัหน้าีไปรู่หนึ่
“ูมมมม~~~~~~~~~~~~~~!”
ท่ามลาเสียรีร้อ เหล่ามารที่เหลือล้วนถูสายฟ้าระหน่ำฟา วแสสีทอลอยเ้าหาายุาว่อนะผลึลายเป็นลูแ้วทอำอยู่ในฝ่ามือมัน
แเหรื่อรอบ้านเอ่า็เป็นอิสระเ่นัน
หลัเสียระเบิ้อึ แรอบ้านหลัมั่นใว่าพวมันไม่ไ้รับบาเ็บ็พาันถอนหายใยาว้วยวามโล่อพร้อมเหื่อท่วมาย
“ทุท่าน รั้นี้พรรเทพหมาป่าสวรร์เราเสียมารยาทไป ทำให้ทุท่าน้อหวาลัวแล้ว!” ายุาวประสานมือารวะให้แทั้หลาย
“ท่านประมุเทพหมาป่าสวรร์สุภาพเินไปแล้ว ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!” ทุนที่รอีวิลับมาาหายนะไ้ย่อมไม่ิใเอาวาม
“มารพวนี้ ทาพรรเทพหมาป่าสวรร์เราเพิ่้นพบไ้ไม่นานึยัไม่ทันไ้ิ่อแ้่าวแ่สำนัเียนอพวท่าน ผลลัพธ์ลับ่อให้เิวามเ้าใผิ ้าหวัว่าทุท่านะไม่ถือสา!” ายุาวถอนหายใ
“ไม่ถือ ไม่ถือ!” บรราแ่าโบมือไม้ไปมา
ท่านเป็นถึาให่ั้นทารแนวิา ออหน้าอโทษพวเราแบบนี้ พวเราะล้าว่าอะไรไ้ยัไ? พวมันทำไ้เพียำวามุ่น้อเอาไว้ในเสี้ยวหนึ่อหัวใ
“ในเมื่อพวท่านไม่ถือสา เ่นนั้นุศลที่ไ้ามารเหล่านี้อมอบแ่พวท่านแทนำอมาาพรรเทพหมาป่าสวรร์!” ายุาวหัวเราะ
ายุาวโบมือ ลูแ้วทอำในมือมันพลันแสลาย ลายเป็นแสสีทอนับไม่ถ้วนพุ่เ้าหาทุนรอบ้าน แน่นอนว่าทุนยเว้นหวัเ่อ่าไ้รับวแสทอไปนละสาย
เมื่อไ้เห็นุศลบ่มเพาะเ้าสู่ร่า แทุนล้วน่าื่นเ้นยินี “อบุท่านประมุ!”
วามบาหมาอันใ? ในเมื่อไ้อีอบแทนมาแล้วะยัถือโทษโรธอะไรไ้อี?
แม้าหลี่เอ๋อร์ะไ้รับุศลมาสายหนึ่เ่นัน แ่ในในา็ไม่ไ้ยินี เพราะนาสมวรไ้รับมาว่านี้เป็นเท่าัว
หลัาายุาวลี่ลายวามบาหมาในใแทั้หลายแล้ว มัน่อยหันลับมาหาหวัเ่ออีรั้
“้าือประมุพรรเทพหมาป่าสวรร์ เินเทียนหยวน รั้นี้พรรเทพหมาป่าสวรร์ถูปล้นิ ้ออบุท่านที่่วยเหลือ!” ายุาวารวะให้หวัเ่อ
ประมุเทพหมาป่าสวรร์ เินเทียนหยวน!
ความคิดเห็น