ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
@อนโพอ
“ไหนห้อันละ” แพรวแพรวเอ่ยึ้นเมื่อทัู้่ึ้นมาถึแล้ว
“ันลืมบอไปว่ามันมีห้อเียว”พอพูหน้าาย
“นี่นาย..แล้วันะไปนอนที่ไหนละั้นนายนอนโฟานี่ไ้ปะเสียสละอะ”
“ไม่ไ้เธอ็มานอนับันิ” “บ้าใระไปนอนับนายวันีืนีนายปล้ำันึ้นมาะทำยัไ”
“เหมือนเธอมีอะไรให้ันพิศวาสนั แหละ”
“ิ…อย่ามาร้ออทีหลัละัน”
“เธอะฝันเฝื่อไปแล้วละ”
“เออ..เร็วสิันะเ้าไปัอ” หลัานั้นแพรว็ัอเสร็เรียบร้อย
“นายอาบ่อนเลยันอพั่อน” แพรวเอ่ยึ้นหลััอเสร็
“อืมม” พอเอ่ยึ้นและเินไปในห้อน้ำไม่นานพอ็อาบเสร็และเินออมาทั้ๆที่บนัวมีเพียผ้านหนูแ่ผืนเียวที่ลุมส่วนล่าอยู่
“รี้” แพรวหันมา็เห็นว่าพอโป๊ส่วนบนเลยรี้้วยวามใ
“นี่นายทำไมไม่แ่ัวให้เรียบร้อยอะ”
“้นสะวแบบนี้เธอมีไรปะ”
“หลีไปเลย” แพรวเินเลี่ยพอเ้าไปในห้อน้ำส่วนพอ็ไ้แ่หัวเราะอบใที่ไ้แล้นัวเล็เมื่อแพรวอาบน้ำแ่ัวเสร็็เินมาเ็บที่นอนเพื่อลไปนอนที่พื้น
“นี่เธอะทำอะไรอะ” พอเห็นว่าแพรวเ็บหมอนับผ้าห่มล้าเีย
“ัน็ะมานอนที่พื้นไนาย็นอนบนเียไปสิะให้ันนอนับนายันไม่นอนอะ”
“ึ้นมา”
“ไม่”
“ไม่ึ้นใ่ไหม..ไ้”พอลาที่นอน่อนะวิ่มาทาแพรวแ่แพรวไวว่าวิ่หนีพอไปอี้านหนึ่
“รี๊..นี่นาย ับ ัน ไม่ไ้หรอ ฮ่าๆๆ” แพรวที่ำลัวิ่หนีพอเลยไม่ทันระวัสะุาัวเอ่อนะล้มลแ่พอมารับไว้ทันทำให้ทัู้่ล้มลไปนอนบนเียโยพอล่อมแพรวอยู่ทั้ํ่สบสายาันอยู่นาน
“ทำไมนาย้อ่วยันเรื่อานแ่านนั่น้วยละ” แพรวถามพร้อมทั้สบาับพอ
“ไม่รู้สิ..รั้แรที่ันเอเธอันิแ่ว่าัน้อาร..”
“้อารอะไร”
“แบบนี้ ไ”
“อื้ม มมมม” พูบพอ็ประบริมฝีปาอย่าูื่มพอพยายามะเอาลิ้นร้อนแทรเ้าไปในโพรปาเรียวบาอนัวเล็แ่ไม่เป็นผลเพราะนัวเล็นั้นหุบปาใว้
“อ๊ะ..” พอัริมฝีปาบาอนัวเล็ทำให้เธอเ็บนเผยอปาออพอึไ้ัหวะสอแทรลิ้นร้อนเ้าไปิมวามหวานพอวานหาวามหวานทั่วโพรปาแ่มือ็ไม่หยุนิ่เ่นันพอลามือสาามเรียวาอหิสาวอย่าเบามือ่อนะุเ้าที่อออหิสาว
“แพรวทำไมเธอถึไ้หอมไปทั้ัวแบบนี้”
“นี่นาย ปล่อยัน เถอะนะ” แพรวพยายามิ้นแ่ไม่เป็นผล
“อยาิน นม”
“นาย็ลไปื้อสิ..ั้นเี๋ยวันไปื้อให้นะ”แพรวพยายามหาทาออาสถานาร์ที่พร้อมะโนอึบอนนี้
“นม า เ้า” พอ้มหน้าลมาไร้อยู่ที่เ้าามู่ให่ทำให้เ้าอเ้าามนั้นหน้าแ้วยวามเิน
“ทำำไมนมเธอให่แบบนี้อะันอ ิม ไ้ไหม”
“มันเร็วไปรึเปล่าันับนายเราเพิ่รู้ัันนะ” แพรวพูึ้นทำให้พอะัไปั่วรู่
“ไ้ั้นันะรอนว่าเธอะพร้อมแล้วถ้าถึวันนั้นเธอะปิเสธันไม่ไ้แล้วนะ” พอลุออาัวแพรวและไปยัที่นอนฝั่ัวเอแพรว็เ่นัน
“นอน เถอะ” ไม่นานแพรว็หลับเ้าสู่ห้วนิทราแ่พอไม่พอเ้าไปสวมอแพรวที่นอนหันหลัอยู่ทำให้แพรวสะุ้ื่นระทันหัน
“นาย ะทำอะไร”
“นอนเถอะันไม่ทำอะไรเธอหรอแ่อยาอเธอเยๆ”
“ไม่ไ้ ปล่อยัน นะ” แพรวพยายามิ้นออ
“ถ้าเธอยัิ้นืนนี้เธอไม่ไ้นอนแน่เพราะ้นเธอมาถูับพอน้อยอันเธอปลุมันเอนะแพรวแู่บเธอเมื่อี้็เือบทำันะบะแแล้ว”
“โอเอ อย่าเียว ็ไ้แ่นั่นมันูบแรอันเลยนะ”
“ถึว่าเร็สะ..แ่ยัใเธอ้อให้ันนอนอแบบนี้ทุวันนะแพรว” พูบพอ็หลับไปปล่อยให้แพรวใเ้นแรไม่เป็นัหวะ
“อนาย็อบอุ่นเหมือนันแหะ” แพรวหันหน้าเ้าหาพอและอพอเ่นันทัู้่็หลับเ้าสู่ห้วนิทรา
@หลายเือน่อมา
ทัู้่สนิทันมาึ้นไปไหนมาไหน้วยันบ่อยมาแทบะทุวัน็ว่าไ้ไปเรียนลับมา็อยู่อนโ้วยันนทำให้ฝ่ายใฝ่ายหนึ่รู้สึไม่เหมือนเิม!
“แพรวทำไรให้ินหน่อยหิวอะ” พอเอ่ยึ้นเมื่อถึอนโเพราะวันนี้พอเรียนเสร็้าว่าแพรว แพรวึมุ่หน้ามาที่อนโ่อน
“นายะินอะไรอะ”
“แพรวนี่เรา็อยู่้วยันมาพัหนึ่แล้วนะันห่าว่าเธอั้สอปีเธอวรเรียันว่าพี่นะ”
“่ะ!! พี่พอะินอะไรี่ะ”
“เอา่ายๆ อะไร็ไ้”
“่ะ…สัรู่นะะ”ไม่นานแพรว็ทำอาหารเสร็เป็นเพียไ่เียวธรรมาแ่อร่อยมา
“พี่ พอ ะ…ือวันนี้แม่นัให้ไปที่บ้าน่ะ”
“อื่มๆ..ไป อนไหน อะ”
“่ว ทานอาหาร เย็น”
“โอเั้นเี๋ยวพี่ไปอาบน้ำ่อนละัน” ทั้แพรวและพอไม่เินอายที่้อเรียพี่และน้อเพราะมันวระเป็นั้แ่แรอยู่แล้วึไม่ไ้ินหรืออายที่ะพูเมื่อทัู้่ัารธุระส่วนัวเสร็็มุ่หน้าไปที่บ้านอแพรวทันที
@บ้านแพรว
“อ้าว..ยัยแพรวาพอมาๆอาหารเสร็พอีเลยมาทาน้าวัน่อน” พิมแม่อแพรวเอ่ยึ้นเมื่อเห็นพอและแพรวเินเ้ามา
“รับ อา พิม” พออบรับและโอบเอวอแพรวเ้าไปทันที
“ อร่อยเหมือนเิมเลยนะะแม่” แพรวยัปาหวาน
“เออนี่ยัยแพรว..เราอะเมื่อไหร่ะหมั่นะแ่ันสัที”
“หู้ยยย..ยัหรอ่ะแม่เรียบบเมื่อไหร่ใว้่อยุยเรื่อนี้นะะ” แพรวับท่อนที่แม่ะพูยาวไปว่านี้ไม่นาน็ทานอาหารเสร็
“พออาฝาูแลแพรวแทนอา้วยนะ”
“รับ!! ผมะูแล แพรว ให้ีที่สุ”
“๊ะ..ั้นับรถลับันีๆนะลู”แม่พิมโบมือลาะที่พอับแพรวับรถออไป
“แพรว” พอเรียแพรวทำให้บรรยาาศในนถไม่่อยมาุเท่าไหร่
“ะ”
“ือเรื่อทุอย่าที่ผ่านมาพี่อบใแพรวมานะ”
“อบุ เรื่ออะไร ะ”
“็ที่ผ่านมาพี่รู้ว่าแพรวเหนื่อยแพรวูแลพี่อนที่พี่ไม่สบายทำทุอย่าในบ้านมันทำให้ พี่ รู้สึี นะ”
“รู้สึี?”
“ใ่พี่รู้สึีมาที่แพรวทำเพื่อพี่ทุอย่า”
“แพรว็อบุพี่พอมานะะที่ไม่ล่วเินแพรวถึแม้ว่าพี่ะอแพรวูบแพรวทุืน็เถอะและ่วยแพรวหลอแม่เรื่อเราสอน”
“พี่ว่า” พอพูึ้นพร้อมับอรถเ้า้าทา
“พี่พออรถทำไมะ”
“พี่ ว่าเรา..มา บัน ริๆ ีไหม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น