คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 รีไรท์
" เฮ่อ...เบื่อสัมเมือหลวที่้ออยแ่แย่แ่ันเหลือเิน" เสียบ่นอหิสาวหน้าาธรรมานเือบี้เหร่ แถมผิวล้ำเธอไม่ไ้ส่วนที่ีอพ่อและแม่มาเลย มืออเธอเ็มไป้วยสิ่อ ที่ถูเพื่อนร่วมานันให้ออมาื้ออเ้าไปเิมในห้อรัวอร้าน ทั้ๆ ที่มีแผนัื้อและเ้าหน้าที่อยูแลอยู่แล้ว
หยาอันทำานเป็นผู้่วยเฟในร้าน อาหารื่อัอเมือหลวแห่หนึ่ หยาอันมีหน้าที่หั่นอและเรียมเรื่อปรุสำหรับารเฟมือหนึ่อร้านอาหาร เฟะที่มีหน้าที่ปรุอาหารหน้าเา ทุอย่า้อเรียมพร้อม่อนเฟะมาผู้่วยเฟมีหลายนะอยูแลเฟมือหนึ่อแ่ละเา นอานั้นผู้่วยเฟยัมีหน้าที่่อยทำอาหารที่เฟทำไม่ทันออไปเสิร์ฟลู้าเพื่อให้ไ้แสฝีมือัน แ่โยมาหยาอันะโนีันาผู้่วยเฟ้วยัน ไม่ให้ลมือทำ เพราะอาหารที่เธอทำรสาิะออมาีมาว่าผู้่วยเฟนอื่น โยเพาะหลานอเฟมือหนึ่อเธอที่อยู่ลุ่มเียวันับเธอ
หยาอันมีฝีมือและยัแะสลัเ่มา แ่ารแบ่พรรแบ่พวแย่ผลานโยเพาะเฟที่เธอสััอยู่ อบให้ี้เหร่หยาอันัานอาหารให้ แ่บอว่าเป็นผลานอัวเอ หยาอันเบื่อหน่ายับนำพวนี้ เธอไม่ไ้สนใื่อเสียอยู่แล้วและไม่้อารึ้นเป็นเฟมือหนึ่ที่นี่ เธอึไม่่อยใส่ใเรื่อพวนี้เท่าไหร่ แ่ถ้ามาไปเธอะมีอบโ้ และไม่ทำามำสั่ เพราะเธอไม่ลัวารไล่ออ ทำให้พวนั้นะอยลั่นแล้เรื่อเล็ๆ น้อยๆ เท่านั้น
หยาอันเป็นเ็ำพร้าที่ป้าเธอที่่อยส่เสียูแล พ่อและแม่มีรอบรัวใหม่ไม่มีใร้อารเธอ หลัาป้าเสียีวิลไ้ทิ้เินประันและบ้านไว้ให้เรียนนบ หยาอันเรียนในสาาหรรมที่สอนารทำอาหาร เย็บปัถัร้อย ัอไม้ านฝีมือทุนิ หยาอันมีวามฝันที่ะมีร้านอาหารอัวเอโยใ้บ้านอป้าเป็นสถานที่เปิร้านในฝัน ัวเธออยามีรอบรัวที่อบอุ่นเล็ๆ พร้อมหน้าพร้อมา มีวามฝันที่ะไ้สัมผัสับอ้อมออรอบรัว
หยาอันเยไปแอบูรอบรัวอพ่อและแม่ที่มีรอบรัวใหม่ ทัู้่มีวามสุับรอบรัวใหม่เป็นอย่าี เธอแ่เป็นวามผิพลาใน่ววัยเรียนอนทัู้่ ทั้สอนเลยทำเป็นลืมเธอไปเพื่อไม่อยาเห็นวามผิพลาอัวเอ
หยาอันเ็บเินและ่อยๆ แ่บ้านอป้า นพอที่ะเปิร้านอาหารเล็ๆ ามวามฝัน เธอิะเปิที่บ้านอป้าที่ยให้เธอ เพราะเบื่อที่้อมาอยถูลั่นแล้ และเอาเปรียบในที่ทำาน
" ถือว่าออมาลายสมอแล้วัน" ริๆ เธออบออมาื้ออแบบนี้ เพราะไ้เินสำรวและวาแผนสำหรับร้านอัวเอ แ่เธอ้อแล้เป็นไม่พอใับารออมาื้ออแบบนี้ทุรั้หลัาที่เรียมทุอย่าเรียบร้อย และโนแย่ผลาน หยาอันเรียมพร้อมที่ะลาออในระยะเวลาอันใล้นี้โยไม่บอล่วหน้า เธอไม่เยหยุไม่เยใ้พัร้อน เธอะลาออแล้ว เธอะใ้พัร้อนทั้หมอลาพัใน่วบอล่วหน้า
ในะที่ำลัเิน้ามถนนบนทาม้าลายไปที่ร้านอาหาร รถที่ะลอให้เธอเิน้าม มีรถันหนึ่เร่แึ้นมานเ้าอย่าัที่เธอำลัเินบนอยู่บน ทาม้าลายแบบไม่ทันั้ัว
โรม!!!! ทุอย่าับลอที่ระายอยู่ามถนน
" เ็บั " เสียเอะอะโวยวายัึ้นอยู่้าหู
" เฮ่อ สวรร์แม้แ่วามฝันเล็ๆ อัน็ให้ันไม่ไ้"
=============================
" เฮือ "หยาอันรีบสูบลมหายใเ้าปอเฮือให่
" เราอยู่ที่ไหน"
"เรายัไม่ายหรอหรือ "
หยาอันถามัวเอเบา ในะนั้นเอมีภาพพุ่เ้ามาในสมออเธอ เป็นเรื่อราวอเ็น้อยที่ื่อหยาอันเหมือนัน ที่สุภาพไม่แ็แรนอนเ็บป่วยอยู่บนเียมาโยลอ ที่เมื่อสัรู่ไ้าใล้วยโรที่มีล้ายับหัวใล้มเหลวโยเียบพลัน แ่ไม่รู้ว่าทำไมเธอมาฟื้นอยู่ในร่าเ็น้อยนี้ เธอยมืออันน้อยนิึ้นมาูแล้วหยิแ้มัวเอ
" โอ๊ย!! เ็บไม่ไ้ฝัน " เธอพยายาม้นวามทรำอเ็หิหยาอัน รอบรัวมีทั้หม 5 นมีพ่อแม่ เ็หิหยาอันเป็นลูนที่สอมีพี่ายและน้อาย ทั้รอบรัวไม่รัเียที่เธอป่วยอยูแลและเอาใใส่เ็หิหยาอันมาลอ
วามำทั้หมอเ็หิหยาอันนั้นทำให้เธอรู้ว่านอาที่เธอมีื่อเหมือนันแล้วนอนั้นไม่มีอะไรเหมือนันเลย รอบรัวนี้เป็นรอบรัวแบบที่หยาอันใฝ่ฝันมาลอ นอานั้นในโลนี้ยัเป็นโลแห่เวทมนร์และลมปรา หยาอันนอนทำวามเ้าใเรื่อราวอโลนี้าวามทรำอเ็หิหยาอัน และเรื่อราวอรอบรัว อนนี้เป็นเวลาที่รอบรัวออไปูแลแปลสมุนไพรและผั เล็ๆ ในบริเวบ้าน
" อบุสวรร์ที่ให้โอาสเราอีรั้ ไม่้อเป็นห่วนะหนูหยาอัน พี่ะทำหน้าที่แทนหนู และะูแลปป้อทุนในรอบรัวเอ"
" หยาอันื่นแล้วหรือลู ถึเวลาินยาแล้ว " เสียหยาหลินแม่อเ็หิหยาอันที่อยูแลลูสาวนเียวอบ้านลอ
" ื่นแล้วเ้า่ะท่านแม่" หยาอันอบรับ้วยวามื้นันในอ เธอ่อยๆ ลุึ้นนั่เพื่อินยาามที่หยาหลินบอ เธอรับรู้ไ้ถึวามรัอหยาหลินที่ส่มาให้ วามรัอแม่ที่เธอโหยหามาลอ
" ื่มยา่อน หมอ..บอว่ายาเทียบนี้เป็นยาัวใหม่ ที่ะทำให้ลูแ็แรึ้น "
หยาหลินส่ยาให้หยาอันพร้อมำอธิบาย เ็สาวรับมาื่มอย่าว่า่าย พร้อม้วยเสียบ่นเล็ๆ
" ยี้ มั" เมื่อหยาอันื่มยาเ้าไปนหมแล้ว ยานั้นทำให้เิร้อนที่่วท้อแล้วแผ่ระายไปามัวทำให้รู้สึสบายัว หยาอันส่ถ้วยยาืนหยาหลิน แล้วอหยาหลินนแน่น
(ใ่สัมผัสแบบนี้ อ้อมอแบบนี้ะรัษาเอาไว้) หยาอันบอัวเออีรั้
" เป็นอะไร ทำไมวันนี้ถึอ้อนแม่ไ้ " หยาหลินลูบหัวลูสาวัวน้อย นหลับในอ้อมอ
# อ้วนป้า แ่นิยายในมือถือ แ่แล้วสายาะไม่ีอายัมีแ้ไหล่นแ้อ้วนป้า้วยนะ
ความคิดเห็น