ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 16 ขึ้นชื่อว่าพี่ชาย "น้องสาวข้า ไอ้หน้าไหนก็ห้ามแตะ"
บทที่ 16 ขึ้นชื่อว่าพี่ชาย "น้องสาวข้า ไอ้หน้าไหนก็ห้ามแตะ"
เพื่อที่จะขัดขวางการแต่งงานของฮิจิคาตะ คางุระจึงต้องรับว่าจ้างเป็นแฟนหลอกๆให้เขา และมางานเลี้ยงวันเกิดของลูกสาวขุนนางที่ชื่อ นิจิดะ ชิวาโกะ แต่ก็เหตุถกเถียงกันขึ้น คางุระที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ห่างหายมานาน เป็นสิ่งที่เธอจำได้ดี
"อะ...อากิน....จัง"
โซโกะที่หันมาเห็นท่าทีที่แปลกไปของคางุระจึงรับรู้ได้ว่าอาจจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
"หาทางไปเข้าห้องน้ำไม่เจอรึไงหล่อนน่ะ" โซโกะพูดขึ้นทำให็หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย
"เรื่องของอั้วน่อ ไม่เกี่ยวกับลื้อ" คางุระหันมาพูดด้วยน้ำเสียงปกติทั้งที่ใจเต้นสุดๆ
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่โซโกะก็รู้ดีว่าเธอกำลังข่มใจไม่ให้กลัวอะไรซักอย่างที่เขาไม่รู้
"เฮ้อ! ช่วยไม่ได้"
โซโกะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปจับข้อมือคางุระ
"ทำอะไรของลื้อน่อ" แม้จะยังไม่หายตกใจแต่เจ้ากล่อนก็อดสงสัยไม่ได้กับพฤติกรรมของคนตรงหน้า
"จะไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่รึไง ฉันจะพาไปเอง"
"อั้วไม่ได้ขอให้ลื้อพาไปซะหน่อยน่อ" คางุระพูดพลางพยายามแกะข้อมือตัวเองออก แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจ
"คุณคอนโด้ครับ ผมว่าให้คนของซินเซ็นงุมิมาคุ้มกันที่นี่หน่อยก็ดีน่ะครับ"
"หา...."
โซโกะกระซิบเบาๆกับชายร่างยักษ์ ก่อนจะลากคู่กัดเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีโดยที่ไม่รู้ว่ามีสายคู่หนึ่งกำลังจ้องเขา
"หมอนั่น มันเป็นใคร?"
ห้องน้ำหญิง....
คางุระเดินออกมาจากห้องน้ำหลังทำธุระเสร็จ เธอเดินมาล้างมือตรงอ่างล้างมือที่ข้างหน้ามีกระจกเงาบานใหญ่ติดอยู่ คางุระนึกถึงคนที่เดินสวนเธอไปอย่างรู้สึกวิตก เธอคิดว่าต้องใช่เขาแน่ๆ
"ถ้าเป็นอาเฮียจริง แล้วอีมาทำอะไรที่นี่กังน่อ" คางุระตั้งคำถามกับตัวเอง ในใจก็คิดกลัวว่าเขาคนนั้นจะก่อเรื่องที่นี่
"ใครหรอ?"
"เฮ้ย! อาตี๋"
คางุระสะดุ้งตกใจที่อยู่ๆคนที่ลากเธอมาพูดขึ้น และมันก็ทำให้เธอตกใจสุดๆเพราะเขาเข้ามาอยู่ในห้องน้ำหญิงหน้าตาเฉย
"นะ....นี่ลื้อจะบ้ารึเปล่า นี่มันห้องน้ำหญิงน่อ"คางุระพูดพลางถอยออกห่างๆแต่ชายหนุ่มกลับเดินเข้ามาใกล้
"ตอนนี้คงไม่มีใครเข้าห้องน้ำหรอก"
"แต่ลื้อก็ไม่ควรเข้ามาในนี้น่อ" คางุระถอยจนไปติดผนังจึงทำให้ไปไหนไม่ได้ ชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาใกล้และเอามือไปทาบกับผนังกันตัวเธอไว้ทั้งสองข้าง
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ตอนนี้ก็มีแค่เธอกับฉัน สองคน"
โซโกะจงใจเน้นคำว่าสองคน เขาเปรยยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าตัวสั่น
"สะ...สองคนหรอน่อ"
"ใช่แค่สองคน"
"สามคนต่างหาก"
จู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นจากหน้าประตูห้องน้ำ ทำให้ทั้งสองต้องหันไปมองในทันที เจ้าของเสียงคือชายใส่สูทสีเทา สวมหมวกทรงสูง และใส่หน้ากากปิดหน้าไว้
"ไม่เจอกันนานน่ะ คางุระ"
ชายปริศนาเปิดหน้ากากออกเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลา ที่กำลังยิ้มระรื่นอยู่ ผมสีส้มที่ถูกหมวกปิดทับตอนนี้ถูกเปิดออกให้เห็นชัดเจนพร้อมกับผมเปียด้านหลัง
"อะ...อาเฮีย" คางุระยืนแข็งทื่อเมื่อได้เห็นหน้าชายปริศนาชัดๆ เขาคือพี่ชายของเธอ 'คามุอิ'
"อาเฮีย? หมอนี่เองหรอกหรอ" โซโกะมองชายตรงหน้าโดยไม่มีอารมณ์ใดๆ แต่ในใจก็สงสัยว่ามีความเกี่ยวข้องยังไงกับหญิงสาวที่อยู่ใกล้ๆเขา
"สวยขึ้นรึเปล่าเนี่ย คางุระ" คามุอิเดินเข้ามาใกล้เขาทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา
"ลื้อมาที่นี่ทำไม" แม้จะเห็นว่าคนตรงหน้ายิ้มแต่คางุระก็รู้ดีว่าไม่ใช่รอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริง
"ใจร้ายจังเลยนะ พี่ชายอุตส่าห์มาเยี่ยมทั้งที"
"พี่ชาย...?" โซโกะมองหน้าคางุระสลับกับคามุอิ พยายามเอาเรื่องทั้งหมดมาปะติดปะต่อจนในที่สุดก็เข้าใจว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกัน
"คนที่ทิ้งครอบครัวไปอย่างลื้อไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นหรอกน่อ บอกมาลื้อมาที่นี่ทำไม"
"ฮ่าๆๆๆ รู้ทันจนได้" คามุอิหัวเราะร่วนผิดกับอีกสองคนที่เอาแต่ทำหน้านิ่ง
"ตกลงลื้อมาทำอะไรกันแน่"
"พี่ชายแค่มาหาอะไรทำสนุกๆน่ะ"
"แล้วทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วยน่อ"
"ก็ที่นี่มีอาหารให้กินฟรีนี่น๊า แถมอร่อยมากๆด้วย"
"งั้นลื้อก็รีบกินรีบไปซะทีสิน่อ" ตอนนี้คางุเริ่มใจเย็นขึ้นมาก จากที่เคยรู้สึกหวาดกลัวตอนนี้กลับรู้สึกรำคาญผู้เป็นพีชาย
"พี่ชายยังไม่ไปหรอก จนกว่าจะได้หาอะไรทำคลายร้อน"
"หรือว่าลื้อจะ...."
ซ่าาาา
คางุระชะงักก่อนที่จะพูดจบ เมื่อเห็นพี่ชายถูกสาดน้ำใส่โดยฝีมือใครบางคน
"ร้อนๆแบบนี้ก็ต้องเล่นน้ำแบบนี้สิ ถึงจะคลายร้อนได้" หนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนพูดพลางวักน้ำจากก๊อกน้ำในอ่างล้างมือใส่หน้าหนุ่มผมส้มไม่หยุด
คามุอิยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้นแม้จะว่าจะเปียกไปเกือบครึ่งตัวก็ตาม แต่ในใจก็นึกตะหงิดๆอยู่ไม่น้อย
"นี่นาย ทำอะไรของน่ะ" คามุอิยังพูดด้วยรอยยิ้ม ทั้งๆที่กากบาทผุดขึ้นบนขมับแล้ว
"อ้าวๆ ก็นายบอกว่าอยากหาอะไรทำคลายร้อนไม่ใช่หรอ ฉันก็เลยจัดให้" โซโกะยังคงวักน้ำใส่ชายหนุ่มอยู่อย่างนั้นโดยไม่รู้ว่าความตายจะมาเยือนเขาในอีกไม่ช้า
"ทำบ้าอะไรของลื้อน่ะ อาตี๋ อยากตายรึไงน่อ" คางุระเห็นท่าจะไม่ดีหากโซโกะยังคงทำแบบนั้นจึงรีบเข้ามาห้าม
"ก็หมอนี่บอกว่าร้อน ฉันเลยพาเล่นสงกรานต์ไง เนอะ คุณพี่ชาย"
คามุอิเริ่มยิ้มไม่ออกกับพฤติกรรมของชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆน้องสาว ยิ่งได้ยินคำว่า 'คุณพี่ชาย' ก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
"ใครพี่ชายนายมิทราบ"
"ก็นายนั่นแหละ ไอ้หน้าแปะยิ้ม" โซโกะหยุดวักน้ำแล้วหันมาคุยกับคนตรงหน้า
"จำไม่เห็นได้ว่าเคยมีน้องชาย จะมีก็แค่ยัยน้องสาวขี้แยที่ยืนทำหน้าเอ๋ออยู่ข้างๆนายต่างหาก" คางุระได้ยินคำว่า 'น้องสาวขี้แย' ก็หันมาถลึงตาใส่คามุอิ
"นั่นสินะ ไม่ใช่น้องชายหรอก...." โซโกะยักยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอามือข้างหนึ่งโอบคอคางุระไว้ แล้วพูดต่อว่า
"น้องเขยต่างหาก!"
ทันทีที่โซโกะพูดจบประโยค สถานการณ์ในตอนนี้ก็ตกอยู่ในความเงียบไปชั่วขณะ คางุระยืนแข็งทื่ออ้าปากค้างเหมือนโดนสาปให้เป็นหิน
"นายเนี่ยน่าสนใจจริงๆ ถ้างั้น...." คามุอิยกขาข้างหนึ่งขึ้น และพูดต่อว่า "ช่วยตายไปทีเถอะ"
เพล้ง!
ทันทีที่พูดจบประโยคคามุอิก็วาดขาไปอย่างเต็มแรงหวังให้โดนโซโกะ แต่ด้วยไหวพริบของเขาทำให้เบี่ยงตัวหลบทันโดยที่ยังกอดคางุระไว้อยู่ ขาของคามุอิจึงไปโดนกระจกเงาแตกแทน
"ใช้ได้เลยนี่ นายน่ะ" คามุอิปรบมืออย่างชอบใจ
"นายเนี่ยก็เจ๋งนี่ สมแล้วที่เป็นพี่ชายของแฟนฉัน" ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้โซโกะนึกอยากยั่วคนตรงหน้าให้โมโห
"แฟนคางุระงั้นหรอ เห! เธอเนี่ยมีแฟนกวนตีนสุดติ่งเลยน่ะเนี่ย" คามุอิหันมาพูดกับน้องสาวที่ตอนนี้เอาแต่อึ้งหน้าแดงก่ำเหมือนมะเขือเทศ
"แต่ว่าน่ะ พี่ชายไม่ชอบขี้หน้าแฟนของเธอเลย เพราะงั้นพี่ชายเชือดทิ้งคงได้สิน่ะ"
"สงสัยว่าคงจะเชือดทิ้งไม่ได้ง่ายๆอย่างที่นายคิดหรอกน่ะ" โซโกะพูดขึ้นพลางทำสีหน้านึกสนุกแบบสุดๆ
"ฉันสงสัยนานแล้วล่ะว่า แกจะกอดยัยนั่นไปอีกนานมั้ย" คามุอิเงื้อขาขึ้นมาฟาดตรงช่องว่างระหว่างทั้งสองคน
โซโกะเห็นดังนั้นจึงรีบปล่อยมือออกจากคางุระอย่างรวดเร็ว เพราะเหมือนสัญชาตญาณของเขามันบอกว่าแขนขาดแน่หากยังโอบคอคางุระอยู่อย่างนั้น
'หวงน้องสาวนี่หว่า' โซโกะคิดในใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น