อยากบอกนายว่า "ไปตายซะน่อ!!!"

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 13 หน้าที่ของเด็กดีที่เด็กๆทุกคนต้องรู้จักไว้

  บทที่ 13 หน้าที่ของเด็กดีที่เด็กๆทุกคนต้องรู้ไว้

  ช่วงเวลาบ่ายคล้อยของวัน หัวหน้าหน่วยที่ 1 แห่งซินเซ็นงุมิเตรียมตัวที่จะออกลาดตระเวนตรวจเมืองตามหน้าที่ แต่สำหรับเขามันแสนหน้าเบื่อสุดๆ ความจริงเขาอยากถูกกักบริเวณอยู่แต่ในห้องซะมากกว่า เพราะอย่างน้อยเขาก็จะได้นอนอู้ได้สบายๆ
   ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องโดยที่ไม่ลืมถือดาบคู่ใจไปด้วย 
   "อ้าว โซโกะมาพอดีเลย" 
   "มีอะไรหรอครับ คุณคอนโด้"
   โซโกะเอ่ยถามกอริลล่าที่เดินเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าเหมือนทุก ที
   "กำลังจะไปลาดตระเวนสิน่ะ"
   "ครับ มีอะไรรึเปล่าครับ" 
   "พอดีว่าวันนี้จะมีคนใหญ่คนโตมาที่ซินเซ็นงุมิน่ะ" คอนโด้เริ่มต้นพูดพร้อมหันหลังแล้วสาวเท้าเดินไปข้างหน้าโดยมีหนุ่ม
ผมสีน้ำตาลอ่อนเดินตามมาติดๆ
   "แล้วจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ" 
   "ฉันอยากให้นายพานายรับจ้างสารพัดกับหนูหมวยไปลาดตระเวนด้วยน่ะ" 
   "ทำไมต้องพาไปด้วยน่ะครับ"
   "ฉันเกรงว่าถ้าพวกนั้นอยู่อาจจะสร้างความอับอายต่อหน้าแขกคนสำคัญได้น่ะสิ"
   "เลยจะให้ผมพาออกไปจากซินเซ็นงุมิสิน่ะครับ"
   "ใช่แล้วล่ะ ฉันรู้ว่านายไม่ถูกกับแม่หนูหมวยนั่น แต่ช่วยหน่อยล่ะกัน"
   โซโกะเงียบไปพักหนึ่งพลางนึกถึงใบหน้าหญิงสาวผมส้มแล้วก็เกิดรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา 
   "อากอริลล่า อั้วมาแล้วน่อ" เสียงของคนที่เขากำลังนึกถึงจู่ๆก็โพล่งขึ้นมาทำให้เขาต้องหันไปมองทันที
   เด็กสาวคนนั้นเดินมากับชายผมหยักศก ที่สำคัญพวกเขาใส่ชุดเครื่องแบบของซินเซ็นงุมิ ทำเอาโซโกะเกิดอาการงุนงงเล็กน้อย
   "แล้วทำไม...พวกนี้ต้องใส่ชุดของซินเซ็นงุมิด้วยล่ะครับ" โซโกะหันมาถามกอริลล่าที่ยืนอยู่ข้างๆ
   "จะให้ไปตรวจเมืองทั้งชุดธรรมดาๆแบบนั้นคงไม่เหมาะเท่าไหร่ ฉันเลยให้ยามาซากิไปหาชุดมาให้พวกนี้ใส่น่ะ" คอนโด้อธิบาบ
    "เฮ้ยๆ อย่ามาดูถูกชุดคุณกินน๊า มันไม่ใช่ชุดธรรมดาซะหน่อย คนเขาแต่งกันทั่วบ้านทั่วเมืองเชียวนาเหวย" กินโทกิยืนแคะขี้มูกด้วยสีหน้าปลาตายเช่นเคย
   "ใช่เลี้ยวน่อ ชุดกี่เพ้าอาหมวยสวยสะบึ้มอย่างอั้ว พวกโอตาคุก็แต่งคอสเพลย์บ่อยจะตายไปน่อ" คางุระพูดพลางชูชุดกี่เพ้าสีแดงแหวกขาจนถึงโคนให้หนุ่มๆดู
   "สวยสะบึ้มงั้นเรอะ? อย่างหล่อนก็ไม่ต่างอะไรกับไม้จิ้มฟันหรอก"ชายหนุ่มแหวะสาวหมวยอย่างที่เคยทำเหมือนทุกที
  "อั้วไม่สนคำพูดของพวกซาดิสม์อย่างลื้อหรอกน่อ ฟังไปก็ไม่มีประโยชน์โตดตงอะไรเลยซักนิด"คางุระเชิดหน้าไปทางอื่นอย่างไม่สนใจชายหนุ่มเลย   
   "ว่าแต่จะไปกันได้รึยัง" ตาลุงหัวหงอกเอ่ยขึ้นแก้สถานการณ์
  "ก็ไปสิครับ ลูกพี่" โซโกะเดินนำออกไปที่รถทันที


 เวลาต่อมา....   
   โซโกะ คางุระ และกินโทกิได้เดินตรวจเมืองโดยไม่มีใครพูดอะไรเลย นอกจากตาลุงหัวหงอกที่พยายามพูดคุยกับคนทั้งสองแต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการพูดคนเดียว
   "คุณกิน คางุระจัง" ในระหว่างที่กำลังเดินตรวจเมืองก็มีเสียงที่คุ้นหูทักขึ้น   
   "อ้าว วัตสัน นี่แกมาทำอะไรที่นี่น่ะ" กินโทกิเอ่ยถามหนุ่มแว่นโอตาคุ
   "วันนี้วีซีดีเพลงใหม่ของโอซือจังวางแผงขายวันแรกน่ะครับ เลยกะจะมาซื้อซะหน่อย แล้วพวกคุณล่ะครับ"
   ชินปาจิมองการแต่งตัวของทั้งสองแล้วรู้สึกแปลกใจ ถึงจะเคยเห็นมาแล้วครั้งนึง แต่ก็ยังสงสัยอยู่ดี
   "แล้วทำไมถึงใส่เครื่องแบบซินเซ็นงุมิล่ะครับ"
   "ก็มาเดินตรวจเมืองกับโซอิจิโร่คุงน่ะสิ" 
   "โซโกะครับลูกพี่" โซโกะที่เงียบมานานเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางนิ่งเฉย
   "แล้วอาเจ๊ไม่มาด้วยหรอน่อ" คางุระเอ่ยถามบ้าง
   "ท่านพี่ไปทำงานครับ"
   "นี่ลูกพี่ จะไปได้รึ..."
   โซโกะตั้งใจจะเรียกสองพ่อลูกให้ออกลาดตระเวนต่อ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีเด็กกลุ่มนึงเดินมาดึงชายเสื้อ
   "คุณตำรวจฮับ เด็กดีมีหน้าที่ยังไงหรอฮับ" เด็กชายใส่แว่นเอ่ยถามขึ้น
   "หน้าที่ของเด็กดีหรอน่อ พวกลื้อจะถามไปทำไมอ่า" คางุระนั่งลงยองๆ
   "คุณครูให้พวกเรามาถามกับพวกผู้ใหญ่น่ะค่ะ เป็นการบ้านวิชาสังคม" เด็กหญิงผมเปียสองข้างเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าร่าเริงแจ่มใส
   "ยังงั้นหรอ ช่วยไม่ได้แฮะ งั้นก็ฟังไว้ให้ขึ้นใจล่ะ" กินโทกิวางมาดที่ดูเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น
   "่หน้าที่ของเด็กดีมี 10 ข้อ ข้อที่ 1..."
   เด็กๆเตรียมสมุดและปากกาออกมาเพื่อเตรียมจดในสิ่งที่กินโทกิจะพูดอย่างตั้งใจ
   "ข้อที่ 1 ล้มล้างศาสนา"
   "............." หน้าของเด็กๆ   
   "นั่นมันหน้าที่เด็กดีประเทศไหนไม่ทราบครับ" ชินปาจิตวาดใส่ชายผมหยิกอย่างหงุดหงิด
   "ใช้ไม่ล่ายเลยน่อ อากินจัง งั้นเดี๋ยวอั้วเอง" คางุระหันยืนขึ้นแล้วพูดตต่อ
   "หน้าที่เด็กดีข้อที่ 2 ต้องรักษาจังไรมั่นน่อ"
   "ไหงมันถึงดูทุเรศกว่าข้อที่ 1 ล่ะครับคางุระจัง"ชินปาจิตวาดรอบสอง
   "นี่พวกหล่อนทำอะไรมิทราบ อย่าไปสอนอะไรที่มันแย่ๆให้กับพวกเด็กๆสิ"   
   โซโกะที่ยืนเฉยมานานพูดขึ้นอย่างรู้สึกเบื่อๆ
   "ข้อ 1 ข้อ 2 ช่างมันซะ มาฟังข้อ 3 ดีกว่า" 
  เด็กๆเริ่มมีสีหน้าคาดหวังจากชายหนุ่มคนนี้ รวมถึงชินปาจิทีรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก 
   "ข้อที่ 3 เข้าเว็บโป๊ทุกวัน ยังไงล่ะ เหอๆๆๆ"ไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มยังหัวเราะแบบซาดิสม์สุดๆ
   ชินปาจิหงายเงิบให้กับความคาดหวังสุดท้ายที่แสนเลวร้าย
   "พูดได้ดีนี่ โซอิจิโร่คุง" กินโทกิเดินมาตบบ่าโซโกะเบาๆ
   "โซโกะครับลูกพี่"
    "ก็ตือๆกันแหละ งั้นมาฟังข้อ 4 กันดีกว่า ข้อ 4 คือ ปัญญานั้นน้อยกว่าเด็ก ป.3"
  "ส่วนข้อ 5 คือเต้นท่าคันหูน่อ"
  "ข้อ 6 คือ ฆ่าคุณฮิจิคาตะให้ตาย"
   "พอเถอะครับ" ชินปาจิพูดอย่างเอือมๆ
   "ข้อที่ 7 คือ สร้างแต่ความฉิบหาย เดินแหย่อึควายไปที่วท้องทุ่งนา" กินโทกิยังพูดต่อไม่หยุด
  "ข้อ 8 ใครอ่องแอต้องกำจัด"
  "ข้อ 9 กินเห็บหมัด ตลอดกาล มีเงินก็ต้องล้างผลาญให้เหมาะกับกาลสมัยชาติพัฒนา"
   "บอกให้พอไงล่ะโว้ยยยยยย" 
   ชินปาจิหยิบบาซูก้าของโซโกะขึ้นมาแล้วยิงใส่ทั้งสามคนทันที
    
   บึ้มมม!!

  หลังจากที่เขม่าควันจางลงก็ปรากฏร่างของคนสามคนยืนนิ่งไหม้เกรียม ทั้งงผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง
   "ไอ้แว่นโอตาคุ แกทำอะไรของแกฟร๊าาาา" กินโทกิวิ่งมาตวาดใส่่หนุ่มแว่นทันที
   "พวกคุณนั่นแหละทำอะไรกันมิทราบ อย่าทำให้ประเทศชาติมันเสื่อมไปมากกว่านี้จะได้มั้ยครับ"  
 "อ้าว แล้วพวกเด็กๆหายไปไหนกันเลี้ยวอ่ะน่อ" คางุระกวาดสายตามองไปรอบๆ
    "เดินหนีไปตั้งแต่หน้าที่เด็กดีข้อที่ 4 แล้วว้อยยย"
   "ใช้ไม่ได้เลย ยังพูดไม่จบเลยนาเหวย"
   "งั้นพวกเราไปตรวจเมืองกันต่อเลยมั้ยครับลูกพี่"โซโกะที่ดูมาดนิ่งที่สุดเอ่ยขึ้น
   "แล้วหน้าที่เด็กดีข้อที่ 10 ล่ะน่อ"
   "พอเถอะครับ คางุระจัง แต่ละข้อที่ผ่านมาก็ทุเรศจนอยากจะบ้าตายอยู่แล้วน่ะครับ" ชินปาจิทำหน้าเหนื่อยใจก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
   


   ข้อที่ 10 ทุกข้อที่ผ่านมาอย่าทำเชียวน่ะเด็กๆ