คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คิมโดยอน
หิสาวร่าสู
นั่เท้าาใเหม่อลอย สายาทอมอออไปนอหน้า่า
ผมยาวำลับถูปล่อยให้สยายไปามแรโน้มถ่วอโล
ริมฝีปาเป็นระับรับับวาลมโ ใอเ้าหล่อนลอยออไปไล
นไม่รู้ว่ามีสายาู่หนึ่แอบมออยู่
ยอนออาาา!!! ยอนอ!!!
ฮ่ะ !!!!
ว่าไ!!!
"เป็นอะไร
มออยู่ไ้"
"ป่าววว มออะไร ไม่ไ้มอ"
"็เห็นอยู่ว่ามอ
เฮ้อออออออออ"
หิสาวถอหายใเหนื่อยหน่ายับารแถอัน
่อนะเ็บสมุลระเป๋า
"อนเย็นเธอไปไหนรึป่าว
ลับบ้านัน"
ร่าสูหันมาถามัน ถึะเป็นประโยธรรมาที่ันวระินา แ่ารไ้ลับบ้านับโยอน ็ทำให้ันรู้สึอุ่นใทุรั้
"อือ..." ันอบลไปอย่าเย
โยอนับัน
เินออาห้อเรียน้วยันหลับาบเรียนสุท้ายอวัน แ่ยัไม่ทันะไ้้าวออาห้อเรียนเลย
รุ่นพี่โยอนนนนนนนนนนน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ลุ่มรุ่นน้อแฟนลับสี่ห้านส่เสียัมาแ่ไล
่าวิ่รูเ้ามาประิัวโยอน นัน้ออหลบัวออมายืนรอโยอน อยู่ห่าๆ
เป็นแบบนี้อยู่เสมอ
โยอน มัะใีับทุน ไม่ว่าะโนอถ่ายรูปเยอะนาไหนโยอน็ะเ็มใให้เหล่าบรราแฟนลับถ่ายรูป้วยเสมอ
แ่ับันสิ ทำไมถึอบทำัวเหมือนลำาันอยู่ลอเวลา็ไม่รู้
นึแล้ว็น้อยใอยู่ ถ้าับยูอ็ไม่เป็นแบบนี้
ันหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมาเล่นะรอโยอน พลาแอบลอบมอเธอเนียนๆ และถ้าาไม่ฝาันิว่าํนิว่าโยอนยิ้มให้ัน
แ่พอมอีๆ ัน็ิไปเอนั้นล่ะ
ะที่ัน้มหน้าเ็้อวามาโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อย
็ไ้ยินเสียใสๆเรียื่อันา้านหลั
ันหันไปามเสียเรียนั้น
่อนะพบับหิสาวร่าเล็ หน้าาใี ยืนยิ้มว้า
นาเือบะปิ
“พี่ื่อเอนะ
ิมเอ เรายอนอใ่มั้ย อ่า ใ่แน่ๆ นี่สนใเ้ามรมเสียใสมั้ย”
“เออออออออ”
“อา......ใ่มั้ย”
ันพยัหน้าเป็นารอบรับ สุท้ายพี่เอ็หัวเราะออมา
“เรานี่เวลาทำหน้าเอ๋อๆลีนะ 55555”
ไ้แ่ยิ้มแห้ๆอบลับรุ่นพี่เอ ทั้ที่ในใเ็มไป้วยวามุน ไว้ว่าวามิพี่เอไม่เปิโอาสให้ันไ้โ้อบอะไร
“พี่อยาไ้เรามาร่วมทีมัน
พี่แทยอนเพิ่บารศึษามรมอเราเลยาเสียหลัไป น้าาาาาาา.....ยอนอ
มาเป็นเสียหลัให้มรมเรา”
พี่เอับมือัน หน้าาอ้อนนนนนแบบนี้ ันะใอ่อนแล้ววนะ
“ือว่า.......”
“พรุ่นี้นะ มาลอูที่ห้อมรมๆ สี่โม พี่ะรอนะ ไปล่ะ”
ันไม่ทันไ้อบลับอะไร พี่เอ็าไปแล้ว
รวเร็วนันามไม่ทันริๆ
“ยออ”
“ฮ่ะ..” ันหันลับไปามเสียเรียอโยอน
“ใรหน่ะ…”
“อ่อ รุ่นพี่มรมเสียใสหน่ะ เสร็แล้วหรอ”
“อือ”
โยอนส่เสียอบรับสั้นๆในลำอ
แ่็ัพอที่ันะไ้ยิน เราสอนเินลับบ้านันอย่าเียบๆ ปิถ้าเป็นอนพวเราอยู่ม.4
ารลับบ้านอพวเราะเ็มไป้วยรอยยิ้มเสมอ
แ่หลัายูอย้ายโรเรียนออไปโยอน็ลายเป็นนเียบๆ ถ้าไม่ไ้อยู่ที่มรมเียร์ลีเอร์หรืออยู่ับแฟนลับ
สาบานไ้ว่าันเห็นโยอนยิ้มน้อยมา
เราสอนเินเียันไปอย่าเียบๆไม่มีบทสนทนาใๆเิึ้น
่าน่าอยู่มอยู่ในห้ววามิอัวเอ สัพัเรา็เินมาถึหน้าบ้านัน
“พรุ่นี้เอันนะ” โยอนล่าวลาสั้นๆ
“อือ.....บายย”
ันหันหลัเินเ้าบ้าน ไ้แ่รู้สึในใว่าบรรยาาศแบบนี้มัน่าอึอั ถ้ายูออยู่้วย็ะี ทั้ที่มีำถามในใมามายแ่ันลับไม่ล้าถามโยอนออไปรๆ ทำไมเราถึเย็นาใส่ันนะ
เสีย้อวามามือถือัึ้น
เรียันให้ออาวามิั่วะ
้อวามาโยอน
“ันว่าเธอวรเ้ามรมเสียใสนะ J”
หลัาอ่าน้อวามนี้แล้ว
มุมปาเล็ๆอัน็ยึ้นมาโยอัโนมัิ
ความคิดเห็น