คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Wild Nothing : เซจอง
Wild
Nothing – เอ
10.00 น.
ระหว่าทาลับโล
สถานาร์บนรถอนนี้่าน่าอึอัใ
เพราะอะไรหน่ะหรอ เฮ้ออออออออออ
บอรๆัน็ไม่อยาะเอาัวไปเี่ยว้อับเรื่อวามรัอเ็ๆเท่าไหร่หรอนะ
็่วยเท่าที่่วยไ้ ็เห็นอยู่ว่าู่นี้มันน่าเป็นไปไ้ ใ่มั้ยยยยยยะ?????? ัน็เลยวนโยอนมาแมป์้วยไหล่ะ
เาะไ้มีเวลาอยู่้วยัน อนแร็เหมือนะีี
แ่ทำไมอนนี้เ้าโยอนที่วระไปนั่้ายอนอ ถึมานั่ออยู่้าันล่ะ
ะถาม็ไม่ล้าูเสือไป !!!!! TT แอบหันหลัไปมอยอนอที่นั่ับมินา็หลับันไปทัู้่แล้ว
เอารินี่ันถูู่รึป่าว ????
“ สนุมั้ย??
โยอน ”
“ สนุ่ะ ทุนีับันมา ”
ถึแะอบแบบนั้นแ่หน้าแูไม่สนุเลยนะโยอน
ันปล่อยให้โยอนไ้ผลึวามิ่อไป
ูเหมือนอนนี้เ้าัวไม่่อยอยาะุยเท่าไหร่ ริๆแล้วไม่ใ่ว่าันะไม่รู้นะ
ถ้าาราเาอันไม่ผิพลา เรื่อมันเิอนที่ึ้นเามานั้นล่ะ
08.30 น. ยอนเาหลับ้านพัาอาาศอมินา
“ถ้าันรู้นะ ว่ามันะเหนื่อยนานี้นะ แฮ่ๆๆๆๆ ไม่ึ้นมาหรอ”
“อะไรันอฮาแ่นี้ทำบ่น นี่เห็นมั้ยวิว้าบนนี้สวยมาเลยนะ
อาาศ็ีมาๆเลย” ันสูหายใเอาอาาศบริสุทธิ์เ้าไปเ็มปอ
“แ่หนูเหนื่อย่ะ ออนนี่รีบลันะทีเถอะ่ะ มินาอยาลับบ้านแล้ว ”
“ันเห็น้วยับมินา ลันเถอะ ” นายอ็เริ่มบ่นอีน
ันหัน้ายหันวามอหาโยอนับยอนอ
เพราะเินามมาท้ายสุะว่าถ้าสอนนี้มาถึะถ่ายรูปรวมัน
“ยอนอ” มินาส่เสียเรียยอนอที่่อยๆเินึ้นมาพร้อมับโยอน
ยอนอโบมือให้ับพวเราที่นั่อันอยู่เพราะวามเหนื่อยและเมื่อยา ยอนอเินเ้ามานั่้าๆมินาสีหน้าูเหนื่อยอย่าเห็นไ้ั
“โอเรมั้ย??” ันถามโยอนที่เินมาอยู่้าๆัน
“สบายมา่ะ แ่นี้เอ”
“ยอนอึ้นมา้าัเลยนะ” เสียมินาเอ่ยถามยอนอ
แ่เื่อมั้ยะเสียววินาทีนั้น ันเห็นสายาอยอนอมอมาทาโยอน
เหมือนับว่ามีอะไรบาอย่า
“เินุยับโยอนหน่ะ ็เลย้า” โถ่หมีอบไ้้าๆูๆมา
“ไม่ใ่ว่าเธอึ้นมา้า
เพราะอ้วนหรอนะ 55555555 ”
“ย๊า!!!!!!
ไอลูิ้นแรไปแล้วววววววนะ” ยอนอพลัมินาเบาๆ พร้อมับเสียหัวเราะอทุนที่เห็นสอนแหย่ัน
หลัาพัันนหายเหนื่อยพวเรา็ถ่ายรูปันเป็นที่ระลึ
ันสัเเห็นไ้ว่าโยอนูเศร้าลอย่าเห็นไ้ั
ส่วนยอนอ็ถอนหานใบ่อยๆแ่พออยู่ับมินา็ูยิ้มเป็นปิ เฮ้ยยยยยย!!!!
นี่มันน่าสสัยริๆ ว่าเิอะไรึ้นับสอนนี้
นถึอนเินลับลมายอนอ็อยู่ิับมินา
ส่วนโยอน็เินามหลัมาเียบๆ นันอไม่ไ้ที่้อเ้าไปเสือ เฮ้ยยยยยยย
ไม่ใ่ๆ เ้าไปูแลน้อเี๋ยวน้อเหา
“โยอนเียบไปเลย เหนื่อยหรอ”
“นิหน่อย่ะ พี่เอ”
“อย่าโยอนมาเินเาแบบนี้น่าะสบายนะ
เพราะ้อมเียร์เหนื่อยว่า” ัน็ไม่รู้ว่าโยอนเศร้าเรื่ออะไร แ่็พยายามะวนน้อุยไปเรื่อยๆ
พอลาเาเสร็เรียบร้อยพวเรา่า็รีบเ็บสัมภาระเพื่อลับโลอย่ารวเร็ว
และ็รีบึ้นรถนมาอยู่ในสภาพแบบนี้ืออะไรัน ๊อเอ มาๆๆๆ
“ุหนูรับ
เี๋ยวเราะแวะุพัรถ 30 นาทีนะรับ” ฟิลิปพ่อบ้านอมินาที่อนนี้รับหน้าที่เป็นพนัานับรถให้ับพวเราล่าว่อนที่ะนำพารถู้ันหรูมาอ
ุพัรถ และปล่อยให้พวเราไ้ลไปื้ออฝาและทำธุระส่วนัว
สมาิอพวเรา่า่อยๆทยอยันลารถรวมทั้ยอนอที่รีบหุนหันล่อนนอื่น
โยมีสายาอโยอนอยับ้อมออยู่
นอนนี้ทุนลารถันหมมีเพียโยอนเท่านั้นที่ไม่มีทีท่าะลุออไปไหน
แ่้วยวามเป็นพี่อันมันอไม่ไ้ริๆน้อถามออไป
“มีอะไร็ุยๆันะ”
“ออนนี่รู้เรื่อ ??” เป็นรั้แรหลัาลาเาที่ันเห็นโยอนูมีอารม์และวามรู้สึ
“ไม่อ่ะ 5555”
โยอนถอนหายใยาวเหมือนโล่อ
“แล้วมีอะไรหล่ะ เล่าให้ออนนี่ฟัไ้มั้ย？ ………..แ่ถ้าไม่สะวใ็ไม่เป็นไรนะ”
โยอน ลัเลอยู่นาน สายามอันเหมือนำลัใ้วามิัสินใ….นสุท้าย
“ืออออ..............”
“ืออะไร โอ้ยยยยยย
ออนนี่ลุ้นนะเธอ”
“ือว่า..................”
“ว่า.................”
“ันบอ.................อบยอนอไปแล้ว่ะ”
“อ้าวววววว
เฮ้ยยยยยยยยยย ็ีแล้วหนิ แล้วเาอบว่ายัไ”
โยอนอนนี้แสสีหน้าูอึอัใเป็นที่สุ
“ยอนอไม่ไ้อบันหรอ่ะ”
“เี๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ไอู่นี้มันอะไรันนี่
๊อเอ มา่ะ
--*****************************************************************************************************--
ไรท์ลับมาแล้ว ืออออออออออออออออออออออออ
สัาว่ายัไ็ะแ่ให้บแน่นอน สัานะสัา
ความคิดเห็น