กลลวงรัก กับดักเสน่หา

"มันไม่ใช่การเอาคืนหรอกศิ แต่มันเป็นการแก้แค้นต่างหาก" รรินดาหันไปพูดกับรูปของเรณุกา "พี่สัญญานะเรว่าชีวิตของเรจะไม่เสียเปล่าแน่ แล้วพี่ก็จะดูแลพี่ชายของเรอย่างดี แม้ว่าพี่จะโดนเขาข่มเหงแค่ไหนก็ตาม"...

"คุณนี่ยังไงกันนะริน ถึงผมจะตาบอด แต่ก็ไม่ได้หูหนวก ทำอะไรกรุณารักษาหน้าผมเอาไว้บ้าง จำไว้ว่าคุณมาที่นี่เพิ่อดูแลผม ไม่น่าเชื่อนะ ขนาดผมพาคุณมาถึงอิตาลี หมอนั่นก็ยังตามมาถึงที่นี่ได้ คุณนี่มันเสน่ห์แรงจริงเชียว"
"ขอบคุณนะคะ ที่ชมดิฉัน คุณกรุณาจำเอาไว้เลยนะคะ ฉันมาที่นี่เพิ่อดูแลคุณ เพราะเรเขาฝากฉันเอาไว้ ถ้าเขาไม่ต้องการให้ฉันดูแลคุณ ฉันก็คงไม่มาอยู่ที่นี่หรอกค่ะ"
"แต่คุณก็รู้นี่ว่าความจริงมันเป็นยังไงถ้ากลับเมืองไทยไป เราสองคนก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี คุณแม่ผมเขาต้องการให้ผมแต่งงานกับคุณนะ เพราะฉะนั้นช่วงนี้กรุณาทำตัวเป็นว่าที่เจ้าสาวของผมให้เหมาะสมกับฐานะหน่อย เดี๋ยวคนอื่นเขาจะหาว่าว่าที่ภรรยาผมมีชู้ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้แต่งงานเอาได้"
รรินดาพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ด่าเขาอยู่ในใจเพียงอย่างเดียว...