นักสืบที่ไหนก็ชงเหล้าเป็นทั้งนั้น

ในวันที่ฝนโหมกระหน่ำผมได้แต่วิ่งตรงไปยังบาร์ชั้นใต้ดิน ระหว่างทางผมเหลือบไปเห็นเด็กสาวที่เหมือนกำลังยืนเหม่อ ผมคิดว่ามันไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ที่สาวน้อยคนนี้จะต้องมาตากฝน ยิ่งเป็นวันแบบนี้อีกด้วย ผมจึงวิ่งเข้าไปหาเด็กคนนั้นพร้อมกับยื่นร่มที่ถือมาให้กับเธอ 

จากนั้นผมก็วิ่งตากฝนจากเธอไป ทิ้งไว้แต่เธอที่ยังคงเหม่อลอยถึงบางอย่าง…

ผมใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็สามารถวิ่งมาถึงทางลงได้สำเร็จและเมื่อผมเดินลงไปถึงหน้าประตูทางเข้าบาร์ผมได้แต่ยืนรอเพื่อนร่วมงานที่กำลังเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพลางและบ่นใส่ผมพลาง ในตอนนี้ผมได้แค่รู้สึกหนาวสั่นและดีใจเล็กน้อยที่ได้ช่วยสาวน้อยคนนั้น

ระหว่างที่ผมกำลังยืนรออย่างหนาวสั่นและคิดเรื่องน้องคนนั้นไปพลาง เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็บังเอิญเกิดขึ้นดังฟ้ากำหนดให้มันเกิดขึ้นกับตัวของผม

ฝนที่เคยตกหนักตอนนั้น ในตอนนี้มันได้หยุดลงแล้ว ผมลองมองขึ้นไปบนฟ้าจึงพบแสงส่องมามากมายและมีเด็กสาวเดินมาหยุดตรงทางลง เธอหันหน้าลงมามองพร้อมกับแสงจากฟากฟ้าที่รอดผ่านรอยแยกของเมฆมามันทำให้เห็นใบหน้าที่ดูงดงามของเธออย่างชัดเจน

ณ วินาทีนั้นมันทำให้ผมพอจะรู้ว่า

ความมืดในใจมันคงถูกแสงสว่างพัดไปจนหมด…

มันกำลังจะเริ่มขึ้น…เรื่องราวก่อนที่จะได้มาเจอกับเด็กสาวผู้เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล