คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13 หวง
“วันนั้นเธอหนีไปไหน?”
เป็นำถามที่เบลล่าวย เธอไม่ไ้าหวัว่าเาะมาสนใเรื่อแ่นั้น และที่สำัเาะมาสนใเธอทำไมัน ในเมื่อนที่ใร้ายเป็นเามาลอ
“สนใ้วยเหรอ” วามน้อยใทำให้เธออบเา้วยน้ำเสียไม่น่ารัและหันหน้าหลบไปทาอื่น
หมับ!
แู่เหมือนอีนะไม่อบใที่โนเมินแบบเ็มรูปแบบ มือหนาับาเล็รั้ใบหน้าสวยลับมาสบาันเหมือนเิม ใบหน้าบึ้ึบอบุไม่รับอเธอเป็นสิ่ที่ินหยานไม่อบ และเา็ไม่รู้ัวเลยว่ามันเป็นแบบนี้ไปั้แ่อนไหน
“ปล่อยันนะิน!” หิสาวไม่เ้าใับารระทำที่เปลี่ยนไปอย่าเห็นไ้ัอมาเฟียหนุ่ม ถ้าเมื่อ่อนเาเป็นแบบนี้เธอีในเนื้อเ้นไปแล้ว
แ่พอนึไ้ว่าวันนั้นเารับสายาใรบานและรีบออไป วามน้อยใ็ประเประัเ้ามานเธอไม่อยาะมอหน้าหล่อๆ นี้อเาอี แผนที่ะเอาืนเาน่ะเหรอ ลืมไปไ้เลย
“…” นหน้ามึน็ยัมึนอยู่อย่านั้น เาไม่สนใอาารที่เธอำลัระฟัระเฟียเลยแม้แ่น้อย มือหนาบีบาเล็ไว้แน่น ่อนะทำารอุอาอย่าาร้มลไปปล้นูบาเธอโยที่หิสาวไม่ทันไ้ั้ัว
เบลล่าาเบิโพล หัวใวน้อยๆ เ้นถี่รัวนเธอัวสั่นไปหม อาารประหม่าเหมือนสาวน้อยวัยแรแย้ม มันไม่ใ่ัวนอเธอเลย แ่อนนี้เธอำลัรู้สึแบบนั้นเพียแ่โนผู้ายนนี้ที่ื่อินหยานโมยูบ
มาเฟียหนุ่มบูบลีบปาอิ่ม้วยวามหนัหน่ว อาารบ้าๆ ที่เห็นหน้าเธอแล้วมันมีแ่วามหมั่นไส้ปนมันเี้ยวมันืออะไร เา็อยาพิสูน์ัวเอเหมือนัน
แ่ยิ่ไ้สัมผัสเธอแล้วนั้น เาไม่สามารถบัับให้ัวเอหยุารระทำลไ้เลย เบลล่าึูเาทุอย่าไม่ว่าเธอะทำอะไร อาารัืนเพราะหายใไม่ทันไม่ไ้ทำให้เาออมมือลไ้เลย ปลายลิ้นหนาสอเ้าเี่ยวระหวัับเรียวลิ้นเล็ เสียูั๊วบ๊าบภายในห้อว้าที่เียบสบ มีเพียเสียราประท้วาร่าบาเท่านั้น
ุบๆๆ
มือเล็ทุบไปทั่วร่าหนาอนที่แทบะร่อมทับเธออยู่ร่อมแร่ พยายามอย่าหนัที่ะสะบัหน้าหลบ แ่มือหนาอเาเหมือนีบเหล็ที่ล็อเธอไว้แน่นนไม่อาทำอะไรไ้ามใอบ
สุท้ายเธอเลยยอมหยุอยู่นิ่ๆ ปล่อยัวปล่อยใให้ายหนุ่มัววามหวานไปนว่าเาะพอใ สัมผัสนุ่มนวลเลย่อยๆ เ้ามาแทนที่ รวมถึวามรู้สึเหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อ็ลับมาหาเธออีรั้
เบลล่าหลับาพริ้มอบรับสัมผัสอ่อนหวานลับไปโยสัาา มือเล็ย้ำเสื้อเิ้ัวแพอมาเฟียหนุ่มไว้แน่นะที่่อยๆ ปรับเปลี่ยนอศาารูบไปเรื่อยๆ
และัหวะารเลื่อนไหวอเธอทำให้ินหยานเผลอยิ้มออมาโยไม่รู้ัว
“อืมมม~~” ินเวลาไปเนินนานว่าูบมาราธอนที่มีแ่ำถามถึไ้หยุล เบลล่าผลัร่าหนาออไปเบาๆ และรั้นี้นัวโว่ายอมหยุแ่โยี
ินหยาน้อใบหน้าสวยหวานในระยะประิ เป็นรั้แรที่เาไ้สำรวหน้าเธอใล้ๆ แบบนี้ ทุอ์ประอบอเธอมัน Perfect ไปหมนเารู้สึหว ใ่…ำนี้มันผุึ้นมาในหัวอเาะอย่านั้น
“ถอยไปสิ ันะไปอาบน้ำ” นัวเล็ทำใล้า้อนสายาึ้นมอนที่ยัร่อมัวลมาหา เธอึหน้าเรียบนิ่เพื่อไม่ให้เารู้ว่าัวเอนั้นทั้ประหม่าทั้ื่นเ้นนาไหน
“…” ินหยานไม่ไ้พูอะไร เาึัวเอลับมายืนีๆ และมอูนัวเล็หยิบผ้านหนูอเาเินเ้าห้อนอนให่ไป “หึ!”
เวลา่อมา
วามุลมุนใน่ำืนนี้ยัไม่บสิ้น เมื่อม้าพยศไม่ยอมทำัวน่ารัเหมือนอย่าเย หลัาินหยานอาบน้ำเสร็ ออมาเา็ไม่เอนัวเล็อยู่ในห้อ แ่เอเธอไปนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้อนอนเล็
“ไปนอนีๆ” เสียทุ้มเอ่ยสั่้วยใบหน้าเรียบนิ่
“็นอนอยู่ ันนอนไม่ีรไหน” เสียหวานอบลับมาและยันอนว่ำเล่นโทรศัพท์มือถืออัวเอ่อไป เธอำลัถาม่าวาเพื่อนายนสนิท เพราะเป็นห่วเาอยู่ไม่น้อย แ่เมื่อรู้ว่าปลอภัยี็รู้สึหายห่ว
“…” ินหยานไม่ไ้พูอะไรและหันหลัเินลับไปที่ห้ออัวเอะอย่านั้น
หิสาวหันมอาม่อนะถอนหายใออมาพรืให่ ารรุล้ำอนที่ัวเออบมันทำให้หัวใอเธอทำานหนัมา ที่เธอเล่นัวไม่ยอมอยู่ใล้ิับเามาเินไป็เพื่อเฟวามรู้สึอัวเอ
บาทีเธอลอเป็นฝ่ายหนีให้เาามบ้า็ะี ูเหมือนมาเฟียินหยานะเริ่มิับัอเธอะแล้ว
ึืนนั้น
ายหนุ่มที่นอนรวรายานอยู่ในไอแพเหลือบสายาไปที่นาฬิาแวนผนั เ็มสั้นที่ี้ไปรเลหนึ่ทำให้เา้อวาเรื่อมืออิเล็ทรอนิส์ล้าัว และวัปลายเท้าลาเียนอน เป้าหมายือห้อนอนเล็ที่มีอีนนอนอยู่
แร็!
ินหยานถือวิสาสะเปิประูเ้าไปโยที่ไม่ไ้เาะส่สัาแ่อย่าใ และเธอ็ไม่ไ้ล็อห้ออี้วย
ภายในห้อเปิเพียไฟวเล็าหัวเียเท่านั้น ร่าบานอนหลับปุ๋ยอยู่ใ้ผ้าห่มผืนหนา้วยท่าทาสบนิู่น่ารั รอยยิ้มปราึ้นที่มุมปาอมาเฟียหนุ่มยามที่เายืน้อหน้าเธอใล้ๆ ่อนที่มือหนาะ้อนร่าเธอึ้นมาบนท่อนแนและเอาลับไปนอนที่ห้ออัวเอ
“อือ~” นี้เาราเบาๆ ่อนะหลับสนิทเหมือนเิมะที่ินหยาน่อยๆ วาเธอลนอนอย่าเบามือ
เานอนะแหันหน้ามออีนที่หลับาพริ้มนเห็นแพนาเธออนเ่นั วันนี้เารู้สึร้อนรุ่มมาอนที่เห็นเธอสนิทสนมับผู้ายนอื่น ำไ้ว่าเป็นนเียวันับที่เยเอในผับร้านอูเปอร์
“มันเป็นใร” เสียทุ้มพึมพำึ้นเบาๆ ในวามเียบ มือหนาวาทาบลบนแ้มใสอย่าเบามือ
“อือ~” ร่าบาพลิัวหนีหันหลัให้เาทันทีเหมือนรำาที่ถูรบวนเวลานอนอันแสนมี่าอเธอ
เสื้อเิ้สีาวอเาที่เธอหยิบไปใส่นอน ้วยวามที่นาัว่าันมามันเลยหลวมโพรยามที่อยู่บนร่าบา หัวไหล่าวเนียนที่โผล่ออมานอเนื้อผ้าึูวามสนใให้เา่อยๆ โน้มหน้าลไปหา ่อนะรริมฝีปาลบนไหล่นวลเนียนอย่าแผ่วเบา
แ่ินหยาน้อะัลอีรั้ับสิ่หนึ่ที่ปราอยู่บนผิวายาวผ่ออเธอ วันนั้นที่หลับนอน้วยันยอมรับเลยว่าเาไม่ไ้สนใอะไรเลย้วย้ำว่าเธอะผ่านใรมาแล้วบ้า หรือเาะเป็นนแรอเธอ็าม เาสนแ่อารม์อัวเอเท่านั้น
แ่อนนี้มันไม่ใ่ เาเิหวร่าบานี้ึ้นมา ยิ่เมื่อเห็นว่า้าัวเธอมีายหนุ่มอีนทีู่ะสนิทสนมันเินเพื่อน เา็ยิ่รู้สึัเนมาึ้น และสิ่ที่ปรา่อสายาอเาอนนี้ มันทำให้หัวใแร่ระุอย่ารุนแร
…รอยสัรูปอไม้ที่หลัไหล่้านวา
ความคิดเห็น