Identity V "เอกลักษณ์ทั้ง 5"

ตอนที่ 7 : เหตุฆาตกรรมในสวนสนุก 100%

หลังจากความวุ่นวายในคฤหาสน์ได้จบลง  ตอนนี้คนที่เอมิลี่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้ มีฟิโอน่ากับเอ็มม่า  และตอนนี้ครีเชอร์ได้รับการรักษาแล้ว  โชคดีที่เขาไม่ได้รับผลกระทบอะไรร้ายแรงมาก  ในความคิดและการวินิจฉัยของเอมิลี่  ทำให้การรักษาเขา คาดว่าน่าจะใช้ระยะเวลาไม่ถึงเดือน ถึงจะกลับมาเป็นปกติ

ตอนนี้ เฟรดดี้  ไรลีย์  ได้ถูกชุบชีวิตขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว  เขาได้สูญเสียความทรงจำในส่วนของเกมส์ตาที่แล้วที่เขาเล่นไป  ครีเชอร์จึงบอกว่าตานั้นเป็นตาที่เดอะริปเปอร์มีท่าทางที่โหดร้ายแบบสุดๆ  ซึ่งเฟรดดี้เลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไร

และในตอนนี้......

" สวัสดีครับทุกคน...ร่าเริงจังเลยนะครับ "

เสียงนุ่มทุ้มพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่กำลังก้าวลงบันไดอย่างเชื่องช้า  รอยยิ้มบางถูกส่งให้เหล่าผู้รอดชีวิตที่กำลังรอรับประทานอาหารเช้าในห้องโถง   นัยน์ตาสีหม่นจ้องมองสมาชิกทุกคนด้วยสายตาบางอย่างที่ไม่มีใครเข้าใจ

เอมิลี่ไม่สามารถวินิจฉัยอาการของชายหนุ่มได้  เขาดูเหมือนคนปกติ ไม่ได้เสียสติหรือป่วยอย่างรุนแรงแต่อย่างใด  หากแต่ท่าทีที่ไม่เหมือนเดิมก็ทำเอาคนทั้งคฤหาสน์อึดอัดและแอบกลัวไม่น้อย

ลัคกี้ กาย  ไม่ใช่คนร่าเริงเหมือนเดิม  เขาดูเหมือนชายเจ้าเล่ห์ที่เหมือนจะมีแผนการณ์บางอย่างในหัว  ทุกสายตาจับจ้องการกระทำของชายหนุ่มทุกฝีก้าว  เขาเดินลงมา และมานั่งอยู่ข้างๆ ฟิโอน่าที่ยังไม่หายดีนัก...

" สวัสดีครับ..คุณฟิโอน่า "

ดวงตาภายใต้กรอบแว่นสีดำจ้องมองฟิโอน่าด้วยความอ่อนโยน  ทำเอาฝ่ายโดนจ้องด้วยสายตาแบบนั้นถึงกับไปไม่เป็น  การกระทำประหลาดๆ สร้างความตื่นตกใจให้กับเพื่อนคนอื่นๆได้ไม่น้อย

ปกติลัคกี้ไม่เคยคุยกับฟิโอน่าเลย  เป็นเพราะเขาคุยไม่รู้เรื่อง หรือฟิโอน่าคลั่งไคล้ในลัทธิและไศย์ศาสตร์จนไม่เคยได้สนใจชายหนุ่ม   แต่กลับเป็นว่าในวันนี้ ลัคกี้ได้เป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาก่อนเสียเอง

" คุณยังสวยเหมือนเดิมนะครับ...ยังเหมือนตอนนั้นไม่มีผิด "

ประโยคแปลกๆ ออกมาจากปากของลัคกี้   ทำเอาทุกๆคนถึงกับอึ้ง ฟิโอน่าก็รู้สึกไม่ต่างกัน  หญิงสาวขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองร่างโปร่งข้างๆ ที่ยังคงนั่งจ้องเธอและส่งยิ้มบางให้   ดวงตาของเขามันช่างดูหมองหม่นระคนคิดถึงคะนึงหาอยู่ลึกๆ

" ม..ไม่ทราบว่า...เราเคยเจอกันมาก่อน  ด้วยหรอ??? "

เป็นใคร ใครก็งงแน่นอนถ้าหากมีคนมาพูดแบบนี้กับตนเองราวกับจำได้ว่าเคยพบกัน   หากแต่จริงๆแล้วนั้น พวกเขาพึ่งเจอกันครั้งแรกตอนที่เข้ามาเล่นเกมส์ใหม่ๆเท่านั้น  ไม่ได้รู้จักกันมาตั้งแต่ก่อนเข้าเล่นเกมส์นี้เลยแม้แต่น้อย

" ฮืมมม..จะว่าเคยเจอไหม..ก็เคยนะ  แต่ความจริงเราไม่เคยเจอกัน.... "

ประโยคกำกวมที่ฟังดูงงๆ หลุดออกมาจากปากของลัคกี้  ดวงตาสีหม่นของเขาเสมองไปทางอื่นก่อนจะหยุดลงที่อาหารมากหน้าหลายตาบนโต๊ะที่ตั้งเรียงยาวพอประมาณ  ฟิโอน่ามองการกระทำของชายหนุ่มที่เปลี่ยนกลับไปกลับมาราวกับกิ้งก่าเปลี่ยนสี  นึกจะทำอะไรก็ทำจนคนอื่นงงไปหมด

" ทานข้าวกันเถอะครับ...ยังมีอะไรสนุกๆ รอเราอยู่นะ..หึหึ "

ประโยคที่ไม่น่าไว้ใจออกมาจากปากของลัคกี้อีกครั้ง  ก่อนที่เจ้าตัวจะลงมือจัดการกับมื้อเช้าของตนเองอย่างเงียบๆ  โดยมีคนอื่นๆมองด้วยความสงสัยระคนมึนงง   ก่อนที่พวกเขาจะส่ายหัวบ้าง ถอนหายใจบ้าง   และให้ความสนใจกับอาหารตรงหน้าต่อ

' นี่มันไม่เหมือนเดิม! '

ไม่มีใครรู้ว่าเพราะอะไรทำให้ลัคกี้กลายเป็นแบบนี้ไปได้....

วันนี้ฝั่งฮันเตอร์ค่อนข้างวุ่นวาย  เพราะมีสาส์นจากผู้อยู่เบื้องหลังเกมส์ล่าชีวิตส่งมาแจ้งให้ฮันเตอร์ทั้งหมดทราบ  โดยส่งผ่านนกสีทองสวมหน้ากากขนสีดำอันเป็นตัวแทนของเธอคนนั้น

[  ถึง ฮันเตอร์ทุกท่านที่กำลังฟังอยู่ ณ ตอนนี้

       ในวันพฤหัสบดีที่จะถึงนี้  ทางเราได้เชิญผู้โชคดีคนใหม่ที่จะมาร่วมสนุกกับพวกเราในฐานะฮันเตอร์  ขอให้ทุกๆคนต้อนรับเขา และให้ข้อมูลทั้งหมดที่ฮันเตอร์ควรรู้  นี่ไม่ใช่การขอร้อง  แต่เป็นคำสั่ง

จาก M.N  ]

.

.

.

20%

.

.

.

" โอ๊ะโอ~~~ ดูเหมือนว่าจะต้องจัดงานเล็กๆน้อยๆ ต้อนรับน้องใหม่อีกแล้วสินะเนี่ย~"

Soul weaver หรือ ไวโอเล็ตต้า  ฮันเตอร์สาวในเครื่องจักรกลแมงมุมอันแสนน่าสะพรึงเอ่ยด้วยเสียงแหลมๆ ของหล่อนพลางหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ   นัยน์ตาสีฟ้าใสราวกับแก้วของโจเซฟมองนกสีทองที่ค่อยๆ บินออกไปจนลับสายตาอยู่เงียบๆ

" ผมพึ่งเข้ามาได้ไม่นานเองนะครับ...แหม..เสียใจแย่ "

น้ำเสียงทุ้มสมกับรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูเป็นสุภาพบุรุษเอ่ยติดตลก  โจ๊คเกอร์หัวเราะเล็กน้อยก่อนจะใช้มือตบหลังชายหนุ่มเบาๆ เป็นเชิงปลอบ   เกอิชาหรือมิชิโกะ ดูเหมือนจะตื่นเต้นกับฮันเตอร์คนใหม่มาก

" เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงนะเจ้าคะ~ "

พวกเขาต่างคาดการณ์รูปลักษณ์และอุปนิสัยของฮันเตอร์ที่กำลังจะเข้ามาใหม่กันอย่างสนุกปาก   แต่ไม่ใช่กับแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์  ที่สัมผัสได้ถึงเค้าลางอะไรบางอย่าง

ซึ่งมันไม่ดีเอาเสียเลย.....

" ฟิโอน่า! เป็นเรื่องจริงหรอ ที่เธอทำกุญแจมิติหายอ่ะ!!!? "

เสียงของเอมิลี่ดังขึ้นด้วยความตกใจ  คนที่พึ่งทราบข่าวก็เช่นกัน  ในกรณีที่ไอเทมติดตัวของผู้รอดชีวิตหายไป นับว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างเป็นไปไม่ได้แบบสุดๆ  ยิ่งของฟิโอน่าด้วยแล้ว ยิ่งไม่ได้ใหญ่. เพราะมันเป็นไอเทมที่ฟิโอน่าสามารถใช้ได้เพียงคนเดียวเท่านั้น

" ใช่...ฉันทำมันหายก่อนที่จะเข้าไปเล่นเกมส์ตานั้น..... "

ดวงตาของหญิงสาวเริ่มเอ่อคลอ  ไอเทมชิ้นนั้นถือเป็นของสำคัญและของคู่กายเธอมาตลอด  หากหายไปเธอจะเอาตัวรอดยังไง และใช้อะไรยึดเหนี่ยวจิตใจของเธอ ให้เธออยากมีชีวิตอยู่ต่อไป?

" ฮันเตอร์คงไม่มีทางมาเอาไปได้....เราต้องช่วยกันหานะฟิโอน่า!! "

วิลเลี่ยมพูดให้กำลังใจหญิงสาว  ทุกๆคนเห็นด้วยในการช่วยเหลือฟิโอน่าหากุญแจมิติของเธอ  ไอเทมชิ้นนั้นไม่ได้สำคัญแต่ตัวเธอ  แต่มันสำคัญสำหรับคนอื่นๆด้วยเช่นกัน ในการเล่นเกมส์  หากไม่มีประตูมิติของฟิโอน่า แล้วฮันเตอร์เอาสกิลปิดหน้าต่าง 20 วินาทีมาด้วย  ทุกอย่างก็จบ...

3

2

1

เพล้งงงงง!!!!!

สี่หนุ่มได้ถูกสุ่มเกิดในแผนที่สวนสนุก ซึ่งระบบพึ่งสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้  สี่หนุ่มที่ว่าในตอนนี้มี  เคลวิน  ไนบ์  ลัคกี้ กาย  และ เคิร์ท  ดูเหมือนปัญหาจะตกไปอยู่กับเคลวินนิดหน่อย เพราะเขาไม่ชอบซ่อมเครื่องถอดรหัสกับผู้ชาย

เดิมทีก็ถอดช้าอยู่แล้ว  ยิ่งอยู่กับผู้ชายยิ่งช้าเข้าไปใหญ่....

ไนบ์วิ่งไปวิ่งมาแถวๆรถไฟ  เขามั่นใจแล้วว่าฮันเตอร์ในตานี้ไม่ใช่โจ๊คเกอร์  และไม่ใช่โจเซฟ  เหลือต้องยืนรออยู่กับที่นานๆ เผื่อจะได้รู้ว่าฮันเตอร์ในตานี้เป็นใคร

วูบบบบบบบบบ...

นั่นไง.....

สายหมอกสีขาวค่อยๆ โปรยลงมาจากท้องฟ้า โอบล้อมร่างเล็กๆ ของไนบ์ไว้ท่ามกลางสายหมอก  ชายหนุ่มเบ้หน้าอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะรีบวิ่งหาเครื่องถอดรหัสเพื่อไม่ให้อีกาขึ้นหัว

" ริปเปอร์..ริปเปอร์อีกแล้ววว!!! "

หากเขาลงเล่นเกมส์ 100 ตา. เขาจะมีโอกาสเจอเดอะริปเปอร์  95 ตา ซึ่งก็ไม่รู้ทำไม  ไนบ์เจอจนเบื่อ จากที่จู๊คไม่ค่อยได้ เริ่มพอจับทางความเร็วของเดอะริปเปอร์ได้บ้างแล้ว  แต่ยังไงเขาก็ไม่อยากจู๊คกับเดอะริปเปอร์อยู่ดี

" อ๊ากกกกกกกก!!!! "

ไอคอนของเคิร์ทเปลี่ยนเป็นเดินกระเผลก  ทั้งๆที่เกมส์พึ่งจะเริ่มไปไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ  และต่อมาเคลวินก็โดนตีไปอีกหนึ่งดอก เหลือไนบ์กับลัคกี้ที่ยังปกติอยู่ทั้งคู่

ตึก ตึก ตึก ตึก!!

เสียงฝีเท้าหนักๆ ที่กำลังวิ่งมาทางนี้ทำให้ไนบ์รู้สึกดีขึ้น  ดวงตาสีฟ้าใต้เงาฮู้ดเหลือบมองข้างๆ ก็พบกับลัคกี้ที่กำลังเข้ามาช่วยซ่อมเครื่องถอดรหัสเครื่องแรก

" ........... "

ไม่มีบทสนทนาใดๆ เกิดขึ้น   มีเพียงความเงียบที่ปกคลุมพวกเขาทั้งสองพร้อมกับสายหมอกที่กำลังลอยอยู่รอบตัวพวกเขา

ติ๊งงงง!!

ไม่นานนักเครื่องที่หนึ่งได้ถูกซ่อมเสร็จแล้วเรียบร้อย  ทั้งสองแยกกันไปคนละทาง  ลัคกี้เลือกที่จะไปปั่นไฟ ส่วนไนบ์เลือกที่จะไปดูลาดเลาแทน

เข็มฉีดยา?

ทั้งๆที่ไม่ได้บาดเจ็บ  แต่ในมือของลัคกี้กลับมีเข็มฉีดยาอยู่  หากเป็นปืน ไม้คทา หรือคอนโทรลเลอร์ก็ว่าไปอย่าง    ไนบ์ไม่อยากจะยุ่งกับลัคกี้ในตอนนี้ซักเท่าไหร่ จึงเลือกที่จะปล่อยเลยตามเลยไป

" อ๊ากกกกกก!!! "

เสียงกรีดร้องของเคิร์ทดังขึ้นอีกครั้ง  พร้อมกับไอคอนที่เปลี่ยนเป็นนั่งบนพื้น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นห้อยกับลูกโป่งและถูกจับนั่งเก้าอี้อย่างรวดเร็ว  ซึ่งมันอยู่ห่างจากไนบ์มากๆ ถ้าวิ่งไปมีหวังเจ้าตัวได้บินกลับคฤหาสน์ไปก่อนแน่ๆ

ฟุ่บบบบบบบบบ!!!!

ปกติไนบ์ไม่เคยใช้ไอรอนแดชเข้าไปช่วยเพื่อน  มีแต่จะใช้จู๊คอย่างเดียวซึ่งในกรณีนี้มันจำเป็นต้องใช้  อย่างน้อยต้องรีบช่วยให้ทันก่อนแถบจะเพิ่มขึ้นมาถึงครึ่งหลอด เพื่อเพิ่มโอกาสให้อีกฝ่ายสามารถนั่งเก้าอี้ได้ 3 ครั้ง

[ Focus on decoding! ]

หน้าที่ช่วยเพื่อนเดี๋ยวเขาจัดการเอง! 

แจ๊คแสยะยิ้มภายใต้หน้ากากสีขาว   เขาปลีกตัวออกห่างจากเหยื่อล่อมาในทันที  ไม่ถึงนาที เงาตะคุ่มๆ สีชาเขียวก็ค่อยๆติดกับของเขาอย่างง่ายดาย  เขาจงใจถอยออกมาให้อยู่ห่างจากรัศมีที่จะเห็นออร่าของฮันเตอร์  และรัศมีของเสียงหัวใจด้วย เพื่อทำให้เหยื่อตายใจ

และในจังหวะที่ไนบ์กำลังจะเข้าไปช่วยเคิร์ท  ร่างสูงที่อยู่ภายใต้การพรางตัวได้สาวท้าวเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ  ฝ่ายเซอร์ไวเวิลทั้งสองคนเริ่มหน้าถอดสี  มือของทหารรับจ้างรีบแกะเชือกเป็นระวิง  อีกนิดเดียวเท่านั้น!

Terror Shock!!!

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! "

เคิร์ทหลุดออกมาจากเก้าอี้ได้สำเร็จ  แต่ไนบ์ก็ต้องแลกมาด้วย Terror shock และเดอะริปเปอร์ที่วิ่งตามเขามาติดๆ  ไอรอนแดชถูกใช้จนหมด  หากแต่เขาก็ไม่สามารถสลัดเดอะริปเปอร์ให้หลุดไปได้

" อ๊าาาาา!!!! "

เมื่อแถบดีเลย์ขึ้นเต็มหลอด  ไนบ์ลงไปนั่งกับพื้นในทันที ความเจ็บปวดและหยาดเลือดช่างมากมายเสียจนสมองเริ่มชา  ดวงตาสีฟ้าทะเลปรือลงด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ไม่ยอมแพ้  พยายามคลานหนีฮันเตอร์ที่กำลังยืนหัวเราะสะใจอยู่ข้างหลัง

แจ๊คชอบเหยื่อที่กรีดร้องเสียงดัง  และเหยื่อที่พยายามหาทางทุกทางเพื่อให้ตัวเองรอด  โดยเฉพาะไนบ์ในตอนนี้ที่กำลังตะเกียกตะกายหนีเขา

มันช่างเป็นภาพที่น่ามองเสียจริง....

ร่างบอบบางลอยหวือขึ้นมาอย่างรวดเร็ว  และจบอยู่ที่อ้อมแขนของฮันเตอร์แห่งสายหมอก  ความบาดเจ็บแสนสาหัสจาก Terror shock ทำให้เขาไม่มีแรงดิ้นอีกต่อไป  เครื่องถอดรหัสในตอนนี้ก็พึ่งเสร็จไปแค่ 2 เครื่องเท่านั้น  

" งือออออ... "

แจ๊คมองไนบ์ที่ครางออกมาเบาๆ  ความรู้สึกของเขาในตอนนี้คืออยากขย้ำเหยื่อสุดรักสุดหวงนี่ให้แหลกมันตรงนี้แหละ 

.

.

.

50%

.

.

.

" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!! "

เสียงกรีดร้องน่าสยดสยองดังขึ้นพร้อมกับไอคอนของคาวบอยหนุ่มที่เปลี่ยนเป็นรูปสัญลักษณ์ของเซอร์ไวเวิลที่ถูกนักล่าปล่อยให้ตายเองโดยไม่จับนั่งเก้าอี้   ความสงสัยของไนบ์และแจ๊คผุดขึ้นมาทันที  บรรยากาศรอบตัวพวกเขาเงียบไปชั่วขณะ

" มันหมายความว่าไง? "

เสียงทุ้มภายใต้หน้ากากถามร่างบางในอ้อมแขนที่กำลังทำสีหน้ามึนงงไม่ต่างกัน  แจ๊คเลือกที่จะปล่อยไนบ์ลง และชี้ไปที่หีบสีแดงใกล้ๆ เพื่อให้ร่างเล็กไปเปิดหาเข็มฉีดยามารักษาตัวเอง

กึก...

ไนบ์ใช้เวลาไม่นานเขาก็หยิบเข็มฉีดยาออกมา  ก่อนจะเริ่มทำการรักษาตัวเองในทันที ทำเอาน้ำยาในเข็มเกือบหมดหลอด   อันที่จริงเขาอยากได้คอนโทรลเลอร์มากกว่า  เพราะอย่างน้อยก็ใช้มันฮีลเขาได้ 2-3 รอบ คุ้มกว่าเข็มฉีดยาเป็นไหนๆ

" นายถอดรหัสต่อไปเถอะ...ฉันจะไปดู "

แจ๊คเข้าสู่โหมดหายตัวในทันที  ก่อนจะเดินไปยังที่กำเนิดต้นเสียงอย่างรวดเร็ว  มันมาจากตรงม้าหมุนที่ยังสามารถขึ้นไปเล่นได้อยู่  ยิ่งเข้าใกล้ กลิ่นคาวเลือดก็ยิ่งแรงขึ้นจนแจ๊คไม่เคยรู้สึกฉุนขนาดนี้มาก่อน

' ถ้าเป็นเลือดไนบ์ก็ว่าไปอย่าง.... '

ขาเรียวก้าวไปเรื่อยๆ  จนเจอกับกองเลือดขนาดย่อมที่ถูกลากเป็นทางยาวไปยังรถไฟเหาะ  แจ๊คเดินตามไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเขามาหยุดอยู่หน้าศพไร้หัวของคาวบอยที่นอนหมดสภาพอยู่หน้าเครื่องถอดรหัสที่พึ่งถอดเสร็จไปได้ไม่นาน

( อยากรู้ก็ตามรอยเลือดมาสิ.... )

ข้างๆกันมีข้อความเลือดเขียนไว้บนพื้น  พร้อมกับหยดเลือดเป็นทางยาวสุดลูกหูลูกตา  แจ๊ครู้สึกว่าคนๆนี้มีความว่องไวพอสมควรในการสร้างเรื่องปั่นประสาทคน

เขาเดินตามหยดเลือดสีแดงเข้มไปอีกครั้ง  มันเริ่มจางลงเรื่อยๆ จนไม่เหลือซักหยด  แต่เขาก็ใช้จมูกในการพยายามดมหากลิ่นคาวเลือด  ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ เมื่อกลิ่นคาวเลือดนั้นหายไปด้วย   เขาเดินวนไปวนมาอยู่แถวนั้นก่อนจะพบกับข้อความที่น่าสะพรึง  แต่ไม่ใช่สำหรับเขา

( ฉันจะฆ่าทุกคนที่มายุ่งกับเธอ )

ภายใต้ข้อความ  มีหัวของคาวบอยตั้งอยู่ พร้อมข้อความเล็กๆที่น่าจะถูกกรีดด้วยเข็มฉีดยา

( ต่อให้ฆ่าตลอดไปฉันก็จะทำ )

" อ๊ากกกกกกกก!!!! "

คราวนี้สัญชาติญาณในตัวของแจ๊คตื่นขึ้นมาเต็มที่  เขาไม่รีรออะไรอีก สองขาเรียวออกตัววิ่งตามเสียงของเคิร์ทไปอย่างรวดเร็ว  เพียงเสี้ยววิ ไอคอนของเคิร์ทก็เปลี่ยนเป็นแบบเดียวกับคาวบอย  พร้อมกับสภาพศพที่ถูกปาดคอ และถูกเข็มฉีดยาปักลงกลางหัว   และมีใครบางคนในสภาพเปื้อนเลือดกำลังยืนแสยะยิ้มอยู่

" นักล่าผมก็ไม่ยกเว้นนะครับ~ "

ร่างในเสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนส์สีหม่นกำลังเดินมาทางเขา   มือที่สวมถุงมือสีดำมีปืนของมาร์ธาอยู่ในมือ  แต่แจ๊ครู้สึกว่าคนๆนี้คงไม่ได้ใช้สตั้นเขาแน่นอน

มันเอามาเจาะกระโหลกเขาแน่ๆ...

นัยน์ตาที่เคยเป็นสีเขียวหม่นๆ  บัดนี้กลับกลายเป็นสีแดงดั่งเลือด  ริมฝีปากของเขาแสยะยิ้มจนเกือบถึงหู   เขาเป็นเซอร์ไวเวิลที่แจ๊ครู้จักดี

ลัคกี้  กาย

อะไรทำให้เซอร์ไวเวิลคนนี้กลายเป็นฆาตกรในร่างชายบอบบาง???

ไนบ์รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลเกิดขึ้น   เคลวินกับเคิร์ทตายทั้งๆ ที่แจ๊คไม่ได้เป็นคนทำ  ลัคกี้ กาย จะเป็นไปได้หรือที่เขาจะทำเรื่องน่าสยดสยองอย่างนั้น

แต่มันก็ไม่แน่...ล่ะมั้ง?

ติ๊ง!!

ตอนนี้เหลือเครื่องถอดรหัสอีก 1 เครื่อง   ประตูก็จะสามารถใช้การได้ แต่ไนบ์คิดว่าบางทีเขาควรจะไปดูหน่อยว่าตรงฟากนั้นมันเกิดอะไรขึ้น   ในตอนนี้เขาเปิดหีบใบที่สองและเจอไอรอนแดชโดยบังเอิญ   เขาเลยหยิบมันขึ้นมาใส่ตามเดิม

ตึงงงงง!! วูบบบบ!!!!

ไนบ์ใช้เพียงอันเดียวในการแดชร่นระยะเวลา  เขาเริ่มได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ  มันน่าจะมาจากม้าหมุนที่ยังใช้การได้  หรือแถวๆ รถไฟเหาะ   เขาจึงไม่รอช้า ออกตัววิ่งตามกลิ่นเลือดไปในทันที

" อุบ!! "

ถึงแม้จะผ่านสงคราม เลือด และศพ มามากเพียงใด  แต่เมื่อต้องมาเห็นเพื่อนร่วมทีมในสภาพศพไร้หัว ทำให้ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะรู้สึกพะอืดพะอมและหวาดกลัว  ขาสองข้างสั่นระรัวอย่างไม่อาจควบคุมได้ดั่งใจนึก  ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลสั่นระริก ก่อนจะรีบผละออกมาอย่างรวดเร็ว   ข้อความที่เขียนไว้บนพื้นมันทำให้เขาเริ่มเกิดความลังเล

นี่ไม่ใช่ฝีมือของเดอะริปเปอร์   เคิร์ทก็เช่นกัน....

และในตอนนี้เหลือเพียงคนเดียวที่ยังไม่เคยเอ่ยถึง  ชายหนุ่มผู้มากับดวงและโชคล้วนๆ   ลัคกี้ กาย

ปังงงงงง!!!!!!!!

เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด พร้อมกับควันสีแดงที่ฟุ้งอยู่ลิบๆ  ซึ่งจุดๆนั้นอยู่ห่างจากไนบ์ไปพอสมควร ชายหนุ่มรีบวิ่งไปยังต้นกำเนิดควันอย่างรวดเร็ว  ยิ่งเข้าใกล้เขาก็ยิ่งได้ยินเสียงโลหะกระทบกัน  ไนบ์หาที่กำบังปลอดภัยในทันที  ก่อนจะค่อยๆ แอบดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ

แกร๊งงงง!!! แกร๊งงงงงง!!!!

กรงเล็บคมสีเงินวาว ปะทะกับโลหะเล็กแหลมหรือปลายเข็มฉีดยาในมือของชายคนหนึ่งที่เนื้แตัวเต็มไปด้วยคราบเลือด  และนัยน์ตาสีแดงสดที่มีแต่เจตนาฆ่า!  ไม่ไกลกัน มีศพของเคิร์ทที่ถูกปาดคอนอนจมกองเลือดอยู่

[  ขออภัยในความไม่สะดวก...ระบบจะทำการปิดปรับปรุงเพื่อนำผู้โชคดีคนใหม่เข้ามาในเกมส์นี้  ]

เสียงของผู้อยู่เบื้องหลังเกมส์ล่าชีวิตดังขึ้นพร้อมกับภาพแผนที่สวนสนุกที่เริ่มติดบัคคล้ายภาพสะดุดของแผ่นซีดี  ทุกๆอย่างกลับตารปัด ก่อนจะกลายเป็นสีดำ และทุกๆคนถูกส่งกลับไปยังที่ๆตนเองควรอยู่

ฟุบบบบบ

ในขณะที่ทหารรับจ้างหนุ่มกำลังลอยคว้างอยู่ท่ามกลางความมืด  ฝ่ามืออุ่นปริศนาได้คว้าตัวเขามาไว้ในอ้อมกอด  ก่อนที่สติของไนบ์จะดับไปจริงๆ  เสียงนั้นเอ่ยขึ้นท่ามกลางความมืด

" นายกำลังตกอยู่ในอันตราย...นาอิบ ซูบีดาร์ "

=====================

แปะ...ลืมเครดิตอ่าาา