ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : VAMPIRE : พรหมจรรย์ที่ถูกพราก ชื่อของเธอก็คือ!!?
ลายเป็นว่าอนนี้ ลุ่มหนวาวทั้หมไ้ล้อมแวมไพร์หัวเียวไว้เป็นวลม ส่วนนโนล้อมยัแอ่นหลัึ้น หัอไป้านหลัพลายแนึ้นและหั้อมือลี้ที่ออัวเอ ้าๆ ็มีถุาวหล่นอยู่
"ริหรอแม่หนู? ที่บอว่านเอือแวมไพร์น่ะ??"
ผู้อาวุโสสุในเรือเอ่ยถามพลาเอา้าวิ้มๆ ที่หน้าท้ออสาวเ้าเบาๆ หิสาวเ้ัวลับมายืนามปริพลาแยเี้ยว วาสีโเมน้อไปยัหนวาวอย่าเอาเรื่อ
"เ้าบัอายิ่นั!! ล้าเอา้าวมาิ้มหน้าท้อสวยๆ อ้า!! หาหน้าท้ออันเนียนนุ่มและามอ้าเิรอยแผลแม้แ่ 1 มิล ้าะัเรือพวเ้าให้ม้วยธอร์นาโเลือ!!!"
ไม่ว่าเปล่า เธอยัูแนึ้น ร่าาย่อยๆ ลอยึ้นมาพร้อมับวาสีโเมนที่หายไป ทะเลรอบๆ หมุนเป็นเลียวึ้นไปบนท้อฟ้าที่มืรึ้ม และมีฟ้าผ่าเปรี้ยปร้า ธอร์นาโที่ถูสร้า้วยพลัอหิสาว่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแ ทำเอาเรือโลเลอย่ารุนแร
"ุร่าร่าร่าร่า!! ใเย็นๆ แม่สาวมาวเลือร้อน....."
ทันทีที่หนวาวพูบ สภาพอาาศ็ลับมาเป็นปริ ธอร์นาโสีเลือหายไป แ่ร่าอแวมไพร์สาวยัลอยอยู่ลาอาาศ พลาออ้อมอหนวาว้วยสายาเอาเรื่อ
"้าไม่ไ้ื่อแม่สาวมาวเลือร้อน ้า็มีื่อนะยะ!!!"
แนทั้สอ้าอหิสาวเปลี่ยนเป็นปีอ้าาว ่อนะระพืออย่าแรและพุ่มาทาหนวาวหมายะัให้หน้าแห แ่ทว่าลับมีไ่สีฟ้า(...) ัวหนึ่บินมาวาไว้ ทำให้หิสาวพุ่นไ่ัวนั้นเ็มๆ นร่วลไปนัุ่มปุ๊อยู่ับพื้น ส่วนไ่ที่เธอพุ่นนั้น ็่อยๆ ร่อนลมาและลายสภาพเป็นมนุษย์หัวสับปะร
วาสีโเมนโฟัสไปยัิส์แพแน่นเรียเป็นลอนสวยยี้ใ รลามีรอยสัประำลุ่มทีู่แล้วับให้ร่าสมส่วนูแ็ี่ส์ึ้นไปอี ไหนะหน้าาทีู่เหมือนน่วนอนแ่แอบมีเสน่ห์ไม่เบานั่นอี
โยรวมๆแล้ว.....
"สัมมีย์๊าาาาาาาาาาาา!!!!"
แนแปรเปลี่ยนเป็นปี พุ่เ้าหาายผู้โร้ายนที่สอ้วยวามเร็วเยี่ยรว ฝ่ายโนไล่็ใสุี เปลี่ยนแนให้ลายเป็นปีเพลิสีฟ้าและบินหนี้าาวัวเื่อ้วยวามเร็วิรวเ่นัน
"อปล้ำโหน่ยยยยยยยยยย~~~~"
"ม๊ายยยยยยยยยยยยย!!!!!"
ยิ่บินหนี อีฝ่าย็ยิ่ไล่ามเาเร็วึ้น บินนแนะหั แ่พอหันไปมอใบหน้าที่มีวาเป็นรูปหัวใสีมพู และลิ้นที่แลบแพล่บๆ ออมานั่น มันทำให้เา ยอมบินหนีนแนหั ีว่าโนปลุปล้ำระทำำเราโยอีหื่นามนั่นเป็นไหนๆ
เอส ำลัมอแมลสอัวบนท้อฟ้าวิ่ไล่วัน
รอ!!!
เรารอแล้ว!!!
โอ้เยสสสส!!!!
ผมยัิโว้ยยยยยย!!!!!
หนุ่มหมัเพลิูำปั้นพลาพูเยส! ่อนะเินผิวปาไปทาห้ออัวเออย่าสบายใ รู้สึีที่นเอไม่ใ่เหยื่ออี่อไป
ะเมื่อไหร่......
"ั่มมี๊ย์!!!! เสียผิวปาอท่าน่าน่าฟัเหลือเินนนนน หาุราะเป็นเยี่ยรายยยยยยยยยยยย~~"
"อ๊า!!!!!"
เอสหันไป้าหลั่อนะรีร้อออมาสุเสีย สอารีบวิ่หนี้าาวหื่นที่ทิ้ิ่ลมาหาเา้วยวามเร็ว แ่ทว่า
หมับบบบบบ!!!!
"รี๊!! สัมมีย์าาาาา~~ แฮ่ๆ..ลิ่นัวอท่าน่าหอมเร้าายยยยย~"
สอมือเล็เริ่มลูบไล้ล้ามเนื้อหน้าท้อ...
"อ๊า!!!!"
รีร้อ้วยวามหวาลัวเมื่อถูอา้านหลั และ..ลูบไล้หน้าท้ออเาอย่าลวนลามสุๆ
"อ่าาาส์ แ็~ แน่น..แน่นเหลือเิน~~
เริ่มเปลี่ยนาารลูบไล้ มาเป็นยำอย่ามันมือ
"ฮือออ...ไ้โปร..ปล่อยันไปปปปปป"
ร่าายเริ่มหมเรี่ยวแร ลไปนอนว่ำร้อไห้โฮอยู่บนพื้นโยมีแวมไพร์หื่นร่อมอยู่
"อาาาส์..เสียรา เสียรา..อืออออ..หวานนนน~~"
เปลี่ยนาย้ำมาเป็นิลไปบนล้ามเนื้อแร่ ลิ้นนุ่มไล้เลียไปามออ มู็มลิ่นไป้วย
"อือ...อะ..อ๊าาาาาา!!!!"
ร่าำยำ้าใ้ราออมา้วยวามเ็บปว ยามเมื่อเี้ยวสีาวลไปบนล้ามเนื้อนทะลุ รู้สึไ้ถึอเหลวอุ่นๆ ไหลอาบไหล่อน รั้นะพยายามัืนแ่็ันไม่มีแรเสียนี่ ลับัน ร่าที่บาว่าเาหลายสิบเท่า มันไปเอาแรมาาไหน!?
"อืมมมม..ลมล่อมมม..."
ื่ม่ำับเลือแสนหอมหวาน พลาเี่ยหูฟัเสียราระเส่าเป็นระยะ ใบหน้าอายหนุ่มวัย 18 - 19 ปีแ่านเป็นมะเือเทศสุ วาสีนิลหยาเยิ้ม แ่แฝไป้วยวามเ็บปวาารถูั
ว่าร่าบาะถอนมเี้ยวออไป โปรโัส ี. เอส ็นอนหมแรเป็นผั หอบหายใัวโยนและใบหน้าแ่านราวับว่าไปทำอะไรบาอย่ามา
"เลืออุรสาิลมล่อมีนะ...เหมือนเลือออีสามีันเลย..."
หิสาวมอร่าที่นอนหมแรอยู่บนพื้น ่อนะระบายยิ้มออมา
"ันือ เพียวร์บลั แวมไพร์ ี. าร่า...ยินีที่ไ้รู้ันะ โปรโัส ี. เอส^^ "
ผม...ไม่ิแล้ว.....ฮรืออออออออ!!!
พูโย : เอส
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น