[ Identity V] The evil's within

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

...The evil's within...

"ปีศาจภายใน"

นี่ก็เป็นเวลานานมากแล้วที่เขาติดอยู่ในที่แห่งนี้....

แกร๊กๆๆๆ...

นิ้วเรียวยาวกดลงไปบนเครื่องพิมพ์ดีดเก่าๆ ที่ส่งเสียงกึกกักออกมาตลอดเวลา   ด้านบนมีหลอดยาวสีเทาพร้อมเส้นสีเหลืองที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ  แต่ว่ามันช่างช้าเสียเหลือเกิน

เขาใช้ความถนัดทั้งหมดที่มีในการพยายามถอดรหัส เพื่อให้ประตูทางออกสามารถทำงานได้ แล้วก็หนีออกไปจากที่แห่งนี้

ส่วนเหตุผลที่เขาต้องหนี ก็เพราะว่าในนี้นั้นมีนักล่า นักล่าที่พร้อมจะนำร่างของเขา ส่งให้กับปีศาจที่อยู่บนฟ้า หรือเรียกง่ายๆ ก็คือการบูชายัญให้กับปีศาจผู้อยู่เบื้องหลัง  โดยเก้าอี้จรวด

ถ้าหากคนที่ไม่รู้เรื่องมาเห็น คงขำพิลึก...

แต่สำหรับพวกเขาที่อยู่ในนี้รวมถึงตัวเขา มันไม่ใช่เรื่องน่าขำเลยซักนิด กับการถูกจับส่งขึ้นท้องฟ้าไปให้ปีศาจร้ายที่กำลังรอรับร่างอยู่น่ะ...

ตึกตัก! ตึกตัก!

กลางอกของทหารรับจ้างหนุ่มเริ่มเปล่งแสงสีม่วง เป็นจังหวะที่เครื่องถอดรหัสถูกซ่อมเสร็จสมบูรณ์ดีแล้ว และกรงเล็บคมที่ฟาดลงมากลางแผ่นหลัง  เลือดสีสดไหลกระฉูดออกมาจากบาดแผล

ความถึกและอดทนทำให้เขาไม่เข้าสู่เสตจบาดเจ็บขั้นที่หนึ่งในทันที  สนับแขนถูกใช้งานอย่างรวดเร็ว ร่างของเขาดีดไปมาตามสิ่งกีดขวาง หลบหนีนักล่าแห่งสายหมอกได้อย่างหวุดหวิด  แต่ถึงกระนั้นแล้วกลางอกของเขาก็ยังเปล่งแสงสีม่วงอ่อนๆ อยู่

อ่า....ขี้เกียจจัง....

นี่คือสิ่งที่เขาคิด  มันก็จริง เพราะทั้งชีวิตตั้งแต่ถูกจับมาขังไว้ในนรกบนดินแห่งนี้  เขาหลี และหลบหลีกนักล่าแห่งสายหมอกเป็นว่าเล่น  แรกๆ ก็ถูกจับไปนั่งบูชายัญบนเก้าอี้จรวดบ่อยครั่ง  แต่พอเวลาผ่านไปเขาก็เริ่มถ่วงเวลาได้นานขึ้น  ถึงจะมีถูกจับได้บ้าง แต่ก็น้อยลง

อ่า....ต้องล่อให้เพื่อนอีกแล้วสินะ....

เป็นกิจกรรมที่ซ้ำซากจำเจ ในขณะที่เขากำลังคิดอะไรเพลินๆ ขณะถ่วงเวลานักล่า ร่างกายของเขาก็เข้าสู่อาการบาดเจ็บขั้นที่ 1 แล้วเรียบร้อย ความเร็วในการวิ่งลดลงมานิดหน่อย แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการถ่วงเวลาให้กับเพื่อนร่วมทีมหรอกนะ...

ฟิ้ววววว!!!

คมหมอกถูกปามาเฉียดแขนเขาไปเต็มๆ ดูเหมือนว่าในขณะที่กำลังวิ่งหาจุดถ่วงเวลาต่อไป  นักล่าแห่งสายหมอกตนนี้จะได้เปรียบในช่วงเวลานี้แหละ  เพราะพื้นที่ค่อนข้างโล่ง โอกาสที่จะปากรงเล็บหมอกโดนก็มีมากขึ้น...

"ฉันไม่สนหรอกนะว่าคนอื่นจะหนีรอดไปกันหมด...ขอแค่ได้บูชายัญนาย..ฉันก็พอใจแล้วละ..."

น้ำเสียงทุ้มเย็นยะเยือกเอ่ยไล่หลังเขามาติดๆ  นาอิบ ซูบีดาร์  ชินกับคำพูดของนักล่าตนนี้แล้ว  แต่ยังไงเขาก็จะทำสุดความสามารถ หากโดนบูชายัญในตอนท้ายเขาก็ไม่ได้เสียใจอะไรนัก

ยังไงก็ต้องเกิดใหม่ในคฤหาสน์อยู่ดี....

"หืม??...กลิ่น??"