ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : อดีตของแบมแบมและแชยอง
ย้อนลับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว
:
:
:
:
:
@สวนหลับ้านอแยอ
"เฮ้ย!แ เอาริิ?" เสียแบมแบมะโนหาแยอ เมื่ิอเห็นแยอ
ำลัพยายามปีน้นมะม่วอยู่
"เอ้า!็ริสิ ไม่ั้นันะปีนหรอ?" แยอว่าแล้ว่อยๆปีนไ่ึ้นไปเรื่อยๆ
"แ ลมาเถอะ มันอันราย" แบมแบมพยายามะโนบอแยอ
แ่มีหรอที่นอย่าแยอะฟั..
"ไม่!!ันไม่ลนว่าะไ้มะม่ว!" แยอหันมาพูับแบมแบม
และ็ปีน้นมะม่ว่อ
"อะ..ฮึบ!" แยอพยายามใ้แรปีนป่าย และในที่สุเธอ็ปีน้น
มะม่วสำเร็
"เย้! เห็นไหมว่าันทำไ้" แยอหันไปบอับแบมแบม้วยท่าทาภูมิใ
"เฮ้! ันว่าเธอลมาเถอะนะแยอ มันสูนะ" แบมแบมบอับแยอ้วย
วามเป็นห่ว
"แบมแบม ันะเ็มะม่วลไปนะ นายอยรับ้วย!" แยอไม่ไ้
สนใสิ่ที่แบมแบมพู แ่ลับะโนลไปบอแบมแบมอีรั้
".........." แบมแบมไม่ไ้อบอะไร ไ้แ่เพียมอแยออยู่้าล่า
"เอาละน่ะ!ฮึบ" แยอว่าแล้ว็่อยๆยับัวไปใล้ๆมะม่วเรื่อยๆ
และหยิบมะม่วไ้ในที่สุ
"เยส!!สำเร็" แยอพูออมา้วยวามีใ และปล่อยมือาิ่
ไม้ที่เธอเาะอยู่
"เฮ้ย!แระวั!!" แบมแบมะโนบอแยอเมื่อเห็นัวอแยอ
ที่่อยๆเอนัวเหมือนนำลัะลมา
"ว...ว้าย!!!" เมื่อแยอเ็บมะม่วไ้สำเร็ แ่มืออเธอันปล่อย
าที่เาะ นั้นึทำให้ัวอเธอลมาา้นมะม่วในที่สุ
ุบ!!!!
"แยอ!!" แบมแบมร้อึ้น เมื่อเห็นว่าแยอลมาา้นมะม่ว
ในท่านอนะแร
"อ..โอ้ย!" แยอร้อออมา้วยวามเ็บปวพร้อมเอามือับที่าอัว
เอ
"แยอ!" แบมแบมวิ่เ้ามาหาแยอ้วยวามื่นระหน
"โอ้ย!!เ็บ!!" แยอร้อออมา้วยวามเ็บปวแบบไม่หยุ
ึทำให้แบมแบมยิ่ัวลหนัว่าเิม
"่วย้วยรับ!! แยอบาเ็บ!!" แบมแบมะโนอวาม่วยเหลือ
ในะที่่วยประอแยอลุึ้นและเินเ้าไปในบ้านอแยอ
"่วย้วยรับ ่วย้วย!!" แบมแบมพยายามะโนอวาม่วยเหลือ
ในะที่็พยุร่าอแยอ้วยเ่นัน
"ายแล้ว!! เิอะไรึ้น" เสียอแม่แยอที่เห็นแบมแบมพยุแยอ
เ้ามา ึรีบเ้ามาูแยอทันที
"แยอ้นไม้รับ" แบมแบมอบแม่อแยอและหันไปูอาารอ
แยอ
"แม่บอแล้วใ่ไหมว่าอย่าไปเล่นอะไรแผลๆ! ทำไมแไม่ฟัแม่บ้า
เลยลู!" แม่อแยอหันมาุแยอ แ่สิ่ที่แยอสนใที่สุ
ในอนนี้ือวามเ็บปวอเธอ
"ุน้ารับ ผมว่าอนนี้รีบพาแยอไปโรพยาบาลีว่านะรับ"
แบมแบมบอับแม่อแยอ ึ่แม่อแยอ็เห็น้วยเ่นัน
"็ไ้้ะ ั้นน้าอให้แบมแบมไปับแยอ้วยละันนะ แล้วเี๋ยวน้า
บอแม่อหนูให้" แม่อแยอบอับแบมแบม
"ไ้รับ" แบมแบมอบแม่อแยอ
"ั้นพาแยอไปที่รถอน้าเถอะ้ะ เี๋ยวน้าามไป" แม่อแยอ
บอับแบมแบม ึ่แบมแบม็พยัหน้าเป็นเิล ่อนที่ะพยุ
แยอไปที่รถแม่อเธอ............
@โรพยาบาล
"น้อแยอลมาาที่สูมา ึทำให้น้อาหั หมอิว่า
น้อแยอะ้อใส่เฝือเป็นเวลา 1 เือนนะรับุแม่"
เมื่อุหมอพูบ ึทำให้แยอถึับทำหน้าเหว๋อไปเลยทีเียว
"ใส่เฝือเลยหรอะุหมอ!?" แยอร้อออมา้วยวามใ
"ใ่รับ เพราะาอหนูไ้รับระทบระเทือนหนัมาเลย"
ุหมอบอับแยอ้วยน้ำเสียสุภาพ
"ไม่ใส่ไม่ไ้หรอะุหมอ?" แยอพยายามอ้อนุหมอ เพราะเธอไม่
อยาใส่เฝือสัเท่าไหร่
"ไม่ไ้หรอรับ " หมออบสั้นๆ้วยน้ำเสียสุภาพ
"โห่!" แยอเมื่อรู้ันั้นเธอ็ทำหน้าเ้ทีเียว
หลัาุยันอยู่สัพัุหมอ็ไ้ใส่เฝือให้ที่าอแยอพร้อม
ให้ไม้้ำยันับแยอมา
"เฮ่อ!ไม่สนุเลยอ่ะ ทำไม้อมาใส่เฝือแบบนี้้วยเนี่ย เิน็ลำบา"
แยอบ่นออมาอย่าหัวเสีย แ่มัน็ทำให้แบมแบมนั้นเผลอหลุยิ้ม
ออมา
"นายยิ้มอะไรอ่ะ?" เมื่อแยอเห็นว่าแบมแบมนั้นหลุยิ้มออมาึถาม
แบมแบมออไป
"็เธอทำัวเธอเอนิ ันเือนเธอแล้วเธอฟัันะที่ไหนันล่ะ"
แบมแบมว่าแล้วแสร้มอไปทาอื่น
"เอ๊ะ!นินายะอย้ำันใ่ไหมเนี่ย?" แยอถามแบมแบมออมา
อย่าหัวเสีย
"นิๆ ไม่้อไปพาลนอื่นเ้าเลยนะลู เราทำัวเราเอแท้ๆ
แบมแบมเอ็เือนแล้ว ทำไมลูไม่ฟัเ้าเลยล่ะเนี่ย ูสิ
ไม่ว่าเปล่าหาเรื่อให้แม่เสียเินอี่าหา" แม่อแยอ
พูเิำหนิ ึทำให้แยอทำหน้าบูออมา แ่มัน็ลับ
ทำให้น้าๆเธอยิ้มไ้เ่นัน
"โธ่!แม่็ไปเ้า้าแบมแบมหรอะ?" แยอพูพร้อมทำหน้าบู
"ใรว่าแม่เ้า้าแบมแบมล่ะ ็หนูทำัวหนูเอทำไมหนูไม่ยอม
รับล่ะลู?" แม่อแยอบอับแยอ และนั้น็ยิ่ทำให้แยอ
ทำหน้าบูบึ้เ้าไปอี
"ไม่เอาละ หนูไมุ่ยับแม่แล้วีว่า " แยอว่าแล้ว็เินแหน้า
แม่อแยอและแบมแบมไป
"ยัยลูนนี้นิ ื้อริๆ" แม่อแยอบ่นับัวเอ ึทำให้แบมแบมหันมา
"ผม็ว่าั้นแหละรับุน้า:)" แบมแบมหันมาบอับแม่อแยอ
ึ่นั้น็ทำให้แม่อแยอยิ้มออมา
"่อานี้ น้าฝาแบมแบมูแลแยอนว่าะหายี้วยนะะ:)"
แม่อแยอบอับแบมแบมและยิ้มให้แบมแบม
"ไ้รับ ุน้าไม่้อห่วนะรับ:)" แบมแบมบอับแม่อแยอ เมื่อ
แม่อแยอไ้ยินันั้น็รู้สึโล่ใ
"อบใมานะะแบมแบม" แม่อแยอหันไปอบุแบมแบม
ึ่แบมแบม็ยิ้มให้ับแม่อแยอเป็นารอบรับ
เ้าวัน่อมา (วันหยุ)
เวลา 6:30 น.
"แยอลู ออไปยืเส้นยืสายสัหน่อยสิ๊ะ ะไ้หายไวๆ"
แม่อแยอบอับแยอที่ำลัเินลมาั้นล่า
"หนูี้เียอ่าาา" แยอบอับแม่อเธอ้วยน้ำเสียเอื่อยเื่อย
"ถ้าหนูี้เียหนู็ะหาย้านะ แม่ให้หนูเลืือ ว่าอยาหายเร็วและออ
ไปวิ่เล่นไ้ ับหาย้าและใ้ไม้้ำยันอยู่ลอ หนูะเลืออะไร๊ะ?"
แม่อแยอถามแยอึ่็ทำให้แยอรุ่นิอยู่สัพั่อน
ที่เธอะให้ำอบออมา
"็ไ้่ะแม่ ั้นหนูไปสวนสาธาระ้าหน้าหมู่บ้านละันนะะ"
แยอบอับแม่อเธอ ึ่แม่อเธอ็อนุาิให้เธอออไป
@สวนสาธาระ
"เฮ่อ!ไม่น่าเล่นนเลยเรา" แยอบอับัวเอ่อนที่ะนั่ลใ้้นาุระ
ที่ำลับานสวยาม
"นิเธอพึ่นึไ้ั้นหรอเนี่ย?" เสียอใรบาน ึ่ไม่้อบอ็รู้ว่า
ใรสินะ
"เฮ้ยแบมแบม! ใหมเลย" แยอหันไปามเสีย็พบแบมแบม
ที่่อนอยู่หลั้นาุระ
"นายมาไ้ไเนี่ย!?" แยอเอ่ยถามึ้นเมื่อแบมแบมออมาาหลั
้นาุระ
"ันว่าัน้อถามเธอมาว่านะ ว่าเธอมาทำอะไรที่นี้? ปิเธอ
ไม่ไ้ื่นเ้านานี้นิ" แบมแบมไม่อบำถามอแยอแ่ลับ
ถามแยอลับไปแทน
"็ันลุึ้นมาอนเ้าแล้วมันปวาอ่ะ พอะนอนมัน็นอนไม่หลับ
แล้ว" แยอบอับแบมแบม ึทำให้แบมแบมไ้แ่พยัหน้าเป็น
ารเ้าใ
"แล้วนายอ่ะมาทำไร?" เมื่อแยออบำถามอแบมแบมเสร็ เธอ็เลือ
ที่ะถามแบมแบมลับไป
"ัน็มาออำลัายอนเ้านะสิ ใระเหมือนเธอล่ะ ที่ื่นเอาเือบเที่ย
นั้นหลับหรือายนั้นอ่ะ?" แบมแบมพูออมาและทำหน้าวนๆ ึทำให้
แยอแอบมีน้ำโห
"นิ!.....ฮึ่ย! ถ้าันวิ่ไ้นี่ันไล่ับนายไปแล้วนะเนี่ย" แยอบอ
ับแบมแบม้วยสีหน้าบึ้ๆ และหันหน้าไปทาอื่น
"ไว้หายแล้ว่อยมาุยเถอะยัยแสบ!" แบมแบมยัไม่เลิวนโมโหแ
ยอ ึทำให้แยอหันมาหาแบมแบมอีรั้
"นายอยาโนไม้้ำยันันไล่ีรึไ?" แยอถามแบมแบมออไปอย่า
หุหิ แ่ยิ่แยอหุหิมัน็ยิ่ทำให้แบมแบมยิ้มมาว่าเิม
"เอาเถอะ ให้ัน่วยเธอไหมล่ะ?" แบมแบมถามแยอออไป นั้น
ึทำให้แยอนึสสัย
"นายะ่วยอะไรัน?" แยอถามออไปอย่าๆ พร้อมเลิ่ิ้วเล็น้อย
เพราะเธอับสิ่ที่แบมแบมพู
"เอ้า!็่วยเธอฝึบริหารร่าายไ" แบมแบมบอับแยอ ึ่็ทำให้แ
ยอทำหน้าๆเล็น้อย
"อย่านายเนี่ยนะ!?" แยอพูออมา ึ่มัน็ทำให้แบมแบมรู้สึ
ะหิๆึ้นมาับำพูอเธอ
"นิเธออย่ามาูถูันนะ ะให้่วยไม่่วย?" แบมแบมพู้วย
น้ำเสียเือๆเล็น้อยและถามแยอลับไป และนั้นทำให้แยอ
นั่รุ่นิอยู่พัให่ ่อนะอบว่า..............
"อืม ลอู็ไ้" แยออบแบมแบมออไป้วยสีหน้าเรียบเย
ึทำให้แบมแบมยยิ้มที่มุมปาเล็น้อย
"โอเ ั้นเริ่มั้แ่วันนี้เลยนะ" แบมแบมบอับแยอ เมื่อแยอไ้ยิน
ันั้น็ทำหน้าเหว๋อทันที
"วันนี้เลยหรอ!?" แยอถามออไปอย่าไม่เื่อหูัวเอ
"ใ่ วันนี้นี้แหละ ถ้าอยาหายเร็วๆ็้อวันนี้แหละ" แบมแบมว่าแล้ว
็ลุึ้นทันที และยื่นมือมาให้แยอ
"ป่ะ! ไปฝึัน:)" แบมแบมบอับแยอ ึ่แยอ็มอหน้าแบมแบม
อยู่สัพั ่อนะยื่นมือไปให้แบมแบม และเธอ็เริ่มฝึบริหารร่าายอเธอ
โยมีแบมแบมเป็นผู้่วยอเธอ.....................
แบมแบม่วยเธอลอั้แ่นั้นมา ทุๆเย็นหลัเลิเรียน
แยอะ้อมาฝึบริหารร่าายับแบมแบมลอ
และอนที่เธออยู่ที่โรเรียน แบมแบม็ะอยัพพอร์
เธอลอ ึทำให้เธอรู้สึีึ้น นเวลา 1 เือนผ่านไป
แยอไ้รับารถอเฝือเป็นอิสระ และเธอั้ใว่า
เธอะไปอบุแบมแบมที่อยูแลเธอลอ 1 เือน
โยที่ไม่ทิ้เธอเลยสันิ......
@สวนสาธาระ
แยอนัแบมแบมมาที่สวนสาธาระ เพื่อที่ะบอ
ับแบมแบมเรื่อบาอย่า......
"ึๆๆ" เสียฝีเท้าอแบมแบมที่รีบวิ่มาอย่าเร็ว เพื่อที่ะมาหา
แยอามนั
"แฮ่ๆๆๆ" เสียหอบหายใอแบมแบมที่ไม่เป็นัหวะึทำให้แยอ
หันมา
"มาแล้วหรอแบมแบม?" แยอหันไปถามแบมแบมที่ำลัยืนหอบ
อยู่
"เธอ..เรียันมามีอะไรหรือเปล่า?" แบมแบมพูพร้อมหอบออมา
อีรั้
"ือ.....ันอยาะอบุเรื่อที่นายอย่วยเหลือันมาลอหนึ่เือน
อ่ะ" แยอะุะัอยู่สัพั และพูออมา
"เรื่อแ่นี้เอ ไม่เป็นไรหรอน่า" แบมแบมบอับแยอและส่ยิ้มให้เธอ
":)" แยอไ้ยินันั้นเธอ็ลี่ยิ้มออมา ่อนที่ะหยิบอะไรบาอย่า
ออมาาระเป๋าอเธอ
"อ่ะนี่ันให้..ถือะว่าเป็นอวัาันนะ:)" แยอพูพร้อมยื่น
ล่อ็อโแล็ให้แบมแบม
"นี่เธอทำเอหรอ?" ที่แบมแบมถามออไปอย่านั้นเพราะที่ล่อ
็อโแล็มีำว่า bc เียนไว้อยู่ที่ล่อ
"ใ่สิ" แยอบอับแบมแบม
"นี่เธอทำนมับเาเป็น้วยหรอเนี่ย!?" แบมแบมถามแยอออไปพร้อม
ทำหน้าเหลือเื่อ
"็ทำเป็นสิ!นายูถูันไปป่าวเนี่ย?" แยอพูพร้อมไม่สบอารม์นิๆ
"ป่าวน่าา แ่็อบในะ:)" แบมแบมว่า และรับล่อ็อโแล็มาา
แยอ แ่แล้วสีหน้าอแยอ็เปลี่ยนไป...
"ฮึๆ!" อยู่ีๆ็มีน้ำาไหลออมาาวาอแยอ ที่อนนี้
เธอำลัยืน้มหน้าอยู่ เมื่อแบมแบมเห็นันั้น็ใไม่ใ้น้อยเลย
ทีเียว
"แยอ นี่เธอเป็นอะไร!?" แบมแบมับไหล่อแยอทั้สอ้าอแ
ยอและถามแยอออไป้วยน้ำเสียร้อนรน นั้นึทำให้แยอเยหน้า
ึ้นมา
"ฮึ!แบมแบม...พรุ่นี้ัน้อย้ายบ้านแล้ว! ฮืออออ" แยอพูพร้อม
ร้อไห้ออมา และเมื่อแบมแบมไ้ยินันั้นมือที่ับไหล่อแยอ
็ร่วลทันที
"ย้ายบ้านหรอ?" แบมแบมพูพร้อมทำหน้าะลึและน้ำเสียแผ่วเบา
"ใ่!!!ฮือออออ" แยอปล่อยโหออมาแบบไม่มีท่าทีว่าะหยุล่ายๆ
"ฮือออออออออ" แยอร้อไห้ออมามามาย
หมับ!!!
"หยุร้อเถอะนะ..แยอ" แบมแบมพูและอปลอบแยอที่
ร้อไห้ออมาและหลับาล
"ฮึ!ๆ" แยอใเล็น้อยที่แบมแบมเินเ้ามาอเธอแบบหลวมๆ
แ่เธอ็พยายามหยุร้อ
"เธอไม่ใ่นอ่อนแอ..แยอ" แบมแบมพูพร้อมลูบปลอบหัวเธอ
"ถ้าเธอไปแล้ว...เธออย่าลืมิถึันบ้านะ" แบมแบมพยายาม
พูออมาใหู้เ้มแ็ที่สุเท่าที่ะทำไ้ แม้แบมแบมอยาร้อไห้
แ่เ้า็้ออทนให้แยอเห็นให้ไ้ ... และหลัานั้นแบมแบม
็ลายอาแยอและัสินใถอนาฬิาที่ัวเอใส่อยู่
ให้แยอ
"เ้บมันไว้ีๆนะ:)" แบมแบมพูพร้อมยื่นนาฬิาให้แยอ
"...อบในะ ันะเ็บมันไว้ีๆเลยล่ะ:)" แยอพูและย้มให้
แบมแบมและแบมแบม็ยิ้มให้เธอเ่นัน
"แบม..ันให้นายนะ" แยอัสินใถอำไลสีฟ้าที่สลัื่อเธออยู่
ให้แบมแบม
"นาย็..เ็บมันไว้ีๆนะ ฮึ!" แยอพู้วยรอยยิ้มที่มีน้ำาเล็น้อย
แ่เธอ็พยามปาออนหม
"โีนะ..แยอ..ันะไม่ลืมเธอเลย..ันสัา" แบมแบมพู
และูนิ้ว้อยึ้นมา
"อื้ม!เพื่อนีๆอย่านาย ัน็ะไม่ลืมเหมือนันนะ:)" แยอ
บอและยื่นนิ้ว้อยไปเี่ยวนิ้วอแบมแบม และแบมแบม็เอามือ
ไปลูบหัวอแยอ และยิ้มออมา......
และนั้น็เป้นรั้สุท้ายที่แบมแบมและ
แยอไ้เอัน ่อนที่เธอะย้ายบ้านไป
เธอไม่เยลืมนที่ื่อแบมแบมไ้ล
เลยสันิ นที่อย่วยเหลือ นที่
อยูแลเธอในเวลาที่เธอเ็บ
มันหาแบบนี้ที่ไหนไม่ไ้อีแล้ว
แยอยัเ็บรัษานาฬิาที่แบม
แบมให้เธอมาไว้อย่าี แม้มันะเ่า
แ่ไหนเธอ็ไม่เยิะทิ้มันเลย
สันิ เผลอๆบาืน เธอเอามันมานอน
อเลย้วย้ำ และแล้วเวลา็ผ่านไป
เ็ปี แยอโเป็นสาววัยรุ่น เธอไ้
เ้าเรียนโรเรียนมัธยมแห่หนึ่
ึ่เธอ็ไ้เพื่อนสนิททั้หม หน
พวเธอทุนสนิทันมา และพว
เธอ็ไ้ทุนไปเรียน่อ และลับมาอีรั้
แ่ารลับมารั้นี้ เธอไ้พบับแบม
แบม นที่เธอเฝ้ารอมาลอสิบปี
แ่พอเอแบมแบมพูแบบนี้ับเธอ
ะให้เธอรู้สึยัไล่ะ? มันอาะเป็น
เรื่อสาระสำหรับใรหลายๆน แ่มัน
ไม่ใ่ับเธอ แล้วถ้าเรื่อราว
มันเป็นแบบนี้ แล้วิว่าเธอับแบม
ะลเอยยัไันล่ะะ?................
:
:
Follow next episode
......................................................
สาหวาี่าาารีที่น่ารั อบอน
อแบมแบมและแยอันรึเปล่าเอ่ย?
หลายๆนะบอว่า "ไรท์ นี่มันเรื่ออเ็เ็วบ
ริๆหรอ?" ไรท์็อยาะอบว่า ไรท์็ไม่รู้เหมือนัน
แหะๆ
สำหรับอนหน้า็ะเป็นอยอแและานะนะะ
ไรท์พยายามะทำให้อีอแ่ละนให้ไม่เหมือนัน
แ่มันยามาเลย่ะ ไรท์็พยายามเียนให้
ไ้มาที่สุเท่าที่ไรท์ะทำไ้นะะ :)
แ่ถึะรู้ว่าอนหน้าเป็นอยอแและานะ็าม
แ่.................................................
ยัไไรท์็มีำถามมาถามหลีอยู่ี555555
ไรท์อยาถามหลีว่า อยาไู้่ไหนปิีะ ระหว่า
ู่อแ๊สันับู่อเบี เพราะถ้าอบรั้นี้
ไม่้อลัวว่าะมีรั้หน้านะะ555555
โอเ่ะทุนนน สำหรับวันนี้ไรท์้ออัวลาไป่อน
นะะ ริๆวันนี้้อลสออนแ่วันนี้พอเอิไรท์
แอบี้เีย่ะ555555555555555555
โอเ่ะ อย่าลืมบอไรท์้วยน้าาาว่าอยาใหู้่ไหน
เป็นู่ปิา สำหรับวันนี้ไรท์ไปละน้าาาาา เป็นำลัใ
ให้ไรท์้วยยย และถ้าเิว่าใรอยาทวนิยายไรท์
ไรท์ะทิ้่อทาาริ่อไว้ให้นะะ วันนี้ไรท์ไป
ละ้าาาา บ้ายยบายยยย รัหลีทุนน้าาา :)
Line : karavalentika46407bo (ยาวไปไหน5555)
ig : kodchakorn_forever
Phone : 0957595351
ริๆไรท์มีเฟสแ่ไม่่อยไ้เล่นนะะ
ใรอยาทวนิยาย็ทัมาไ้น้าาาา
ไปริๆละนะ บ้ายบายยยย่าาาา :)
........................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น