คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HAEEUN : It Girl
ถามว่าสนุกมั้ย....ตอบไม่ได้เหมือนกัน
ต้องไปอ่านเองแต่มันเน่ามาก ทำใจนะ -_______-
I wanna be that girl
ที่งานมีตติ้งทงเฮเลือกลัคกี้แฟนขึ้นไปร่วมเล่นเกมบนเวทีค่ะ หลังจากจบเกมทงเฮก็จูบมือแล้วก็กอดลัคกี้แฟนคนนั้น
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TvT”
“เห้ย ฮยอกแจเป็นอะไร”
ซองมินที่กำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่ที่โซฟาถึงกับตกใจเมื่ออยู่ๆฮยอกแจก็ตะโกนอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา
“อ่านทวิตนี้ดิ ฮื้อออออออออออออ”
ว่าแล้วฮยอกแจก็ยื่นโทรศัพท์ที่เปิดทวิตเตอร์หน้าเดิมค้างไว้ให้ซองมินอ่าน
เออนะ.....เข้าใจแล้ว = ___________ =
“ก็บอกแล้วว่าให้ซื้อบัตรไปงานแฟนมีตไม่งั้นป่านนี้ลัคกี้แฟนคนนั้นอาจเป็นแกก็ได้ใครก็รู้” ซองมินพูดจบก็ยักไหล่
“ฮยอกแจซุปเปอร์จูเนียร์ซื้อบัตรงานมีตติ้งทงเฮ.......บ้าป่ะ”
“เนี่ยแหละ ได้อย่างมันก็ต้องเสียอย่าง โอเคป่ะ?”
“ไม่โอเค!!!!!!!!!”
เห้ย มันจะไม่โอเคอะไรอีกวะ - _______ -
“...........”
“ก็อยากไปอ่ะ TvT”
“โห แกฟังนะยังไงแกก็มีโอกาสมากกว่าลัคกี้แฟนคนนั้นอีกไม่ใช่หรอ แกน่ะรู้จักกับทงเฮ....ทงเฮซุปเปอร์จูเนียร์เชียวนะ ไม่สิแกรู้จักซุปเปอร์จูเนียร์ทั้งวงเลยแหละ คนอื่นเข้าใกล้ได้ง่ายๆที่ไหนแต่แกนะได้รับสิทธิ์นั้นเว้ย”
“แล้วไอ้ทงเฮบ้านั่นมันอยู่ให้เราเข้าใกล้ป่ะล่ะซองมิน”
เออจริง.....
“ทงเฮวันนี้ว่างป่ะ ไปกินข้าวกันมั้ย”
“จะบ้ารึไง นี่ทงเฮซุปเปอร์จูเนียร์นะเว้ยจะออกไปเดินห้างเหมือนคนธรรมดาได้ไง”
“งั้นไปกินในตลาดก็ได้
“..........สมองคิดหน่อยนะฮยอกแจ”
=_____________=
“ทงเฮเหนื่อยมั้ย เดี๋ยวนวดให้”
“ไม่ต้องอ่ะจะรีบไปอาบน้ำนอน พรุ่งนี้มีงานต่ออีกเยอะแยะ”
=_____________=
“ทงเฮเดี๋ยววันนี้ไปเลี้ยงฉลองให้พี่ทึกกันป่ะ ฟลว.ครบล้านแล้วนะเว้ย”
“ไม่ไปอ่ะ จะนอน”
=______________=
เป็นคนที่ใกล้ชิดทงเฮ.....มันก็ใช่ แต่ตรงไหนหรอที่เป็นช่องว่างของฮยอกแจที่จะให้เข้าไปใกล้ชิดอ่ะถามหน่อย
Who can be with you forever
วันนี้เป็นวันหยุด วันว่างๆ วันที่แทบจะไม่มีอะไรเลยทำให้ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องของฮยอกแจ.......ทุกคนนั่นใครหรอ ?
ก็ซุปเปอร์จูเนียร์ทั้งวงนั่นแหละ
“เลี้ยงฉลองวันว่างกันเอามั้ย~”
อีทึกหนุ่มร่างเหี่ยวเดินกระโดดไปมารอบๆห้องอย่างมีความสุข ดูดี๊ด๊าซะเหลือเกินนะคนอื่นเค้าเด็กกว่ายังไม่วิ่งขนาดนี้ สังขารหน่อยเถอะ....
“ความจริงก็ดีเหมือนกัน พวกเราไม่ได้ว่างแล้วก็ไม่ได้พักแบบนี้มานานแล้วเนอะ” เยซองพูดพลางลุกเข้าไปในห้องครัวเพื่อจะเตรียมอาหารโดยไม่ลืมที่จะคว้าซองมินคนที่ขึ้นชื่อเรื่องฝีมือการทำอาหาร (?) ไปด้วยส่วนที่เหลือก็ร่วมมือกันเคลียร์พื้นที่เพื่อจัดห้องสำหรับปาร์ตี้เร่งด่วนนี้ยกเว้น...........
“ทงเฮ ไม่คิดจะช่วยกันหรอวะ”
“ไม่อ่ะ อยากนอน”
อีผู้ชายคนนี้จะทำตัวขวางโลกไปไหนวะ - _________ -
ถึงเวลากินทุกคนก็กิน รามยอน หมูย่างอะไรต่อมิอะไรถูกวางอยู่เต็มโต๊ะไปหมดแต่ที่ขาดไม่ได้....................โซจูอีสเดอะเบส (y)
“โหไอ้ทงเฮ ตอนเค้าช่วยทำนี่ไม่ช่วยนะแต่ตอนกินนี่เสือกแจมทุกงาน” ชินดงพี่กลมน่ารักน่าหยิกประจำวงท้วงขึ้นแต่ปากก็ไม่หยุดเคี้ยวตุ้ยๆ
“ก็ทำไงอ่ะมันเมื่อยนี่ พวกฮยองอ่ะโคตรว่างแต่ผมนี่รับงานเดี่ยวโคตรเยอะ เพลียจะตายมันก็อยากพักบ้างอะไรบ้าง”
บ่นเป็นคนแก่เสร็จก็ซดโซจูไปเอื้อกนึงและตามมาด้วยอีกเอื้อก อีกเอื้อก อีกเอื้อกต่อไปเรื่อยๆ..........จนหมดขวดและทำอย่างงี้กันพร้อมเพรียงกันทั้งวง -_____-
พอหมดขวดหนึ่งก็ต่อด้วยขวดสอง ขวดสาม ขวดสี่ไปเรื่อยๆจนทั้งห้องเต็มไปด้วยขวดเปล่าของโซจู ถ้าเอามาวางเรียงกันแล้วสร้างล็อคไว้ล็อกคนึงคงคิดว่านี่เป็นสนามโบลิ่ง OTL
ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง.......
ก็นอนอืดกันเต็มห้อง........
ท่านอนแต่ละคน.........
โคตรสวยงามมาก...........
อีพี่ทึกนอนอุบาทว์ตามสไตล์ เอามือก่ายหน้าผากแล้วทำขัดสมาธิพลางอ้าปากกว้างๆ สงสัยคงฝันว่าได้นั่งสมาธิบรรลุไปถึงไหนต่อไหน
ฮีชอลนอนอย่างงามพญา แผ่หลาอย่างสวยงามอยู่กลางห้อง ข้างๆมีเรียวอุคกับซองมินร่วมแผ่อยู่ด้วยเพราะกลัวฮีชอลจะเหงา
ซีวอนคนนี้ไม่ต้องพูดถึง....เป๊ะทุกกระเบียดนิ้ว หลับแบบโคตรคุณชาย มือกุมไว้ที่หน้าอก ขาชิดติดกัน หลับตาพริ้มแล้วยิ้มอย่างหล่อเหลา
ชินดงหลบอย่างสบายๆโดยมีพุงเป็นหมอนให้คยูฮยอนกับเยซองหนุน รู้สึกว่าใครนอนกับพี่ชิ้นนี่เรียกได้ว่าสบายไปทั้งชาติ
ฮยอกแจนางเอกของเรื่องหลับบนตักใครซักคนอื่นไม่รู้เรื่อง แล้วคนที่ถูกฮยอกแจนอนตักนั่นน่ะคือใคร....
....ทงเฮไง
ทงเฮเป็นคนเดียวที่ไม่หลับเพราะจริงๆแล้วทงเฮเป็นคนที่คอแข็งมาก อารมณ์ประมาณว่าคนอื่น 10 ขวดล้มพับแต่ทงเฮต้อง 20 ขวดอัพถึงจะพับหมดสภาพ ตอนนี้ก็มึนๆเบลอๆตามประสาคนเมา นี่ขนาดซัดไปมากกว่าชาวบ้านเค้าห้าขวดแต่ยังสามารถคงสติที่มีน้อยนิดได้แบบเจ๋งมาก...
ด้วยความที่ยังมีสติเหลืออยู่มากกว่าคนอื่นๆแล้วก็พอจะรู้สึกตัวอยู่ว่าตอนนี้ฮยอกแจกำลังนอนหลับสบายอยู่ที่ตักของตัวเองก็เลยพยายามรวบรวมสติและกำลังทั้งหมดยันตัวเองให้ลุกขึ้นพร้อกมับฉุดอีกคนให้ลุกขึ้นด้วยแต่เวรกรรม...พอลุกขึ้นมาแล้วมันก็เซไปเซมา
โคตรเกลียดสภาพแบบนี้เลยครับ =________________=
“งืมๆๆๆ...”
ฮยอกแจที่ถูกหิ้วอยู่ก็ละเมอขึ้นมาเบาเบา มีเสียงงึมงับแจ๊บๆอยู่ข้างหูทงเฮทำเอาทงเฮรู้สึกจั๊กจี้อยู่ไม่น้อย
“เฮ้ยเงียบๆดิเว้ยยยยย จะพาไปนอนแล้ววววว”
ทงเฮพูดยานๆอย่างคนเมาพลางค่อยๆลอกฮยอกแจเดินตรงไปทางประตูห้องที่เขียนว่า ‘Hyukjae’s Room’ บนประตูมีรูปไก่แปะอยู่ #ละเอียดเพื่อ
5 นาทีผ่านไป...
ปฏิบัติการลากฮยอกแจกลับเข้าห้องนอนก็สำเร็จ! ตอนนี้ขาของฮยอกแจได้ก้าวเข้ามาในห้องนอนของตัวเองแล้วโดยต้องขอบคุณอีทงเฮที่อุตส่าห์รวบรวมพละกำลังหิ้วมาได้ถึงขนาดนี้
พอเข้ามาในห้องได้ทงเฮก็ตรงไปที่เตียงแล้วยก(?)ฮยอกแจขึ้นไปบนเตียง ทันทีที่ตัวแตะเตียงนุ่มๆฮยอกแจก็คว้าหมอนข้างเข้ามากอดหมับ อะไรไม่รู้เหมือนเป็นตัวดูดพลังงานของทงเฮไปซะหมดทำเอาเค้ารู้สึกหมดแรง....
ยังไงวันนี้ขอนอนในนี้ละกันนะ *ปีนขึ้นเตียงแล้วโยนหมอนข้างลงพื้น*
ราตรีสวัสดิ์ zzzZZZZZ
เช้าวันใหม่...
แสงแดดยามเช้าทะลุเข้ามาผ่านหน้าต่างแยงเข้าตา ฮยอกแจค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วปรือตามองไปรอบๆเจอกับทงเฮที่นอนอยู่ข้างๆ
ทำไมทงเฮถึงมานอนตรงนี้ได้วะเนี่ย...
“ทงเฮ”
ฮยอกแจเขย่าตัวทงเฮเบาๆเพื่อจะปลุกอีกคนให้ตื่นเพราะพอเงยหน้าขึ้นไปมองปฏิทินก็เห็นว่าวันนี้ทงเฮมีงานถ่ายแบบแม็กกาซีนตอนบ่ายสอง แต่รู้สึกปลุกเท่าไหร่แม่งก็ได้ตื่นซะที
มึงหลับหรือตายวะอีทงเฮ
“ทงเฮตื่นดิ”
“..............”
“นายมีถ่ายงานตอนบ่ายสอง ตื่นดิเว้ย”
“..............”
“อีทงเฮกูบอกให้มึงตื่น สัสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!”
“.........................”
=________________________=
ไม้แข็งไม่ตื่นงั้นคงต้องงัดไม่อ่อน
“ทงเฮ...ตื่นเถอะนะสายแล้ววว~”
ฮยอกแจพูดเสียงหวานฟังแล้วชวนขนลุกพร้อมทำปูไต่เบาๆที่แขนทงเฮ เหมือนว่าจะได้ผลหน่อยนึงเพราะทงเฮขยับตัวนิดนึง นิดนึงจริงๆ
“ทงเฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ~”
“หืม....อะไร” ทงเฮขี้เซาค่อยๆรู้สึกตัวแล้วลืมตาขึ้นมาช้าๆ
“เฮ้ยยยยยย! ฮยอกแจมึงมานอนนี่ได้ไงวะเนี่ย”
“ทงเฮอ่ะแหล่ะมานอนนี่ได้ไง นี่ห้องกูโว้ย”
ตื่นมาก็โวยวายไม่ดูตาม้าตาเรือเลยเหอะ คนเรา...
“อะ..เออ งั้นไปล่ะ”
“เฮ้ยจะรีบไปไหน”
“ก็บอกว่ามีถ่ายงานตอนบ่ายสอง นี่สิบเอ็ดโมงก็จะไปเตรียมตัวไง ไปล่ะ...”
พูดจบก็เดินลุกออกจากห้องไปทันทีโดยทิ้งให้ฮยอกแจนั่ง งง เกาหัวแกรกๆอยู่คนเดียว นอนห้องเค้า ด่าเค้าแล้วยังหนีไปดื้อๆซะอีก ทำแบบนี้เหมือนหลบหน้ากันชัดๆเลยว่ะ
-_________________-
So tell me will you be my boyfriend?
บ่ายสามโมง…
ทงเฮเปิดประตูเข้ามาในห้องฮยอกแจและปิดมันอย่างรุนแรง สุ่มสี่สุ่มห้าเข้ามาโดยไม่ได้เคาะประตูก่อนเพราะปกติแล้วทงเฮก็เป็นแบบนี้แหละ อยากเข้าห้องใครก็เข้า เข้าไปแล้วก็ทำอย่างกับเป็นห้องตัวเองซะงั้น
ภายในห้องโล่งว่างซะคนทงเฮแทบจะมั่นใจว่าฮยอกแจไม่ได้อยู่ในห้องเลยเดินตรงไปที่โซฟาแล้วนอนเอนกายอย่างสบายใจเฉิบ
แอ๊ดด..
ฮยอกแจที่ออกไปมินิมาร์ทกลับมาพร้อมช็อคโก้สุนัขตัวโปรดแล้วถุงขนมมากมาย นี่คงไปโกยขนมมาหมดแผงล่ะสิท่า แต่พอเข้ามาในห้องเห็นทงเฮนั่งอยู่ก็ตกใจ
“เฮ้ย! ทงเฮทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะมึงต้องไปถ่ายปกไม่ใช่หรอฮะ”
“ช่างภาพป่วย -___-“
“แล้ว...แล้วมึงเข้ามาในห้องทำไม”
“ก็นึกว่าไม่มีคนอยู่แต่พอรู้ว่ามึงอยู่กูก็จะออกเดี๋ยวนี้ล่ะ บ๊ายบาย”
พูดจบก็เด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปตรงประตูห้องทันทีแต่ฮยอกแจมือไวเดินมาคว้าแขนทงเฮไว้ได้ก่อน
“อย่าเพิ่งไป” ฮยอกแจพูดกับทงเฮแต่ไม่ได้มองหน้า
“ทำไม? มีอะไร”
“ทงเฮ...”
“..........”
“มึงกำลังหลบหน้ากูอยู่รึเปล่า?”
“ก็....เปล่า”
“งั้นมีอะไรจะบอก สัญญาป่ะว่าถ้าบอกแล้วจะไม่โกรธกัน”
“.............”
“สัญญาดิ”
“เออ..บอกมา จะไปแล้ว”
“..................”
“..................”
ฮยอกแจเงียบอยู่พักใหญ่ซึ่งทงเฮเองก็เงียบด้วย ทั้งสองคนยืนมองหน้าสบตากันอยู่นาน
“ไม่พูดงั้นไปละนะ”
“เดี๋ยว!”
“ชอบมึงว่ะทงเฮ กูโคตรชอบมึงเลย”
“....................................”
“....................................”
예를 들면 이런 말이야 쉬운 말로만 얘기 할게…
พูดจบทงเฮก็หันกลับมามองหน้าฮยอกแจด้วยแววตาที่ไม่เข้าใจ หรือนี่จะเป็นการแกล้งของฮยอกแจ เหอะปัญญาอ่อนดีแท้
“ล้อเล่นอ่ะดิ 555555555555”
“ไม่ได้ล้อเล่น...ชอบจริงๆ”
“.................................”
“ชอบมานานแล้ว นานมาก นานโคตรๆ นานเหี้ยๆ นาน....”
“ไม่ต้องพูดแล้ว พอเหอะ”
“มึงรังเกียจกูใช่ป่ะล่ะ กูรู้”
“เปล่า.....”
“.......”
“........จะบอกว่ากูก็ชอบมึงเหมือนกัน ที่กูพยายามหลบหน้ามึงเพราะกูเห็นมึงทีไรกูก็รู้สึกว่าความเป็นเพื่อนของกูกับมึงมันเปลี่ยนไป....”
“.........”
“...มันเปลี่ยนไปกลายเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อน”
“กูรู้ว่ามันไม่ควรแต่มันก็เป็นไปแล้ว กูกลัวว่ามึงจะไม่ได้คิดอย่างเดียวกับกูก็เลยไม่กล้าสู้หน้ามึงเพราะกูรู้สึกผิด....”
“มึงไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก”
“.........................”
“เพราะกูเองก็ชอบมึงเหมือนกัน”
“กูอิจฉาทุกครั้งที่มึงใกล้ชิดกับพวกลัคกี้แฟน กอด จูบอะไรก็ตาม”
“...............................”
“กูอยากได้แบบผู้หญิงคนนั้น”
“มึงไม่ต้องอิจฉาหรอก เพราะยังไงมึงไม่มากกว่านั้นแน่นอน”
“จริงป่ะ?”
“จริงดิ อยากได้เท่าไหร่บอกมาเลยเดี๋ยวกูจะจัดให้”
ฮยอกแจทุบแขนทงเฮด้วยความเขิน ทั้งสองคนหัวเราะและยิ้มให้กันอย่างมีความสุขแต่หารู้ไม่ว่าทุกคำพูดทุกอย่าง....มันอยู่ภายในสายตาของทุกคน!!!!!!!
เช้าวันรุ่งขึ้น (อะเกน)...
บนโต๊ะอาหารของซุปเปอร์จูเนียร์ นานๆทีจะได้มีโอกาสทานข้าวพร้อมกันที่หออย่างนี้เพราะปกติแล้วจะต้องมีงานทำแต่เช้าแต่คงเพราะวันนี้เป็นวันพักผ่อนอีกวันทุกคนก็เลยได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารกันโดยไม่มีใครพูดจากัน อยู่ดีๆอีทึกหัวหน้าวงที่นั่งหัวโต๊ะก็พูดขึ้นมา
“ยินดีด้วยนะเว้ย”
ปุ้งงงงงงงงง..!!
สมาชิกรอบโต๊ะอาหารทุกคนหยิบอุปกรณ์ฉลองวันปีใหม่ขึ้นมาดึงทำให้เกิดเสียงดังแล้วก็มีสายสีรุ้งพุ่งออกมา ทงเฮกับฮยอกแจได้แต่งงกับการกระทำของทุกคนว่าทำอะไรกัน
“ยินดีอะไรกัน? พวกเราชนะรางวัลอะไรอีกแล้วหรอ” ฮยอกแจวางมือจากการทานอาหารแล้วมองหน้าทุกคนสลับกันไปมา
“แป๊ะแกสิฮยอกแจ พวกเรายินดีกับแกต่างหาก” ซองมินพูดพร้อมกับอมยิ้มออกมาน้อยๆ
“ยินดีเรื่อง?”
“เรื่องแกกับทงเฮไง”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เมื่อวานพวกเราทุกคนไปแอบฟังนายคุยกันมาก็เลยรู้เรื่องทั้งหมด ^[++++++]^” ชินดงพูดพลางเคี้ยวอาหารตุ้ยๆไว้ในปากทำให้ฮยอกแจหันมามองค้อนใส่ “เฮ้ยอย่ามองแบบนี้ พี่ไม่ได้เป็นคนเริ่มคิด คนเริ่มต้องโน่นเลยพี่ทึก”
พอได้ยินดังนั้นทั้งฮยอกแจและทงเฮก็พร้อมใจกันส่งสายตาอาฆาตไปทางหัวโต๊ะที่อีทึกนั่งอยู่ทันที......รู้สึกวาบหวิวว่ะ
“อย่ามองแบบนั้นดิ อย่างน้อยพวกแกก็ได้รู้ความในใจกันแล้วอ่ะมันก็เป็นเรื่องที่ดี.....” อีทึกกลอกตาไปมานึกหาคำแถที่น่าจะสมน้ำสมเนื้อ “....อีกอย่างที่พวกเรารู้มันก็เป็นเรื่องที่ดีนะเว้ย คบกันแบบแอบๆไม่สนุกหรอก ต่อไปนี้มีอะไรจะได้ไม่ต้องปิดบังไง ^^”
รอยยิ้มตอแหล...มาอีกแล้ว
ช่างเหอะ ตอนนี้ไม่ว่าใครจะรู้กันทั่วโลกหรือทั่วจักรวาลทงเฮกับฮยอกแจก็ไม่แคร์อะไรอีกแล้วเพราะอย่างน้อยพวกเค้าก็ได้รู้ใจซึ่งกันและกัน ได้ใช้ชีวิตตามแบบที่อยากจะทำ รักกันได้ สวีทกันได้ ใกล้ชิดกันได้โดยไม่ต้องอาศัยแฟนเซอร์วิส
มีความสุขดีออก *สวอนเลครอบหัวทึก*
Fin.
ไม่มีอะไรจะบอกนอกจากมันจบง่ายเกินไป 55555555555555555
จริงๆมันต้องมีมากกว่านี้แต่ภาษาที่ใช้มันเน่าและคิดไม่ออก
พอลงตอนแรกของบทความนี้ไปเรตติ้งโคตรดี #อะไร
ยังไงจะแต่งสเปเรื่องนี้ รอติดตามกันด้วยนะ อิ______อิ
ความคิดเห็น