คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS] Special Feature (Sunggyu x Sunggyu)
SPECIAL FEATURE
S U N G G Y U x S U N G G Y UU
**คำเตือนก่อนอ่านค่ะ ควรดูสิ่งๆนี้เพื่อเพิ่มอรรถรสนะคะชรุ้บ <3**
http://www.youtube.com/watch?v=OmhEIy8Rkaw
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
‘มาถึงช่วงสุดท้ายแล้วนะครับ ช่วยฝากอะไรถึงแฟนๆของคุณแล้วก็แฟนๆของอินฟินิทด้วยครับ’
‘ผมขอบคุณมากเลยครับ’
ภาพคนหัวแดงๆสองหัวในจอทีวีกำลังคุยกัน ตอนสุดท้ายก่อนจบยังมีหัวแดงๆอีกหัวโผล่มาพร้อมกล่องพิซซ่า จบคลิปสัมภาษณ์มือเรียวก็หยิบรีโมทขึ้นมากดปิดทีวีแล้วเตรียมเข้าห้องไปนอน
วันนี้ในหอไม่มีเมมเบอร์อยู่ซักคน ทุกคนออกไปกินหมูกระทะ พี่ผู้จัดการเป็นคนพาไปและทุกคนก็ทิ้งคิมซองกยูไว้คนเดียวที่หอนี่...ซองกยูตกใจมากที่เผลอหลับไปเมื่อตอนบ่ายแต่พอตื่นมาก็ไม่เห็นใครอยู่เลยซักคนเลยตัดสินใจโทรหาสมาชิกที่น่าจะพึ่งพาได้มากที่สุดซึ่งก็คือแอล แต่ดูเหมือนตอนนั้นแอลจะไม่อยู่....คนที่รับสายเขาคือคิมมยองซู มยองซูที่กำลังเคี้ยวเนื้อไว้ในปากตุ้ยๆแล้วตอบเขาแบบฟังแทบไม่รู้เรื่องแต่ก็พอจะจับใจความได้นิดหน่อยว่าแท้จริงแล้วทุกคนปลุกซองกยูแล้วแต่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น
ให้ตายเหอะ นี่ทุกคนทิ้งเขาไว้ที่นี่ได้ยังไง =_=
นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ซองกยูรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในตัวเอง เมมเบอร์ทุกคนได้กินหมูย่างกันสบายใจแต่เขากลับต้องมานั่งต้มรามยอนกินในหอคนเดียว มีเพื่อนแก้เหงาเป็นยุงที่คอยบินอยู่ข้างๆหูดังวี้ๆๆๆ ตบท้ายชีวิตอันแสนรันทดด้วยการเปิดคลิปสัมภาษณ์ตัวเองตอนโซโล่อัลบั้มดู คิมซองกยูโซโล่อัลบั้ม ทำงานคนเดียว โปรโมทคนเดียว สัมภาษณ์ก็สัมภาษณ์ตัวเอง ตอบก็ตอบเอง ขนาดบทคนส่งพิซซ่าเขายังต้องเล่นเอง
แต่นั่นก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังมีเวิร์ดทัวร์อินฟินิท นั่นทำให้ต้องเหนื่อยเป็นพิเศษเพราะต้องบินไปประเทศนู้นประเทศนี้บ่อยๆ บางครั้งถึงกับต้องข้ามทวีป แต่พวกเขาก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ไปหาแฟนๆที่ประเทศต่างๆ นี่เป็นโอกาสเดียวที่เขาจะได้เจอคนที่รักพวกเขาไกลถึงขนาดนี้
ความสุขมักผ่านไปอย่างรวดเร็ว จบคอนเสิร์ตก็บินกลับเกาหลีและทุกครั้งที่กลับมาคำว่าอิดโรยก็จะมาเยือน วิธีพักผ่อนเพียงวิธีเดียวของพวกเขาคือการหลับเป็นตายอยู่ที่หอ นั่นคือสิ่งที่เมมเบอร์ทุกคนทำเหมือนกันหลังกลับมาเวิร์ดทัวร์ซักที่ แต่ทำไมวันนี้ทุกคนถึงไม่มีใครหลับเลยล่ะ....ทำไมถึงมีแต่ซองกยู
คิดแล้วก็สงสารตัวเองไม่รู้จักจบ ตัดปัญหาของความอ้างว้างด้วยการอาบน้ำแล้วเข้านอนซะ ในเมื่อไม่มีอะไรทำก็นอนมันทั้งวันเนี่ยแหละ
ซองกยูตัดสินใจเข้าไปอาบน้ำอย่างเร็ว เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อโคร่งใส่สบายเตรียมพร้อมเข้าสู่นิทราในคืนนี้ กระโจนตัวเองลงเตียงแล้วตะโกนออกมาอย่างลั่น
“ฝันดี!!!!!”
บอกใครไม่รู้แหละ ไม่มีใครอยู่ที่นี่ซักหน่อย อย่างน้อยเขาก็บอกบรรดายุงที่บินข้างหูว่าฝันดีนะ นอนได้แล้ว เลิกมาบินข้างหูได้แล้ว
ปิดไฟ ห่มผ้าแล้วเข้านอนซะ ฝันดีนะคิมซองกยู...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
นัล อันนาจูมยอน อันดเวโย~~~
เสียงอะไรซักอย่างแว่วเข้ามาในโสตประสาทของซองกยูผู้หลับใหลอยู่บนเตียง ปล่อยให้มันผ่านๆไป ฟังแบบไม่ใส่ใจอะไรมากก็ระบุได้ว่ามันคือเสียงร้องเพลง แต่เขาไม่จำเป็นจะต้องใส่ใจ นี่มันเวลานอนของเขา แค่ทำหน้ามุ่ยเพื่อบอกว่ารำคาญก็พอแล้วนอนต่อซะ
ซน ชาบาจูมยอน อันดเวโย~~~
เหมือนกับว่าเสียงร้องเพลงมันไม่ได้หยุดแค่ท่อนแรกแค่นั้น ซักพักเนื้อร้องท่อนต่อไปก็ดังขึ้นมาต่อ ซองกยูเริ่มทนไม่ไหวเพราะเหมือนถูกปลุกให้ตื่น สติอันน้อยนิดบอกว่าเสียงเพลงที่มีคนร้องอยู่นั่นคือเพลงของเขา ตั้งแต่ตอนโซโล่อัลบั้มนั่นเอง ว่าแต่....ใครมันมาร้องเพลงตอนนี้เนี่ย คนจะหลับจะนอนโว้ย!
I need you now I need you now…
ร้องจบท่อน อยู่ๆก็มีมือเย็นๆจากไหนไม่รู้มาจับแขนของซองกยู
“ซองกยูยา ตื่นได้แล้ว”
คนที่หลับอยู่ไม่อยากจะใส่ใจอะไรทั้งนั้น แค่มาร้องเพลงในห้องของเขามันก็มากพอแล้ว รู้สึกขอบคุณมากที่ช่วยโปรโมทเพลงให้ทางอ้อมขนาดนี้แต่นี่มันเกินไปหน่อยมั้ย!!!
เริ่มจะโมโหเพราะคิดว่าคงเป็นอูฮยอนที่เข้ามากวนประสาทเลยตัดสินใจดีดตัวเองขึ้นมาจากที่นอนเตรียมพร้อมจะแปลงร่างเป็นปืนกลพ่นคำด่าแต่ปืนกลก็ดันเจ๊งซะก่อนเมื่อเขาพบว่า....คนตรงหน้าเขาคือตัวเขาเอง
“ไอ้บ้า ใครให้เอากระจกมาตั้งใจตรงนี้วะเนี่ย” ซองกยูสบถออกมา
“กระจกอะไรแฝด นี่ผมไง คิมซองกยูที่ออกอัลบั้มโซโล่คราวนั้น”
จากตาตี่เล็กตอนนี้ดันเหลือแค่ตาขีด ซองกยูผู้เพิ่งตื่นจากการนิทรารู้สึกสับสนนิดหน่อย นี่ไม่ใช่กระจกหรอกหรอ....นี่มันพูดได้ หรือนี่จะคือตัวเขาจริงๆ? บ้าหรอ ไม่ใช่แล้ว
“ย๊า นายเป็นใครบอกมา ใครใช้ให้ตัดชุดมาสคอตเป็นตัวฉัน” ไม่พูดเปล่า ซองกยูผู้ฉุนเฉียวกระชากหัวคนตรงหน้าอย่างรุนแรง “ถอดหัวออกมานะเว้ย ไม่ได้อนุญาตให้คอสเพลย์เป็นคิมซองกยู!!!”
“โอ้ยเจ็บๆๆๆๆ อย่าดึงหัววววววววว” บุคคลผู้คอสเพลย์ซองกยูร้องโวยวายอย่างหนักเมื่ออยู่ดีๆก็ถูกดึงหัว
แต่....ทำไมมันดึงไม่ออกวะ ._.
ซองกยูหยุดอารมณ์ฉุนเฉียวไว้ชั่วคราวแล้วหันมานั่งทำตากลมเท่าเมล็ดถั่วเขียว ทำไมคนตรงหน้าถึงหน้าตาเหมือนเขา ทีแรกคิดว่าคงจะเป็นอูฮยอนตัดชุดคอสเพลย์มาเลยอยากจะถอดหัวออก แต่มันดันไม่ใช่เพราะหัวมันถอดออกไม่ได้ ก็แปลว่านี่ตัวจริง....
บ้า! บ้าน่ะ! จะมีคิมซองกยูสองคนได้ยังไง
“ฉันรู้ว่านายงงว่าทำไมนายถึงเห็นตัวเอง ฉันเป็นแฝดนาย เราเป็นแฝดกันมาตั้งแต่ตอนอัด Special Feature ตอนนั้นไง แต่หลังจบการถ่ายทำฉันก็ไม่ได้เจอกับนายอีกเลย ฉันอยากเจอนายเลยต้องมาในเวลาแบบนี้เพราะตอนนี้นายกำลังหลับแล้วฝันถึงฉันอยู่ยังไงล่ะ”
หลับ? ฝัน?
นี่ซองกยูฝันเห็นตัวเองหรอ? บ้าละ บ้าไปแล้ว
“ฉันคิดถึงนาย คิมซองกยู”
ซองกยูหัวยุ่งบนเตียง อยู่ๆก็โดนซองกยูอีกคนกอด ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไร เขาช็อค ช็อคมากด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่ปล่อยให้แฝดซองกยูกอดเขาต่อไป กอดไปให้พอใจแล้วกลับไปได้แล้ว...นี่มันน่าขนลุกกว่ากอดกับโฮวอนอีก!
“แฝด...อย่าเพิ่งรังเกียจผม ขอผมกอดแฝดซักนิด ขอจูบแฝดอีกซักหน่อย แฝดกำลังจะตื่น มักเน่ซองจงกำลังจะมาปลุกแฝดแล้ว ก่อนที่เราจะจากกันผมอยากจะคิส....”
บ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เฮ้ยไม่เอา อย่าเข้ามานะเว้ย” คิมซองกยูบนเตียงตั้งการ์ดไว้แต่ก็ประสบกับความล้มเหลว อยู่ๆแฝดซองกยูก็กระโจนเข้าใส่ทำให้สภาพตอนนี้มันล่อแหลมเหลือเกิน....ถ้าบอกว่าเป็นละครน้ำเน่าหลังข่าวก็จะเชื่อ
คิมซองกยูเสื้อยืดสีขาวโปร่งกำลังถูกคิมซองกยูอีกคนนอนทับอยู่ ให้ตายเถอะ.....การได้เสียกับตัวเองไม่ใช่เรื่องตลก
“แฝด....ผมรักแฝดนะ ตอนแรกผมแค่จะคิสแต่พอเราอยู่ในท่านี้หัวใจผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะ หัวใจผมมันบอกว่ารักแฝดๆ เวลาที่เหลืออยู่ก่อนที่แฝดจะตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นผม ผมอยากจะใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด เป็นของผมเถอะนะคิมซองกยู เนกอฮาจ๊า”
“เฮ้ยไม่เอาโว้ย ไม่เอา ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เสียงตะโกนอย่างดังระดับทะลุมาตรวัดเดซิเบลของซองกยูดังขึ้น ทำเอาซองกยูอุดหูไว้แทบไม่ทัน เขายังไม่ทันได้ปลุกเลยนะทำไมคิมซองกยูถึงโวยวายได้ขนาดนี้
“ซองกยูฮยอง” ด้วยความกล้าๆกลัวๆมักเน่ซองจงได้แต่เอานิ้วจิ้มๆ แต่ซองกยูก็ยังไม่หยุดโวยวาย ไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้ว มองไปรอบๆก็ปิ๊งไอเดียบางอย่างขึ้น
ขอโทษนะกยูฮยอง....ผมขอใช้ความรุนแรงกับฮยองแค่ครั้งเดียว แล้วครั้งหน้าผมจะไปลงกับตุ๊กตาเหมือนเดิม...
ซองจงเดินเอี้ยวตัวไปหยิบหมอนข้างยาวๆบนเตียงของซองกยูขึ้นมาก่อนจะลงมือฟาดเข้าอย่างจังกลางหน้าของซองกยู ปฏิกิริยาหลังหมอนนุ่มๆกระทบบนใบหน้าคือคิมซองกยูหยุดแหกปาก นิ่งไปซักพักก่อนจะลืมตาขึ้นมา ซองจงรู้ดีว่าควรทำยังไงต่อไป โยนหมอนข้างทิ้งไว้แล้วรีบวิ่งออกมานอกห้องทันที
“ย๊า อีซองจง!!! ใครใช้ให้เอาหมอนมาฟาดหน้าฉัน กลับมาเลยนะเว้ย!!!!”
END.
TALK สวัสดีค่ะนี่เป็นเรื่องแรกที่ลงแล้วก็เป็นฟิคชั่ววูบซึ่งชั่ว....ชั่วมากและชั่วมากจริงๆ ใจบาปหยาบช้ามากถึงแต่งเรื่องแบบนี้ออกมาได้ 55555555555 ย่อหน้าเบี้ยวบ้างก็ช่างมันนะคะ นั่นคือความกากของโปรแกรม นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่าชั่วมากค่ะและเจอกันในเรื่องต่อไป ความชั่ววูบชั่วร้ายในตอนนี้ขอลาไปก่อนสวัสดีค่ะ #ขี่ม้านิลมังกรพุ่งออกไป
ความคิดเห็น