ฟิควันช็อตฮยอกแจทงเฮเรียนภาษาอังกฤษ บายชอลโบว์ ;^;
"เฮ้อ ไปเวียดนามนี่โคตรลำบาก" ฮยอกแจพูดพลางเขวี้ยงกระเป๋าลงบนที่นอนแล้วหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ทงเฮที่นั่งเล่นเกมอยู่แถวๆนั้นถึงกับหันไปมอง
"อย่าเพิ่งนอน ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเลย วันนี้ต้องไปเรียนภาษาอังกฤษกัน นัดคุณครูไว้แล้ว"
ไม่พูดเปล่า ทงเฮออกแรงฉุดฮยอกแจให้ลุกขึ้น ปกติฮยอกแจตัวเบามากนะแต่ทำไมวันนี้....หนักเหมือนแดกหินมาสามกระสอบ =_=
"ยังไม่อยากไปอ่ะ เหนื่อย อยากนอน" นอนตัวแข็งทื่อในขณะอีกคนออกแรงดึงจนเหงื่อออกท่วมตัว
"นี่ถามจริงจะไปดีๆหรือจะให้อุ้ม"
"...."
ไม่มีเสียงตอบรับ ฮยอกแจแกล้งนอนหลับตา ทงเฮก็ได้แต่ยืนจ้องอย่างเหนื่อยใจ
"นับหนึ่ง..."
"...."
"นับสอง..."
"...."
"นับ...."
"เฮ้ย ไปก็ได้ๆ =_=" ฮยอกแจรีบเด้งตัวขึ้นโดยอัตโนมัติแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที
เสียงฝักบัวไหลซู่ดังมาจากข้างใน ทงเฮที่นั่งรออยู่ข้างนอกก็ได้แต่นั่งจินตนาการภาพฮยอกแจถูสบู่....อาห์
ไม่ได้ ต้องไปเรียนอังกฤษก่อนเว้ย กลับมาค่อยว่ากัน...
ไม่นานฮยอกแจก็ออกมาจากห้องน้ำ แต่งตัวบลาๆเสร็จเรียบร้อยทงเฮก็รีบลากฮยอกแจขึ้นออดี้ไปที่คาเฟ่ทันที่
ณ คาเฟ่แห่งหนึ่ง
ฮยอกแจกับทงเฮพอลงจากรถก็รีบวิ่งเข้าไปในร้าน พอเข้าไปก็เห็นคุณครูที่ยัดไว้นั่งรออยู่ก่อนแล้วเลยขอโทษขอโพยที่มาสาย ฮยอกแจนั่งเตรียมตัวเรียนส่วนทงเฮก็ไปสั่งเครื่องดื่มให้ ไม่นานทงเฮพร้อมกับเครื่องดื่มเย็นๆก็มาเสิร์ฟ...
พอได้เครื่องดื่มมาฮยอกแจก็ดูดสองสามที่แล้วตั้งใจเรียนต่อ ทั้งคู่เรียนกันไปซักพักทงเฮคนไฮเปอร์ก็เหม่อ...แถมยังไม่ยอมตั้งใจเรียนเสียบหูฟังเพลงไว้ข้างนึงอีกต่างหาก ต่างกับฮยอกแจที่ยังคงตั้งใจเรียนอยู่เหมือนเดิม
ทงเฮเหม่อไปซักพักก็หันกลับมามองคนข้างๆ ฮยอกแจตั้งใจเรียนมากจนไม่ทันรู้ตัวว่ามีคนลอบมองอยู่
ทงเฮที่มองอยู่ก็เริ่มเพ่งพิจารณาใบหน้า ผิวขาวๆของฮยอกแจคล้ำลงเพราะแดดแรงที่เวียดนาม แต่ถึงจะคล้ำยังไงฮยอกแจก็น่ารักในสายตาเขาเสมอ....
อยู่ๆทงเฮก็ก้มลงขโมยจุ้บจากแก้มฮยอกแจ ร่างบางที่กำลังตั้งใจเรียนอยู่ดีๆก็โดนขโมยจุ้บเลยสะดุ้งแล้วตีทงเฮไปทีนึงพลางส่งสายตาดุใส่ แทนที่ทงเฮจะรู้สึกกลัวก็กลับมองว่ามันเป็นท่าทีที่น่ารักมาก ไม่รอช้าทงเฮก็หอมแก้มฮยอกแจอีกฟอด คราวนี้ฮยอกแจไม่ทน หันมาดุทงเฮทันที
"บ้าหรอ ทำงี้ได้ไง"
"ก็เห็นแล้วมันไม่อยากทนอ่ะ" ทงเฮส่งสายตาทะเล้นใส่ฮยอกแจ
"เดี๋ยวคุณครูก็ว่าหรอก ไม่เรียนก็อย่ากวนคนอื่นดิ" ยู่หน้าใส่ทงเฮอย่างน่ารัก
"ก็คุณครูไม่เห็นนี่น่า" พูดจบทงเฮก็ยื่นหน้าไปจุ๊บปากฮยอกแจอีกทีนึงแล้วผละออกมายิ้มให้ ฮยอกแจได้แต่นั่งอึ้งตะลึง ไม่คิดว่าการที่เขาไปเวียดนามแค่ไม่กี่วันจะทำให้ทงเฮเป็นถึงขนาดนี้
"พวกนายสองคนมีปัญหาอะไรรึเปล่า เคลียร์กันก่อนก็ได้นะแล้วค่อยเรียนต่อ" คุณครูพูดขึ้นเมื่อรู้สึกว่าสองคนตรงหน้าเอาแต่งุ้งงิ้งใส่กันไม่สนใจเนื้อหาที่เขาสอนเลยซักนิด =_=
"อ่อ...เอ่อ...ไม่มีอะไรครับ ครูสอนต่อเถอะ"
"เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวให้พวกนายเคลียร์กันไปก่อน ครูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" พูดจบคุณครูก็ลุกออกไป ทิ้งฮยอกแจทงเฮเอาไว้สองคน...
"คุณครูไม่อยู่แล้ว" ไม่พูดเปล่า ทงเฮมือซนรั้งเอวฮยอกแจให้เข้ามาใกล้
"นี่ทงเฮ!" ฮยอกแจตีมือปลาหมึกของทงเฮไปทีนึงแต่ทงเฮก็ไม่สะทกสะท้าน คนบ้าอะไรทะลึ่งขนาดนี้
"นี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
"เออ ก็รู้ แต่นี่มันข้างนอกนะ ที่สาธารณะ ไม่ใช่ในห้องซะหน่อย..." ฮยอกแจพูดจบก็ก้มหน้าเขิน ประโยคที่เขาพูดมันมีนัยยะแอบแฝงนิดหน่อย .__.
"อ๋ออออ หมายความว่าต้องในห้องใช่ป่ะเราถึงจะทำอะไรกันก็ได้" ก้มหน้าลงไปหาร่างบางจนหน้าผากชนกัน
ฮยอกแจไม่ทำอะไรได้แต่นั่งเงียบๆเขินอายอยู่ตรงนั้น ทงเฮสำหรับฮยอกแจแล้วแทบไม่ต้องมาสกินชิพหรือสัมผัสอะไร แค่มองเฉยๆก็รู้สึกหลงจนจะเป็นบ้าแล้ว ฮ่อกฟหกด่าสว
"เอ้า เคลียร์กันจนแล้วใช่มั้ย" คุณครูเดินเข้ามาพอดี ทงเฮกับฮยอกแจสะดุ้งจนรีบผละออกจากกัน
"งั้นก็มาเรียนกันต่อ มา..."
ฮยอกแจเริ่มตั้งใจเรียนอีกครั้ง ทงเฮดึงสมุดของฮยอกแจแล้วเอาดินสอเขียนใส่สมุด เขียนจบก็ยื่นให้ฮยอกแจ เป็นข้อความที่อ่านแล้วทำเอาฮยอกแจไม่มีสมาธิเรียน....
'คืนนี้ค่อยว่ากันแล้วกันนะครับ <3'
จบ.
จบแล้ว ฟินห่กสกยกยกสกมหงหบหยหนห ;^;
TALK :
ซักหน่อยเพื่ออธิบายความเป็นมา 55555555555 แต่งไว้ตั้งแต่เช้าวันที่ 8 เมษาด้วยแรงยุจากคนในทล.
ตอนแรกแต่งลงบันทึกในไอโฟนแล้วก็แคปแจกพอตกเย็นก๊อปใส่ลองเกอ้ พอมาวันนี้ลงเด็กดีเลยจ้า...
ขอบคุณเฮอึนและความติ่งของตัวเองที่ทำให้มีโอเอสเรื่องนี้ขึ้นมา ♥
ช่วงนี้แต่งโอเอสบ่อยจริง มารอดูนะว่าจะมีอีกเรื่องมั้ย
5555555555555555555555555
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น