ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไอ้ขโมย
"พ่อรับ..เี๋ยวผมอเ้าห้อน้ำ่อนน่ะรับ"มาวินบอพ่อ่อนที่ะถอยัวออมาาแม่ "โอเ ั้นเี๋ยวพ่อพาแม่ไปนอนบนห้อ่อนน่ะ"มาวินมอไปทีโฟาที่มีแม่อเ้านอนอยู่ และเินออมา
รึ!!! (เสียประูห้อน้ำเปิ) !!!"เฮ้ย!!.....................
.
.
.
.
.
นาย!!นายเป็นไร...เ้ามาไ้ไ... หรือว่า..ไอ้โมย"! !"เฮ้ย..!!หยุน่ะ"..... "ไม่!!...นี่แหนะ..ไอ้หัวโมย".......
......
......
......
อนนี้ทั้พรายและมาวินนั่อยู่ที่โฟาลาบ้าน "เล่ามาสิ...เิอะไรึ้น"เป็นป้าที่ถามึ้น "็พราย...นึว่าเ้าเป็นหัวโมยนี่่ะป้า..."พรายบอป้าพร้อมมอมาทามาวิน "หัวโมยที่ไหนันละ นี่มาวินลูายอเ้าอบ้าน"!!!!!!!วยแล้วมั้ยล่ะพราย ถ้านายนั่นโรธที่เราว้าอส่นัวแไปทั้ัวนไม่ให้เราอยู่บ้านหลันี้เรา็้อลับไปอยู่ที่นั่นน่ะหรอ!!??ไม่เ็า ม่ายยยยยยยย (วามิพราย) "เอ่อ...พรายอโทษล่ะ..ัน่ะป้า"พรายหันมาพูอโทษป้า "้อเป็นันหรือป่าวที่เธอะ้ออโทษ??"มาวินบอพรายพร้อทส่สานาอาาร พยาบาทเหมือนพรายไปเผาบ้านเ้าอย่าไอย่าั้น "ถูอเ้าน่ะพราย......."พรายเบะปาพร้อมมอมาทามาวินแบบไม่เป็นมิร เหอะไอ้ี้เ๊ ทำเป็นเ๊หน้าึมๆใส่ เหอะ ิว่าเป็นลูเ้าอบ้านแล้วะเป็นให่เหอะ นอย่าพรายไม่อบารเอาเปรียบหรอ ้อเท่าเทียมันเว้ย..อีอย่า็เป็นเรื่อเ้าใผิ(วามิพราย) "อโทษ"เฮ้ออออ พราย่ามาวินะเยอะเลย<่าในใ> "แ่เธออโทษันไป็เท่านั้น ัวัน็ไม่หายแหรอ>>>"มาวินพูพร้อมมอมาทาป้า"พรายไปหยิบยานวมานวให้มาวินเี๋ยวนี้เลย" O/O "็อโทษไปแล้วนี่...นาย!"
ล่อยา
"อ่ะ"พรายยื่นหลอยาให้ับมาวินที่นั่สำออยอยู่บนโฟา "ยื่นมาทำไม"มาวินแล้ถามโ่ๆไป "เอ้า!!็ให้นายนวไ"พรายพูไปอย่าเสียอารม์ "ันนวเอไม่ไ้หรอ ็ันัวแไปหมทั้ัว" พรายทำหน้าเสียอารม์ใส่มาวินอย่าแร "นวให้ัน้วย"มาวินพูเสร็็ถอเสื้อยืออไป (อึ! เสียน้ำลายนแ่555) !!!!! "เฮ้ย!!นาย!ะถอเสื้อ!!!" พรายรีบเอามือปิา "นี่ ็ัวันมันแทั้ัวเลยนี่ ็เธอปาอใส่ันไม่ยั้เลย"มาวินบอับพรายไป ึ่พรายยัเอามือปิาอยู่เหมือนเิมไม่เอามือออ "ีเท่าไหร่แล้วที่ันไม่ึ้นไปฟ้อพ่อ"...."เธอ็รู้ถ้าันฟ้อพ่อ...ะเิอะไรึ้น"มาวินเยิบเ้ามาระิบ้าหูพราย พรายรีบถอยออมาน!! "เฮ้ย!!" พรึ่บ!!
.
.
.
พรายถอยออมาอย่าใเลยทำให้เือบลาโฟา ถ้า......ถ้ามาวินไม่ึแนพรายลับมาแรึอมาวินแรมาทำให้พรายโน้มัวเ้าไปใล้มาวินนมูอทั้สอนนน !!!!!ึ ึ ึ ึ !!!เฮ้ย!!! "โอ๊ย!" "เฮ้ย!!เป็นบ้าอะไรอเธออีเนี่ย" มาวินลูบหัวัวเอที่ำลัแึ้นมา เพราะรายปาวยาน้ำใส่หัวมาวินอย่าั "็นายมันวยโอาส++" พรายบอพร้อมยืนึ้น "ันนี้น่ะะวยโอาสเธอ ัน่วยเธอไว้แท้ๆน่ะ"พรายนึๆูแล้ว็..หัวเราะแห้ๆออมา "อโทษ" "เรื่อนี้ถึหัวพ่อันแน่" !!!!! "ไม่ๆๆ ันยอมทำทุอย่าแ่นายอย่าไปบอุลุเลยน่ะ" "นวให้ันสิ" พรายรีบเ้ามานั่ที่เิมแล้ว็นวให้มาวิิน มาวินำลัิอยู่นเียวว่า<ยัยนนี้เป็นไร? ทำไมถึอยู่บ้านหลันี้ แล้วป้านนั้นล่ะเป็นใร?แล้วทำไมถึเรียพ่อเราว่าุลุ> "เธอเป็นหลานอป้านนั้นหรอ" มาวินถามพราย้วยวามสสัย "็ไม่เิหรอ แม่ันับป้าสนิทันมา" ..."แล้วเธออยู่ที่นี่นานแล้วหรอ?"มาวินหันหน้ามาที่พรายเล็น้อย "พึ่มาวันนี้วันแร ..นี่แ่มาวันแรยัวยนานี้"พรายบ่นุบิบอยู่นเียว้าหลัอมาวิน "บ่นอะไรอเธอ"
ห้อนอนให่
"พ่อรับ แม่ยัไม่ื่นเลยหรอรับ"มาวินเินเ้ามาในห้อนอนให่แ่ยัเห็นแม่ัวเอนอนหลับอยู่เลย "อนแรื่นไ้สัพัแล้วล่ะ รอลูนหลับไปแล้ว"พ่อมาวินพูลับมาวิน "แล้วทำไมไปนานัล่ะ"พ่อมาวินถามแล้มอไปที่ัวมาวินพบว่าัวนี่แไปทั้ัวเลย "มีเรื่อเ้าใผินิหน่อยรับ"
.
.
"พ่อรับผมถามอะไรหน่อย"มาวินั้ใะถามเรื่อพรายและป้านนั้น
"ป้านนั้น? ็ป้าอลูไมาวิน ...ที่เลี้ยลูอนยัแบเบาะอยู่"พ่อมาวินพูพร้อมลูบหัวมาวินอย่าเอ็นู "อ้าว..แล้ว.." "พรายน่ะหรอ...พราย็เป็นเพื่อนเล่นอลูั้แ่ยัแบเบาะเลยน่ะ"
ในะที่ในห้อนอนให่ำลัุยเรื่ออี ภายในห้ออพราย็ุยเรื่อนั้นเหมือนัน
"ป้าับแม่อพรายแล้ว็แม่อมาวินเป็นเพื่อนสนิทันมาั้แ่สมัยเรียนมัธยมแล้วล่ะ"(่วนั้นแม่อพรายับแม่อมาวินหลุมรัพ่ออมาวินทัู้่่..แ่พวเราสนิทันมาเลยยอมถอยห่าเรื่อนั้นออมา...แ่ผ่านไปไม่นานพ่ออมาวิน็มาบออบแม่อมาวิน่วนั้นแม่อพราย็ูะเสียใอยู่น่ะ แ่...็มีวามสุที่ไ้เห็นนที่เ้ารัทัู้่มีวามสุ้วยันและแล้วพ่ออพราย็ไ้มาเอแม่อพราย แม่พรายไม่สนใพ่ออพรายเลยสันิเพราะพ่ออพรายเป็นนเอาแ่ใ เป็นนที่เห็นแ่ัวแ่สุท้าย็หนีันไม่พ้น ) "โหววว ูวุ่นวายีเนอะป้า"......."แล้วป้าไม่มีไรที่อบบ้าเลยหรอ่ะ"...."ยุ่ไม่เ้าเรื่อเลยน่ะ"..."โห่..็้อมีนมาีบบ้าแหละ.."พรายแวป้า"็เหมือนะมีแ่เหมือนเ้าไม่ล้าเพราะิว่าป้าเป็นทอม"พรายหัวเราะออมา"ป้าเนี่ยน่ะ!"..."สมัยนั้นแม่อเธอเป็นู่ิ้นันเลยน่ะ"......."โหวไม่ธรรมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น