คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : แถต่อไม่ไหว
"เี๋ยว่อน.... ทุน.... อย่าเื่อนัอม...ฟััน่อน" น้ำเสียระหืระหอบวิ่เ้ามาท่ามลาผู้น
" ลุ...้าน " ทุนเรียื่อออมาพร้อมัน ลุ้าน พ่ออนาอมนั่นเอ ลุ้านเป็นพรานที่เ่ที่สุในหมู่บ้าน
"ใ่ๆันเอ ันะบอว่า...อย่าเื่อนาอม ันเป็นพยานให้หนูนาเอ
" อ้าว...พ่อ ทำไมพ่อไปเ้า้านอื่นล่ะ...ทำไมไม่เป็นพยานให้ลูัวเอ" นาอม วาเสียเียวใส่พ่อ้วยวามไม่พอใ
"นัอม...หยุปาอันโสมมอแไ้แล้ว..หยุหาเรื่อให้ัวเอไ้แล้ว" ลุ้าน วาอบลับนาอม
"เป็นพยานอย่าไรหรือลุ้าน" ผู้ให่บ้านเอ่ยถาม
"เมื่อเ้า ันเห็นนัอมึ้นเาไปนเียวั้แ่เ้ามื้วยลัวว่าะเิอันรายับนัอมันึแอบามไปู"
" พ่อ...พ่อ...แอบามันไปหรือ" นาอมเอ่ยถามพ่อ้วยน้ำเสียะุะัสีหน้าแสวามใ"ใ่...ันามแไป ันึเห็นแเ็บผลสลอใส่ถุแล้วรีบวิ่ลับบ้าน"
" ันเ็บไป...แ่ันไม่ไ้ินนะพ่อ"
" ยัะปาีอีนะนัอม แนี่มันริๆเลยไม่น่าเิมาเป็นลูันเลย" ลุ้านพูออมาอย่าเหลืออ้วยวามโมโห
" แไม่ไ้ื้อเนื้อหมูาหนูนา เมื่อเ้าแทำลาบไ่ป่า เพราะันเป็นนหาไ่ป่ามาเอ และันเป็นนเห็นแเอาผลสลอใส่ในลาบไ่้วย"
"แล้วทำไมลุ้านไม่ท้อเสียเหมือนนาอมล่ะ"าวบ้านเอ่ยถามลุ้าน ้วยวามสสัย
"ันให้นาอมแบ่ใส่อีามหนึ่ไว้ให้ัน เพราะันบอมันว่าอันไม่ใส่พริเี๋ยวันไปปรุเอ"
"อ๋อ...เป็นแบบนี้นี่เอ" าวบ้านเอ่ยออมา
"นาอม...แมีอะไระแ้ัวอีไหม" ลุผู้ให่เอ่ยถามนาอม
"ัน....ัน....เอ่อ...." นป่านนี้นาอมยัะอึะอัไม่ล้ายอมรับวามผิอนเอ
" นัอม แยัะแ้ัวและแถ่อไปอีไหม" ลุ้านเอ่ยถามนาอม อย่าหมวามอทน มอไปที่นาอม ้วยสายาแ่ำและผิหวัในัวลู"ถุย..นัอม ันหลเ้า้าแ...หลเ้า้านผิ" ยายไพรสบเสียใส่นาอมและเ้าไปทึ้ผมอนาอม้วยวามโมโห
"พอแล้ว...ยายไพร..เี๋ยวมันาย่อนถึมือำรวหรอ"ผู้ให่บ้านะโนออมาอย่าเหลืออ
นาอมัวสั่นันน้ำหูน้ำาไหลออมาเมื่อไ้ยินำว่าำรว
"ลุผู้ให่อย่าส่ันไปให้ำรวเลยนะ ันยอมรับ สารภาพว่าันไม่ไ้ื้อเนื้อหมู และันเป็นนเอาผลสลอมาใส่อาหารินเพื่อให้ัวเอท้อเสีย้ะ ลุผู้ให่อย่าส่ันไปให้ำรวเลยนะสสารันเถอะ "
"ทีอย่านี้ะมาเรียร้อให้นสสาร ทีอนทำไม่ิ ันถามแริๆเถอะนัอม...หนูนาไปทำอะไรให้แ แถึไ้ลั่นแล้ หนูนานานี้ "ลุ้านเอ๋ยถามนาอม
"ใ่ๆ...ัน็อยารู้เหมือนัน " าวบ้านพุ่ำถามไปที่นาอม้วยวามอยารู้อยาเห็น
นาอม มอไปที่นโน้นที นนี้ที ้วยสายาล๊อแล๊ไม่ล้าสบาับาวบ้าน ไม่ล้าบอวามริ ว่านับป้าสีร่วมมือันวาแผนลั่นแล้นา เพราะลัวว่าป้าสีะทวเิน ึเอ่ยปาออไปเบาๆ
"ันอิา นาที่มันหาเินไ้น่ะ" นาสี บอับทุน พร้อมับเสแสร้ทำหน้าาเศร้าสลหหู่เพื่อให้าวบ้านเห็นใ
"แ...ลั่นแล้ หนูนาและรอบรัว อเานานี้ แะรับผิอบยัไ " ผู้ให่บ้านเอ่ยถามนาอม พร้อมหัน วัสายาไปทายายไพร
"แ...้วยยายไพร แ่นะลโลอยู่แล้ว เื่อนอื่นเ้า้านอื่น โยไม่มีเหุผล ไม่ิให้ีๆ่อน แล้วลูหลานเาะนับถือแยัไ" ยายไพรหันหน้า้าวาเินไปทารอบรัวอนาและยมือพนมึ้นท่วมหัวพร้อมเอ่ยปาว่า
"ัน ...อโทษริๆนะ พ่อพิัย แม่วิภา หนูนาและเ็ๆทั้สอ้วยนะ ่อไปยายไพรนนี้ะไม่เื่ออะไร่ายๆอีแล้ว ันอโทษริๆนะ ยโทษให้ัน้วยนะ" ยายไพรเอ่ยออมา ้วยน้ำเสียที่สำนึผิริๆที่หลเื่อนาอม
รอบรัวอนาเห็นยายไพรยมือพนมึ้นท่วมหัว ึรีบวิ่เ้ามาับมือยายไพรไว้
" ยายไพร ไม่้อยมือ อโทษพวันหรอ พวันไม่ถือสาหรอ ยายไพรอย่าิมาเลยนะ" แม่วิภา บอับยายไพร
"ใ่แล้วล่ะ....ยายไพรพวันน่ะอายุน้อยว่ายายไพรั้เยอะ ยายอย่าทำแบบนี้เลยเี๋ยวี้ลาะึ้นหัวพวันเปล่าๆ"พ่อพิัยบอับยายไพร
"ใ่แล้ว่ะุยาย พวหนูไม่ถือสาุยายหรอเพราะุยายเ้าใามสิ่ทีุ่ยายเห็น" นาบอับยายไพรเ่นัน
"โถ...พ่อุแมุ่ อบใมานะที่ไม่ถือสายายแ่เพี้ยนๆแบบันน่ะ อให้เริๆทำมา้าายึ้น ร่ำรวยๆันนะยายอโทษริๆ" ยายไพรเอ่ยออมา้วยวามึ้ใที่ไ้เห็นารระทำที่นอบน้อมอรอบรัวนี้
าวบ้านเมื่อเห็นรอบรัวอนาไม่เอาเรื่อเอาราวับยายไพรแถมยัมีวามนอบน้อมถ่อมน่อผู้ให่ยิ่ทำให้าวบ้านเิวามรัเิวามเอ็นู่อรอบรัวนี้
นาอมเมื่อเห็นยายไพรไ้รับ วามเห็นใและอภัยารอบรัวอนา ึแอบเบะปาึ้นสายามอบน ้วยวามอิา เสียอผู้ให่บ้าน็ัึ้น
"นัอม แะรับผิอบยััยหรือะให้พ่อพิัยไปแ้วามับำรว"
" ลุผู้ให่ อย่าไปแ้วามเลยนะันอโทษ "
"นที่แ้อไปอโทษและแสวามรับผิอบไม่ใ่ันแ่เป็นรอบรัวอพ่อพิัยโน่น" ผู้ให่บ้านบอับนาอม
นาอมหัน้ายหันวา ไม่ล้าเินเ้าไป ไม่ล้าสบาับรอบรัวอนา ท่าทาที่แสอออนาอมทำให้าวบ้านรวมทั้ลุ้านเิวามรำา ึผลันาอมเ้าไปหารอบรัวอนา ทำให้นาอม สะุาอนเอ ล้มลปาระแทพื้น เลือไหลออมาโยไม่ทันั้ัว
" เลือ... "นาอมใหน้าี เอามือับปาอนเอมอเลือที่ิมือออมา
" โอ๊ย... เ็บเหลือเิน ฟันันะหัหรือเปล่า ฮือๆๆ" นาอมร้อไห้ออมา้วยวามเ็บปวและเ็บใที่นเอ้อมาเสียท่าให้ับรอบรัวอนา
"พ่อพิัย ะัารับนาอมยัไ ็แล้วแ่นะไม่้อมาเห็นอเห็นใัน ผิ็ว่าไปามผิเลยนะ ไม่้อเรใัน" ลุ้านเอ่ยปาพูับพ่อพิัยและหันไปมอนาอม้วยวามเวทนาในใ นเป็นพ่อรู้สึสสารลูแ่็้อ แ็ใ ให้ลูไ้รับบทเรียนที่นเอ่อไว้ เมื่อิไ้ันี้ลุ้านึรีบเบือนหน้าไปทาอื่น
นาอมไ้ยินำพูที่พ่ออนเอพูออมา ทำให้รู้สึน้อยใและเสียใที่พ่อไม่เ้า้านเอ ทำให้เิวามอาาพยาบาท่อรอบรัวอนามายิ่ึ้น
"ลุ้าน...พวันไม่ิะไปแ้วามับำรวหรอรับ อให้เรื่อนี้บลแ่นี้และอเพียแ่นาอมเมาเอ็นูเ็ๆ็พอแล้วรับ" พ่อพิัยบอับลุ้าน ้วยวามรู้สึ าใริ อเพียแ่ไม่ลั่นแล้เมาเอ็นูเ็ๆบ้า็พอแล้ว
ลุ้านไ้ยินำพูอพ่อพิัย ็รู้สึละอายใเป็นอย่ามา ึรีบเอ่ยปาอโทษพ่อพิัยและรอบรัว
"ันอโทษ พ่อพิัยับรอบรัว้วยนะและอบใมาที่ไม่เอาวามับนาอม"
"นัอม...รีบลุึ้นมาอโทษรอบรัวอพ่อพิัยเี๋ยวนี้" ลุ้าน วาเสียพร้อมี้นิ้วไปที่นาอม
นาอมหัน้ายหันวา เอามือสะบัแนสะบัาปัฝุ่นออาแนาลบเลื่อนวามอับอายที่นเอไ้รับ รีบเอามือับปา ห่อปาู้ๆเสียั เพื่อให้ทุนเห็นว่านเอเ็บปามา และพูออมา้วยเสียอันเบาหวิว
"พ่อพิัยแม่วิภา หนูนา ป้าอมนนี้อโทษนะและป้าอม อบุที่ทุนให้อภัยและไม่เอาเรื่อับป้าอมนนี้่อไปป้าอมะทำัวใหม่...ู้...โอ้ย..เ็บปาัเลย"
นาอมเสแสร้แล้บานอื่น เพื่อให้นอื่นรู้ว่านเอสำนึผิ
"เอาล่ะ...เอาล่ะ..ในเมื่อรอบรัวอพ่อพิัยไม่เอาเรื่อแล้ว ันอให้ทุนแยย้ายลับบ้านนเอเถอะ เพราะนี่็ะมืะ่ำแล้ว" เสียอลุผู้ให่ัึ้นมา
ทุนหันมาล่าวื่นมรอบรัวอพ่อพิัย ว่า่าเป็นนีริๆไม่เอาเรื่อเอาราว และหันไปมอนาอม้วยสายารัเีย บานสมน้ำหน้า เสียอาวบ้านยิ่ทำให้นาอม เิวามเลียและอิาพยาบาทอาา มายิ่ึ้น
นาอมถูทิ้ให้ยืนอยู่ลาลานบ้านนเียว เพราะทุน่าพาันเินลับบ้านโยที่ไม่สนในาอมอีเลย นาอมเห็นว่าทุนไม่สนในเอึระทืบเท้าลบนพื้น เพื่อระบายวามโมโหและรีบวิ่ามหลัลุ้านไปทันที นา ยืนมอนาอมอยู่บนระเบียบ้าน เห็นพฤิรรมอนาอมไ้แ่ส่ายหน้า และรู้ทันทีว่านาอมไม่ไ้มีวามรู้สึสำนึผิอะไรเลย นาึบอับนเอให้ระมัระวันาอมไว้ อย่าไว้ใผู้หินนี้ นาอมะไม่บแ่นี้แน่นอน
############
ความคิดเห็น