คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : การแลกเปลี่ยน (NC)
8
“ุมาทำไม” เสียหวานเอ่ยถาม้วยวามเินอายไม่เยมีใรเห็นเธอสภาพเปลือยแบบนี้มา่อน ส่วนที่เธอไม่ใส่เสื้อผ้าเพราะำลัะเ้านอนามปิและนี่ือุนอนอเธอ
“บ้านัน ห้อนอนัน แ่เธอเป็นแ่เมียลับมาถามำถามบ้าๆ แล้วแ้ผ้าทำไม”
“ันะนอนแล้ว ปิันแ้ผ้านอน ไม่ไ้ิะอ่อยุะหน่อย” พอพูบร่าบา็เินรไปทีู่้เสื้อผ้าะหยิบเอาเสื้อลุมออมาสวมใส่แ่ถูมือหนารั้มือึออมา
“ะใส่ทำไม ี้เียถออี” ลมหายใร้อนระอุระทบ้าหูนัวเล็พร้อมน้ำเสียเย้าแหย่ อีนถึับะัหลัไ้ยินำพูมีนัยออีน
“ุะเอาันเหรอ” ใบหน้าสวยหันลับมาสบาสามี้านหลัแล้วเอ่ยถามเาอย่าริั
“แล้วะให้ไหมหล่ะ”
“อย่าเรียให้ เรียารแลเปลี่ยน” แม้ไม่รู้ว่าะแลไ้ไหมแ่ทว่า็อยาลอูัรั้ับสามีที่แ่เ้าพิธี้วยันมา
านั้นเสียหวาน็ถููลืนลบ้วยปาร้อนผ่าวที่บเ้าแนบ้วยวามเร่าร้อน ร่าบาสะุ้เล็น้อยับสัมผัสวาบหวามที่ผ่านมาเ้าโมีอย่าุัน ่อนะล้อยามารเล้าโลมอย่าำนาอฝ่ายาย ล้อแนโอบอแว่เพียหลวมๆ ยับาามสามีมายัเียนอนนาให่ มือหนาับร่าเปลือยลบนเียะที่ปายับยับ่อเนื่ออย่าูื่ม พอหนำใึยันแนแว่้าายสาวันัวึ้น ับถอเสื้อผ้าัวเอทิ้ไปอย่าไม่ใยี ้ำยันแนไว้้าเรือนร่าภรรยา สอสายามมอพิาราส่วนสันัวเล็แล้วี๊ปาป้อ
“ไม่เยแล้วะมาแลเปลี่ยน ีนะ! ันไม่เยาหวัอะไรับนแบบเธอ” ำพูเย้ยหยันถูพ่นออมาะมอสบาู่สวย แ่เห็นทีท่าระหน็ูออว่าอีฝ่ายไม่เยมา่อน
“ไม่เย็ไม่ใ่ว่าไม่เ็” พูบ็ล้ออสามีลมาูบ่อแล้วเป็นนเินเมเอ ปาสวยบไปมาอย่ารู้ัหวะ ะละเลปา็ับมามือหนามาทาบทับลบนหน้าอให่แอ่นัวรับสัมผัสราวับนำนา ฝ่ายาย็ยับมือบีบเล้นเนินนมอวบล้นอย่าพออพอใ
หลัให้ภรรยาทำามใรู่หนึ่นัวให่ว่า็เปลี่ยนมาำับวามสนุเอโยเริ่มาารไ้ปาปาลมร้อนผ่าวลบนออาวเนียนะมือยับีบเล้นเล่นอยู่รเ้าทรโ ร่าบาีัวสะบั้นเพราะวามเสียว่านับรั้แรอารเริรั ไม่นานร่าาย็ร้อนเร่าหลัสามีเลื่อนไล้ไล่ล่ำมาเรื่อยๆ อย่านหิวระหาย ปาร้อนร้ายเลียสัมผัสผิวายสาวูปาเม้มบผิวสวยทิ้รอยบาๆ ทุุที่วาแนบ
“เสียว!” มือหนาเลื่อน่ำลไปถูไถรลาระหว่าาเรียวาม ฝ่ายภรรยาราลั่นับวามรู้สึแรที่ถูระทำ ใบหน้าหล่อยยิ้มเ้าเลห์หลัเห็นอีนระบายวามอัอั้นผ่านเสียระเส่า
“อ๊ะ! อ๊ะ! ุทิว” แม้ไม่เยร่วมรัมา่อนแ่ไม่อยาให้สามีูถููแนอีึพยายามทำเสียสุยั่วราระสันเรียื่อสามีเพื่อให้ร่าสูำยำมีอารม์ึ้น พอไ้ยินฝ่ายาย็ยิ้มย่อามใบหน้าเ็ี่ที่แ่มอ็อยาเอาเธอะเี๋ยวนี้
มือหนาึสอเ้าไปในรูสาวัเ้าอออย่ารุนแรเพราะวาม้อารถาโถมเินะหัห้ามวามรู้สึวามอยาเอาไว้ไ้อี เธอมันแน่ริๆ มาลี
“อ๊ะ! แรมา อ๊ะ! อ๊า!” ารู่โมทามือพร้อมสอสายาเย้ามาแย้นนอนให้เธอร้อราออมาอย่าไ้อารม์ สายามมอนนอนแล้วหัวเราะไปับเสียราอย่าพออพอใ
“มันยัแรไ้อี” ัหวะส่้อมือถี่ึ้นนร่าบานอนีสะบั้นไปับวามเสียว่านที่เินบรรยาย ฝ่ายสามีไ้ใให่หลัเห็นนัวเล็เสร็สมึ้มหน้าูลืนเอาน้ำหวานรรอยแยแล้วยัวึ้นมาูบไปบนปาให้อีฝ่ายลิ้มรสวามหวานที่พึู่ลีบุหลาบสวยมาหยๆ
“แทเลย”
“ออยามาสินะ” ำปรามาสาสามีไม่ทำให้มาลีรู้สึแย่ันิ เพราะวามริไม่ไ้ออยาแ่ไม่เยเลย่าหา ทว่าที่พูอรๆ เพราะอยาแลเปลี่ยนับสามีใะาร่าายฟ้อว่า้อารแ่นายรลาอย่า่วน
สูบ!
แม้ะอยาแหย่ภรรยา้วยารไม่ทำามำอ หาแ่ว่าัวเอ็้อารไม่่าัน หลัมอทรวทรอเอวอเมีย วามอยาภายใน็สั่ให้แทเ้าไปทันที
“อ๊า! เ็บ! มันให่มา” เสียหวานรวรา้วยวามเ็บหน่ว หลัแ่นายนาให่ยัเ้าไปนมิลำ นัวเล็ร่อนูไปมาามารยับัเ้าอออแท่เนื้อายามอารม์เร้า
“อ๊ะ! เหมือนะายเลย อ๊ะ! อ๊าย!”
“ไหนว่าเ่ไ” ะถามนนอน็เริ่มเพิ่มวามเร่ยับสะโพสอบ้วยวามเร็วึ้นอี ร่าบาสั่นสะท้านไปับารอระแทแทรแท่โันเ้าึออไม่หยุัหวะเลื่อน มือหนาับยึาเรียวสวยไว้แน่น มือเรียวับย้ำผ้าปูเียนยับไม่เป็นทร
“อ๊ะ! เ็บมา! เบาหน่อย! อ๊ะ” นัวเล็ส่เสียร้อเหมือนำลัะายเอาให้ไ้หลัาสามีอสอสิ่ประสานันไปมาอย่ารุนแร
ใบหน้าสวยยึ้นมาูุบรรบและพบับแท่ให่ที่ผลุบเ้าโผลออในร่าาย็ร้อนวูบวาบึ้นมาอี
มันให่มา…
“แน่นมา โรี อ๊า! เสร็แล้ว”
“เหนื่อย” มาลีทิ้ศรีษะลบนเีย้วยอาารเหนื่อยหอบอย่าหนัแ่สายานยัมอ้ออสามีไม่ละสายา
“ะเหนื่อยอะไร แ่นอนแหปา เปลี่ยนท่า” ไม่รอให้อีนอบมือหนา็ับปรับท่านัวเล็ไปในท่าหมอบลานแล้วับแท่รลาาสอเ้าไปอีรั้ทาใหม่
สูบ!
“อ๊ะ เสียว! ุทิว เบา! อ๊ะ” ไม่ปล่อยให้เสียอารม์เร้าร่าสูเริ่มวบุมสะโพสอบส่แ่นายายผลุบเาโผล่ออ้วยวามเร็วทันทีนมาลีร้อลั่นห้อนอนนาให่
แม้ะเ็บหน่วเอาารแ่็อบมาเอาเรื่อึไม่อาปิเสธวามเ่าอสามีไ้ มือหนายื่นมาึแนทั้สอ้าอภรรยาไป้านหลัแล้วเริ่มส่แรรลาุประสานระแทระทั้นไปอีระลอ้วยท่วเวลาที่ยาวนานนัวเอเสร็สม
“อ๊า แน่นีริๆ ลมา” มือหนาับึร่าบาลาเียานั้น็ัท่าทาให้นัวเล็อย่าที่ัวเอ้อาร ่อนะสอ็ับบีบนมให่เพื่อเหวามสนใาภรรรยาสาว
สูบ!
“อ๊า! ะายแล้ว แรมา ุ” มือหนายาเรียวสวยึ้นมาหิ้วไว้หนึ่้า่อนะับแทแ่นายายเ้าไปแล้วเริ่มยับสะโพสอบ้วยวามเร็วันแรส่้วยวามเร่
“แน่นมา! ี๊!” เสียเ้มูปาามัหวะวบุมอัวเอ หน้าอให่เสียสีไปับแผอแว่ามัหวะันเ้าึ้วยวามถี่ยิบ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” เสียร้อราระรัวเมื่ออีฝ่ายระทำอย่าไม่เว้นัหวะให้พัหายใ ฝ่ายหิร่าายอ่อนแรลเรื่อยๆ มันรุนแรเินไป นัวเล็ไม่เหลือแม้ระทั่สิะเอ่ยห้ามอีน มันหลุไปับารสอยสะโพอสามีนหมสิ้น
มันุันเหลือเิน…
“เสร็แล้ว”
“โอ้ย! เ็บ! ะโยนันทำไมบอีๆ ็ไ้” ร่าบาถูเหวี่ยึ้นไปบนเียหลัสามีเสร็ิไปเป็นรั้ที่สาม เาูไม่เหนื่อยเลยันิ ทั้ที่ภรรยาหอบหายใไม่หยุ เรียวแรแทบไม่เหลือ แ่ละรอบที่เาระทำมันยาวนานนไม่อารู้เวลาที่แน่นอน
“ไม่พูอะไรที่ไร้ประโยน์”
“่าันมันไ้ประโยน์หรือไ”
“็ยั่วเธอไ ะไ้แะๆ สอไม่เ็บ”
“ุมันเลวว่าที่ันิอี”
“ันไม่เยโรธถ้าใร่าว่าเลว…มานี่” พูบ็ยยิ้มร้าย่อนะใ้มือหนาับลาาเรียวเล็เ้ามาหาัวเอ ส่หน้าเย้ยไปแหย่นนอน
“ไม่เอาแล้ว หยุารแลเปลี่ยน” เสียหวานพูออมาแผ่วเบา ไม่ไหวแล้ว! ร่าบายับิ้นะลาเียเพื่อยุิิรรม มันไม่มีประโยน์ที่ะมาแลเปลี่ยนหัวใับนแบบนี้ เธอิผิมหัน์และ็ิผิอีเรื่อว่าเาะยอมปล่อย
แ่ไม่!
“มา่อ! เี๋ยวโอนเพิ่มให้” มือหนาับึร่าบาไว้แน่น ใบหน้าหล่อายแววเ้าเลห์อย่าำบอเล่า ไม่มีผิเพี้ยน นัวเล็ส่ายหัวพัลวัน้วยวามผิหวั
“ไม่ไ้อยาไ้เิน”
“อย่ามาแสร้ ันไม่ไ้โ่ ยอมแ่็เพราะเินนี่”
“ุมันโ่! ไม่ทำแล้วปล่อย”
“ไม่ปล่อย มาใ้ร่าายแลเินใหุ้้มหน่อย”
สูบ!
“ไอ้เลว”
“ปาเ่นั็ทนให้ไ้แล้วัน”
“ไม่ไหว เสียว! อ๊ะ! เ็บมา” ัหวะอระแทไม่แม้แ่ะลวามเร็ว ทั้ที่เห็นว่าอีฝ่ายเสียเบาลเรื่อยๆ ้วยวามเหนื่อยล้าาารทำานบวับารระทำอสามีทำให้ร่าบาหมสภาพพับสลบอยู่บนเียัหวะเียวับที่ฝ่ายายเสร็สมพอิบพอี
“นึว่าะแน่” ใบหน้าหล่อผุยิ้มร้ายะสายาม้อร่าบาหมสิบนเีย้วยแววาที่ยาะาเา นเ้าเล่ห์อย่าทิวารไม่มีใรหยั่วามิอเาไ้…แ่เาับับผินเ่เป็นที่สุ
——————
ฝา ❤️ และอมเมน์เป็นำลัใให้้วยนะะ ????????
ความคิดเห็น