คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5.Go To ป่าจูร่า
“จะเป็นฮันเตอร์? บ้ารึเปล่าเนี่ย ไม่สิ ในที่สุดก็บ้าไปจริงๆแล้วสินะ” ต้นกล้ามองแบบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“ลงทะเบียนสอบไปแล้วล่ะ แล้วก็จะไปฝึกใช้ที่เมืองร้างด้วยนะ ถ้าเค้าหายไปไหนก็อยู่ที่นั่นแหละ ไปนะ” ฮารีออกจากบ้านไป
เมืองร้าง เป็นเขตรอบๆศูนย์บัญชาการใหญ่ที่ใช้สำหรับฝึกซ้อมและเป็นที่ที่เกตปรากฏขึ้นบ่อยที่สุดจากอุปกรณ์ที่ดึงดูดเกต เพื่อไม่ให้มันเข้าไปยังเขตอยู่อาศัย แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีเล็ดรอดออกไปบ้าง คนธรรมดาห้ามเข้าเด็ดขาด
“จะบ้า...” ต้นกล้ากุมขมับ
“อ้าวฮารี จะไปไหนน่ะ?” นทีที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน
“เมืองร้าง!” ฮารีวิ่งผ่านไป
“อ๋อ เมืองร้างสินะ ...ห๊ะ? เมืองร้าง?” นที
“เจ๊จิ๋วเขาจะเป็นฮันเตอร์น่ะพี่” ต้นกล้า
“เอ๋... ปกติก็ไม่ค่อยเต็มอยู่แล้ว แต่เอาเถอะ ปล่อยเขาไป” นที
และที่บอกว่าจะไปฝึกที่เมืองร้างนั้นโกหก เธอเปิดประตูมิติแล้วเดินหย่องๆเข้าไป ซึ่งสถานที่นั้นคือป่าจูร่าและต้องการไปยังเมืองหลวงริมุรุนั่นเอง
โดยที่ฮารีลืมไปเลยว่าเธอใส่ชุดนักเรียนอยู่ พอข้ามมิติมาก็อยู่ในป่าที่ไม่คุ้นเคย และเธอก็หลงทาง และแน่นอนว่าต้องเจอมอนสเตอร์รุร้ายมากมาย แต่นั่นก็ถือเป็นการฝึกใช้พลังไปในตัว
“...ระบบ เรียกแบบนี้แล้วมันแปลกๆ งั้นชื่อชาลีนะ ทางไปเมืองมอนสเตอร์นี่ไปทางไหน?” ฮารี
ชาลี : ...หันหลังค่ะ ฮึก...
“ร้องไห้หรอ? เป็นอะไร? อ่ะ” ฮารีหันหลัง
“อ...เอ่อคือ... ไม่ทราบว่าท่านมีธุระอะไรหรือเปล่าขอรับ?” สไลร์สีฟ้าตัวน้อยที่สัมผัสได้ถึงตัวตนอันทรงพลัง
“...” ฮารี
“...?” สไลร์
“...ช...” ฮารี
“ชะ?” สไลร์
‘ชาลี!!!’ ฮารีหน้าแดงขึ้นมาเพราะความอาย
"...คือว่าเมืองมอนสเตอร์นี่ ไปทางไหนหรอคะ?" ฮารี
“...อย่าบอกนะว่าหลงทาง?” ริมุรุ
“ใช่ค่ะ! ดิฉันหลงทางค่ะ!” ฮารีอกผายไหล่ผึ่งพูดอย่างมั่นใจเพราะไม่มีอะไรจะแก้ตัว
“ถ้างั้นตามมาเลยครับ ...ว่าแต่ อยากถามมาสักพักแล้วล่ะ ชุดนั่นน่ะ มาจากต่างประเทศงั้นหรอครับ?” ริมุรุโดดดึ๋งๆนำไป
“ต่างโลกค่ะ มาจากไทย ชื่อคูฮารีค่ะ” ฮารี
“ไทย?! ผู้ถูกอัญเชิญหรอครับ?” ริมุรุ
“เปล่า จะเรียกว่านักเดินทางข้ามมิติก็ได้นะ ทาบิบิโตะน่ะ” ฮารี
“ฮะๆ นั่นแปลว่ากลับโลกได้ตามใจชอบงั้นหรอ?! เด็กประถมเนี่ยนะ?!” ริมุรุ
“17แล้วค่ะ”
“ท...โทษที” ริมุรุ
พอมาถึงเมือง ทุกคนก็ต้อนรับอย่างดีในฐานะนักท่องเที่ยวและแขกคนสำคัญของริมุรุ
“อ๊ะ ท่านริมุรุ เด็กคนนั้น... ไม่เหมือนนักผจนภัยเลยนะครับ” เบนิมารุ
“แขกคนสำคัญน่ะ ฝากดูแลด้วยล่ะ” ริมุรุ
“อ๋อ เป็นแขกของท่านริมุรุนี่เอง ข้าชื่อเบนิมารุ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” เบนิมารุ
“คูฮารีค่ะ” ฮารี
“ถ้างั้นฮารีจัง จากนี้ข้ามีเรื่องต้องทำต่อ จะฝากให้คุณลุงเบนิมารุพาเที่ยวนะ” ริมุรุแปลงเป็นคน
“ค่ะ คุณลุงเบนิมารุ” ฮารี
“พี่ก็ได้ครับเกรงใจ แล้วนี่มายังไงเนี่ย?” เบนิมารุ
“ตอนแรกหลงทางแล้วมาเจอริมุรุค่ะ” ฮารี
“หลงทางในป่ามอนสเตอร์เนี่ยนะ? แต่ช่างเถอะ หิวหรือยัง? แถวนี้มีแผงลอยขายของอร่อยเยอะแยะเลยนะ ร้านอาหารก็มี” เบนิมารุ
“อืม... อ๊ะ! ถังหูลู่ล่ะ! แต่หนูไม่มีเงิน... ทำไงดีอ่ะพี่ชาย” ฮารีทำหน้าหงอยๆมองเบริมารุ
“อึก... เดี๋ยวพี่ชายคนนี้เลี้ยงเอง! อยากได้อันไหนหยิบมาเลยครับ!” เบนิมารุ
“ไชโย~” ฮารี
.
.
.
“ก็เลย... อยู่ในสภาพนี้สินะ” โซเอย์
“แพ้เด็กคนนั้นเข้าจังๆ” ชิออน
“โฮะๆๆ อยากเห็นหน้าเด็กคนนั้นแล้วสิ ที่สยบนายน้อยได้ถึงขนาดนี้” ฮาคุโร่
“น่าสงสัย...” ชูนะมองอย่างรังเกียจ
“ไม่ช่วยก็อย่าซ้ำเติมสิ...” เบนิมารุที่ถือถุงของกินพะรุงพะรัง
“พี่ชายยย~!” ฮารีวิ่งมาพร้อมโบกมืออย่างสดใส เกิดเป็นแสงที่ทำให้คิจินทั้ง 5 ตนบรรลุถึงความน่ารักทันที และมีออร่านุ่มฟูออกมา
“น่ารักเนอะ~” ชิออน
“ค่า~” ชูนะ
“ไม่ขัด” โซเอย์พยังหน้าเห็นด้วย
“อยากมีหลานแบบนี้จังน้อ~” ฮาคุโร่
ตอนนี้ฮารีอารมณ์ดีสุดๆเพราะมีคนเปย์ให้ไม่อั้น จนลืมจุดประสงค์ไปซะสนิท เหล่าคิจินต่างพากันคุยเล่นกับเธออย่างเอ็นดู
“ดูสนุกกันจังนะ ว่าแต่ฮารีจังหาที่นี่ทำไมหรอ?” ริมุรุเข้ามาร่วมวงด้วย
“มาที่นี่... อ๊ะ ลืมไปเลย เห็นว่าที่นี่มีผู้แข็งแกร่งมากประสบการณ์เลยอยากมาเรียนรู้ทักษะใหม่ๆน่ะค่ะ” ฮารี
“มาหาฝึกตนสินะ ถ้างั้นให้เป็นหน้าที่ข้าเอง เคยจับดาบไหม?” ฮาคุโร่
“ไม่ค่ะ ไม่เคย ที่ผ่านมาใช้แต่มือเปล่ากับเวทมนต์ตลอด” ฮารี
“งั้นจะเริ่มสอนตั้งแต่พื้นฐานเลยนะขอรับ ตามมาสิ” ฮาคุโร่นำไปที่ลานฝึก
“อย่างแรกก็ทำความคุ้นชินกับดาบไม้ก่อน ลองโจมตีมาสิขอรับ ไม่ต้องเกรงใจ” ฮาคุโร่
“...ถ้างั้น” ฮารี
พรึ่บ!
?!!
แต่ก!! แต่กๆๆๆๆ!
“โอ้โห! สูสีกับอาจารย์เลย!” ก็อบตะ
‘ไม่ใช่แค่สูสีแล้ว แต่นี่มันเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด! ทั้งความเร็วและพลังโจมตี! ถึงช่วงแรกทักษะยังสะเปะสะปะแต่ก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นยอดฝีมือทันที’ ฮาคุโร่ที่เป็นฝ่ายตั้งรับฝ่ายเดียว พอเห็นช่องว่างเพียงนิดก้โจมตีทัรที หารู้ไม่ว่านั้นเป็นกับดัก
ปัก!!
?!!
ฮารียืนอยู่บนปลายดาบของฮาคุโร่พร้อมกับคาตานะของตนที่หยุดอยู่ตรงหน้าเขา
….
“อา…ฮะๆ ไม่มีอะไรจะสอนแล้วล่ะ ลงมาเถอะ” ฮาคุโร่
“เอ๊ะ? เอ๋?!!” ฮารี
ความคิดเห็น