คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความฝันและเสียง
“ะลับโยไม่เอฮยออหรอรับ?” ฮยออ
“ไม่หรอ ปล่อยให้นอนอย่าปลุเาล่ะ ฝาบอ้วยนะว่าันมา ใล้ถึวันเิฮยออแล้วะมาใหม่นะ” แม่ึ้นรถโยฮัน
“รับ โีรับ” ฮยออ
“ริสิ ฮยออเอานี่ไปให้น้อันหน่อยสิ แล้วฝาบอ้วยว่าถ้ามีเรื่อลำบาอะไรใ็โทรมา ้อารอะไรหรือว่าเหาๆ็บอ” ฮยอานยื่นระาษที่มีเบอร์ิ่อให้แล้วบไหล่ฮยออปุบๆ
“…รับ หัวหน้าห้อ” ฮยออ
“เรียฮยอานเถอะ ว่าแ่นายเนี่ย… เหมือนเ้าบ้านั่นเปี๊ยบเลยนะ” ฮยอานึ้นรถไป
“…ฮยออ”
.
.
.
ที่โรเรียน
“อรุนสวัสิ์แยอล” ฮยอานเินเ้าห้อเรียนที่เห็นแยอลเินเ้ามาหา็ทัทายไป
“แล้วทำไมนายถึเอาแหวนมาสวมให้ันล่ะเนี่ย?” ฮยอานมอแหวนที่นิวนา้า้าย
“…นายอันแ่านหรอ?” ฮยอาน
“?!!!” แยอลหน้าแ่ำลนนทำอะไรไม่ถูแล้วเปลี่ยนไปใส่ที่นิ้วี้แทน
“นิ้วนี้น่ะถูแล้วแล้ว… เนอะ” ฮยอานเปลี่ยนไปใส่นิ้วนาัเิมแล้วยิบาให้
แ่… น่าเสียายที่้อื่นไปโรเรียนริๆแล้ว
แยอลื่นึ้น้วยสีหน้าเหม่อลอย แล้วยแน้ายึ้นมาู
“…” แยอล
ที่โรเรียน แยอลเปิประูเ้ามาเห็นฮยอานำลัุยับฮยออ้วยวามสนิทสนมอยู่
“บัรเริที่ันให้ไปเมื่อวัน่อนใ้ๆไปเถอะน่า! ทั้แม่ทั้แเลย เป็นอะไรันไปหม แถมเ้าน้อบ้านั้นยัไม่โทรมาอี พี่ายนนี้็เหาเป็นนะเว้ย! เฮ้อ… ไม่ไ้เรื่อ” ฮยอานที่ำลัใ้หนัสือที่ม้วนแล้วีหัวฮยออรัวๆ้วยวามหุหิ
“ะว่าไปพรุ่นี้วันเิฮยออนี่ แม่ะมา้วยไหมนะ?” ฮยอาน
“ริสิ พรุ่นี้วันเินี่” ฮยออ
“…” แยอลเินเ้าไปึเสื้อฮยอานเบาๆ
?
“ไ อรุนสวัสิ์แยอล ว่าแ่ทำไมวันนี้ถึใส่แหวนเ็มมือเลยล่ะ? ไม่อยาบอหรอ? ไม่เป็นไร ให้ัน? ไม่เอาีว่า เะะะาย” ฮยอาน
หลัเลิเรียนฮยอานบัเอิเอแยอลำลันั่เหยียาสบายอารม์และสูปบุหรี่อยู่ในรอ
“…แยอล ห้ามสูปบุหรี่นะ” ฮยอานเือนรั้เามอ่อนพัหนึ่้อนะยี้บุหรี่ทิ้
“อบุนะ แล้ว็เ้านี่น่ะ ทิ้ไปเลยะีมา” ฮยอานบระเป๋าาเ้าน้ายอัวเอ สื่อว่าให้ทิ้ล่อบุหรี่ในระเป๋าวาอแยอล ึ่เา็ทำาม
“แล้ว็ถ้าเลิไ้็เลินะ ไ้ยินว่าพอเลิแล้ว็ะมีแฟนทันทีล่ะ บาทีนายอาะโีไ้สาวนะ ฮ่าๆๆ” ฮยอานพูิลแ่แยอลส่ายหน้าทันที
“ทำไมล่ะ? ไม่อยาไ้แฟนหรอ?” ฮยอานถามอีรั้ และเา็ส่ายหน้ารัวๆแล้วันฮยอานนผนัำแพ
“เอ๊ะ? ถ…ถ้าั้นนาย ไม่อบผู้หิ แ่เป็นผู้าย…?” ฮยอานเริ่มไม่แน่ใ
…พยัหน้าพร้อมแรบีบที่มาึ้น
“…โทษนะแยอล ท…ที่ว่าเนี่ย ใ่ันหรือเปล่า?” ฮยอานี้ัวเอ เาเียบไปสัพั่อนะ่อยๆพยัหน้าอบ และูเหมือนเาะัวสั่นเบาๆ
“อา… ั้นหรอ… ไม่้อลัว ันไม่ว่าอะไรหรอ” ฮยอานลูบหัวแยอลเบาๆ อนนี้เาไม่รู้ว่าวรอบยัไีเาเริ่มิว่าถ้าอบปิเสธไป้อเสียใภายหลัแน่ แล้วถ้าอบว่าอบไปล่ะ? ็ไม่ไ้ถึั้นนั้นนี่ แ่ว่า
“นี่ แยอล”
?
“ันพูไม่ไ้เ็มปาหรอนะว่าอบนาย แ่็ไม่ไ้รู้สึรัเียแล้ว็ไม่อยาเสียนายไป นั่นสินะ… แบบว่า มีใให้หน่อยๆล่ะมั้ ฮะๆ” ฮยอานเาแ้มแ้เินแล้วยิ้มออมา
“ห๊ะ? ฮยออหรอ? เาอาศัยอยู่ับน้อันน่ะ ็เหมือนน้อายอีนนั่นแหละ อย่าบอนะว่าหึน่ะ? ฮะๆๆ น่ารัะริ” ฮยอานแล้ให้แยอลเินเล่นๆ
“…ฮยอาน…”
“…เมื่อี้ นายพูหรอ?” ฮยอาน
วัน่อมาแยอลนำอวัวันเิไปให้ฮยออ เพราะูเหมือนเาำลัอารม์ีอยู่ล่ะ
ความคิดเห็น