คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1.อ้าวเฮ้ยยยย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา
ในพื้นที่สีขาวสุดลูกหูลูกตา มีชายในชุดขาวบริสุทธิ์ลายทองและผมขาวยาวมัดหลวมๆ แลดูหน้าหลงไหล ยิ้มมาทางนี้อย่างอ่อนโยน แต่เนื้อหาที่กล่าวนั้นกลับคนละขั้ว
“ขออภัยด้วยครับ พอดีว่า... ผ.ผ.ผ..ผ.ผมเผลอฆ่าคุณไปแล้วน่ะครับ” เขาปากสั่นอย่างเห็นได้ชัด แม้ใบหน้าจะยังยิ้มอยู่ก็ตาม
เด็กสาวชาวไทยนามฮารีที่ปกติจะเฉยชากับสุดสิ่งมองคนตรงหน้าและสมองที่กำลังประมวนผล
“เชี้ย... เอ้ย! ไม่ใช้ๆ! ...คือว่า ที่บอกว่าฆ่าไปแล้วเนี่ย อุบัติเหตุสินะคะ แล้วก็มีพรเหมือนพวกเกิดใหม่ต่างโลกในนิยายไม่ก็อนิเมะนั่นด้วยใช่ไหมคะ?” ดิมทีฮารีเป็นนักเขียนนิยายแนวๆนี้อยู่แล้ว จึงเข้าใจสถานการณ์ได้เร็ว
“ขอโทษจริงๆครับ...” เขา
“ไม่เป็นไรค่ะ หล่อดีให้อภัย…” ฮารีพึมพำ
“ครับ? อ…เอ่อ ถ้างั้นคุณฮารี เชิญของสิ่งที่ต้องการมาได้เลยครับ ประมาณ 5 ข้อตามความเหมาะสมครับ”
“5 ข้อ…” ฮารี
‘ต้องคิดดีๆ… ถึงจะมีสิ่งที่อยากได้เยอะแยะเลยก็เถอะ’ ฮารี
“ว่าแต่โลกที่จะส่งไปเป็นแบบไหนหรอคะ?” ฮารี
“ครับ จะสุ่มเอาครับ”
‘ฉิบหายแล้วไง ไม่มีข้อมูลอะไรเลย ยังไงก็ขอแบบเซฟๆไว้ก่อนแล้วกัน’ ฮารี
“งั้นอย่างแรกเลย ระบบที่ถามอะไรตอบได้หมด ข้อ 2 คือร่างกายสุดแกร่งฆ่าไม่ตายไม่เจ็บไม่ป่วยมีแต่แอ๊บ เป็นไปได้ก็อยากใช้เวทมนต์ได้ด้วย ข้อ 3 กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน ข้อ 4 ทักษะการพูดภาษาต่างๆและศิลปะในการพูดขั้นเทพ และสุดท้ายข้อ 5…” ฮารีทำใจสักพัก
“อยากมีผู้หล่อๆมาเอ็นดูเยอะๆค่ะ!!” ฮารี
“…อา…ครับ ไม่ค่อยเข้าใจข้อสุดท้ายเท่าไหร่… เอาเป็นว่าเพศตรงข้ามจะรู้สึกเอ็นดูคุณเป็นพิเศษนะครับ ส่วนข้อ 2 ผมให้เวทมนต์ได้ครับ ถ้าสัญญาว่าจะไม่ทำเรื่องร้ายแรงอย่างกายถล่มเมืองอย่างไร้เหตุผลหรือครองโลกนะครับ”
“สัญญาค่ะ! สาบานต่อ… ต่อคุณเลยค่ะ!” ฮารี
“ถ้างั้นจะสุ่มเลยไหมครับ จริงสิ จะให้ทักษะต่อสู้ไปด้วยนะครับ ถ้าแค่ร่างกายอย่างเดียวมันน่าเสียดายน่ะ”
“ขอบคุณค่ะ! สุ่มเลยๆ” ฮารี
“เชิญเลยครับ พอดีว่าผมดวงไม่ค่อยดีเท่าไหร่… แล้วก็ถ้ามีเรื่องไหนอยากเอาออกก็เชิญบอกมาได้เลยครับ” เขาสะบัดข้อมือเล็กน้อยก็เกิดวงล้อขนาดใหญ่ที่มีชื่อเรื่องและโปสเตอร์อยู่ในนั้น
“ถ้างั้น… เรื่องนี้ๆๆๆ แล้วก็เรื่องนี้ออก แนวฮาเร็มกับพระเอกโง่ๆตัดทิ้ง อ๊ะ ไททันหรอ… เลือดสาดมากเลยนะ แต่มีรีไวล์อยู่เพราะฉะนั้นก็อยู่ในนี้แหละ มีพวกมังฮวาด้วย มาหมดเลยนี่…” ฮารีคงต้องใช้เวลาสักหน่อยในการคัดเลือกออก
.
.
.
“อืม… โอเค! ไม่มีเหลือแล้ว …กดสุ่มเลยแล้วกัน” ฮารีหันไปหาพระเจ้านามมิคาเอลกำลังยืนหลับอยู่
วงล้อยักษ์หมุนตามเข็มนาฬิกาอย่างรวดเร็วแล้วค่อยๆชะลอลง
“ว้าววว! โคนันล่--” ฮารียังไม่ทันได้ยินดีก็ถูกวาร์ปไป
“…หืม…? อ๊ะ… ฉิบละ” มิคาเอลที่ตื่นขึ้นมาพบว่ามือตัวเองดันไปโดนช่องสิทธิพิเศษเข้าให้แล้ว
ทางด้างฮารีนั้น
“…ไหนบอกว่าโคนัน?” ฮารีตื่นขึ้นในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในไทย กำลังดูทีวีที่กำลังฉายโคนันพอดี
“…ฝันหรอ? น่าเสียดาย …จงลอย” ฮารียังคงมีความหวังเล็กๆจึงยื่นมือไปทางแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง และนั่นก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลย แก้วใบนั้นลอยขึ้นมาและขยับได้อย่างตามใจนึก
“…ต้องงี้สิ ใจหลายหลายใจค่ะ พระเจ้า!” ฮารี
‘แต่ก็ต้องระวังไว้ล่ะนะ พวกที่คิดว่าตัวเองพิเศษและโลกหมุนรอบตัวเองมักจะจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ถ้าอ้างอิงจากซูลู่เซี่ย แล้วถ้าทำตัวเป็นผู้เสียหายก็จะโดนหาว่าตอแหล อย่าได้เจอกันเลย สาธุ’ ฮารีพนมมือ
ครื่น…
หืม?
‘พยาบาลหรอ? จะว่าไปเราอยู่ในโรงพยาบาลนี่’ ฮารี
“อ๊ะ! หนูฟื้นแล้วหรอ?! เดี๋ยวมานะคะ!” พยาบาลวิ่งไปตามหมอ
“อืม… โดยรวมแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ ไม่ปวดหัวหรือวิงเวียนศรีษะใช่ไหมครับ?” หมอ
“…คะ?” ฮารี
“ยังมึนๆอยู่สินะครับ” หมอ
“ว่าแต่… ทำไมหนูถึงมาอยู่ที่นี่?” ฮารี
“เห็นว่าจู่ๆก็ล้มในห้องเรียนน่ะครับ ในนั้นหัวใจหยุดเต้นแล้ว แต่ระหว่างทางหัวใจก็กลับมาเต้นอีกครั้งน่ะครับ ลืมบอกไป หมอชื่อเจมนะครับน้องฮารี” หมอ
“ลุงเจม… แม่… แม่อยู่ไหน?” ฮารี
“โอ้โห… พี่ก็ได้ครับ เกรงใจ ตอนนี้พยาบาลกำลังติดต่อผู้ปกครองอยู่ครับ ไม่ต้องห่วงน้า” เจมลูบหัวฮารี
“อืม…” ฮารี
“อืม… เท่าที่ตรวจก็ไม่มีโรคอะไรแท้ๆ แต่ทำไมถึงเป็นแบบนั้นนะ..?” เจม
‘บอกได้ที่ไหนล่ะว่าพระเจ้าทำ มีหวังโดนมองว่าเพี้ยนไปแล้วแหงๆ’ ฮารี
อัปตามใจไรท์
ความคิดเห็น