คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : แนะนำตัวอีกครั้งของแจยอล
ไม่ี่เือน่อมา
“ูแลไม่ไหว… ไม่มีใรอยูเ้าพวนั้นอนันมาเรียน พอลับบ้านไปบ้าน็เละุ่มเป๊ะ…” ฮยอาน
“็แบ่ให้นอื่นไปสิเ้านี่ 3 เือน็แบ่ไ้แล้ว” ินอที่นอนฟุบับโ๊ะ
“ินอนาย…” ฮยอาน
“…นี่! บ้านันเลี้ยหมาไม่ไ้!” ินอ
“…แยอลล่ะ?” ฮยอาน
แยอลพยัหน้ารับ
“แ่นาย… ..ั้นหรอ? ถ้าั้นฝา้วยนะ” ฮยอาน
.
.
“…ุาย อยู่ๆนึยัไรับหมามาเลี้ยั้ 4 ัวล่ะรับ… เยอะเลย…” พ่อบ้าน
“…” แยอลหลบอยู่หลัเ้าอี้
“เป็นนที่ลัวหมาแท้ๆ…” พ่อบ้าน
.
.
.
ระหว่าพาอินุเินเล่น็บัเอิเอแยอลำลัพาเ็ๆเินเล่น้วยท่าทีล้าๆลัวๆ พอรู้ัวอีทีพวหมา็หายไปแล้วเลย่วยามหาันให้วุ่น สุท้ายมาเออินุเลือโำลัสู้ับหมารัและเ้าไป่วยไว้ไ้ทันพอี
พอแยอลเห็นพวลูหมาที่บาเ็บและลัวนัวสั่น ็โรธัวเอที่ไมู่แลให้ีนร้อไห้ออมา ฮยอานไ้แ่ลูบหลัปลอบ ส่วนพวหมาถูส่เ้าโรพยาบาลสัย์และไ้รับารรัษา
หลัานั้นแยอล็เริ่มเ้าหาพวมันเรื่อยๆนเวลาผ่านไปนพวลูหมาโเ็มที่ันแล้ว
“โึ้นเยอะเลยนะ สนิทันแล้วนี่ ฮะๆๆ…” ฮยอานมอหมา 4 ัวที่มี3 ัวเป็นัวผู้ใส่แ็เ็สีำและัวเมียอี 1 ที่ใส่หมวและผ้าพันอสีมพูพร้อมสร้อย ูยัไ็แ๊นัเลที่อยุ้มันุหนู
“็… น่ารัีนะ”
ยัไทั้หมนี่็เป็นเรื่อราวในอนาที่ยัไม่เิึ้น
.
.
.
อนโหรูๆฮยอานไม่่อยะอยู่เท่าไหร่ ทำัวเร่ร่อนไปมาเหมือนนไร้บ้านไปทั่ว ไม่ไปบ้านฮยออ็ไปอนโแยอลและอนโอฮยอาน็เป็นเหมือนบ้านหลัที่ 2 อพวเา
ส่วนอนนี้ไปอยู่บ้านฮยออเพราะแม่มาหา ั้ใว่าะใ้วันหยุสุสัปาห์ในวันเิแม่
“ฮยอาน ฮยออ แม่ทำ้มปูที่อบให้ไหม?” แม่
“รับ!” ฮยออ(ร่าอ้วน)
“แม่ะไปลา บอทาหน่อยสิ” แม่
“รับ” ฮยอาน
“ผมไป้วย!” ฮยออ
“แล้วไม่ปลุเพื่อนมาิน้วยหรอ?” แม่
“ปลุไม่ไ้รับ! เามีานแ่เ้า!” ฮยออ
“…ฮยออ เสื้อผ้าพวนั้นอเพื่อนหรอ?” แม่มอไปที่ราวาผ้า
“หืม? อื้ม!” ฮยออ
“ฮยออ ลูน่ะ…” แม่
“หืม? ผมมีแ่นี้เอ ั้มเปอร์ เิ้ สบาย!” ฮยออ
“ไปันเถอะ ไปลาแล้ว็ไปื้อเสื้อผ้า้วย” แม่
“ถ้าั้นเี๋ยวพี่เปย์เอ” ฮยอาน
“เอ๋? ไม่ำเป็นหรอ!” ฮยออ
.
“ฮยอออบร้านนี้หรอ?” แม่
“โอบฮีสินะ ..อ๊ะ เ้าไปเลือ่อนเลยนะ นี่บัรเริพอที่ะื้อลาแทบนี้ไ้ทั้หม” ฮยอานยื่นบัรให้แล้วเินไป
“ฮยอานนี่รวยริๆเลยน้า…” แม่เ้าร้านไปพร้อมฮยออ
“แยอล มาทำอะไรที่นี่ั้นหรอ? ..มาหาัน? ทำไม..” ฮยอาน
“…” แยอล้มหน้าล
“เอเรื่ออะไรมาั้นสินะ ริสิ! เปิัวนายให้แม่ันรู้เลยไหม?” ฮยอาน
?!!
“ลัวหรอ? ไม่เป็นไรหรอ ันมั่นใว่าแม่ไม่ว่าอะไรแน่นอ--” ฮยอานหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นแม่ัยน้อายัวเอถูไล่ออาร้าน
“…” ฮยอานโรธนเส้นเลือึ้นหน้า
“…” แยอลเอ็มวิ้วไม่พอใเ่นัน
ทั้สอหยิบโทรศัพท์ึ้นมาแล้วโทรหาใรบาน ั้แ่นั้นร้านโอบฮี็ไม่มีทุนา 2 บริษัทยัษ์ให่เ้ามาอีเลย
“…แม่รับ อแนะนำอีรั้นะรับ นี่ฮแยอล แฟนผม” ฮยอาน
?!!
ความคิดเห็น