ติวภาษาไทย

ลำดับตอนที่ #9 : แบบทดสอบ การอ่านวิเคราะห์ (2)

1.
           

 
    5.                                                “เหมหงส์เลี้ยงชีพด้วย     สาคร
                        ช้างพึ่งพนาดร                    ป่าไม้
                        ภุมราบุษบากร                    ครองร่าง ตนนา
                                 นักปราชญ์เลี้ยงตัวได้          เพื่อด้วยปัญญา”
                        คำประพันธ์นี้ต้องการจะชี้ให้เห็นคุณค่าของสิ่งใด 
              ก. คุณค่าของน้ำ                                          ข. คุณค่าของป่าไม้         
                  ค. คุณค่าของดอกไม้                                ง. คุณค่าของวิชาความรู้

(เฉลย    1. ก  2.  ข  3. ง  4. ข  5. ง )

วันเอ๋ยวันนี้
อย่ามัวนึกท้อรอคอย
วันหน้าอย่าเห็นเป็นแน่
เร่งใช้เวลาค่าล้ำ เรามีเอาไว้ใช้สอย
งานน้อยงานใหญ่ใฝ่ทำ
ปรวนแปรขึ้นสูงลงต่ำ
น้อมนำประโยชน์ไร้โทษเอย
คำประพันธ์นี้ให้ข้อคิดในเรื่องใด
ก. จงใช้เวลาให้เป็นประโยชน์                                              ข. วันนี้ดีกว่าวันข้างหน้า
ค. วันหน้าไม่รู้ว่ามีหรือไม่                                                    ง. อย่ามัวท้อถอยรอคอยวาสนา 
2.                 
                       หากน้ำตาฟ้าหลั่งครั้งละเม็ด
                        ค่าของเพชรน้อยกว่าค่าของฝน
                        หยาดน้ำใจได้รับยามอับจน
                        จึงค่าล้นฝนมณีทุกสีไป
                        ข้อใดคือสิ่งที่ผู้เขียนต้องการบอก
                        ก. น้ำใจมีค่ามากกว่าน้ำฝน                        ข. น้ำใจที่ได้รับยามอับจนมีค่าที่สุด
                        ค. น้ำาตามีค่ามากกว่าเพชร                       ง. น้ำฝนครั้งละเม็ดมีค่ามหาศาล 
3.                            ทำความดีแม้ไม่มีมนุษย์เห็น
                        เทพเจ้าก็ย่อมเป็นพยานได้
                        ทำความดีคนไม่เห็นไม่เป็นไร
                        จงภูมิใจว่าเราทำแต่ความดี
                     ผู้เขียนมีเจตนาอย่างไร
                        ก.อธิบาย       ข. ตำหนิ     ค. ตักเตือน ง. ให้กำลังใจ 
                                                   
4.              “พิษน้อยหยิ่งยโส            แมลงป่อง 
                          ชูแต่หางเองอ้า                                             อวดอ้างฤทธี”
คำประพันธ์นี้ตรงกับคำกล่าวในข้อใด 
ก. ผู้ด้อยความสามารถมักเจียมตัว                                     ข. ผู้ด้อยความสามารถมักลืมตัวเอง
ค. ผู้ด้อยความสามารถมักยกย่องตัวเอง                 ง. ผู้ด้อยความสามารถมักอวดดีและหยิ่งยโส