คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สาวน้อยฝีมือดี
อนที่ 3
ละมุนึให้เ็สาวเปิเรื่ออมพิวเอร์และลอใ้านให้เธอู เวลาผ่านไปร่วมสอั่วโม ทัู้่ทำานเพลินนลืมูเวลา
“ละมุนให้ใบปอิน้าวยั” เสียวิไลที่เินเ้ามาเอ่ยทั เมื่อเห็นทั้สอยันั่ทำานอยู่หน้าอมพิวเอร์
“ายแล้วพี่ ันลืมเลยมัวทำานเพลิน หิวมั้ยใบปอ” ละมุนนึไ้รีบหันมาถามเ็สาวที่อนนี้รู้สึหิวมา แ่เธอไม่ล้าพู
“็้อหิวสิ๊ะ นี่มันะบ่ายโมรึ่แล้ว” วิไล้อนวับให้ละมุน
“ันอโทษทีพอีเพลินไปหน่อย พี่วิไลเ็นนี้สอน่ายมา สอนแปปเียว็เ้าใ ไปิน้าวันใบปอ” ละมุนพู่อนะพาันปิอมพิวเอร์
“ะบ่ายสอแล้ว ับ้าวไม่มีแล้ว เอาี้ละมุนพาใบปอไปหาอะไรินในรัวบ้านนายเถอะ” วิไลพู้วยวามที่เธออยู่มานาน ย่อมรู้ีว่าในรัวบ้านอนายมีแม่รัวเ่าแ่อยทำานอาหารอยู่
“ไปใบปอ ไปหายาย้อยัน” ยาย้อยเป็นแม่รัวเ่าแ่วัย 60 ปีที่อาศัยอยู่ับสามี ที่อย่วยันูแลวามเรียบร้อยให้ับบ้านนาย บรราลูายและลูสะใภ้อนา็ทำานในไร่ พัอาศัยอยู่ในบริเวใล้เียไร่
“อยาินอะไร็พาันทำเอาเลยนะลู” ยาย้อยเอ่ยบอ เพราะนาทำอาหารให้นายเสร็เรียบร้อยหมแล้ว
“ใบปออยาินอะไรล่ะ” ละมุนเปิู็เห็นว่ามี้าวสวยและอสในู้เหลืออยู่
“เี๋ยวหนูทำ้าวผัีว่า่ะ่ายี” ใบปอเอ่ยบอ
“ีเลย ทำเผื่อพี่้วยนะ”
ใบปอึเรียมผั้าว เธอทำ้าวผัหมูใส่ไ่่ายๆสอาน ลิ่นหอมลบอบอวลไปทั่วรัว
“ยัยหนูทำไ้อร่อยมา” ยาย้อยเอ่ยปาม เมื่อไ้ิมรสาิ้าวผัอใบปอ
“อบุมา่ะยาย” ใบปอยมือไหว้อบุ
“เี๋ยววันหน้ายาย้อให้่วยยายบ้าแล้วล่ะ” ยาย้อยเอ่ยบอ ะนัู่ทัู้่ินอาหาร
“ไ้๊ะยาย หนูทำน้ำพริะปิอร่อยเหมือนัน” ใบปอไ้โอาสึอวฝีมือนเอ
“ีริ นายอบินน้ำพริะปิมา”
“อิ่มั อร่อยมาเลยใบปอ” ละมุนที่ินนอิ่มเอ่ยบอ ่อนะาแฟเย็นมาสอแ้ว แล้วยื่นให้ใบปอแ้วหนึ่
“แ้่ว เี๋ยวมาลุยาน่อัน” ละมุนเอ่ยบอ
“อบุมานะ๊ะยาย้อย” ทั้สอเอ่ยอบุยาย้อย ่อนะพาันเินมายัออฟฟิศและนั่ทำานัน่อนเสร็
เย็นวันนั้นใบปอเลิานเือบ 6 โมเย็น เธอี่มอเอร์ไ์ลับบ้านและแวะลาื้อับ้าวให้มารา
“แม่๊ะ นายให้หนูไปทำานในออฟฟิศแล้วนะ” ใบปอเล่าให้มาราฟั ะนั่ินอาหาร้วยัน
“ีแล้วลู หนู้อั้ใทำานนะ” นาบารมีเอ่ยบออย่าีใที่บุรสาวไม่้อทำานหนัใ้แรมา
“นายให้เินเือนๆละ 10,000 บาท หยุอาทิย์ละวัน ถ้าทำโออนเย็นให้ั่วโมละ 100 บาท ถ้าทำโอวันหยุไ้สอแร้วยนะ๊ะแม่ มี้าวเที่ยให้ินอี นายทำประันสัมให้้วย ลาพัร้อนไ้ ถ้าทำรบปีมีโบนัส้วย” ใบปอเอ่ยบอมารา้วยน้ำเสียสใส ามำบอเล่าอวิไลที่ทำานที่นี่มาร่วม 30 ปีว่า นายไม่เยเอาเปรียบลูน้อ เธอเอ็ไม่เยเห็นหน้านายภูริเลย
“โีนะลู พี่วิไลนี่อยู่มานานมา ถึแะพูมาแ่็ใว้ามาเลยนะ” นาบารมีเอ่ยบอ เธอเยหาบส้มำไปาย ึรู้ันาวิไลและนอีหลายๆนในไร่
“๊ะแม่ ใบปอะอทนและทำานอยู่ให้ไ้นานๆเหมือนป้าวิไลเลย”
ความคิดเห็น