คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แกะกระดุมสิคะ
อนที่3
“ุอรรถ แะระุมเสื้อสิะ” ใบบัวบอ้วยไม่มอหน้า อรรถรเอื้อมมือมาแะระุมเสื้ออเธอ หิสาวใรีบปัมือเาออ
“ุอรรถะทำอะไร”
“อ้าว็เธอบอให้แะระุมเสื้อนิ” เาบอแล้วทำหน้าเ้าเล่ห์
“เสื้อุ่ะ”เธอบอพร้อมสะบัมือเาออ
“เธอ็เห็นนิว่ามือันเ็บ ทำไมโ่ั”เาว่าเธอให้เ็บเล่น ใบบัวถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยใ ่อนะเอื้อมมือไปแะระุมเสื้ออเาอย่าประหม่าแล้วถออออย่ายาลำบา เผยให้เห็นหน้าออเาที่บึบึน ล้ามหน้าท้อเป็นลอนสวยามมีนหน่อยๆ ูแล้วมีเสน่ห์เย้ายวนน่ามอ ทำให้หิสาวรู้สึใสั่นหน้า่อยๆแ่าน้วยวามเินอาย
่อนที่เอื้อมมือไปบิผ้านหนู และเริ่มเ็หน้าไล่ลมาเรื่อยๆนถึลำัว้านหน้า เธอไม่มอหน้าเาเลยแม้แ่น้อย แ่เาลับมอเธออย่าไม่วาา
ใบบัวบอให้อรรถรหันหลัะไ้เ็หลัให้ แ่เาับบหน้าลบนไหล่อเธอ แล้วเริ่มใ้มูุไร้ไปที่อออเธออย่าสมใ ใบบัวพยายามันเาออแ่็สู้แรอเาไม่ไหว ึรีบเ็แผ่นหลัให้เสร็
“เสร็แล้ว่ะ”เธอบอพร้อมับหยิบเสื้อ หมายะสวมให้เา
“้าล่ายัไม่เ็เลย” ใบบัวหน้าแ่าน เธอรีบยับัวลุหนีแ่็ไม่ทันเาที่ว้าัวเธอมานั่ที่ั
“เร็วสิมันร้อน” เาระิบเสียแหบพร่าที่้าหูอเธอ ่อนะประบูบอย่าเร่าร้อน อรรถรอเธอแน่น้วยมือ้าเียว ายหนุ่มถอนปาออเมื่อเธอิ้นเพราะหายใไม่ออ ใบบัวสูอาาศเ้าปอแล้วเอามือหมายะผลัเาออแ่ลับเอมือให่พลิัวเธอลไปับที่นอน เาใ้มือ้าหนึ่ับแนเล็ๆอเธอไว้ทั้สอ้าแล้วรวบไว้บนหัว ่อนที่ะใ้อีมือแะระุมเสื้อเธอออ
“เธอสวยมาใบบัว” เาพูเพียแ่นั้น ่อนที่บทเพลรัอนทัู้่็เริ่ม้นึ้น
“พอแล้ว ออไป สมใุแล้วนี่” เธอพูเสียสั่น ้วยอารม์ที่สับสนและหลาหลาย หิสาวพยามยามผลัไสเาออแ่็ไม่เป็นผล
“ยัไม่พอหรอ ันยัไม่อิ่มเลย”อรรถรพู แล้ว้มลูบปาเธออีรั้อย่าุัน
“ุอรรถ แนุอัเสบอยู่นะ” เธอประท้ว
“ไม่เป็นไร ไ้ยาวิเศษเี๋ยว็หายแล้ว” แล้วเา็เริ่มสอนบทเรียนสวาทให้เธออี รั้แล้วรั้เล่า
“พอเถอะ่ะ” ใบบัวร้ออเมื่ออรรถรทำท่าะ่ออี
“วันนี้ปิ๊อบที่ห้อน้ำนะ” เาพูพร้อมับอุ้มเธอึ้นเินเ้าห้อน้ำไป แล้วเริ่มสอนบทเรียนสวาทในห้อน้ำให้ับใบบัวอีรั้ เมื่อทัู้่เสร็ภาริรั แล้ว็นอนหลับอยู่ที่เีย้วยันยันเ้า
ใบบัวสะุ้ื่นึ้นมา้วยวามใในอนสาย เธอลุึ้นาที่นอน รีบหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ แล้วรีบเินออมาาห้อออรรถรเพื่อลับมาที่ห้ออเธอ ปล่อยให้ายหนุ่มที่สอนบนเรียนสวาทให้เธอเมื่อืนนอนเปลือยายอยู่อย่านั้น
ป้าพรไม่เห็นใบบัวลมาเอาอาหารเ้าไปให้อรรถร นาเลยเินึ้นมา าม แ่็้อใเมื่อเห็นใบบัววิ่ออมาอย่ารีบร้อนาห้อนอนออรรถรแล้วเ้าห้ออัวเอไป ป้าพรรีบหันหลัเินลไปพร้อมพูบ่นเบาๆว่า
“ายๆหนุ่มสาวสมัยนี้ ไม่ไหวเลยริๆ”
นายมิ่เินเ้ามาทาประูให่เห็นป้าพรเินบ่นลมาเลยถามว่า
“บ่นไรป้า”
“มิ่ ันเห็นหนูบัวออมาาห้อุอรรถ ใสุ่เมื่อวาน้วย”
“อย่าไปยุ่เรื่ออเ้านายเลยป้า ันหิวแล้วหาไรให้ินหน่อย”มิ่พูพร้อมับลาป้าพรไปในรัว ริๆแล้วนายมิ่รู้ีว่าใรเพราะเมื่อืนเาเินึ้นมาะเ้าไปูอาารอเ้านายน้อย แ่ไ้ยินเสียอทั้สอนเลยเินลไป แล้วไม่ไ้พูบอใร
ใบบัวเ้าไปในห้ออัวเอ อาบน้ำแ่ัวเสร็็เผลอหลับไป้วยวามเหนื่อยและวามสับสนในใอย่าบอไม่ถู
ความคิดเห็น