คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่1 :: กำหนดการณ์มรณะ
...ไม่นานนักหลังจากกิจกรรมที่เกิดขึ้นหน้าเสาธง ภายในเรียนอาคารหลังยาวที่ภายนอกดูเหมือนใหม่เอี่ยม แต่ภายในดูเก่าแก่ไม่เบา ฝ้าบนเพดานดูพองโตเหมือนได้รับความชื้นมาเป็นระยะเวลายาวนาน กระจกพับบานเกล็ดของหน้าต่างมีฝุ่นเกาะหนาเป็นชั้นๆ
วันศุกร์ ที่ 26 ธันวาคม : เวลา 8.30 น.
ในคาบโฮมรูมของเหล่านักเรียนห้อง ม.3/1 ของโรงเรียนมัธยมอายุวัฒน์วิทยา
อาจารย์ธเนศ อาจารย์ที่ปรึกษาหนุ่มผิวขาว รูปร่างสูงโปร่ง ท่าทางใจดีเดินย่างเท้าผ่านอาณาเขตประตูเข้ามาภายในห้องเรียน ผมสีดำขลับของอาจารย์หนุ่ม เงางามสะท้อนแสงไฟจนทำเด็กเรียนหน้าห้องหลายคนถึงกับต้องหลับตาปี๋ ซึ่งเป็นจังหวะเดี๋ยวกันกับ ไนส์ สุ เบียร์ เบ็นซ์ มอส อาร์ม อั้น เต้ และชล แสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวของ ‘กลุ่มแบล็กไนท์’ นักเรียนกลุ่มสุดท้ายที่เดินเข้ามาภายในห้องพอดี จึงทำให้เหมือนกับว่า ภายในห้องมีแสงสว่างกำลังต่อสู้กับความมืดอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย และดูท่าว่าจะกินกันไม่ลงเสียด้วย เสียงโวยวายของของแอน เนอส กุล และหมิว ในนาม ‘ กลุ่ม 4 สาวหลังห้อง ’ ซึ่งดูเหมือนกำลังจะนินทาเรื่องการปะทะกันของแสงสว่างกับความมืด ก็หัวเราะเยาะกันอย่างสนุกสนาน เช่นเดียวกันกับ ‘กลุ่มสาวดอกไม้’ ซึ่งประกอบด้วย แนน เฟิร์น ปอนด์ กูล?? และพัชชี่ พันธมิตรที่ร่วมกันนินทา และหัวเราะกันอย่างเข้าขา ผิดกับ แชมป์ บาส ตวง บูม ตูน ธี ซัน มิว ดี้ เต้ย แบงค์ ก้อง เอ้ กร อุ๊ก และเติร์ก ที่มารวมตัวกันเป็น ‘กลุ่มGames&Comic’ ที่คุยกันเรื่องการ์ตูน และเกมคอมพิวเตอร์โดยที่ไม่ได้สนใจเหตุการณ์รอบข้างที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย เหมือนกับ วิน ที่นั่งฟังเพลงจาก I-Pod โดยที่ไม่สนใจรอบข้างเช่นกัน วิน เป็นหนึ่งใน ‘กลุ่ม And The Gang (หญิง)’ โดยที่มีอีก 8 สาว คือ น้ำส้ม อิ๊บ พริม ลักษณ์ กิ๊ฟท์ ลูกปลา รวมทั้งตัวของ... เชอร์รี่ ในตำแหน่งรองหัวหน้าสาวของห้อง ซึ่งตัวของเธอเองก็กำลังคุยเรื่องสัพเพเหระอย่างออกรสอยู่กับ ไอซ์ บุตร พี ต้น นนท์ นิว ‘กลุ่ม And The Gang (ชาย)’ เพื่อนชาย โดยที่สมาชิกอีก 3 คนในกลุ่มของเพื่อนชายก็คือ มาร์ส เรศ และตั้ง หัวหน้าของห้อง ซึ่งกำลังคุยเรื่องเรียนกับ ‘3 เทพของห้อง 3/1’ อย่าง ตาต้า ฟิล์ม และเฟิร์ท รวมทั้งสิ้น 55 ค... แอะ! 54 คน ขาด 1 คน คือ ออม ณ. And The Gang (หญิง) นั่นเอง....
ปัง! ปัง! ปัง!
“เงียบหน่อย” อาจารย์หนุ่มผู้พ่ายแพ้ต่อรัศมีสีดำตะโกนหลังจากทุบโต๊ะเสียงดัง ทำให้เด็กสาวกับเพื่อนๆถึงกับสะดุ้ง “นี่มันคาบโฮมรูมของครูนะ...อย่าทำเหมือนไม่มีครูอยู่ในห้องได้ไหม!” … [O_oiii] …
“นักเรียนเคารพพพพพพพพ.......” เสียง ตั้ง หัวหน้าห้องชายสวมแว่น รูปร่างเล็ก เหมือนกับจุดระเบิดลูกขนาดย่อม จึงทำให้เธอและเพื่อนนักเรียนทั้งห้องต่างก็ลนลานลุกขึ้นยืนตรง พร้อมกับเปล่งเสียงทำความเคารพกันอย่างพร้อมเพรียง
“สวัสดีครับ/ค่ะ”
“สวัสดีครับ...นั่งลงได้” อาจารย์หนุ่มพูด
“อาจารย์คะ” อิ๊บ เพื่อนสาวตาคมชูไม้ชูมือถาม เธอเปรียบเสมือน ‘แม่’ ของกลุ่มเด็กผู้หญิง เพราะเธอจะค่อยเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งตัวของเชอร์รี่เองก็เช่นกันมักจะถูกอิ๊บเผลอเรียกว่า ‘ลูก’ ในบางครั้ง
“มีอะไรนริสา?”
“อาจารย์ทิพย์ล่ะคะ?” จู่ๆก็เกิดเสียงฮือฮา หลายๆคนต่างหันหน้าพูดคุยกันถึงเหตุการณ์ประหลาดเช่นนี้ “วันนี้หนูยังไม่เห็นหน้าอาจารย์ทิพย์เลยค่ะ”
“รถก็ไม่อยู่” นิว ตี๋หนุ่มเสริม รูปร่างของเด็กหนุ่มดูป้อมๆ จนทำให้เขามีฉายาว่า ‘แพนด้า’ ในหมู่เด็กผู้ชาย
“วันนี้อาจารย์ทิพย์ไม่มาหรอกนะ” อาจารย์หนุ่มพูดพลางหันหน้าไปหยิบปากกาไวท์- บอร์ด …ทำไมล่ะ??? ว้า! หมดสนุกเลยวันนี้ [^๐^] ... เชอร์รี่คิด แต่ก็ยังคงแสดงสีหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มอยู่เช่นเดิม
“ทำไมล่ะครับ?” นิวถาม “ปกติก็ไม่เคยขาดสอน”
“แล้ววันก็มีสอบด้วย” หัวหน้าห้องเสริม จนทำให้เกิดเสียงซุบซิบฮือฮากันอีกครั้ง “ไม่น่าจะขาดเลย” เชอร์รี่กัดฟันเล็กน้อย พลางหันหน้าไปมองเด็กหนุ่มสวมแว่นที่พูดเรื่องการสอบขึ้นมา ... แก!!! จะพูดทำไมวะ [ > < ] …
“งั้นหรอ?” อาจารย์หนุ่มพูด พลางลดมือที่เขียนไวท์บอร์ดลง
เกิดเสียงฮือฮาขึ้นอีกครั้งภายในห้องเรียนเด็กๆต่างก็โวยวาย เพราะช่วงเวลาดังกล่าวมันเป็นช่วงวันหยุดที่ยาวติดต่อกันถึง 6 วันของโรงเรียน แถมมันยังเป็นวันขึ้นปีใหม่อีกด้วย เว้นแต่...
“อาจารย์คะ เข้าค่ายลูกเสือ พวกหนูเป็นยุวกาชาดกันไม่ต้องไปใช่ไหมคะ?” แนน เพื่อนสาวในกลุ่มดอกไม้ ลุกขึ้นพูดก่อนที่จะหัดไปตีมือกับกลุ่มดอกไม้ ... เย้! [^^] ... เชอร์รี่แอบยิ้มอยู่ในใจ และหันหน้าไปเยาะเย้ยกับกลุ่มเพื่อนชายที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่” ... [*-*] > > > > [T-T]... “พวกผู้หญิงทุกคนก็ต้องไปด้วย”
“แต่...อาจารย์ครับ” เฟิร์ทชูมือขึ้น “พวกผมพึ่งไปมาเมื่อเดือนที่แล้วเองนะครับ” เกิดเสียงฮือฮาให้หมู่ผู้ชายอีกครั้ง “แล้วพวกเราจะต้องไปเข้าค่ายอะไรกันอีกครับ?”
“ก็...”
“ดีออก” ไอซ์สวนขึ้นมาสีหน้าท่าทางดูมีความสุขที่สุดในห้อง แต่ไหนแต่ไรเขาเป็นคนที่เฮฮา ร่าเริง ชอบเรื่องลึกลับตื่นเต้นและชอบเรื่องแปลกใหม่เป็นชีวิตจิตใจ และเป็นคนที่รักการผจญภัยมากๆ อันเนื่องมาจากการที่เขาชอบดูหนังแนวผจญภัย ฆาตกรรม สยองขวัญ เชอร์รี่คิดว่า...เพื่อนหนุ่มคนนี้มีบางอย่างที่แปลกประหลาดอยู่ในตัวเขา แต่สิ่งที่ว่านั้นมักจะทำให้เพื่อนๆทุกคนรู้สึกสบายใจทุกครั้งเมื่อได้อยู่ใกล้ๆกับเพื่อนหนุ่มคนนี้ในเวลาที่ทุกข์ใจหรือไร้ทางออก “ไปเที่ยวกันสนุกดีออก”
“สนุกไปคนเดียวเถอะย่ะ” ปอนด์พูด “เข้าค่ายเหนื่อยจะตาย...ฉันไม่เอาด้วยหรอก”
เกิดเสียงฮือฮาขึ้นอีกครั้งทุกคนต่างเห็นด้วยกับปอนด์ แล้วพากันโวยวายว่าจะไม่ไป ในขณะเดียวกัน ไอซ์ก็พยายามชักจูงเพื่อนๆให้ไปด้วยกัน ซึ่งดูเหมือนว่าอาจจะสำเร็จเสียด้วย เมื่อเพื่อนในกลุ่ม และเพื่อนผู้ชายบางคนต่างก็เริ่มลังเลว่าจะไปหรือไม่ไปดี ...แต่ แอ๊ะ!...
“เดี๋ยวค่ะอาจารย์” เชอร์รี่ผู้ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าห้องลุกขึ้นพูด พลางส่งสายตาเคลือบแคลงใจพุ่งเข้าไปหาอาจารย์หนุ่มตรงหน้าห้อง “จริงอย่างที่เฟิร์ทพูด พวกหนูไปเข้าค่ายกันมาแล้ว แล้วทำไมพวกหนูต้องไปเข้าค่ายกันอีกล่ะคะ?”
“ก็นั่นแหล่ะ” จู่ๆมาดของอาจารย์หนุ่ม ภาคหฤโหดก็กระจายหายไป “ครูก็ถูกผู้อำนวยการสั่งมาอีกที ความจริงครูก็ไม่อยากไปหรอก แต่...มันเป็นคำสั่งของผู้อำนวยการ ครูขัดไม่ได้”
“แล้วมันเป็นค่ายอะไรกันแน่ค่ะ” อิ๊บถาม “ผอ.ถึงได้มีบัญชามาขนาดนี้”
“มันเป็นค่ายลูกเสือระดับประเทศน่ะ” ... “เห็นว่าแต่ละจังหวัดจะถูกเลือกเพียงหนึ่งโรงเรียน”
“แล้วโรงเรียนเราก็โดน” นิวโวย
“ใช่” อาจารย์หนุ่มพูดต่อ “แล้วแต่ละโรงเรียนก็จะเลือกมาหนึ่งระดับชั้น”
“แล้ว ชั้น ม.3 ก็โดน” นิวโวยต่อ
“ใช่” ... “แล้ว...”
“แต่ละระดับชั้นที่โดนก็เลือกมาหนึ่งห้อง” อิ๊บพูด
“แล้วห้องเราก็ซวย” นิวโวย โดยที่มีเพื่อนๆในห้องทำท่าโวยตาม
“น่า... นะ ช่วยครูหน่อยนะ” อาจารย์หนุ่มทำท่าอ้อนเหมือนเด็กๆ
สมาชิกของห้องทุกคนต่างลังเลอยู่นาน ก่อนจะตอบกลับไปว่า... “ครับ/ค่ะ”
“แต่...อาจารย์ครับ” หัวหน้าห้องตัวเล็กลุกขึ้นถาม “อาจารย์จะไปกับพวกเราไหมครับ?”
“ไปซิครับ” อาจารย์หนุ่มทำท่าเบิกบาน ยิ้มแย้ม “ครูไปแน่ๆ”
“แล้วอาจารย์ทิพย์ล่ะคะ” เชอร์รี่ตัดสินใจชูมือขึ้นถามฝ่าเสียงที่อื้ออึง ตอนนั้นเองที่เธอได้รู้สึกถึงเงาดำ และความมืดมิดอย่างแปลกประหลาดจากที่ไหนสักแห่ง “อาจารย์ทิพย์จะไปกับเราด้วยหรือเปล่าคะ?”
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!
“หมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นครูจะเอารายละเอียดการเข้าค่ายมาให้นะ” อาจารย์หนุ่มรีบพูดกำชับทุกคนก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปจากห้องเรียน
...โดยไม่ตอบคำถามของเธอเลย...
.................................................................................
เย็นวันนั้นหลังเลิกเรียนวิชาคหกรรม ซึ่งเป็นวิชาสุดท้ายก่อนจะกลับบ้าน ฝนที่ตกตลอดบ่ายเริ่มหยุดลงแล้ว ไอซ์ น้ำส้ม และบุตร เพื่อนทั้งสามของเชอร์รี่เดินเข้ามาหาเธอกับอิ๊บที่ยืนอยู่ด้วยกันที่หน้าร้านขายเครื่องดื่มในบริเวณของโรงเรียน เชอร์รี่รู้สึกว่า... อิ๊บ เพื่อนสาวของเธอ ดูดีมาก เมื่อเธอรวบผมที่ยาวมากของเธอขึ้นไปบนศีรษะ
“หวัดดี คือ...เราขอนั่งคุยด้วยได้ไหม?” บุตร เด็กหนุ่มนักกรีฑารูปร่างสวมส่วน ผิวคล้ำแดดจากการฝึกซ้อมวิ่ง เอ่ยถามเชอร์รี่อย่างขัดเขิน โดยที่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเขาถึงชอบทำแบบนั้นทุกครั้งที่พูดคุยกับเธอ “เมื่อกี้พวกเราพึ่งได้กำหนดการณ์มาจากตั้งมัน แล้ว...”
“นี่นายมีอะไรก็รีบๆพูดสิ จะพูดยานคางทำไม” อิ๊บพูด พร้อมกับสะบัดผมที่มัดไว้บนศีรษะเบาๆ ก่อนที่จะสั่งน้ำผลไม้มาดื่ม
“คือ...” บุตรยังไม่ทันจะพูด ไอซ์ก็รีบพูดแทรกขึ้นมา
“แกว่ามันแปลกๆหรือเปล่าวะ ไปเข้าค่ายลูกเสือภาษาอะไรวะ ให้ใส่ชุดฟอร์มโรงเรียนไป”
“อะไรนะ!” เชอร์รี่กับอิ๊บถึงกับตะลึง พร้อมกับหยิบกำหนดการณ์ออกมาดู
“ทำไม?” อิ๊บครวญ
“แล้วอาจารย์เนศบอกว่า พวกเราจะไปกันก่อนหนึ่งวันเพื่อเตรียมการโปรโมทโรงเรียนด้วย” น้ำส้มพูดในขณะที่อุ้มตุ๊กตาหมีตัวโปรดด้วยมือข้างซ้าย แล้วถือแก้วน้ำส้มด้วยมือข้างขวา “เราก็เลยต้องใส่ชุดฟอร์มไป”
“ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นชุดฟอร์ม” อิ๊บพูด “ทั้งๆที่เราต้องไปเข้าค่ายลูกเสือฯกันไม่ใช่หรอ?”
“ก็อย่างที่เขาพูด นั้นแหล่ะโปรโมทโรงเรียน” เชอร์รี่ตอบในฐานะรองหัวหน้าผู้ที่น่าจะเข้าใจเรื่องเกี่ยวกับเหตุผลของโรงเรียนดีที่สุด แต่ในใจก็รู้สึกตะงิดๆชอบกล
“บ้าน่า...เหตุผลตื้นๆ โปรโมทโรงเรียน กระเป๋านักเรียนก็มี ตราโรงเรียนอันเท่าฝาบ้าน ทำไมไม่บอกให้ใส่ไปล่ะ ไหนจะเป็นพวกเครื่องแบบทั้งหลายแหล่อีก” ไอซ์โวยวาย เพราะนึกว่าจะได้ผจญภัยอย่างในหนังที่เขาเคยดู แต่เมื่อเขาได้เห็นกำหนดการณ์ที่ได้รับมา กลับไม่มีสิ่งที่เขาฝันเลยแม้แต่น้อย ในขณะที่เขาก็ทำเนียนๆเอื้อมมือไปหยิบน้ำอัดลมที่บุตรพึ่งซื้อมา มาดื่มอย่างหน้าตาเฉย ทำให้เด็กหนุ่มที่ถูกชิงน้ำอัดลมได้แต่นั่งงงๆ
“คิดมากน่า” รองหัวหน้าของห้องโวยกลับ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย “ใส่ชุดฟอร์มไปก็ดีแล้วนี่”
“ส้มว่านะอาจจะเป็น อย่างที่เชอร์รี่พูดก็ได้นะ ไอซ์นั่นแหล่ะชอบคิดมาก” น้ำส้มพูดในขณะพากันเดินมานั่งที่โต๊ะหินใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ข้างห้องเรียน ที่มีต้นไม้ใหญ่ยืนต้นสูงชะลูดเลยหลังคาของอาคารเรียน และด้วยความที่เป็นต้นไม้ใหญ่โต๊ะหินข้างใต้ร่มไม้ โต๊ะหินก็เลยไม่ถูกน้ำฝน จนเปียกแฉะแต่อย่างใด
“แต่ฉันว่านะ ชุดฟอร์มเราก็น่ารักดีออก” อิ๊บพูด พร้อมลุกขึ้นยืนจากโต๊ะหินหลังจากที่เลือกโต๊ะหินนั่งได้แล้ว เธอหมุนตัวช้าๆ ทำให้เห็นชุดฟอร์ม (หญิง) ของโรงเรียนที่มีกระโปรงสีแดงเข้มแกมด้วยขอบสีขาวเล็กเย็บติดอยู่ชายกระโปรง และ เสื้อคอปกมนๆ แขนยาวสีขาว พร้อมกับโบว์สีแดงที่ห้อยออกมาจากปกเสื้อ แล้วเข็ม... ...อ้าว! อิ๊บลืมติดเข็มกลัดโรงเรียนมานี่... สัญชาตญาณของความเป็นรองหัวหน้าห้องของเชอร์รี่เริ่มทำงาน ในขณะที่เธอกำลังจะเตือนเพื่อนสาวเรื่องเข็มกลัดของโรงเรียนที่ต้องติดตรงหน้าอกข้างซ้าย ก็ถูกไอซ์ชิงพูดเรื่องอื่นเสียก่อน เธอจึงปล่อยเลยตามเลย เพราะเมื่อเลยเวลาเรียนแล้วก็เหมือนจะเลยเวลางานของเธอแล้วเช่นกัน
“แต่ว่าก็ว่าเถอะ ชุดฟอร์มชาย เท่ห์กว่า ชุดฟอร์มหญิงเป็นไหนๆ” ไอซ์พูด พลางลอยหน้าลอยตา ในขณะที่เจ้าของเครื่องดื่มที่แท้จริงยังคงมึนที่อยู่ๆน้ำอัดลมของตัวเองก็ถูก ‘ไอ้เสือน้อย’ ของเพื่อนในกลุ่มแย่งไปเสียเฉยๆ
“กางเกงแสลกขายาวสีกรมท่ากับเสื้อเชิ้ตสีขาว เนคไทค์สีฟ้าเข้มเนี่ยนะเท่ห์?” เชอร์รี่เถียง แล้วแกล้งส่ายหน้าไปมา เนื่องจากอิจฉา เพราะแต่ไหนแต่ไรมาเธอชอบชุดฟอร์มนักเรียนของโรงเรียนนี้ที่สุด เธอจึงเลือกเข้าโรงเรียนนี้ ทั้งๆที่ความจริงเธอจะเป็นนักเรียนที่ทำคะแนนได้ดีเยี่ยมเมื่อเข้าโรงเรียนอายุเวชศึกษา โรงเรียนมัธยมคู่แฝดกับโรงเรียนที่เธอเรียนอยู่ แต่เธอเลือกที่จะเป็นนักเรียนระดับกลางในโรงเรียนนี้แทน
“แต่ฉันว่าชุดวอร์มดีที่สุดนะ” บุตรพูดหลังจากได้สติแล้ว “เหมาะสมกับงานทะมัดทะแมง และก็เป็นการโปรโมทโรงเรียนอย่างที่ ผอ. ต้องการด้วย”
“แต่ฉัน... ก็ยังคิดว่า ชุดฟอร์มชายดีที่สุด” ไอซ์เถียง
“ชุดวอร์มดีกว่า” บุตรเถียงกลับ “ฉันอยากใส่ชุดวอร์ม”
“ใส่ชุดฟอร์มมา...จบ!” รองหัวหน้าห้องสรุปอย่างเผด็จการ ....แต่ที่จริง เราเองก็อยากใส่ชุดวอร์มมากกว่านะ... เธอคิดหลังจากพูดสรุปออกไป แล้วก็สะบัดความคิดนั้นออกจากหัวอย่างแรง เพราะต่อมความห้าวของเธอเริ่มทำงานอีกแล้ว
“เดี๋ยวฉันยังคาใจเรื่อง อาจารย์ทิพย์ อยู่” อิ๊บพูดเปิดประเด็น หลังจากที่ตัวเธอเองกลับมานั่งเรียบร้อยอยู่บนโต๊ะหินตัวเดิมแล้ว
“จริงๆด้วย ปกติอาจารย์แก ไม่เคยขาดสอนเลยนี่” บุตรพูดจาฉะฉานขึ้น หลังได้ปะทะคารมกับไอ้เสือน้อย “แล้วก็นัดสอบแล้วด้วย”
“ใช่ๆ เพราะแก ต้องใช่ชุดใหม่ๆมาอวดทุกๆวันอย่างไงล่ะ” ไอซ์พูดขำๆ แต่มันตรงกับความจริงทุกประการ ...เพราะแก ก็ตั้งใจใส่มาอวด นักเรียนจริงๆนั่นแหล่ะ... เชอร์รี่คิด พลางนึกขำกับความคิดของตัวเองอยู่เหมือนกัน
“คงไม่มีอะไรหรอก ... ส้มว่า อาจารย์ แกคงไม่สบายมั๊ง” น้ำส้มสรุป
“ไม่หรอก ขนาดเดือนที่แล้วแกเป็นไข้หวัดใหญ่เกือบเดี้ยง แกยังมาสวย เอ๊ย! สอนเลย” เชอร์รี่แย้ง โดยดูเหมือนจะ แอบใส่ความคิด ที่เธอคิดอยู่ลงไปในคำพูดนั้นด้วย
“หรือว่าอาจารย์จะ...ตายแล้ว” น้ำส้มพูดขึ้น
เกิดความเงียบงันคอบคลุมบริเวณพื้นที่ที่ทั้งหมดนั่งอยู่ ลมเย็นๆพัดผ่านพวกเด็กๆไปอย่างรวดเร็ว แต่มันทำให้เด็กหญิงผู้เป็นรองหัวหน้าสาวถึงกับขนลุกซู่ไปทั่วทั้งร่างกาย เพราะคำพูดของเพื่อนสาว และลมเย็นๆที่พัดมาไม่ดูกาลเทศะ
“ใครคิดอย่างแก ก็บ้าแล้ว” ไอซ์เถียงน้ำส้ม หลังจากที่เหตุการณ์กลับเป็นปกติอีกครั้ง
“คิดอย่างส้มและมันทำไม?” น้ำส้มเถียงกลับ ด้วยเสียงแข็ง ซึ่งเป็นกิริยาที่เธอจะไม่ทำกับเพื่อนคนอื่นๆ ยกเว้นกับ...ไอ้เสือน้อย เพื่อนที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ
“ไม่ทำไมหรอก ถ้าตายพวกเราก็ต้องรู้สิ?” ไอซ์เถียงกลับ “นี่ฉันไม่ยักกะรู้แหะ”
“ไอซ์ทำงานอยู่ หน่วยออกใบมรณะบัตรหรือยังไง? ถึงได้รู้ว่าใครต่อใครตายอ่ะ” น้ำส้ม เถียงกลับไอซ์อีกรอบ “แล้วส้มก็ยังไม่ได้พูดว่าอาจารย์ทิพย์ตายเลย”
“แต่แกพูด”
“ส้มแค่อุทานว่า...ตายแล้ว” น้ำส้มเฉลย อย่างหงุดหงิด ระดับความผ่อนคลายดูจะเพิ่มขึ้น
ในขณะที่ทั้งสองกำลังจะเปิดศึกนั่นเอง อาจารย์ธเนศ อาจารย์ที่ปรึกษาหนุ่มของพวกเด็กๆก็เดินผ่านมาแล้วพูดกับพวกเธอ...
“นี่! พวกเธอยังไม่รีบกลับบ้านกันหรือไง?” อาจารย์หนุ่มพูดอย่างยิ้มแย้ม “เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หมดสนุกหรอก” … มันหมดตั้งแต่รู้ว่าวันหยุดพรุ่งนี้หนูต้องไปเข้าค่ายแล้วค่าาาาาาาา!!!... เชอร์รี่คิด พลางทำสายตาเซ็งๆหันไปทางอาจารย์หนุ่ม แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไร
“ว่าแต่อาจารย์เถอะครับ เมื่อไหร่จะกลับครับ? เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงจัดการกับพวกเราหรอกครับ” ไอซ์แกล้งแหย่อาจารย์ธเนศ ตามประสาเด็กๆ
“นั่นสิ” อาจารย์หนุ่มยิ้มอย่างมีเลศนัย “ถ้าอย่างนั้นครูคงต้องกลับบ้านไปเตรียมมีดคมๆสักเล่มแล้วล่ะมั๊ง” อาจารย์หนุ่มค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ตัวพวกเขาเรื่อยๆ จู่ๆเด็กสาวก็รู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างที่แผ่รัศมีออกมาจากตัวอาจารย์หนุ่มของเธอเอง เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร รู้เพียงแต่ว่ามันน่าขยะแขยงมาก “พวกเธอเองก็เถอะอย่าลืมพกไปด้วยละกัน เผื่อจะได้ใช้ไงล่ะ”
“ครูล้อเล่น ...555+++” อาจารย์หนุ่มพูดก่อนที่จะหัวเราะอย่างร่าเริง แล้วหันเดินขึ้นรถของตัวเอง แล้วขับออกไปจากบริเวณนั้นไป
คำพูดของอาจารย์หนุ่มที่พูดออกมาเมื่อสักครู่ ...เด็กสาวไม่รู้ว่า...มันเป็นแค่คำที่พูดล้อเล่นหรืออย่างไร แต่ถ้ามันเป็นเช่นนั้นมันไม่ได้ตลกขบขันเลยสักนิด แล้วบรรยากาศที่ชวนคลื่นไส้นั้นมันก็ไม่ได้ทำให้เธอยิ้มแย้มไปกับอาจารย์ด้วยเลยสักนิดเดียว…
“ว่าป่ะ อาจารย์แกเล่นมุขได้ขนลุกจริงเลยว่ะ” ไอซ์พูดพลางสะกิดบุตรที่กำลังอารมณ์ค้างจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ทำให้บุตรสะดุ้งจนปัดเครื่องดื่มหกกระจายเต็มกระโปรงของอิ๊บ
“อี้ยยยยย! ไอ้บุตรสกปรก” อิ๊บตะโกนเสียงดัง เพราะเครื่องดื่มของบุตรที่หกเปียกกระโปรงฟอร์มนักเรียนชุดโปรดของเธอ
“อะไรฉันไม่ได้ตั้งใจ” บุตรพูดพลางวิ่งหลบอิ๊บที่ไล่ตี “ไอ้ไอซ์โน้น ไอ้ไอซ์ทำ”
“ฉันเปล่า” ไอซ์ลุกขึ้นวิ่งหนีอิ๊บด้วยอีกคน “ขอโทษ...ครับ”
“เออ! ลืมถาม เรื่องอาจารย์ทิพย์” เชอร์รี่นึกขึ้นมาได้ จึงคิดที่จะบอกเพื่อนทุกๆคนไป แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจคำพูดของเธอนัก เพราะทุกคนมัวแต่ดู อิ๊บที่วิ่งไล่ตีบุตรกับไอซ์อยู่อย่างสนุกสนาน
พวกเด็กๆคุยกันเรื่องสัพเพเหระอยู่สักพักก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง เพื่อพักผ่อนและเก็บสมภาระก่อนที่จะได้ออกผจญภัยในวันพรุ่งนี้
“พรุ่งนี้เจอกันนะเชอร์รี่ บายยยยยยยย” ไอซ์ตะโกนพลางโบกมือให้เชอร์รี่ก่อนที่จะเดินออกไปจากประตูข้างของโรงเรียนที่เปิดอ้าทิ้งไว้พร้อมกับน้ำส้ม ทั้งคู่กลับบ้านด้วยรถคันเดียวกันซึ่งตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงห้าโมงเย็นแล้ว เด็กสาวหันหลังเดินมาตามถนนคอนกรีตเล็กๆในโรงเรียน จุดหมายปลายทางของเธอในตอนนี้ก็คงจะเป็นประตูหน้าของโรงเรียน เพื่อทีจะได้ไปยืนรอพ่อของเธอที่กำลังจะมารับในไม่ช้า
ระหว่างทางคอนกรีตที่เชอร์รี่เดินผ่านไปช่างวังเวงและว่างเปล่า ผิดกับตอนกลางวันที่มีนักเรียนมากมายส่งเสียงจอกแจกจอแจอยู่ทั่วบริเวณถนนคอนกรีต แต่ตอนนี้ถึงมันจะเป็นตอนเย็นที่แปลกไปสักหน่อย เพราะนี้พึ่งเพียงห้าโมงเย็นเท่านั้นเอง แต่ท้องฟ้ากลับดำมืดเสียแล้ว และบรรยากาศที่เต็มไปด้วยไอน้ำจะฝนที่ตกในช่วงบ่ายตอนนี้ช่างเหน็บหนาวเหลือเกิน เกินที่เด็กสาวจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ บรรยากาศหนาวที่ผิดแปลกไม่เหมือนกับทุกๆวัน เธอถูมือไปมาเพื่อให้เกิดความร้อน ...หรือมันต้องการที่จะบอกอะไร?... เด็กสาวเดินไปเรื่อยๆ ในใจพลางก็คิดว่า ...ถึงบรรยากาศจะผิดแปลกไปมากขนาดไหน แต่เธอก็ยังมีความสุข สุขที่ได้มาเรียน สุขที่ได้มาพบเจอเพื่อนในทุกๆวัน... ...พรุ่งนี้ก็ต้องไปเข้าค่ายแล้ว ไม่รู้จะต้องพบเจอกับอะไรอีกบ้าง... …แต่นั่นแหล่ะความท้าทายที่แสนวิเศษของชีวิต...
เชอร์รี่เดินคิดเรื่องโน้นไปเรื่องนี้มาอยู่หลายเรื่อง จนตัวของเด็กสาวเองมาถึงหน้าประตูโรงเรียนเมื่อไรก็ไม่รู้ หน้าโรงเรียนตอนนี้เงียบสงัดมาก เหลียวซ้ายแลขวาก็ไร้ซึ่งผู้คน เห็นจะมีก็แต่เพียงศาลเพียงตาใต้ต้นไม้ใหญ่ 2-3 ต้นกับตู้โทรศัพท์สาธารณะเก่าๆอีกสองตู้เท่านั้น เธอเดินเข้าไปในตู้โทรศัพท์ทางขวามือที่สภาพดูเก่ามอซอสุดๆ กระจกตรงประตูของตู้แตกไม่มีชิ้นดี สีของตัวเครื่องโทรศัพท์ก็ดูถลอกปอกเปิกไปหมด จนทำให้เห็นเนื้อเหล็กสีเงินติดสนิมอยู่ภายใน ...จะโทรได้ไหมวะ... เด็กสาวคิดค้านอยู่ในใจ แต่มือของเธอก็ควักเหรียญห้าจากกระเป๋าสตางค์มายอดใส่ในช่องใส่เหรียญไปเรียบร้อยแล้ว ...ถึงยังไงก็ยังดีกว่าตู้ข้างๆล่ะวะ... เด็กสาวคิดต่อ แล้วมองไปทางตู้โทรศัพท์สาธารณะ ที่ตั้งอยู่ทางด้านซ้ายมือ ของตู้โทรศัพท์สาธารณะที่เธอยืนโทรอยู่ สภาพของมันแย่มาก กระจกแตกเกลี้ยงไม่มีเหลือสักบาน ตู้โทรศัพท์บุบยับยู่ยี่ หูโทรศัพท์ก็ห้อยต่องแต่ง ตัวเครื่องโทรศัพท์เองก็สีหายไปเกือบหมด เด็กสาวไม่แน่ใจว่าตัวเครื่องโทรศัพท์นั้นมีสีอะไร แต่ที่เธอแน่ใจก็คือ ตัวเหล็กสีเงินชั้นในโผล่ออกมาภายนอกจนหมดเกลี้ยงแล้ว ...ที่จริงสีเงินก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย...
เชอร์รี่ยืนรอปลายสายอยู่นานสองนาน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสายที่เธออยากติดต่อ ...พ่อทำอะไรอยู่นะ?... เด็กสาววางหูโทรศัพท์อย่างฉุนเฉียวตัวเองที่ดันลืมเอาโทรศัพท์มือถือมา แต่ก่อนที่เธอจะต่อสายโทรศัพท์เพื่อโทรหาพ่อใหม่อยู่นั้นเอง...
...อย่านะ...
...หยุดนะ...
...ไม่จริงนะ...
...ไม่จริงงงงง!!!!!...
...ตู้มันกินเหรียญไปแล้ววววว...
เด็กสาวโวยวายก่อนจะตัดใจ แล้วพยายามล้วงกระเป๋ากระโปรงเพื่อหาเศษเหรียญ แต่...
...ให้ตายเถอะไม่มีเหรียญแล้ว มีแต่แบงค์...
...แล้วจะโทรศัพท์อย่างไงเนี่ย?...
...เด็กสาวหมดหวังสุดขีด ก็เดินสาวเท้าออกมานั่งย่องๆอยู่หน้าตู้โทรศัพท์สาธารณะเก่าๆมอซอ เธอนั่งหันซ้ายหันขวาอยู่นาน พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นชายแก่ท่าทางแปลกๆกำลังเดินพุ่งตรงดิ่งมาทางตัวของเธอ…
ความคิดเห็น