Silent 32nd . . โรงเรียนปีศาจ

T i T l e  :  ทางเดินที่ปกคลุมด้วยสีดำมืดบ่งบอกว่าถึงเวลารัตติกาลที่เหล่าปีศาจร้าย
ได้โบยบินสู่ท้องฟ้ายามราตรีแฉกเช่นกับทุกๆคืนที่แสงตะวันลับขอบฟ้าไป
มันเป็นช่วงเวลาที่แสนสำราญของเหล่าปีศาจและอมมนุตย์ที่อยู่บนโลก

" ไม่นาน..."
เสียงๆหนึ่งที่ดังก้องมาจากส่วนใดส่วนหนึ่งของวิหาร St.Magita
วิหาร St.Magita เป็นวิหารศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวลักธิ Chia จะมาทำพิธีกรรมทุกๆสัปดาห์
แต่บัดนี้วิหารแห่งนี้ได้เป็นวิหารร้างเสียแล้ว
อันเนื่องมาจากผู้นำคนก่อนได้เสียชีวิตลง ณ วิหารแห่งนี้
แต่คำสาปอันเป็นที่เลื่องชื่อของผู้นำคนก่อนยังคงหนาหูสำหรับคนละแวกนั้น
มิหนำซ้ำกับเรื่องผีที่เล่าๆต่อๆกันมาบ้าง

"ใช่แล้ว"
เสียงแหบและแห้งดังก้องจากส่วนใดส่วนหนึ่งที่ห่างจากจุดซักครู่ดังตอบ
"ข้าจะใช้เวลาเหล่านั้น..."
พระจันทร์สีทองอร่ามเผยโฉมจากกลีบเมฆยามราตรี
เผยให้เห็นร่างอสูรกายสีดำขลิบที่เกาะบนเสาวิหารปรักหักพังเสาหนึ่ง
รูปร่างของมันช่างน่าเกลียดและน่ากลัว
นัยย์ตาสีแดงสดลุกวาว ริมฝีปากแห้งแต่ฟันภายในยังคงแหลมคมประหนึ่งว่าได้ลับคมเขี้ยวไว้อย่างดี
ลำตัวกล้ายกับตัวการ์กอยด์ ปีกสีดำทะมึนคล้ายปีกอีกา
มันส่งเสียงคล้ายนกออก

"ใช่แล้วล่ะ แบเรียส .. ใช่แล้ว"
เสียงอีกเสียงโต้ตอบ
มันคือเกอัสอสูรกายอีกตนที่กำลังคลานที่พื้นอย่างทุรนทุราย
ใบหน้าของมันไม่ต่างอะไรกับอสูรกายนามว่า 'เบเรียส'
ผิดกับที่ร่างกายของมันเป็นสีขาวที่ทอประกายรัศมีที่น่าขนลุกยิ่งนัก
แววตาของมันสีเขียวมรกตคล้ายๆกับน้ำในมหาสมุทรที่เยือกเย็น

" อืม . .  "
แบเรียสพยักหน้าของมันก่อนที่จะกระพือปีกที่น่าขยะแขยงบินขึ้นสู่ท้องฟ้ายามราตรีเหมือนกับค้างคาวที่เสาะแสวงหาอาหาร

เกอัสเผยอยิ้มมุมปาก
'ความจริง . . . ที่ไม่อยากให้แกรู้ไง . . . ผิดแล้วล่ะ . . . . ใช่ . . '

เกอัสฟุบหมอบลงกับพื้นวิหารก่อนที่จะเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว-

-

ขออุทิศความเหนื่อยล้าให้เป็นสีแดงที่ไหลโชกออก

Scrollbars By FreeGlitters.Com