คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ภูติกับเหตุการแปลกๆ
/ไรท์ว่านิสัยของตัวละครมันแปลกๆอะ ไม่ต้องไปซีเรียสนะ/
"ถ้างั้นฉันขอกลับบ้านแล้วนะชิโด้"
"อ่า จะกลับแล้วเหรอ ให้ฉันไปส่งที่บ้านไหม?"
"ไม่เป็นไรหรอก เพราะว่าบ้านฉันอยู่ตรงข้ามน่ะ"
เมื่อผมพูดไปแบบนั้นก็สัมผัสได้ว่ามีคน ' ห๊าาา ' อยู่ ซึ่งมันก็จริงเพราะบนฟราคซินัสผู้บัญชากร หรือน้องสาวของชิโด้ ก็ได้ร้องแบบนั้นจริงๆ รู้ได้ไงน่ะเหรอ? ก็เทคนิคการรวมมานาไงล่ะ
สรุปแล้วชิโด้ก็มาส่งที่หน้าบ้าน
"นี่ขึ้นไปบนยานรบนั่นหน่อยดีไหม? มันเป็นถึงวิทยาการที่ก้าวหน้ากว่าที่เราเคยใช้เลยนะ"
<นั่นสินะ มันเป็นยานรบที่ล่องหนและบินได้แบบแทบอิสระเลยนิ>
"โอ๊ะ อาเธน่าเกือบลืมเธอไปซะสนิทเลย"
แหม่ แบบว่าในช่วงหลายๆวันนี้อาเธน่าแทบไม่ได้พูดอะไรเลยนิ
<.....>
"งั้นขึ้นไปกันเถอะ อา... เคลื่อนย้ายไปเลยแล้วกัน"
"ด้วยมานาอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง.... "
เรย์ได้ร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายไป เมื่อจบแล้วร่างกายของเรย์ก็สลายหายไป
ณ ยานฟราคซินัส(มุมมองของเรย์)
"ยะโฮ~ เธอใช่ผู้บัญชาการที่เป็นน้องสาวของชิโด้รึเปล่า"
ผมที่เคลื่อนย้ายมาอยู่ข้างหลังก็ทักเด็กสาวผมสีแดงทวินเทลไป ซึ่งเธอก็ทำท่าตกใจอยู่นิดหน่อย
"ผู้บัญชาการครับ!!"
ชายคนนึงที่นั่งอยู่ด้านหน้าได้พูดออกมาด้วยความตกใจ ส่วนคนอื่นๆก็แสดงท่าทีระวังตัวเป็นอย่างมาก
"เธอมาทำอะไร"
เธอได้พูดออกมาด้วยเสียงโทนต่ำแบบฟังดูเหมือนผู้บัญชาการจริงๆนั่นแหละ
"ฉันก็แค่มาสำรวจยานนิดหน่อยเอง"
จากนั้นผมก็เดินไปตรงนู้นตรงนี้ตามภาษาคนสงสัย(ตามภาษาเด็กป่าว)จนโดนเรย์เนะลากออกไป ตามที่โคโทริสั่ง
ผมโดนเรย์เนะลากมาที่ห้องไหนสักห้องนี่แหละ เป็นเหมือนห้องพยาบาลที่มีเครื่องอะไรสักอย่าง
เรย์เนะได้จับผมมานั่งอยู่บนเตียงแล้วเอาเครื่องอะไรสักอย่างมาแนบกับตัวผม ก่อนจะพูดอะไรสักอย่าง
และก็ด้วยความสงสัยผมจึงรวมมานาไปไว้ที่ตาและมองไปที่เรย์เนะ
"เอ๊ะ?! คุณเรย์เนะเป็นภูติงั้นเหรอ..?"
เมื่อผมพูดออกไปแบบนั้น เรย์เนะก็แสดงสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนที่สติจะดับวูบไป....
[ พรแห่งมานา: เปิดใช้งาน, มานาบริสุทธิ์: เปิดใช้งาน ลบล้างพลังงานที่เป็นอันตรายต่อร่างกาย ลบล้างการควบคุมจิตใจ ]
"ที่นี่มัน... อ้อ บ้านฉันเองนี่น่า นี่อาเธน่า โซเฟีร์ย ทำไมฉันถึงหมดสติไปล่ะ"
<ไม่รู้สิ แต่น่าจะเพราะเรย์เนะนั้นแหละ>
{น่าจะเพราะว่าเรย์เนะเป็นภูติบรรพกาล แล้วเจ้าตัวไม่อยากเปิดเผยเลยใช้ความสามารถลบความทรงจำ มั้ง}
"นี่โซเฟีร์ยเธอน่ะ มีข้อมูลอยู่เยอะแค่ไหนกันแน่น่ะ"
ผมได้ถามออกไปแต่โซเฟีร์ยก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ผมก็เลยเมินๆไปแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบนมมาดื่ม
{เรย์เงินน่ะใกล้หมดแล้วนะ หางานพาร์ทไทม์ทำไหม"
"อย่าพูดเหมือนว่าเขาจะรัยเด็กไปทำเลย อีกอย่าง งานน่ะไม่ได้หาง่ายเหมือนอาเคเดียนะ เดี๋ยวค่อยเอาพวกเพชรไปขายก็ได้"
ผมได้เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดูเงินที่มีในบัญชี เอ่อ... ก็มีเงินอยู่พอประมาณ แบบยังพอใช้นั้นแหละ
หลังจากนั้นผมก็ได้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและตรงไปขายพวกเพชรพลอย
วันต่อมา
*ซ่า ซ่า(เสียงฝน)
"วันนี้ฝนตกงั้นเหรอ? อืม... ช่วงนี้ก็ไม่มีพวกเกมใหม่ๆด้วยสิ"
<งั้นไม่ลองเกมเก่าบ้างเหรอ>
"ไม่ล่ะ เกมแนวที่อยากได้ฉันเคยเล่นมาเกือบหมดแล้ว"
ผมได้เปิด YouTube ขึ้นมา แบบว่าวีที่ผมติดตามเค้ายังทำช่องอยู่ล่ะ แถมในค่ายยังมีวีมาเพิ่มอีกค่อนข้างเยอะ
แต่หลายคนก็จบการศึกษาแล้ว
ประมาณ 2ชั่วโมงกว่าๆ
ในระหว่างที่ผมกำลังดูไลฟ์อยู่ มันก็มีเสียงไซเรนประกาศอากาศสั่นไหว
"เฮ้อ~ ภูติมาอีกแล้วเหรอ"
เรย์พูดออกมาด้วยความหน่ายๆ ก่อนจะบินออกไปในจุดที่พลังภูติรวมตัวกัน หรือก็คือจุดที่ภูติปรากฏ
ซึ่งพอเรย์มาถึงมันก็มีพายุขนาดใหญ่ และรอบๆก็มีพวก AST อยู่ซึ่งครึ่งนึงมุ่งหน้าไปที่ โทวกะ?
"ห้ะ?! ภูติสองตัวเหรอ เอ๊ะ ตรงตึกนั้นมันชิโด้?"
"เรื่องมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยโซเฟีร์ย"
{เอ่อ... ไม่รู้สิ}
"ถ้างั้นก็คงต้องช่วยแหละ"
ผมได้ปลดการลบตัวตนออก และกระจายพลังภูติออกไปในจำนวนมาก แบบกะจะให้พวก AST มาเล็งผมแทน
ซึ่งมันก็ดึงมาได้สักครึ่งนึง ซึ่งคนที่พ่งมาหาผมนั้นไม่ใช่จ่าสิบเอก โอริกามิ แต่เป็นหัวหน้าหน่วย(?) เรียวโกะ เรียวโกะได้เอาดาบพลังงาน(ดาบเลเซอร์)มาฟันใส่ผม และมีคนที่ยิงปืนพลังงานสนับสนุนเธอ
แต่ผมก็หลบกระสุนได้ และเอาดาบสีดำออกมาฟันสวนเรียวโกะ
"นี่เรียวโกะ รู้รึเปล่าว่าโอริกามิอยู่ไหนน่ะ"
"ทำไมเธอถึง–"
เธอได้พูดแบบกัดฟันออกมา แต่ก็ตัดบทพูดออกไปและฟันดาบมาใส่ผม แต่ผมก็ใช้ดาบรับเอาไว้ได้
"เธอคงจะไม่ยอมบอกสินะ ถ้างั้นก็เอาให้จบแค่นี้แล้วกัน [ ชูคุจิ ] "
ผมได้ใช้มือซ้ายกระแทกเข้าไปที่อกโดยใช้วิชาชูคุจิ ซึ่งเรียวโกะก็สลบลงไป CR-Unitก็หยุดทำงานและล่วงลงไปบนพื้น อ้อใช่ ผมได้ร่ายเวทย์ลดแรงโน้มถ่วงเอาไว้
"ด้วยมานาอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง จงพุ่งโจมตีศัตรูของข้านี้"
วงเวทย์ขนาด 5เซ็นติเมตร จำนวนมากปรากฏออกมาและระดมยิงกระสุนพลังเวทย์ออกไป ซึ่งพวก AST ก็ล่วงลงไปตามเรียวโกะ พร้อมกับพายุที่สงบลงแต่ว่า บนฟ้ายังคงมีเมฆหนาและสายฟ้าอยู่เรื่อยๆ
ผมได้เก็บพลังภูติเข้ามาในตัวเพราะว่าถ้าปล่อยไว้นานมันจะทำให้เสียพลังภูติโดยใช่เหตุ และมันจะทำให้เหนื่อย ไม่สิ ตอนนี้ก็เหนื่อยแล้วงั้นกลับไปนอนดีกว่า
เรย์ได้ร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายวาปกลับมาที่บ้านและก็ล้มตัวลงนอน
วันต่อมา
ผมได้เดินไปเปิดหน้าต่างออกหวังจะรับแดดตอนเช้าแต่ว่า เมฆมันบังแสงอาทิตย์หมดเลย
"ทำไมเมฆไม่หายฟร่ะ?!"
<คงเป็นเพราะสภาพอากาศนั้นแหละ ผ่านไปสักวันสองวันเดี๋ยวก็ปกติเองแหละ>
{นั้นสินะ มันไม่มีพลังแปลกๆอะไรด้วย เหมือนกับเป็นเหตุการณ์ธรรมชาติ}
ทั้งสองคนว่างั้นอะ แต่ผมว่ามันแปลกๆ เหมือนกับที่พวกผมรอดมาได้ ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแบบนั้น....
[ จบ. ]
ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
ทำไมรู้สึกดีดๆในช่วงที่ใกล้เปิดเทอมกันนะ? ปล. เขียนมาตั้งแต่เช้าแต่ไม่รู้ว่าจะดีไหม
ไรท์ขอถามหน่อย ทูตสวรรค์ของเรย์, โซเฟีร์ย, อาเธน่า จะเป็นอะไรดีล่ะ เดี๋ยวไรท์จะหาเม้นที่ถูกใจมาเขียน
ความคิดเห็น