คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ภูติเปลี่ยนตัว
/ไรท์ขอเปลี่ยนสรรพนามจาก ผม เป็น ฉัน(ออกเสียง ชั้น) และ ครับ เปลี่ยนเป็น คะ ค่ะ แต่ถ้าคิดในใจก็เป็นเหมือนเดิม(มั้ง)/
หลังจากวันนั้น วันที่ผมได้เกิดใหม่ในต่างโลกมันก็ได้ผ่านมา 1เดือน แล้วและซึ่งตอนนี้ผมกำลัง...
"โซเฟีร์ย อาเธน่า ช่วยฉันด้วย!!"
ผมกำลังวิ่งหนี ไม่สิ บินหนีหมาป่าก็ได้เรียกขอความช่วยเหลือจากเพื่อน(?) ทั้งสองคน
<ใช้เวทย์อะไรสักโจมตีไปสิ!>
เมื่อผมได้ยินแบบนั้นจึงทำการหันกลับไปด้านหลัง และยื่นมือไปที่หมาป่าพร้อมกับเริ่มร่ายเวทย์
"ด้วยมานาอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง จงก่อตัวเป็นศรที่ยิงทะลวงศัตรูที่อยู่เบื้องหน้า"
พลังเวทย์สีขาวมาก่อตัวรวมกันที่มือคู่นี้ และแปรเปลี่ยนเป็นวงเวทย์
" [ Magic Arrow ] "
วงเวทย์นั้นได้ส่องแสงออกมา พร้อมกับยิงศรสีขาวออกไป
*ฉึก
ศรนั้นได้ทะลวงผ่านศรีษะของหมาป่านั่นไป เมื่อแน่ใจว่าหมาป่านั้นตายไปแล้ว ผมก็ได้หยุดการบินลง
"เฮ้อ~ รอดแล้วเรา"
{เอาตรงๆคือเธอคิดจะหนีอย่างเดียวรึไง}
"อย่าพูดแบบนั้นสิ ก็แบบ ปลอดภัยไว้ก่อนไง"
ผมได้เดินไปเก็บศพของหมาป่านั่นใส่กระเป๋าเวทย์ ไม่สิ มันเรียกว่าอะไรไม่รู้เลยเรียกว่ากระเป๋าเวทย์ไป
"เอาล่ะ ออกจากป่านี้กันเถอะ"
ผมได้พูดออกไปแบบนั้น แต่ฌซเฟีร์ยกับอาเธน่าก็ได้พูดพร้อมกันว่า ' จะไหวเหรอ ' ด้วยเสียงหน่ายๆ
{ตัวปราสาทมันมีเวทย์ขับไล่อยู่ มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งจึงไม่มี}
"เอาน่าๆ อย่างไงก็บินได้แล้วนิ เพราะงั้นถ้าจะกลับก็บินกลับปราสาท ก็ได้ใช่ไหม"
<ไอ้ใช่ มันก็ใช่นั่นแหละ แต่ว่าเธอพึ่งเรียนเวทมนต์ได้แค่ 1เดือน จะสามารถสู้พวกมอนสเตอร์ได้เหรอ>
"ได้สิ เชื่อฉัน ฉันเรียนมา"
ผมได้ตอบไปแบบนั้นแต่ก็เหมือนจะมีความรู้สึกไม่เชื่อใจแผล่ออกมา แต่ผมก็ได้บินไปทางเมืองมนุษย์ ก็คือทิศตะวันออก หรือด้านหน้าของปราสาท
"นี่ไม่เชื่อใจกันจริงๆเหรอ"
<ช่างเถอะน่า แต่ว่ามองข้างหน้าด้วย!>
"อะ เอ๊ะ?! เกือบไปแล้ว"
ผมที่บินด้วยความเร็วแล้วไม่ได้มองทาง ก็เกือบจะชนต้นไม้
{ถ้าจะบินก็บินในที่สูงหน่อยสิ}
"ก็มันบินไม่ได้ไง ถ้าบินได้ฉันก็บินแบบนั้นไปนานแล้ว"
ก็เพราะว่าผมไม่สามารถบินสูงได้ไงล่ะ ผมได้เปลี่ยนโฟกัสไปมองทางและบินต่อไปด้วยความเร็วที่สูง
ผ่านไปสักพักผมก็ได้ออกจากเขตของป่ามาได้แล้ว
"นี่ โซเฟีร์ย อาเธน่า เมืองเนี่ยมันไปทางไหนงั้นเหรอ?"
{อ่า ก็ ตามทางเดินไปนั่นแหละ}
เมื่อโซเฟีร์ยพูดแบบนั้นผมก็ได้ก้มลงไปมองพื้นดิน ที่ผมลอยอยู่และพื้นที่ใกล้ๆ
ไม่เห็นจะมีเลยไม่ใช่รึไง
<นี่เรย์>
"มีไรเหรอ?"
<ข้างหน้าไกลๆมีพวกคนที่กำลังโดนมอนสเตอร์โจมตีอยู่>
"อ่า แล้วรู้ได้ไงล่ะ? แล้วถ้าไปช่วยแล้วโดนจับจะทำไงล่ะ? อาเคเดียพวกภูติก็หายากและราคาแพงด้วย"
{มนุษย์ที่กำลังโดนโจมตีมีคนที่ภายในตัวแทบไม่มีไอชั่วร้ายเลย}
โอเค เมื่อผมได้ยินโซเฟีร์ยพูดแบบนั้นผมก็ได้บินตามทิศที่องอาเธน่าบอก
ผมตอนนี้กำลังล่องหนจากการใช้เวทย์ [ ปกปิด ]
"รถม้าสีดำ ตรงหน้าต่างมีตรามังกร พวกขุนนางหรือราชวงศ์สินะ"
{คงใช่นั่นแหละ แต่ตรานั้นมันน่าจะเป็นราชวงศ์ใหม่ละมั้ง}
เฮ้อ~ เห็นพวกราชวงศ์แล้วรู้ความรู้จากมังงะสักเรื่องนี้เข้าหัวมาเลย
"อย่างไงก็ช่วยดีกว่าสินะ มอนสเตอร์ที่ไล่อยู่คือหมีสีแดง น่าจะเป็นธาตุไฟไม่ก็เป็นธาตุดินแหละ"
ถ้างั้นการใช้เวทย์น้ำน่าจะดีที่สุด ผมได้ยื่นมือออกไปและก็ร่ายเวทย์
"ด้วยมานาอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่ง จงก่อตัวและกลายเป็นคมมีดวารีที่ตัดผ่านศัตรูเบื้องหน้า"
วงเวทย์สีฟ้าได้ปรากฏขึ้นมาที่ปรายมือที่ผมยื่นออกไป
" [ คมดาบวารี ] "
สายน้ำได้ก่อตัวใบมีดและพุ่งไปใส่คอของหมีตัวนั้นแต่ว่าใบมีดวารีก็สลายไปจากแรงต้านทานของหมี
"เอ๊ะ?! นี่โซเฟีร์ยไอ้เจ้านั่นไม่แกร่งขนาดไหนน่ะ!"
{อืม... ถ้าวัดตามเราพวกเราจัดกันก็ 6/10}
"ห้ะ?! นั่นเก่งกว่าไวเวิร์นหางแถวอีกเหรอ!?"
ถ้าเป็นอย่างนั้น เราก็คงจะไม่สามารถจัดการได้แน่ๆ
"นี่โซเฟีร์ยสลับตัวกันเถอะ"
{...โอเคก็ได้ แต่เธอจะไม่สามารถมาควบคุมร่างได้ 3วันเลยนะ}
"อืม ฉันเข้าใจ อย่างต่ำมันก็แค่ 3วัน แต่อย่างมากก็ 1เดือน"
ไอ้ 1เดือน อันนี้มาจากอาเธน่าซึ่งตอนนี้ยังเหลือเวลารออีก 3วัน
เมื่อกล่าวจบแล้วจากหญิงสาวผมสีเงินก็กลายเป็นหญิงสาวดำ และดวงตาจากสีม่วงอเมทิสต์ก็กลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม ปีกใสๆสีฟ้าก็กลายปีกสีม่วงดำใสๆ
"อ้า ไม่ได้ใช้ร่างกายมานานแล้วด้วยสิ"
หญิงสาวผมสีดำได้พูดออกมาเช่นนั้น ซึ่งตัวเธอก็ใช้ปีกบินเอาไว้ และเธอก็ใช้ความสามารถสร้างมอนสเตอร์ ที่เป็นการพลิกแพลงมาจากสกิล [ แปลงไอปีศาจ ] สร้างมอนสเตอร์ที่มาจากจินตนาการของเธอ
มันเป็นดาบเงา มอนสเตอร์ประเภทอาวุธคำสาป
"เอาล่ะดาบเงาทั้ง 6เล่ม จงโจมตีหมีตัวนั้นซะ!"
ดาบเงาทั้ง 6เล่ม ที่อยู่ด้านหลังของเธอได้พุ่งไปโจมตีหมีตัสนั้น
หันมาที่ด้านในจิตใจ ในห้องขนาดแปดเสื่อ(ไม่รู้แหละว่ากว้างแค่ไหน) กำลังมีหญิงสาวสองคนกำลังเล่ยไพ่นกกระจอกกันอยู่
"นายนี่ก็เล่นเก่งใช่ย่อยแฮะ"
หญิงสาวผมสีเงินได้พูดพลางทิ้งไพ่ 1อักษร
"งั้นเหรอ แต่พวกเราก็เป็นมือใหม่กันทั้งคู่ไม่ใช่เหรอ จิ"
หญิงสาวผมสีชมพูหรืออาเธน่าได้พูดแบบนั้น พลางหยิบไพ่อักษรของเรย์ที่พึ่งทิ้งไปเมื่อกี้มา แล้วเลียงเป็นไพ่ตอง(ไพ่อักษร1 3ใบ)
"ก็ใช่นั้นแหละ แต่ว่าทำไมถึงอยากเล่นไพ่นกกระจอกล่ะ"
เรย์พูดพลางจั่วไพ่ขึ้นมาและทิ้งมังกรขาวลงไป
"ก็เห็นว่าน่าสนุกดีแต่โซเฟีร์ยไม่ยอมเล่นเนี่ยสิ"
อาเธน่าได้จั่วไพ่ขึ้นมาและทิ้งไพ่ทิศเหนือ จากนั้นทั้งสองก็เล่นกันไปเรื่อยๆโดยไม่มีใครพูดอะไร มีเพียงเสียงของไม้และไม้ ตอนนี้ทางของอาเธน่าเหลือแค่ตัวปิด เพราะไพ่ที่อยู่ในมือเหลือแค่ใบเดียว ส่วนเรย์ที่เล่นไพ่ปิดก็เหลือแค่ตัสเดียสเหมือนกัน
"นี่ ถ้าต่อแบบนี้อีกหน่อยมันจะจบโดยการเสมอนะ"
"ไม่หรอกเพราะว่า ล่ง(รู้แหละว่าเขียนผิด ใครรูิว่าเขียนไงฝากบอกด้วย)"
และใช่ ผู้ที่ชนะคือเรย์
"ถ้างั้นฉันขอไปนอนล่ะ จะว่าไปทำไมถึงเป็นห้องสไตล์ญี่ปุ่นล่ะ"
เรย์พูดพลางปูผ้าปูนอน
ตัดไปหลังจากที่เรย์ตื่น
"เป็นไงบ้าง หลับสบายไหม"
"อา สบายมากเลยล่ะ แบยไม่อบากกลับไปคุมร่างเลย"
"อย่างไงมันก็มีคูลดาวห์อยู่แล้ว แล้วเหลือเท่าไหร่ล่ะ"
ผมได้ยินแบบนั้นผมก็ได้หลับตาลงเพื่อเพล่งสมาธิไปกับการดูคูลดาวห์
"4วัน 16ชั่วโมง คูบดาวห์ทั้งหมดก็น่าจะ 5วัน"
เมื่อผมตอบไปแบบนั้นอาเธน่าก็กลับไปมองTVที่ฉายฉากต่างๆที่โซเฟีร์ยเจอ
ผมได้เก็บผ้าปูและไปอาบน้ำกินข้าว ก่อนจะมานั่งดูคอมที่เปิด โด– Google อยู่
[ จบตอนที่ 2 ]
ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
ผมว่าผมน่าจะกลายเป็นมนุษย์ค้างคาวเร็สๆนี้นี่แหละ
เรื่องนี้จะลง 1-3วันต่อตอน ถ้าฃ้ากว่านั้นไรท์ติดธุระ หรือถ้า1วันลงหลายตอน อันนั้นไรท์ว่าง
แล้วก็ ไรท์ไม่เคยดอง เพราะเขียนเสร็จก็แก้บทให้สัมพันธ์กันแล้วปล่อยเลย ยกเว้นตอนนี้เพราะง่วงไม่ไหวแล้ว
ความคิดเห็น