คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : :Dangerous 6:บทบรรเลงสีเลือด
:Dangerous 6:บทบรรเลงสีเลือด
“ฮ้าววว”ไอริสป้องปากหาวเล็กน้อยอย่างง่วงงุน
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นกอร์นที่มองมาทางเธอด้วยความเกร็งและอึดอัด
คงอยากคุยด้วยสินะ...
“ฉันไม่ได้โกรธนายหรอก...คุยเหมือนเดิมเถอะ”รอยยิ้มของไอริสสร้างความสบายใจให้กับกอร์นมากทีเดียว เขาจึงกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม
“อื้ม!”
เหมือนหมาเลย...
“งั้นฉันก็คุยได้สินะ!”คิรัวร์ที่อยู่ๆก็แทรกขึ้นมามองไอริสอย่างเจ้าเล่ห์
แต่ก็โดนตอกกลับจนกัดฟันกรอดๆไปอย่างเจ็บแค้น
“คุยด้วยอะไร? นายเกี่ยวอะไรด้วย?”
ฮึ่ย! ใช่สิ! ฉันไม่ใช่ไอ้หัวตั้งข้างๆเธอนี่!!
“ถึงแล้วล่ะ!”เสียงของกอร์นดังขึ้นเรียกความสนใจของใครหลายคนเป็นอย่างดี
........................................................................................................................................
เมื่อลงจากเรือเหาะแล้ว
สไลม์สีเขียวก็พูดอธิบายสนามสอบรอบที่สามทันที
ซึ่งไอริสที่ดูเหมือนวันนี้จะนอนน้อยกว่าปกติไม่ได้คิดสนใจจะฟัง แถมเกือบจะลงไปกองกับพื้นอยู่หลายทีถ้าไม่มีคุราปิก้าที่อยู่ใกล้ๆคอยตามคว้าตัวเอาไว้
นี่ไอริสหรือสล๊อตวะ!? ทำไมมันจะแบตหมดง่ายขนาดนี้!!?
“ขอโทษทีนะคุราปิก้า...วันนี้มันง่วงๆไปหน่อยนึงน่ะ...เดี๋ยวมันจะ...วูบ...ฟี้...”ไอริสที่พูดด้วยรอยยิ้มแห้งๆมองคุราปิก้าตาลอยก่อนจะเตรียมน็อคลงกับพื้นอีกหน
“เห้ย!? ฉันว่านี่มันไม่หน่อยแล้วมั้ง!!?”คุราปิก้าคว้าตัวไอริสอีกครั้งก่อนที่เลโอลีโอจะร้องเสียงหลงและกล่าวว่าสาวหน้ายิ้มที่ดูเหมือนแบตหมดไม่ได้ชาร์ตมาหลายปี
“งืม...ขอโทษทีนะ...พอดีเมื่อคืนมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ...เลยแทบไม่ได้หลับได้นอนเลย...ห...ฮ้าว...”ไอริสยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะหาวอย่างง่วงๆอีกครั้ง แต่ก็เริ่มหันมาสนใจการสอบตรงหน้าอย่างจริงจัง
ครึ่ก!
ไอริสที่ก้มมองแผ่นหินที่ตนเองยืนอยู่สักพัก
ก้มตัวลงคุกเข่าและลองกดแผ่นหินด้วยมือดู
ปรากฏว่ามันเป็นประตูลับที่จะทำให้ลงไปด้านล่างได้...
มีหลายบานรอบๆเลยนี่นา...
“นี่...มาดูนี่สิ...”ไอริสกล่าวกับพวกกอร์นที่รวมหัวกันมองอะไรก็ไม่รู้ให้มาดูสิ่งที่เธอหาเจอ
“อะไรเหรอ?”กอร์นกับคิรัวร์พูดขึ้นพร้อมกัน
ก่อนที่ไอริสจะกดแผ่นหินแสดงให้เห็นว่านี่เป็นประตูลับ
ครึ่ก!
“ว้าว!”ทุกคนทำตาลุกวาวอย่างตื่นตาตื่นใจ
มองแผ่นหินหลากหลายบานที่อยู่รอบๆอย่างตื่นเต้นกับการสอบ
“ครอก!”ยกเว้นเสียแต่ไอริสที่เริ่มสัปหงกอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ทุกคนรับตัวเด็กสาวไม่ทัน
หล่นไปทับแผ่นหินจนมันเริ่มทำงานจึงทำให้เธอหล่นลงไปก่อนใครพวก
“เห้ย!!!!!”โดยมี กอร์น คิรัวร์ คุราปิก้า และเลโอลีโอ ร้องเสียงหลงราวกับบอกลา
แล้วไอริสก็แยกทางกับพวกกอร์นไปในการสอบรอบนี้...
.
.
.
.
.
“อืม...”ไอริสที่เพิ่งตื่นขึ้นมาจากการหลับแล้วหล่นลงมาในห้องเล็กๆห้องหนึ่ง
กะพริบตาปริบๆปรับโฟกัสภาพตรงหน้า เธออยู่ในอาการงุนงงเพราะเพิ่งตื่นเต็มตา
ไอริสมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่ตรงหน้าอย่างโดดเด่นเป็นสง่า
พลางแอบเบิกตาโพล่งเพราะเวลาที่อยู่ในนาฬิกา
เหลือเวลาอีกแค่ 40 ชั่วโมงกับอีก 12 นาที!!
บ้าไปแล้ว! นี่เธอหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย!?
นึกแล้วก็รีบหยิบนาฬิกานั่นมาใส่ทันที
ก่อนจะมีคำถามขึ้นมาว่า
“เปิดประตูบานนี้กด O ไม่เปิดกด X”
คำถามบ้าไรวะ?
มันก็ต้องเปิดอยู่แล้วปะ?
ว่าแล้วก็กด O อย่างไม่รีรอ เมื่อกด O เพื่อเปิดประตูเรียบร้อยประตูหินก็เลื่อนเปิดออกให้เห็นทางเดินต่อไปทันที
ไอริสรีบเดินจ้ำอ้าวไปต่ออย่างเร่งรีบ
ที่รีบไม่ใช่กลัวไม่ผ่าน...แต่กลัวกอร์นรอมากกว่า...ให้เธอไปรอยังดีกว่าให้พวกนั้นมารออีกเยอะ...
และแล้ว...ด่านแรกของเธอก็มาถึง...
“อะไรกัน...นึกว่าจะได้เจอคู่ต่อสู้เก่งๆซะอีก...ก็แค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆเองนี่หว่า...”ชายฉกรรจ์ผู้มีรอยแผลเป็นตั้งแต่ดวงตาจนถึงคางมองมาที่ไอริสอย่างเหยียดหยาม
ไอริสมองนักโทษชายตรงหน้าด้วยแววตาว่างเปล่า
“เก็บคำพูดนั้นเอาไว้ตอนชนะฉันได้เถอะค่ะ”ใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสกรีดยิ้มร้ายกาจเมื่อชายตรงหน้าเริ่มหยิบอาวุธขึ้นมาเพื่อเตรียมสู้กับเธอ
เด็กสาวเลียริมฝีปากตนเองเล็กน้อยก่อนจะเตรียมตัวเล่นกับชายตรงหน้าบ้าง
“ปากดีนักนะนังหนู!!”
“เข้ามาเลย<3”
........................................................................................................................................
“...เก่งแต่ปาก”ไอริสพูดพลางเหยียบก้อนกลมๆที่เรียกว่า
ศีรษะ ของชายคนนั้นก่อนจะเตะมันออกไปไกลๆตัวด้วยความรังเกียจ
และเริ่มเดินทางไปด่านต่อไปพลางบ่นพึมพำกับตัวเองเล็กน้อยว่า เกลียดนิสัยการเล่นกับเหยื่อของตัวเองจริงๆ
“ไปทางซ้ายกด O ไปทางขวากด X”เด็กสาวผู้มีเหตุมีผลจึงตัดสินใจโดยใช้หลักการความคิดอันสุดจะพิลึกพิลั่นกว่าคนทั่วไปด้วยเหตุผลที่ว่า
หากคิดถึงทางใดทางหนึ่งก่อนแสดงว่าทางนั้นคือทางที่ดีที่สุด ซึ่งทางที่คิดถึงทางแรกคือ
“ทางขวา”ไอริสพึมพำพลางกดกากบาทประตูหินทางด้านขวามือจึงเปิดออกให้เธอเดินต่อไปทันที
เมื่อไอริสเดินไปทางด้านขวาก็พบว่าตนเองได้เข้ามาอยู่ในห้องทรงสี่เหลี่ยมใหญ่ๆห้องหนึ่ง
เด็กสาวกวาดสายตามองไปรอบๆห้องเพื่อหาบุคคลผู้ซึ่งต้องมาทดสอบตัวเธอก่อนจะไปด่านถัดไป
นัยน์ตาสีคาราเมลเข้มเหลือบมองไปเห็นร่างของใครบางคน
คนๆนั้นเดินเข้ามาใกล้กับที่ๆเธออยู่เรื่อยๆ
เด็กสาวพยายามเพ่งมองไปที่ร่างของใครบางคนในมุมอับก่อนจะเบิกตาโพล่งด้วยความตกใจ
“ท่าน...พ่อ”
“ไม่เจอกันนานนะ...ไอร์”เสียงทรงอำนาจถูกเปล่งออกมาจากชายวัยกลางคนผู้มีใบหน้าที่เย็นชา
ไอริสมองพ่อของตนด้วยแววตาตื่นตกใจเพียงเล็กน้อยก่อนจะสะกิดใจอะไรบางอย่าง
ไอริสมองกำแพงรอบกายก่อนจะแสยะยิ้มเล็กน้อย
ตู้ม!!!
ก่อนจะเหวี่ยงหมัดใส่อะไรบางอย่างจนกระแทกกับกำแพงด้านขวามือจนแตกเป็นรอยร้าวแทบจะพังอยู่รอมร่อ
“แก...รู้...ได้ยัง...ไง...แค่ก!”เสียงแสบหูดังขึ้นตรงข้างกำแพงที่เป็นรอยก่อนจะปรากฏตัวของหญิงสาววัยกลางคนที่ทรุดนั่งอยู่กับพื้น
“คนๆนั้นไม่เรียกฉันว่า ไอร์ หรอกนะคะ”ภาพลวงตาตรงหน้าของเธอหายไปเรียบร้อย
แค่ดูก็รู้ว่าเป็นฝีมือของหญิงสาวตรงหน้า
รอยยิ้มหวานหยดย้อยแต่ดูสยองสุดขีดของไอริสปรากฏสู่สายตาของคนอื่นอีกครั้ง
เป็นสัญญาณกลายๆว่า เธอจะเล่นสนุกอีกครั้ง
“มาจบเรื่องนี้เลยดีกว่านะคะ<3”และแล้วบทเพลงสีเลือดก็บรรเลงขึ้นอีกครั้ง...อย่างยากที่จะหยุด
และทุกครั้งที่ไอริสยิ้มหวานแล้วจัดการกับหญิงตรงหน้าจะมีเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นเป็นครั้งคราวสร้างความสำราญใจให้ไอริสได้มากทีเดียว
การสอบฮันเตอร์ก็ไม่ได้น่าเบื่อเสมอไป...เนอะ<3
.
.
.
.
.
กว่าไอริสจะลงมาถึงข้างล่างได้ก็ใช้เวลาไปมากพอสมควร
เพราะเธอมัวแต่เล่นกับเหยื่ออย่างสนุกสนานเพลิดเพลินจนลืมเวลา
ไอริสมองหาพวกกอร์นไปทั่วห้องที่ลงมาถึงแต่ไม่พบแสดงว่าพวกเขายังมาไม่ถึง
ก็ดีกว่ามาทีหลังล่ะนะ...
ไอริสมองหาที่สงบและนั่งลงเพื่อรอพวกกอร์นทันที
“มาช้านะยัยเด็กหน้ายิ้ม...”และมันจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีตัวตลกบ้าๆหนึ่งตัวมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ
“เรื่องของฉันค่ะ”ไอริสตอบกลับยิ้มต่างกับน้ำเสียงอันเรียบนิ่งและส่อแววรำคาญเต็มทน
ฮิโซกะหัวเราะอย่างชอบใจที่สามารถกวนประสาทเด็กตรงหน้าได้ดังที่หวังก่อนจะยอมปลีกตัวหนีไปไกลๆไอริสอย่างที่เธอต้องการ
ที่เขาไม่เอาเรื่องเพราะเมื่อคืนเขาเอาคืนเด็กนั่นอย่างสาสมแล้วล่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อคืน
ไอริสที่เดินหาห้องเพื่อพักผ่อนจากการสอบมาทั้งวัน
เธอเดินไปเรื่อยๆจนพบเข้ากับห้องๆหนึ่งที่ปลอดจากสายตาของผู้คนพอสมควร
เอาห้องนี้แล้วกันเงียบดี...
เมื่อคิดได้ดังนั้นมือบางก็จับลูกบิดและเปิดประตูเข้าไปทันที
ก่อนที่เธอจะพบกับตัวตลกกำลังสร้างปราสาทไพ่อยู่
“...”ไอริสยืนยิ้มค้างจับลูกบิดก่อนจะปิดลงเงียบๆท่ามกลางสายตาของฮิโซกะที่มองมาที่ประตู
หลังจากนั้น 3 วิ ฮิโซกะก็วิ่งมาไล่ฆ่าไอริสทันที
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ไอริสนอนไม่พอจนไม่เป็นอันสอบ...
แต่ที่น่าหงุดหงิดที่สุดคือ ตัวตลกที่เป็นต้นเหตุดันทำหน้าระรื่นชื่นบานถามเธออย่างไม่รู้สึกรู้สานี่แหละ
“เห้อ...”ไอริสถอนหายใจเบาๆอยู่คนเดียวก่อนจะหลับตาลงเพื่อเข้าสู่ห้วงเวลาแห่งการพักผ่อนโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาบางคู่จับจ้องมองมาทางเธอตลอดเวลา
........................................................................................................................................
เหลือเวลาอีก 1 ชั่วโมง
ไอริสมองเวลาอยู่เงียบๆทั้งที่ในใจกังวลเรื่องของพวกกอร์นจนแทบจะไปตามหาถ้าไม่ติดที่ว่าอยากให้พวกเขามาเองและไม่อยากสอบตก
ครึ่ก!
ไอริสหันไปมองทางแผ่นหินบานหนึ่งที่เปิดออกมาด้วยความรวดเร็วเมื่อคิดว่าเป็นพวกกอร์น
แต่เธอคิดผิด...
เพราะคนที่ออกมาคือผู้ชายที่ร่างกายบอบช้ำ
มีบาดแผลเต็มตัว ก่อนจะล้มลงและสิ้นใจไปในที่สุด
ซึ่งนั่นทำให้ไอริสอารมณ์ขึ้นๆลงๆมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว
จนเวลาล่วงเลยผ่านไปก็ยังไม่มีใครออกมา
เหลือเวลาอีกแค่ 1 นาที
ครึ่ก!
เสียงแผ่นหินเลื่อนเปิดดังขึ้นอีกครั้งคราวนี้ไอริสไม่เร่งรีบมองเหมือนครั้งก่อน
เธอได้กลิ่นทุ่งหญ้าอ่อนๆมาจากทางเดิน เธอแน่ใจ...
“กอร์น...”รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้าของไอริสอีกครั้ง
เธอรีบวิ่งไปหาเด็กชายหัวตั้งที่ยิ้มหน้าบานเมื่อพบเธอเช่นกัน
“ฮะๆ ไอริสมาถึงก่อนจริงๆด้วย!”กอร์นโบกมือเรียกเด็กสาวหน้ายิ้มที่วิ่งมาก่อนที่การสอบรอบนี้จะจบลงไป
“มาช้าจังนะ...หลงทางเหรอ?”ไอริสถามคุราปิก้าโดยที่ตัวเองพุ่งเข้าไปกอดเด็กหัวตั้งเรียบร้อย
“ก็...ไม่ใช่ซะทีเดียว...”แต่ก็ได้รับคำตอบที่คลุมเครือกลับมา
แต่ไอริสก็ไม่คิดจะเซ้าซี้ถามต่อเธอหันมาสนใจเด็กหัวตั้งที่ถูกเธอกอดรัดอย่างคิดถึง
โดยมีคิรัวร์และคุราปิก้ามองอย่างเอือมๆ
ในขณะที่เลโอลีโอกำลังกัดกับทอมป้าอย่างเอาจริงเอาจัง
รอบต่อไปจะมีอะไรรออยู่กันแน่นะ...
.
.
.
.
.
Writer Talk
จบตอนครับ
เห็นได้ชัดเจนมากๆว่าไอริสห่วงกอร์นสุดขีด ไม่ใช่เพราะว่าเธอชอบกอร์นนะคะ
แต่เพราะนานๆทีไอริสจะมีของเล่นที่น่าสนใจ
แต่ไม่อยากให้ยุ่มย่ามเรื่องส่วนตัวของตนเองเกินไปค่ะ ตอนต่อไปจะเป็นยังไงติดตามเอาเลยค่ะ------
ความคิดเห็น