คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : :Dangerous 2:ป่านูเมเล่
:Dangerous 2:ป่านูเมเล่
การสอบรอบแรกยังไม่จบลงอย่างที่ใครหลายคนคิด เพราะสนามสอบรอบที่สองยังต้องวิ่งไปอีกเล็กน้อยโดยการนำทางของซาร์ทอต...ซึ่งทัศนวิสัยมันช่างแย่ยิ่งนัก ไอริสวิ่งตามซาร์ทอตกับพวกกอร์นเช่นเดิมหากแต่เด็กสาวกลับรู้สึกถึงจิตสังหารที่หลุดออกมาเล็กน้อยของใครบางคน...
มาจากเจ้าตัวตลกนั้นแน่ๆ...
“ฉันว่า...เราขึ้นไปด้านหน้าอีกหน่อยดีกว่านะ...”ไอริสบอกกับกอร์นและคิรัวร์ด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มที่หมองลงเล็กน้อย
“ฉันเห็นด้วย...เราต้องห่างจากเจ้าฮิโซกะนั่นที่สุด...”คิรัวร์พูดขึ้นมาสมทบกับความคิดของไอริสอย่างเห็นด้วย และเว้นจังหวะไว้ให้ทุกคนลุ้น(?)ก่อนจะพูดต่อ
“…”โดยมีไอริสและกอร์นคอยฟังเงียบๆ
“ถ้าหมอกลงจัดเมื่อไหร่...มันลงมือแน่...”
กอร์นที่ได้ยินดังนั้นก็มองไปทางข้างหลังก่อนจะตะโกนบอกคุราปิก้าและเลโอลีโอ
“คุราปิก้า! เลโอลีโอ! คิรัวร์กับไอริสบอกว่าให้ขึ้นมาข้างหน้าอีกหน่อยแหละ!!!!”
เลิกห่วงคนอื่นไปทั่วซักทีจะได้มั้ยวะเนี่ยกอร์น!!
คิรัวร์คิดในใจอย่างปลงๆกับนิสัยของกอร์น...
.
.
.
.
.
“เหม็น...”ไอริสบ่นออกมาด้วยสีหน้าที่เหมือนเดิมแต่แต่งเติมด้วยรังสีฆ่าฟันอย่างแรง...เพราะเมื่อไม่นานมานี้มีกบที่ไหนไม่รู้มากินกอร์นกับคิรัวร์ ไอริสที่เห็นว่าเจ้ากบนั่นมันหวังจะเขมือบของเล่นใหม่ก็ชกเข้าไปที่ท้องของกบยักษ์นั่นเต็มๆ พอกบโดนแรงต่อยของไอริสก็คายพวกกอร์นออกมาทันที...พร้อมกับน้ำลายที่กระเด็น(?)สาดตัวไอริสจนเปียกทั้งตัว
“...ไอริสกับคิรัวร์นำหน้าไปก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันตามไป”ว่าจบกอร์นก็วิ่งไปไหนไม่รู้ ซึ่งไอริสก็ไม่รอช้ารีบตามไปในทันทีเพราะเธอรู้ว่ากอร์นน่าจะไปหาเจ้านั่น....
เจ้าตัวตลกไร้สาระ...
“จะไม่ยอม...ให้ของเล่นของฉัน...มีรอยขีดข่วนแน่...”ไอริสพูดเสียงเย็นพร้อมแววตาที่ขุ่นมัวลง...
..........................................................................................................................................
“เลโอลีโอ...พอฉันให้สัญญาณให้แยกกันหนีไปทางซ้ายกับขวานะ”คุราปิก้าเอ่ยขึ้นเบาๆกับเลโอลีโอที่อยู่ด้านข้าง
พร้อมมองไปที่ฮิโซกะที่ค่อยๆเดินเข้ามาหาพวกเขาทั้งสองทีละนิด
“ว่าไงนะ”เลโอลีโองุนงงกับแผนของคุราปืก้าที่เอ่ยขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเล็กน้อย
“...ถ้าเทียบกันจริงๆแล้ว...ประสบการณ์การต่อสู้จริงของมัน...เหนือกว่าเรา...ราวฟ้ากับเหวเลย”คุราปิก้าพูดอธิบายเสียงเย็น
“...”
“ต่อให้ร่วมมือกันสองคนก็เอามันไม่อยู่หรอก...ตอนนี้พวกเราน่ะ...จะมาเสียเวลากับการต่อสู้ที่เปล่าประโยชน์ไม่ได้หรอกนะ”คุราปิก้าอธิบายเพิ่มเติมโดยมีเลโอลีโอฟังอยู่เงียบๆและกัดฟันกรอดอย่างจนใจ
“อึก...”
ฮิโซกะยังคงค่อยๆเดินเข้ามาหาคุราปิก้าและเลโอลีโออย่างช้าๆพร้อมปล่อยจิตสังหารเข้าข่ม
ก่อนจะเริ่มหยิบไพ่ออกมา
“ตอนนี้แหละ!”คุราปิก้ารีบส่งสัญญาณให้เลโอลีโอและวิ่งแยกกันไปคนละทิศคนละทาง
“...หืม...เล่นแบบนี้เลยเหรอ...หัวแหลมไม่เบานี่นา...ฮึๆๆ...ฮะๆๆๆๆ”ฮิโซกะบ่นพึมพำเพียงคนเดียวเมื่อคุราปิก้าและเลโอลีโอเริ่มวิ่งออกไปจนลับสายตา
และเริ่มหัวเราะอย่างนึกสนุก และทำท่าจะเดินไปทางอื่น
กึก!
“หือ?”ฮิโซกะที่กำลังจะเดินกลับไปยังสนามสอบรอบสองสังเกตเห็นเงาอะไรบางอย่างจึงหยุดลงเพื่อเพ่งมองอย่างชัดๆ
“...ทำไม่ได้จริงๆด้วย...ต่อให้เป็นการต่อสู้ที่หาทางชนะไม่เจอก็เหอะ...”เป็นเลโอลีโอนั่นเองที่กลับมาเผชิญหน้ากับฮิโซกะก่อนจะพูดประโยคต่อไปที่ดูเท่ไม่สมกับเป็นเลโอลีโอ
“แต่จะให้หนีไปแบบนี้...มันไม่ใช่นิสัย...ของฉันเลยสักนิด!”
“เลโอลีโอ!”คุราปิก้าที่วิ่งไปอีกทางร้องเรียกชื่อเลโอลีโออย่างนึกงง
เจ้านั่นมันโง่หรือมันโง่ฟระ!!?
“ย้ากกก!!!”เลโอลีโอกู่ร้องเสียงดังก่อนจะพุ่งเข้าไปหาฮิโซกะตรงๆ
แต่ระดับฮิโซกะน่ะหรือจะโดนฟาดด้วยไม้และแพ้โง่ๆ
ฟุ่บ!
“อะไรเนี่ย!!?”เลโอลีโอร้องขึ้นทันทีที่หวดไม้หวังจะฟาดฮิโซกะแต่กลับกลับเป็นเสียงแหวกอากาศแทน
ฮิโซกะเคลื่อนตัวของตนมาด้านหลังของเลโอลีโออย่างรวดเร็วและเตรียมพุ่งเข้าโจมตีเลโอลีโอที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
ฟึ่บ! เพี๊ยะ!
เสียงอะไรบางอย่างแหวกอากาศพุ่งตรงมาทางฮิโซกะที่กำลังจะเล่นงานเลโอลีโอและกระแทกเข้ากับหน้าของนักมายากรหนุ่มอย่างจัง
เลยทำให้เลโอลีโอรอดพ้นจากเงื้อมือมัจจุราชอย่างหวุดหวิด
ฮิโซกะมองหาที่มาของเบ็ดตกปลาที่กระแทกเข้ากับหน้าอย่างนึกสงสัยก่อนจะพบกับเด็กหนุ่มผมตั้งที่มีเด็กสาวหน้ายิ้มยืนขนาบข้างไม่ห่าง
“กอร์น! ไอริส!”เลโอลีโอร้องเรียกชื่อบุคคลมาใหม่อย่างฉงน
มาที่นี่ได้ไง!?
“มาถึงทันพอดี! แฮ่ก...”กอร์นที่รีบวิ่งมาหยุดพักหายใจเล็กน้อย
ก่อนจะหอบออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนกับการตามหาเพื่อนของเขา
โดยมีไอริสที่ยืนยิ้มจ้องหน้าฮิโซกะอย่างแค้นเคืองใจเป็นฉากหลัง...
“...ไม่เบาเลยนี่...เจ้าหนู...”ฮิโซกะละสายตาจากไอริสก่อนจะมองมาที่กอร์นอย่างนึกสนใจเล็กๆ
กอร์นที่ได้ยินดังนั้นก็กำคันเบ็ดแน่น
“…”
“นั่นคือคันเบ็ดเหรอ? ใช้อาวุธน่าสนใจดีนี่”พอกล่าวจบฮิโซกะก็ทำท่าที่จะเดินเข้ามาหากอร์นอย่างช้าๆ
“ขอดูหน่อยสิเบ็ดนั่นน่ะ”
“คู่ต่อสู้ของแก...คือฉัน!!!”เลโอลีโอที่ลุกพรวดขึ้นมากู่ร้องพร้อมวิ่งมาทางฮิโซกะที่ยังคงเดินไปหากอร์นอย่างช้าๆ
เปรี้ยง!!!
ร่างของเลโอลีโอลอยขึ้นตามแรงต่อยของฮิโซกะและตกลงมาที่พื้นอย่างรุนแรง
“ย๊าก!!!!”กอร์นกระโดดขึ้นเพื่อหวดเบ็ดใส่ฮิโซกะอีกครั้งแต่แล้วก็ฟาดโดนแต่อากาศ
“เอ๊ะ?”
“มาช่วยเพื่อนอย่างนั้นเหรอ...”เสียงของฮิโซกะดังขึ้นมาข้างหูของกอร์นอย่างรวดเร็ว
จนกอร์นแทบกระโดดหนีไม่ทัน ไอริสที่เห็นท่าไม่ดีรีบดิ่งเข้าหาฮิโซกะพร้อมฟาดขาลงที่กลางหัวของฮิโซกะทันที
ฟึ่บ! วูบ!
แต่สิ่งที่เตะกลับกลายเป็นเพียงแค่หมอก
“แหมๆ...เป็นเด็กที่ใจร้อนจังนะ...แค่แหย่เล่นเอง”ฮิโซกะมาโผล่อยู่ด้านหลังของไอริสด้วยความรวดเร็ว
จนไอริสที่ว่าตาไวมากๆยังมองแทบไม่ทัน และเมื่อรับรู้แล้วว่าฮิโซกะอยู่ด้านหลังไอริสก็กระแทกศอกเข้าไปที่ตัวตลกด้านหลัง
แต่ก็กลายเป็นหมอกอีก
“ชิ...”รอยยิ้มบนใบหน้าของไอริสเลือนหายไปเพียงเสี้ยววิก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
และเริ่มมองหาฮิโซกะ สัญชาตญาณของไอริสบอกว่าตัวตลกนี่
อันตราย...
“อั่ก!!”เสียงของกอร์นดังขึ้นมาจากด้านหลังของไอริส
ไอริสหันขวับไปมองกอร์นด้วยสีหน้าที่เคืองๆเล็กๆ
เพราะฮิโซกะดันบีบคอของเล่นอันล้ำค่าของเธอซะนี่สิ
“อย่ายุ่ง...กับกอร์น”ไอริสพุ่งไปหาฮิโซกะด้วยความเร็วและเตะเข้าที่ข้อมือของฮิโซกะซึ่งมันแรงพอที่จะทำให้ฮิโซกะปล่อยมือจากกอร์น
กอร์นหล่นตุบลงพื้นอย่างแรงรีบหายใจเอาออกซิเจนอย่างรวดเร็ว
“หวงจังเลยนะ หึๆ”ฮิโซกะจ้องมองเด็กสาวตรงหน้าที่กำลังยิ้มแย้มแต่สร้างบรรยากาศเย็นเยียบอย่างไม่น่าเชื่อด้วยสีหน้าที่เหมือนกำลังสนใจเด็กสาว
“ก็ดันมีตัวตลกที่ไหนไม่รู้มายุ่งกับของที่สนใจ...เป็นใครก็ต้อง
หวงไม่ใช่รึไงคะ?”ไอริสยิ้มเย็นและจ้องกลับไปที่ฮิโซกะอย่างกินเลือดกินเนื้อบอกกลายๆว่า
อย่ามายุ่งกับของของฉัน
“หึๆ ฉันไม่ทำอะไรพวกเขาหรอก...เพราะพวกเขาสอบผ่าน”ฮิโซกะพูดพร้อมมองไปที่กอร์นและเลโอลีโอ ก่อนจะมองตรงมาที่ไอริสอีกครั้ง
“...”ไอริสเงียบไม่พูดอะไรก่อนจะส่งสายตาไล่ฮิโซกะไปไกลๆ
“หึๆ
โอเคๆฉันจะพาเจ้านี่ไปส่งที่สนามสอบเอง...ไม่ต้องห่วง”ฮิโซกพูดพลางหัวเราะคิกคักกับท่าทางหวงของที่เหมือนกับแมวหวงก้างไม่มีผิดก่อนจะเดินไปแบกเลโอลีโอพาดบ่าและทำท่าจะเดินจากไป
“ฉันหวงแค่กอร์นกับคิรัวร์เท่านั้น”ไอริสบอกฮิโซกะคล้ายๆจะบอกว่า ตาลุงที่แกแบกน่ะจะไปต้มยำทำแมวอะไรก็ตามใจ
เรียกเสียงหัวเราะเบาๆของตัวตลกตรงหน้าเป็นอย่างดี
ถ้าครั้งหน้าแกยุ่งกับกอร์นอีก...ฉันจะเชือดแกซะ...
.
.
.
.
.
Writer Talk
ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ
ยอมรับว่าไรท์อู้จริงๆค่ะ แต่มันก็มีหลายต่อหลายครั้งที่ไรท์พยายามจะมาแต่งต่อ แต่ดันมีค่ายเยอะเหลือเกิน...อาทิตย์หน้าไรท์ก็จะไปค่ายวิทยาศาสตร์ตั้งแต่วันที่
6-10 ธ.ค.
ช่วงนี้ไรท์เรียนหนักจริงๆค่ะหาเวลาพักแทบไม่ได้ ยังเหลือการบ้านและรายงานที่กองท่วมหัวสุดๆ
ไรท์เตอร์คนนี้จะไม่ขอให้รีดเดอร์รอนะคะ ถ้ารอไม่ได้จริงๆเราก็ไม่บังคับให้รอค่ะ
เพราะเราเข้าใจค่ะ เราต่อช้าจริงๆ ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดค่ะ...
ตอนนี้มีเพจแล้วนะคะเดี๋ยวแปะลิ๊งค์ไว้นะ แล้วไปติดตามข่าวสารได้เลยยยย
https://www.facebook.com/Kinari_Ran-Writer-686920068143653/?skip_nax_wizard=true
ความคิดเห็น