คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 7.ดินเนอร์มื้อค่ำ 100%
“ไม่อบเธอเหรอ” พี่นุถามเมื่อเห็นเธอมีสีหน้าแปลๆ
“่ะ ไม่อบเลย แนนไม่ไ้มีอิับเธอ แ่พฤิรรมอเธอวนให้นรู้สึสะอิสะเอียนน่ะ่ะ”
“ยัไเหรอ”
“อนอยู่ม.6 แนนไ้ยินเรื่ออสุวิมลมาเยอะมา พวน้อม.5 ถูเธอเล่นานหลายนเลย แ่ไม่มีใรล้าไปฟ้ออาารย์สัน ถ้าไม่เห็น้วยาแนน็ไม่อยาเื่อหรอ่ะ ้วยรูปลัษ์และาิระูลอเธอทำให้ไม่มีใริว่าเธอะินิสัยอบลั่นแล้นอื่นเพื่อสนอวามพอใอัวเอ”
“เยเห็นมาับา?”
“แนนเยเห็น้วยา ไ้ยินับหูเอเลย แถมยัเยลอพูให้พวน้อๆ ไปบออาารย์แ่พวเธอไม่เอา้วย และถึแนนะไปพูับอาารย์แทนให้็ไร้ประโยน์ ถ้าเิอาารย์เรียน้อๆ ไปถามแล้วพวเธอปิเสธ นที่ะแย่่อนใร็ือแนน แนนเลยออยู่เียบๆ ีว่า”
“่อยยัั่วหน่อยที่น้อสาวอพวเราิเป็น เรื่อบาเรื่อถ้าอีฝ่ายไม่อร้อ็ไม่้อออหน้า่วยเหลือ ำเอาไว้ว่าเราไม่สามารถ่วยใรไ้ลอ ารไม่เอาัวเอเ้าไปยุ่ับปัหาอนอื่น ถึะเป็นารใ้ีวิอย่าาลาที่สุ”
“แ่แนน็รู้สึไม่สบายใอยู่ี มันทำให้แนนนึถึอนเ็ ถ้ายื่นมือไป่วยเหลือไ้แนน็อยาทำ”
ำพูอพี่เนสไม่ผิเลยสัประโยเียว เธอไม่สามารถ่วยใรไ้ลอ ถ้าพวเาเลือที่ะวิ่หนีวามริและยอมถูลั่นแล้โยที่ไม่สู้ นนออย่าเธอะทำอะไรไ้
“ถ้า่อไปมีเรื่อที่ัารเอไม่ไ้็อให้บอ มัวแ่อมพะนำแล้ว้อมารู้สึแย่เพราะัวเอไร้วามสามารถ มันไม่ไ้น่าื่นมแ่น่าสมเพมาว่า”
“พี่นิว…”
“มึ็พูแรไป”
“ูไม่ไ้พูแรไปเว้ย พูวามริเลย่าหา พวเราเป็นพี่าย แ่หนูแนนลับไม่ล้าเอาปัหาหนัอมาปรึษา น้อยใะมัว่ะ”
“แนนไม่อยารบวน”
“เราเป็นพี่น้อัน อยู่ในบ้านหลัเียวัน ยัมีอะไรที่รบวนันไม่ไ้ หรือ้อรอให้เป็นผัวเมียัน่อนถึะุยันรู้เรื่อ”
“พี่นิว!” นรีนุใที่นนทรพูโพล่ำ้อห้ามออมาไ้หน้าาเยเหมือนไม่แยแสว่าใระไ้ยิน
“เรียทำไม มีอะไรให้ในัหนา เี๋ยวลับบ้านไปเมื่อไหร่เรียมัวโนสอบสวนไ้เลย มีพ่อมีแม่มีพี่ายแ่ลับทำัวเหมือนอยู่นเียวในโล แล้วะมีพวเราไว้ทำไม”
นนทรเอื้อมมือไปวาแปะบนศีรษะอน้อสาว แม้ใบหน้าะิหุหิไม่อบใารระทำออีฝ่าย แ่ฝ่ามืออเาลับอบอุ่นเ็มไป้วยวามห่วใยที่มี่อเธอเสมอ แล้วนรีนุะเอาเาะที่ไหนมาปป้อหัวใไม่ให้ไหวยวบเพราะพวเา
อาหารถูลำเลียมาเสิร์ฟบนโ๊ะ พอสุวิมลโผล่มาบรรยาาศเลยร่อยลไปเล็น้อย นราวุิแะเนื้อุ้ใส่านอน้อสาวยิ้มปลอบเธอที่โนหมาบ้าอย่านนทรัเ้าให้นหอ เมื่อพี่นรอวนุยพร้อมสอแทรเรื่อล บรรยาาศถึลับมาเป็นปิ
นรีนุยิ้มว้าินไป็พูไป วาสุสาวแวววาวยิ่เปล่ประายสวยามทำเอาพี่ๆ เผลอใเ้นแร้อไม่ะพริบา
่วเวลาอาหาราวบลแล้วาม้วยอหวาน นรินทรเรียพนัานให้เรียมไวน์ั้นีมาว แอลอฮอล์ไม่มาไปนออ่อน็ื่มไ้ นรีนุเยออานสัมับรอบรัว เธอื่มไวน์เป็นเพราะถูฝึสอนเผื่อ้อไปพบปะนอื่น
ลิมิสูสุที่ื่มไ้ือสอแ้ว แ่นี่เ้าสู่แ้วที่สามแล้วเพราะโนพี่นิวยัเยียให้ื่ม
รู้สึเหมือนัวเอเป็นระ่ายที่ำลัะถูเือเลยแฮะ
“ไม่ไหวแล้ว่ะ แนนมึนหัวแล้ว” มือเรียวันแ้วไวน์ออห่าาัว เธอุมมับหรี่ามอพวพี่แฝสามนพลันรู้สึิใแปลๆ
พวเาใมอมเหล้าเธอรึเปล่า ทั้ที่็รู้ว่าเธอื่มไ้แ่สอแ้วเท่านั้น
“แ่สามแ้ว็พอ ให้มีสิบ้า เี๋ยวะำไม่ไ้ว่าโนอะไรไป รีบออาที่นี่เถอะ เวลาเหลือน้อยแล้ว” นราวุิประอน้อสาวให้ลุึ้นยืนเินพาไปยัลิฟ์าม้วยนอื่นๆ
“ูว่าป้าเอี้ย้อัรออยู่ที่ห้อโถอีามเยแน่ๆ แบบนี้ะัไ้สัี่รอบ”
“นละรอบ่อน็พอ อย่าโลภมา น้อยัใหม่อยู่ สามน็สามรอบ ไม่อยาทำให้น้อเ็บนยาไม่ล้าเ้าใล้พวเรา”
“เออๆ รอบเียว็รอบเียว แ่ใหู้เสร็็พอ อารม์้ามาเป็นสิบวันแล้ว ไม่ไ้ใส่เ้าไปสัที”
นนทรามเ้าไปในลิฟ์พร้อมับนรินทร ทั้สอนมีสีหน้านิ่เรียบปราศาเสียพูุยันราวับมีเรื่อให้้อิในใ ถึปล่อยให้นราวุิเป็นนประอน้อสาวเินออาลิฟ์รไปยัห้อที่อไว้ับทาโรแรม
***********
ัโปรฯ ลราาวันสุท้ายแล้ว ฝาไปำ้าาา
ฝานิยายทุเรื่อไว้ในอ้อมออ้อมใ่ะ แล้วะผลิผลานออมามาๆๆๆ ให้ฟินัวแ็ไป้าเลย!
ลิ้์ย่อเว็บ e-book ้าาาา ฝาไปำ
(เรื่อใหม่) อรัอหวอพี่ายแฝสาม >> https://bit.ly/3Q252ca
(เรื่อใหม่) แอบินเพื่อนน้อสาว >> https://bit.ly/3CFdF9M
(เรื่อใหม่) ุหนูัวร้ายับนับรถสุแ่บ >> https://bit.ly/3q117C2
แอบินน้อสาวเพื่อน >> https://bit.ly/3q19UUA
รัอแ็ >>https://bit.ly/3RoInbo
ราะร้อนืนวาเลนไทน์ >> https://bit.ly/3Av0aqs
รัลับๆ ับท่านประธานสุฮอ >> https://bit.ly/3RbqnBt
ความคิดเห็น