ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ดวงดาวที่2
เ้าวัน่อมา
วันนี้เป็นวันเปิเทอมวันแรที่เธอ้อไปโรเรียนที่เสวนแ่ว่าทำไมไม่เรียนไฮสูล็อบอเลยว่าอบที่สบๆมาว่า
อาาเนะเลือที่ะเินไปโรเรียนเอแม้ฝนะเบาๆเพราะเธอับรถอะไรไม่เป็นเลยระหว่าทาเธอ็โทรศัพท์เ็ทุอย่าในเน็ไม่นาน็ถึโรเรียนทีนี้่อน้าะเียบสบี
่อนเธอะไปห้อธุรารเพื่อมายืนยันัวน่อนะมีอาารย์พาเธอไปยัห้อเรียน
เสียเปิประูเรียวามสนใในห้อเรียนเป็นอย่ามา่อนที่ายหนุ่มผู้เป็นรูะพูึ้นมา
" โทษทีที่รบวนพอีพาเ็ใหม่มาส่ เธอเาไปแนะนำัวเลย " รูพูับรูที่ปรึษาในห้อเรียน่อนะหันมาพูับเธอ
ึ ึ ึ
เสียเินเ้ามาในห้อันิหน่อยผมสีน้ำเินเ้มปลายผมสีฟ้าอ่อนสะบัามารเิน
" ุโราวะ อาาเนะ ยินีที่ไ้รู้ั่ะ " รอยยิ้มพลุึ้นมาพร้อมับวาวอันเป็นเอลัษ์สใสเปร่ประายาววที่เ่นในวาอเธอไ้สะใทุนในห้อเสียแล้วล่ะ
" เอาล่ะเธอไปนั่้าุแบล็่อนแล้วันนะ " รูที่ปรึษาพู่อนะให้เธอไปนั่รโ๊ะที่ว่าอยู่โย้าๆมีผู้ายผิวแทนผมำร่า่อน้ามีล้ามเนื้อนั่อยู่
" ออนุานะะ " อาาเนะยิ้ม่อนะนั่ล่อนะไปมิีระาน่อนที่เธอะหันไปมอ้าๆเพราะว่าเหมือนฝั่นั่นะมอเธอนอนไป
" มีอะไรรึเปล่าะ? " อาาเนะถามอีฝ่ายเพราะเามอเธอนานแล้ว
" เอ่อ..โทษที่ันเอบ แบล็ " เาแนะนำัวให้เธอรู้ั
" ุโราวะ อาาเนะ ่ะ " อาาเนะยิ้มอบทำให้อีฝ่ายสสัยและถามึ้น
" ือว่าทำไมอเธอนามสุลนำหน้าล่ะ " เาถาม้วยวามสสัย
" ที่ประเทศันนามสุลนำหน้าทุนนะะ " เธออบเา
" ั้นันเรียเธอว่าอาาเนะไ้ไหม? " เาถามเพราะว่านามสุลออาาเนะ่อนอเรียยา
" แน่นอนว่าเรียันว่าเอบแทนนะ " เารีบบอ่อนเธอ็ไม่ไ้ว่าอะไรสัหน่อยนี่น่า
" ่ะเอบั " เธอพูทำให้อีฝ่ายำว่าัสสัย้อไปหาในเน็ะแล้ว
หลัาที่ทำวามรู้ันั่นเอบ็แทบเินามอาาเนะทุทีเลยล่ะยเว้นห้อน้ำอะนะพอเธอถามเหุผล็โนอบว่า
" รูบอว่าเธอเป็นเ็่าาิอาไม่รู้วันธรรมอที่นี่รูเลยให้ันู " ่ะามนั่นือบ
" ที่โน่นเาใ้ะเียบิน้าวหรอ " อนนี้ำลัพัเที่ยเอบไ้ถามเ็สาวรเธอถือ้าวล่อออมาินที่ใ้้นไม้ระโปรออาาเนะ่อน้าสั้นเาเลยเอาเสื้อลุมมาลุมที่าเธอแทน
" อือ ลอินูไหม? " อาาเนะใ้ะเียบีบไ่หวานอเธอวาไว้ในาน้าวออีฝ่ายูเหมือนเาะแปลใับไ่อเธอนะ
" เอ่อ เธอทำยัไหรอไ่ถึม้วนแบบนี้ " อ๋อเหมือนะสสัยไ่ม้วนอเธอ
" มัน่ายมาเลยนะ ันลอทำอาหารหลายอย่าเลยน่ะ เพราะอยู่นเียวเลย้อทำเป็นทุอย่า " เธอบอ
" ทานเลยนะะ " เธอพู่อนะทาน้าวเบนโะอเธอที่ทำมาอนเ้า
" วันธรรมที่โน่น่าับทีนี่มาเลยหรอ " เอบถาม่อนะินไ่ม้วนอเธอรสาิหวานอ่อนๆพอเาินับ้าวมัน่อน้าะอร่อยนน่าแปลใ
" ใ่ ทำเอาันปรับัวไม่ไ้เลยล่ะ " อาาเนะเธอิว่าะไม่ปรับเ้าหาใรทั้นั้นในเมื่อเธอยัเป็นัวเออยู่
" ี แล้วล่ะเธอเป็นแบบที่เธอเป็นเถอะมันูเหมาะับเธอี " เอบพู่อนะัอาหารรหน้านหมอาาเนะแปลใเหมือนเาะรู้ว่าเธอฝืนเ้าับทีนี้
หลัาที่ิน้าวันเสร็แล้วเอบเาไ้ถามว่าอนเธอมาโรเรียนเธอมายัไเธอ็อบลับไปว่าเธอเินมาทำให้เอบหน้าำทันที่อนะบอว่าที่นี่มันอันรายแ่เธอบอว่าไม่เป็นไร่อนเาะบอว่าวันนี้เาไปส่เอ่อนะไปเรียนาบ่อไป
เลิเรียน
อนนี้อาาเนะโนหิ้วอใ่่ะันโนหิ้วอไปที่อรถ่อนเธอะพู
" ันว่าะเินไปทีุ่ปเปอร์มาร์เ็อยู่นะ " เธอหา้อแย้
" เี๋ยวันอให้ " ามนั้นเหมือนเาะเอาแ่ใหน่อยๆน่ะ
รถมอเอร์ไ์อที่ลานุปเปอร์มาร์เ็่อนะพาเินไป้าใน
( มะหมี่สำเร็รูปทำราเมีไหมนะ ) ระหว่าที่เธอำลัิถึมื้อเย็นอยู่นั่นเธอ็ไ้นับหลัอน้าหน้านล้ม
" อโทษ่ะ พอีันเหม่อ " เธอลุึ้นมอายหนุ่มรหน้าผมสีน้ำาลผิวาวนี
" ไม่เป็นไร " ายหนุ่มพู่อนะลุึ้นมาเินวาสีน้ำาลสบาับวาสีน้ำเินเียวแ่ที่เ่นมาือเธอไม่มีในาสีำแ่มันแทนที่ือรูปาวสีเหลือปนาว
" อโทษอีรั้้วยนะะ " อาาเนะรีบอโทษ้มหัวลนอีฝ่ายรีบห้ามแ่ยัไม่ทันไ้พูุย็เหมือนมีนมาระาแนเธอ
" นายทำอะไรเธอ " เอบที่เินมาเห็นอาาเนะที่ยืนอโทษให้ับนที่เา่อน้าไม่อบี้หน้า
" เปล่าหรอเอบั ันเินนเาเอแหละ " อาาเนะรีบพูเพราะเหมือนว่าเพื่อนอเธอะเริ่มหาเรื่อะแล้ว
" ั้นไปันเถอะ " เอบไู้มือออาาเนะไปที่เาเอร์เพื่อ่ายเิน ไม่วายอาาเนะโบมือลานที่เธอนนเธอเินออไปรนั้น
# ยัไม่แ้ำผิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น