[Fic One Piece] เสียงคลื่นแห่งเอ็กซ์คาลิเบอร์

“พี่แวะมาหาผมทำไม ไปซ้อมเค็นโด้เลยพี่ต้องแข่งระดับโลกภายในเดือนนี้แล้วนะ!” ชายหนุ่มที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยพูดด้วยน้ำเสียงดุๆ คิ้วเรียวชมวดเข้ากันแทบจะเป็นปมใบหน้าบูดบึ้ง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยสายต่างๆห้อยระโยงระยางต่อกับอุปกรณ์การแพทย์

ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเตียงผู้ป่วยยิ้มรับ ไม่ใส่ใจน้ำเสียงดุๆปลอกแอปเปิ้ลผลสีแดงสดด้วยมีดสั้นอย่างปราณีต “แค่แวะมาหาแป๊ปเดียวเอง ไม่เป็นไรหรอก”

“เฮ้อ ทำไมพี่เป็นแบบนี้ตลอดเลยนะ” เสียงนั้นบ่นอิดออดต่ออีกไม่นานก่อนจะเงียบลง “อย่างน้อยพี่ก็ต้องชนะให้ได้นะ ผมอยากได้ยินว่าพี่ชนะก่อนจะตาย” บรรยากาศรอบข้างเริ่มเงียบลงจนสามารถได้ยินเสียงอุปกรณ์การแพทย์ต่างๆและเสียงหัวใจได้ รอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าของชายหนุ่มอีกคนจางหายไปชั่วครู่ก่อนจะกลับมา มีดที่เคยปลอกแอปเปิ้ลอย่างไม่ติดขัดก็หยุดชะงักไปขั่วขณะ

“ตายเตยอะไรกัน หมอบอกว่ายังไงก็รอดตั้ง10%เชียวนะ-” ก่อนที่จะพูดจบเสียงอีกเสียงหนึ่งก็ขัดออกมาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ปะปนกัน

“ตั้ง10%ซะที่ไหน!! แค่10%ตั้งห่างเล่า!- แค่กๆๆ” ชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยตะคอกอยู่ได้ไม่นานก็ไอออกมาหลายครั้ง จนชายหนุ่มอีกคนต้องลุกขึ้นไปหยิบน้ำมาให้ “ค่อยๆดื่มนะเดี๋ยวสำลักน้ำ” ชายหนุ่มพูดด้วยความห่วงใย ไม่มีความโกรธเคืองที่โดนตะคอกใส่แม้แต่น้อย ชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงรับน้ำมาดื่ม อาการไอจึงค่อยๆหายไปแต่หลงเหลืออาการเจ็บคอ

“งั้นพี่ไปซ้อมเค็นโด้แล้วนะ” ชายหนุ่มอีกคนผยักหน้ารับ ไม่ได้พูดอะไรต่อ

แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกจากห้องผู้ป่วยไป ตาเขาก็เหลือบไปเห็นประตูบานหนึ่ง มันเป็นประตูสีีขาวเรียบๆไม่มีอะไรพิเศษเหมือนกับประตูอื่นๆที่อยู่ในห้องผู้ป่วย ชายหนุ่มยืนจ้องประตูสีขาวนั้นอยู่นานโดยไม่ละสายตา คิ้วเรียวเริ่มขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว ‘ในห้องนี้เคยมีประตูบานนี้ด้วยเหรอ?’ คำถามผุดขึ้นมาในใจเขา ความอยากรู้อยากเห็นเริ่มครอบงำเหมือนกับว่าประตูบานนั้นกำลังเขิญชวนให้เขาเปิดมัน

ชายหนุ่มก้าวเข้าไปใกล้ประตูสีขาวนั้น มือเรียวสีซีดค่อยๆจับลูกบิดประตูนั้น ออกแรงบิดและผลักเข้าไปด้านในอย่างช้าๆ ขาของเขาก้าวเข้าไปในประตูบานนั้น ก่อนจะพบกับ…

ความมืดมิด

ความมืดมิดโอบล้อมชายหนุ่มคนนั้น ความรู้สึกเหมืิอนเขากำลังวูบหล่นถ่ามกลางความมืดมิดที่ไม่มีสิ้นสุด แม้จะพยายามตะเกียกตะกายกลับขึ้นไปแต่ก็ทำไม่ได้

ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือกหอบหายใจ ‘ความฝันบ้าๆเมื่อกี้คืออะไร? สมจริงชะมัด’ เขาพยายามมองไปรอบๆแต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นแค่ความมืดมิดอีกเช่นเคย ‘ทำไมมันถึงมืดแบบนี้ล่ะ’ ชายหนุ่มพยายามคลำไปที่ใบหน้าของเขา ตาของเขาปิดสนิทแม้พยายามจะง้างให้มันเปิดแต่ก็ไม่สามารถทำได้

แล้วเขาก็สังเกตุความผิดปกติ ขนตายาวงอน จมูกโด่งที่เชิดขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากอิ่มนุ่ม ผิวหน้าเรียบเนียน ผมยาวนุ่มสลวย พอจินตนาการดูแล้วใบหน้านี้ราวกับถูกปั้นแต่งมาอย่างปราณีตแต่มันไม่ใช่ใบหน้าของเขาหนิ 

บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบทำให้ได้ยินเสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่งสร้างจังหวะที่รื่นหู กลิ่นของทะเลและเกลือให้ความรู้สึกสดชื่นติดอยู่ที่ปลายจมูกของเขา ลมทะเลพัดผ่านทำให้รู้สึกเย็นสบาย วัตถุที่เขานั่งอยู่โคลงเคลงตามการกระเพื่อมของคลื่นทะเล ความอบอุ่นของแสงแดดที่สาดลงมาที่ผิวทำเอาชายหนุ่มงุนงงไปหมด

“…อะไรเนี่ย” เขาอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ? หรือนี่จะเป็นการถ่ายรายการแกล้งกัน มันเป็นความจริงที่ยากจะเชื่อไปหน่อยเมื่อตื่นมาอีกทีทั้งใบหน้า การมองเห็นและสิ่งรอบข้างของเขาจะแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

ชายหนุ่มคลำไปที่ข้้างกายของเขา ก่อนจะสัมผัสได้ถึงโครงสร้างไม้ที่แข็งแรงอยู่ภายใต้มือของเขา คลำไปอีกสักพักเขาก็พบกับบางสิ่งที่รูปทรงคล้ายปลอกดาบที่ถูกแกะสลักเป็นลวดลายสวยงาม สามารถสัมผัสได้ถึงความละเอียดละออในตอนที่แกะสลัก เขาคลำไปที่ปลอกดาบนั้นอยู่สักพักก่อนจะเจอกับอักษรเบรลล์เป็นคำคำหนึ่ง “E…x Excalibur?” 

---

ผู้เขียน: สวัสดีครับ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนิยายของผมนะครับ ผมจะพยายามอัปเรื่องนี้อย่างต่อเนื่องนะครับแต่บางทีผมอาจจะมีติดอะไรบางอย่างจึงไม่สามารถอัปอย่างต่อเนื่องได้ ต้องขอโทษด้วยครับ และก็เรื่องคำผิดหรือการบรรยายที่มันดูติดขัดก็ต้องขออภัยอีกเช่นกันครับ ผมไม่เคยแต่งนิยายมาก่อนดังนั้นอาจจะมีข้อผิดพลาดหรือสิ่งที่ติดขัดอยู่บ้าง ข้อมูลผมก็อาจจะไม่ได้เป๊ะมากแต่ก็จะพยายามศึกษาและเขียนออกมาให้ดูดีที่สุดนะครับ แล้วผมก็มีคำถามนิดหน่อยครับ ต้องเขียนกี่ตัวอักษรต่อ1ตอนดีครับ ผมไม่แน่ใจว่าเท่าไหร่คือตอนยาวหรือตอนสั้น ขอบคุณอีกครั้งครับ

ปล. ขอชี้แจ้งตรงนี้นะครับว่า เรื่องนี้

1. ไม่วายนะครับ
2. ไม่เน้นโรแมนติก
3. ตัวละครอาจจะมีการ oocนะครับ ผมไม่ได้แม่นคาร์